Μια τυχαία εμπορική επιτυχία

Εγινε τυχαία, όχι με σχέδιο. Το εορταστικό πείραμα πάντως δείχνει επιτυχημένο. Τουλάχιστον στον τομέα της προσέλευσης θεατών. Η 14η αγωνιστική ήταν η δεύτερη πιο εμπορική ημέρα της Super League.

Τα 66.835 εισιτήρια των αγώνων του Σαββατοκύριακου είναι η δεύτερη καλύτερη εικόνα εξέδρας στη σεζόν 2007-’08. Και επιτρέπει, σε όσους έχουμε την πεποίθηση ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν ξέρει να προωθήσει και να εκμεταλλευτεί σωστά το προϊόν του, να ισχυριζόμαστε ότι οι θεατές θα ήταν πολύ περισσότεροι αν αυτά τα παιχνίδια είχαν συνδυαστεί με εορταστικά events.

Πού να βρεις χώρο για events στα ελληνικά γήπεδα; Αυτή είναι μια άλλη, πιο πικραμένη ιστορία. Ποιος νοιάζεται να επεξεργαστεί τα ευρήματα του πειράματος, να προχωρήσει σε ανάλυση των στοιχείων, να προβληματιστεί πάνω σε αυτά και να φτιάξει με αυτή τη σοφία το καλεντάρι της επόμενης σεζόν;

Ο τζίρος των καταστημάτων που πωλούν τα αυθεντικά προϊόντα των ομάδων στη διάρκεια της εορταστικής περιόδου δείχνει ότι οι μάνατζερ των ΠΑΕ δεν έχουν ακόμη πιάσει το νόημα. Το merchandising, το οποίο την τελευταία 15ετία αποτελεί μια εκ των βασικότερων πηγών εσόδων των ευρωπαϊκών clubs, παραμένει υποανάπτυκτο. Στην εποχή της adsl η ελληνική ποδοσφαιρική αγορά επιμένει να αναπτύσσεται με ταχύτητα dial up.

Κι όταν έρχεται η ώρα των μεταγραφών, οι φίλαθλοι ακούν και πάλι τα παράπονα των παραγόντων για την έλλειψη εσόδων, η οποία τους αναγκάζει να μην επενδύσουν πολλά στην ενίσχυση του ρόστερ.

Μια πολύωρη συζήτηση με ορισμένους από τους πιο σύγχρονους Ελληνες ατζέντηδες ποδοσφαιριστών έκλεισε με αναστεναγμούς και τη ρητορική ερώτηση: πότε θα γίνουμε ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό έδαφος;

Διαφημίσεις ή high lights;

Οι αναλυτές της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής αγοράς αναρωτιούνται αν έχει αρχίσει να πέφτει η τιμή του. Στα 27 του έχει ήδη αρχίσει να πουλά λιγότερο. Οι αναλυτές του αγωνιστικού τομέα του ποδοσφαίρου διακρίνουν στο παιχνίδι του έλλειψη αυτοπεποίθησης και κακή φυσική κατάσταση.
Πριν από μερικές μέρες είχα την τύχη να κουβεντιάσω με έναν από τους πιο στενούς παρατηρητές της πορείας του. Η εντύπωση που του δίνει τους τελευταίους μήνες ο Ροναλντίνιο τον οδηγεί στην εκτίμηση ότι το πείσμα τον ξαναφέρνει στο παιχνίδι.
Ο Βραζιλιάνος έδινε την τελευταία διετία την εντύπωση ότι ανακάλυψε τη χαρά του επιχειρείν και έχασε τη χαρά του παιχνιδιού. Τα τηλεοπτικά σποτ και οι διαφημίσεις έγιναν περισσότερα από τα γκολ και τα high lights. Ο τελευταίος δύσκολος χρόνος όμως τον έβαλε σε σκέψη, αν ο παρατηρητής – συνομιλητής μου έχει ερμηνεύσει σωστά τη συμπεριφορά του Ροναλντίνιο.
Ο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα έχει αρχίσει να χάνει συναντήσεις με τον αδερφό και τους λοιπούς ατζέντηδές του. Κερδίζει χρόνο από τις μπίζνες για να ασχοληθεί και πάλι με το παιχνίδι. «Στοιχημάτισε πάνω του για τον αριθμό των γκολ στην primera division», ήταν το tip του συνομιλητή μου. Δεν παίζω στοίχημα. Οσοι παίζετε, λάβετε υπόψη την εκτίμηση ενός Ronaldinho specialist.

The "Special One"

Μια ακόμη εξήγηση στην ερώτηση «γιατί ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι ο top sports star αυτή την εποχή στην Ευρώπη. Αν θέλετε κι άλλη, διαβάστε το ημερολόγιό του από τη «Guardian».
Κι εγώ ρωτώ, αναμένοντας τις απαντήσεις σας: πώς θα χαρακτηριζόταν ο Μουρίνιο από τον μέσο Ελληνα ποδοσφαιρόφιλο αν είχε αυτή τη συμπεριφορά ως προπονητής μιας μεγάλης ελληνικής ομάδας; Πώς θα του φερόμασταν αν είχε έρθει να δουλέψει εδώ πριν γίνει ο Special One; Σκεφτείτε το πιο απλοϊκά και απαντήστε μου: πώς θα συμπεριφερόμασταν στον Ζοσέ Πεσέιρο αν είχε δημόσια συμπεριφορά α λα Μουρίνιο;

Ευτυχισμένο το 2008; To Q&A για την ΑΕΚ

Αν επιχειρούσα να φτιάξω το top 5 των ερωτήσεων που μου απευθύνετε, η «μπορεί να πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα;» θα ήταν ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς. Εχω καθυστερήσει να την απαντήσω σε πολλούς. Δεν έχω όμως αλλάξει άποψη. Θα επαναλάβω όσα είχα πει και γράψει μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, όταν αποχώρησα από τη SportDay. Επιχείρησα πάντως ένα Q&A, με την ελπίδα ότι θα απαντήσω σε όλα όσα με ρωτάτε σχετικά με την ΑΕΚ.

Τι παραπάνω έχει σε σύγκριση με την «περσινή» ΑΕΚ; Εναν παραπάνω παίκτη – κλάση: τον Ριβάλντο. Εναν επιθετικό με γκολ: τον Μπλάνκο. Εναν επιθετικό μπακ: τον Εντσον Ρατίνιο. Τον Δέλλα υγιή. Τον Παπασταθόπουλο πιο έτοιμο. Διαθέτει κι άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Οχι όμως της κατηγορίας «κάνουν τη διαφορά». Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Τι λιγότερο έχει σε σύγκριση με τον «περσινή» ΑΕΚ; Υστερεί σε σχέδιο και σε ενθουσιασμό. Στα περσινά παιχνίδια γινόταν πιο συχνά και συστηματικά κατανοητό το σχέδιο του προπονητή. Τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της σεζόν ο Σέρα Φερέρ δίνει την εντύπωση ότι ακόμη ψάχνεται. Αλλαξε διάταξη, αλλάζει πρόσωπα, αλλάζει θέσεις. Και ακόμη δεν έχει καταφέρει να «διώχνει» τον κόσμο από το ΟΑΚΑ γεμάτο εικόνες επιθετικού ποδοσφαίρου. Η ΑΕΚ δυσκολεύεται να ανεβάσει την ποιότητα του θεάματος που παρουσιάζει. Δυσκολεύεται περισσότερο να αποκτήσει διάρκεια απόδοσης σε υψηλό επίπεδο. Η απουσία του ενθουσιασμού είναι συνέπεια της πίεσης που αισθάνονται όλοι (από τους φροντιστές μέχρι τον τελευταίο θεατή στο ΟΑΚΑ). Της πίεσης που προκαλεί η επιθυμία για τον τίτλο.

Χρειάζεται μεταγραφές; Εννοείται. Αν θέλει να ανεβάσει το ποσοστό των πιθανοτήτων της για τίτλο, η ΑΕΚ πρέπει να βάλει στο ρόστερ κι άλλες ποιοτικές λύσεις. Εναν φορ με τα χαρακτηριστικά του Σαλπιγγίδη. Εναν χαφ με ικανότητα σε δημιουργία και εκτέλεση. Τώρα πια η ΑΕΚ έχει ξαναμπεί στην εποχή της αναζήτησης ποιοτικών λύσεων. Το ζήτημα είναι πλέον ποιοτικό. Οχι ποσοτικό. Η ΑΕΚ δεν καίγεται για κεντρικό αμυντικό. Πίσω από τον Δέλλα και τον Παπασταθόπουλο υπάρχει ο Ενσαλίβα.
Εχει φέτος περισσότερες πιθανότητες για τίτλο; Η ΑΕΚ έχει έναν επιπλέον παίκτη – κλάση, έχει περισσότερους καλούς ποδοσφαιριστές, μεγαλύτερο βάθος. Αυτός που την καθοδηγεί όμως δεν έχει πολύ καθαρό κεφάλι. Κι αν δεν το καθαρίσει σύντομα, η ΑΕΚ θα έχει πρόβλημα. Δηλαδή απώλειες βαθμών.
Στα δικά μου μάτια η ΑΕΚ θα έχει περισσότερες από πέρσι πιθανότητες για τίτλο αν το τέλος του πρώτου γύρου τη βρει στο +/- 3 από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Αυτό δείχνει η πορεία της στον α’ και το πρόγραμμα του β’ γύρου.

Η μεγαλύτερη απορία μου για την ΑΕΚ; Ο Φερέρ. Αν μπορούσα να μαντέψω πώς θα διαχειριστεί τις επόμενες κρίσεις που θα συναντήσει, δηλαδή ποιον Φερέρ θα συναντούν οι ποδοσφαιριστές μετά τα επόμενα αρνητικά αποτελέσματα, θα γινόμουν σοφότερος. Θα μπορούσα μάλιστα να ρισκάρω πρόβλεψη για τη θέση της ΑΕΚ στο βάθρο του πρωταθλήματος.

Είναι η ΑΕΚ το φαβορί; Φαβορί δίχως προπονητικό κέντρο και δυνατή έδρα δεν γίνεται.

Κινείται για να αποκτήσει ποικιλία

Μια από τις πιο βασικές απορίες μου σχετικά με τον Παναθηναϊκό το περασμένο καλοκαίρι ήταν αυτή που αφορούσε στον σχηματισμό του ρόστερ. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τους λόγους που οδήγησαν τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή στην επιλογή να μην ενισχύσουν τα δύο άκρα. Η εικόνα της προηγούμενης σεζόν δεν υποστήριζε την επιλογή τους. Ο Παναθηναϊκός ήταν κοντά στην πώληση του Βύντρα. Τίποτα δεν έδειχνε ότι οι πίσω θέσεις στις πτέρυγες ήταν γεμάτες. Τίποτα δεν δημιουργούσε ελπίδα ότι ο ΠΑΟ θα γινόταν καλύτερος σε αυτές τις θέσεις συγκριτικά με πέρσι.
Οι κινήσεις που κάνει ο Παναθηναϊκός τις τελευταίες ημέρες προδίδουν ότι αυτοί που έχουν την ευθύνη φτάνουν να συμφωνήσουν με όσους υποστηρίζουν ότι η ομάδα πονάει στα άκρα. Για τον λόγο αυτό επιχειρούν να ολοκληρώσουν τη συμφωνία με τη Λάρισα για την απόκτηση του Γιώργου Γκαλίτσιου.
Δίχως ποιοτικούς ακραίους, με ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτική και επιθετική απόδοση και έναν μέσο που να κινείται στον άξονα και να έχει την ικανότητα να παίξει και να δημιουργήσει κάθετα, είναι αδύνατο να βάλει ο Παναθηναϊκός μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του. Είναι πιθανό να βελτιωθεί αν επιστρέψουν ο Γκονζάλες και ο Νίνης. Δίχως ακραίους και «8αρι» όμως δεν θα γίνει πλήρης.

Χρόνια πολλά!

Στα προχωρημένα πρωταθλήματα, η λίγκα νοιάζεται για τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια...

Τη βρίσκει με κλειστά μάτια...

Για όσους είχαμε την απορία αν ο Κακά μπορεί να κάνει κόλπα με κλειστά μάτια. Την μόνη απορία που μπορεί να είχε κανείς για τη σχέση του Κακά με τη μπάλα...

Το γκολ του Μπερμπάτοφ

Ο Βούλγαρος σε δράση...

Τους καλούς τους ανακάλυπτε και ο Ελληνας

Το γκολ που πέτυχε σήμερα απέναντι στην Αρσεναλ ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ μου θύμισε για πολλοστή φορά τον Γιάννη Παθιακάκη. Τον προπονητή με το καλύτερο μάτι που έχω συναντήσει στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Είχε το χάρισμα να διαβάζει το ταλέντο στην απόδοση ενός ποδοσφαιριστή. Του αρκούσαν ένα δύο παιχνίδια για να βγάλει συμπέρασμα για έναν παίκτη. Θυμάμαι όλους τους παίκτες για τους οποίους μου είχε μιλήσει τον καιρό που εργάστηκε στην ΑΕΚ. Για τον Βούλγαρο της Τότεναμ, για τον Χλεμπ, τον Σάμουελ, τον Αρουαμπαρένα.

Αν δεν είχε φύγει τόσο νωρίς από τη ζωή και είχε τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι αυτή θα ήταν μια πολύ πιο ταιριαστή, πιο υγιεινή και το ίδιο δημιουργική και επικερδής ενασχόληση, ο Γιάννης Παθιακάκης θα γινόταν ο καλύτερος Ελληνας σκάουτερ. Γράφω την ιστορία όχι μόνο για τη δική του υστεροφημία, αλλά και επειδή αποτελεί απόδειξη του ισχυρισμού ότι οι Ελληνες του ποδοσφαίρου μπορούν να ανακαλύψουν τα ταλέντα πριν από τους Αγγλους και τους Ισπανούς. Ο Παθιακάκης μου μιλούσε γι’ αυτούς προτού τους αγοράσουν οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι. Τι πρέπει να κάνουν οι Ελληνες; Να εμπιστευθούν τα καλά μάτια, να δουλέψουν μεθοδικά και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή για τη δημιουργία ενός κλαμπ που θα δει το μέγεθός του να αποκτά ευρωπαϊκές διαστάσεις.

Η καλύτερη προοπτική για τον ΠΑΟΚ

Στις 3 του περασμένου Σεπτέμβρη παρέλαβε τον φτωχότερο – σε ρόστερ – ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών. Ενα σύνολο ποδοσφαιριστών που δεν έμοιαζε καθόλου με ομάδα και είχε κάνει πολύ κακή εκκίνηση στη σεζόν, σε φιλικά και επίσημα παιχνίδια. Οι 5 σερί νίκες του αήττητου στην Τούμπα ΠΑΟΚ έρχονται ως επιβεβαίωση της πεποίθησης ότι ο Φερνάντο Σάντος είναι προπονητής πολυτελείας για μια ελληνική ομάδα. Η ποιότητά του δεν είναι συμβατή με την ποιότητα των περισσότερων ελληνικών ομάδων.
Τι πρέπει να κάνει ο ΠΑΟΚ για να μην κάψει τον Φερνάντο Σάντος; Απαντώ σε αυτή την ερώτηση για να δώσω απάντηση στο ερώτημα – σλόγκαν που μου απευθύνετε, αν ο Σάντος μπορεί να φτιάξει μεγάλο ΠΑΟΚ. Οι δρόμοι είναι δύο: ποιοτικές μεταγραφές ή δημιουργία μιας νεανικής ομάδας.
Ο Θοδωρής Ζαγοράκης δεν έχει καταφέρει να λύσει τα οικονομικά προβλήματα του ΠΑΟΚ. Προσπαθεί πολύ, αντλεί δύναμη από τη συμμετοχή των ΠΑΟΚτσήδων, φέρνει κοντά του ανθρώπους που έχουν την δυνατότητα να δωρίσουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να βοηθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Ολα αυτά όμως δεν δίνουν προοπτική ουσιαστικής ανάκαμψης και προόδου. Ο «Ζαγόρ» ψάχνει επενδυτή, το γήπεδο δίνει ευκαιρία επένδυσης, αλλά αυτή δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Και αν ο Σάντος το ερχόμενο καλοκαίρι δεν δει να δημιουργούνται συνθήκες για να κάνει πρωταθλητισμό, θα το ξανασκεφτεί.
Οσο δεν εμφανίζεται ο επενδυτής, η επιλογή είναι μονόδρομος: νεανική ομάδα. Για να αρχίσει όμως να τη δημιουργεί ο Πορτογάλος χρειάζεται ενθάρρυνση. Οχι μόνο από τον Ζαγοράκη αλλά από την κοινωνία των φίλων του ΠΑΟΚ. Ο Σάντος πρέπει να ενθαρρυνθεί για να προωθήσει όσους αξιόλογους πιτσιρικάδες έχει εντοπίσει. Και ο ΠΑΟΚ πρέπει να φροντίσει για ένα νέο παιδομάζωμα, σαν αυτό που είχε κάνει ο Κωστίκος. Ο δρόμος είναι δύσκολος. Είναι όμως ο μόνος με όραμα. Ο μόνος που μπορεί να ψήσει τον Σάντος να μείνει στην Τούμπα. Ο μόνος που μπορεί να ψήσει τους ΠΑΟΚτσήδες ότι θα ξαναδούν μια μεγάλη ομάδα στην Τούμπα.

Μένει από μπαταρίες το «ποντικάκι»

Η εικόνα του Εντσον «Ρατίνιο» στο χθεσινό παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Βιγιαρεάλ προδίδει κόπωση. Στη διάρκεια του β’ ημιχρόνου ο Βραζιλιάνος προσπαθούσε να σπριντάρει, αλλά οι μπαταρίες τελείωναν. Και τον πρόδιδαν σε κάθε προσπάθεια. Η εικόνα έφερνε στο μυαλό τους ποδοσφαιριστές των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που ξεχύνονται στην επίθεση και εκεί που παρακαλάς να φτάσουν μέχρι την αντίπαλη εστία, τα φτύνουν και χάνουν τη μπάλα από τον αντίπαλο.
Ο 21χρονος μέσος από τη Βραζιλία μπήκε με το «καλώς τον» στα βαθιά. Εδειξε ικανότητες στο κολύμπι. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι γνωρίζει την τεχνική ώστε να καταφέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, στην κάλυψη μιας μεγάλης απόστασης. Τι να πρόλαβε να μάθει στην Mogi Mirim; Τι να είχε μάθει στις ομάδες μικρότερων της Β’ κατηγοριών, στις οποίες αγωνιζόταν τα προηγούμενα χρόνια;
Το «ποντικάκι» έχει πολύ ενδιαφέρον. Εχει πολύ καλά προσόντα. Δεν εξελίχθηκε τυχαία σε πουλέν του Ριβάλντο. Χρειάζεται όμως να δείξει κανείς ευαισθησία στη διαχείρισή του, για να μην καεί. Ο Σέρα Φερέρ έχει λύσεις για να δεχθεί βοήθεια στη διαχείριση των δυνάμεων του Βραζιλιάνου. Ο Βασίλης Πλιάτσικας είναι μια απ’ αυτές. Ο Χρήστος Μπούρμπος δεν είναι. Οσο νωρίτερα το καταλάβει, τόσο καλύτερα θα αξιοποιήσει τον Εντσον Ράμος. Κι αν ο μικρός συνεχίσει να βελτιώνεται στον ρυθμό που μας έχει δείξει, η ΑΕΚ θα κερδίσει πολλά. Στο γήπεδο και στο ταμείο.

Η αρετή της υπομονής

Τις ημέρες της κλήρωσης της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ η σκέψη μου ήταν ότι ο Ολυμπιακός είχε καλή ευκαιρία για να προκριθεί. Θυμάμαι να συζητώ στον αέρα του Σπορ FM με τον Κώστα Νικολακόπουλο λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα με τη Βέρντερ στη Βρέμη και να επιμένω ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει θετικό αποτέλεσμα. Όχι επειδή έχω μαντικές ικανότητες, αλλά επειδή είχα δει πολλά παιχνίδια της Βέρντερ και ήμουν βέβαιος για την καταλληλότητα του timing.
Το βράδυ της πρόκρισης του Ολυμπιακού στη φάση των 16 η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ο Ολυμπιακός έχει καλή ευκαιρία να φτάσει στους 8. Την ευκαιρία του δημιουργεί η σειρά των αγώνων. Για αυτό τον Ολυμπιακό, την ομάδα που έχουμε δει στην τρέχουσα σεζόν του Τσάμπιονς Λιγκ, η σειρά των αγώνων (πρώτος στο Καραϊσκάκη, δεύτερος εκτός έδρας) δίνει σημαντικό πλεονέκτημα. Ο Λεμονής δημιουργεί μια ομάδα που ξέρει να περιμένει. Και οι ποδοσφαιριστές που κάνουν τη διαφορά φέτος στον Ολυμπιακό είναι αυτοί που έχουν τα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν σε ομάδα υπομονής.
Τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να φτάσει κοντά σε μια πρόκριση – άθλο; Να μην παρασυρθεί από τον κόσμο στο πρώτο παιχνίδι. Να κάνει παιχνίδι τύπου Ολυμπιακός – Λάτσιο. Αυτό το παιχνίδι ο προηγούμενος Ολυμπιακός δεν ήξερε να το κάνει. Η έκδοση Λεμονή μπορεί. Με καλή εφαρμογή της συνταγής και λίγη τύχη, ο Ολυμπιακός μπορεί να τελειώσει το πρώτο παιχνίδι με 1-0 ή 0-0. Και τότε θα έχει ελπίδες πρόκρισης.
Όλα αυτά είναι η προσέγγιση που κάνω δίχως να σκέπτομαι το όνομα του αντιπάλου. Τούτη την ώρα δεν είναι δυνατό να λάβεις υπόψη ειδικές παραμέτρους. Διότι μιλάς για παιχνίδια που θα γίνουν τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Σε αυτή τη λούμπα έπεσε η ΑΕΚ τον καιρό της κλήρωσης που της έφερε αντίπαλο στο κύπελλο UEFA την Παρί Σεν Ζερμέν. Τις ημέρες της κλήρωσης, τέτοια εποχή, η Παρί ήταν ξεπεσμένη. Τις ημέρες των αγώνων η Παρί ήταν μια άλλη ομάδα. Πολύ καλύτερη. Αναγεννημένη. Αρκετή για να αποκλείσει την ΑΕΚ, η οποία έμεινε με τη χαρά της κλήρωσης.

Ο μεγάλος συμπαίκτης του Ολυμπιακού

Το περασμένο καλοκαίρι, τον καιρό που ο Ολυμπιακός επιχειρούσε να επενδύσει πάνω σε μια σχέση με τον Πίνι Ζαχάβι, τον ισχυρότερο ατζέντη ποδοσφαίρου στον πλανήτη, οι περισσότεροι εκτιμούσαμε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο. Όχι επειδή δεν θεωρούσαμε ικανά τα στελέχη του Ολυμπιακού, αλλά επειδή δεν είχαμε πειστική απάντηση στην ερώτηση: γιατί να ασχοληθεί ένας business man της παγκόσμιας αγοράς, που κάνει δουλειές δεκάδων εκατ. ευρώ και deals για αγοραπωλησίες ομάδων (Τσέλσι, Πόρτσμουθ), με μια ελληνική ομάδα που κάνει μεταγραφές κόστους που δεν ξεπερνούν το όριο του μονοψήφιου αριθμού εκατ. ευρώ;
Η εξέλιξη της σχέσης ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Ζαχάβι μοιάζει με παράσημο για τα στελέχη του ελληνικού συλλόγου. Και δίνει απάντηση στην παραπάνω ερώτηση. Ο 52χρονος Ισραηλινός πρώην αθλητικός συντάκτης δουλεύει εδώ και μερικά χρόνια πάνω στο project που θα τον αναδείξει στον μεγαλύτερο μεταγραφικό παίκτη παγκοσμίως. Τοποθετεί μερίδια από τα ανυπολόγιστα κέρδη του πάνω σε ποδοσφαιριστές, των οποίων τα δικαιώματα αποκτά. Αγοράζει το 50% του ενός, το 70% του άλλου. Στέλνει τους υποσχόμενους παίκτες σε ομάδες, άλλοτε για να βελτιωθούν και άλλοτε για να προβληθούν. Και όταν φτάνει η ώρα, κάνει ένα deal που του φέρνει το πολλαπλάσιο της αρχικής επένδυσής του. Ο Ολυμπιακός του καλύπτει δύο ανάγκες: αγοράζει μαζί του (υπόθεση Μπελούσι) και αποτελεί μια πολύ καλή βιτρίνα για να δείξει ο Ισραηλινός στην αγορά του Τσάμπιονς Λιγκ την φρέσκια πραμάτεια του.
Ο Ζάχαβι έχει στήσει μια μπίζνα εκατοντάδων εκατ. ευρώ. Δημιουργεί μια μεγάλη λίστα ποδοσφαιριστών που του ανήκουν. Και ο Ολυμπιακός έχει πλέον αγοράσει το δικαίωμα να κάνει refresh σε αυτή τη λίστα, στην οποία το update τείνει να γίνει καθημερινό. Μια ελληνική ομάδα μπαίνει στο ρόστερ των συμπαικτών ενός ατζέντη που μοιάζει παντοδύναμος. Ενός τύπου με φίλους σαν τον Αμπράμοβιτς, τον σερ Αλεξ, τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, που φτάνει να αναγκάζει την αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου να ζητά τη γνώμη του προτού προσλάβει προπονητή για την εθνική ομάδα.

Ο εσωτερικός κόσμος των σπορ

Η ιστορία ενός πιτσιρικά ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του Τζόνι Εβανς, ο οποίος συνελήφθη από την Αστυνομία ως ο βασικός ύποπτος για τον βιασμό μιας 26χρονης μου έφερε στο μυαλό ιστορίες που μου έχουν διηγηθεί και εικόνες που έχω βάλει στο άλμπουμ των εμπειριών μου από τη συναναστροφή με ποδοσφαιριστές.
Ο 19χρονος διεθνής με την Βόρειο Ιρλανδία ποδοσφαιριστής ήταν σε ένα πριβέ πάρτι που οργάνωσαν, μεταξύ άλλων, παίκτες της Μάντσεστερ στο Great John Street Hotel.
Εχω βρεθεί σε παρόμοια πάρτι στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Μου έχουν διηγηθεί ιστορίες από τέτοια πάρτι σε Μαδρίτη, Λονδίνο, Ρώμη. Εχω σχηματίσει εντύπωση για τον κύκλο που δημιουργείται γύρω από τους ποδοσφαιριστές. Εχω αντιληφθεί πώς παίζεται το παιχνίδι. Τι ρόλο βαράνε οι γκόμενες που συγκεντρώνονται γύρω τους (προφανώς δεν αναφέρομαι σε όλες). Εχω ιδέα για το πώς στήνεται ένα κύκλωμα που εκμεταλλεύεται το χρήμα και την αναγνωρισιμότητά τους.
Αυτές οι ιστορίες είναι ένα είδος εξήγησης, μια από τις πιθανές απαντήσεις στο «γιατί πήγε χαμένο αυτό το ταλέντο;», μια ερώτηση που συχνά απευθύνεται προς εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες. Συχνά δίνουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε απάντηση. Πολλές φορές την έχουμε, αλλά δυσκολευόμαστε να τη δώσουμε, διότι αδυνατούμε να την υποστηρίξουμε με αποδείξεις.

Το χαμόγελο ενός παιδιού

Αναφέρομαι σε αυτή την πρωτοβουλία επειδή είναι αυθόρμητη. Επειδή την πήραν απλοί άνθρωποι. Και επειδή σε αυτήν δεν διακρίνεις κανένα από τα ταπεινά κίνητρα ή ελατήρια.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της εφημερίδας «Τα Νέα» θα παίξει μπάλα με αυτή των βουλευτών στο δημοτικό στάδιο Βύρωνα, την έδρα του Αθηναϊκού. Οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι εργαζόμενοι στα «Νέα» και τον ΔΟΛ βρήκαν μια ευκαιρία για μια καλή πράξη. Πωλούν προσκλήσεις προς 10 ευρώ. Και διαθέτουν τα έσοδα για την ενίσχυση του Χαμόγελου του Παιδιού.
Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από αυτούς που αγόρασαν την πρόσκληση δεν θα κάνουν την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου (2 μ.μ.) τη βόλτα στο γήπεδο του Αθηναϊκού. Οσοι όμως βρεθούν εκεί θα περάσουν πολύ καλά. Και αυτοί που θα παίξουν μπάλα και αυτοί που θα τους βλέπουν. Όχι τόσο επειδή θα διασκεδάσουν, αλλά κυρίως με την ιδέα του χαμόγελου ενός παιδιού.

Τελικά δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο...

Οι Ελληνες συνηθίζουμε να υποστηρίζουμε ότι όλα τα υπερβολικά συμβαίνουν μόνο εδώ, όχι έξω, όχι στον πολιτισμένο κόσμο.
Οι οπαδοί της Αρσεναλ είχαν ετοιμάσει …θερμή υποδοχή στον Ασλεϊ Κόουλ , στην πρώτη παρουσία του με τη φανέλα της Τσέλσι στην έδρα των «κανονιέρηδων». Η υπόθεση των αποδοκιμασιών προς τον Κόουλ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους προβληματισμούς που ανέπτυξε ο Αρσέν Βενγκέρ πριν από αυτό το παιχνίδι. Εκρινε σκόπιμο να κάνει πολλές δημόσιες αναφορές στο θέμα. Εκτίμησε ότι ήταν ανάγκη να ζητήσει πολλές φορές από τους φίλους της Αρσεναλ να μην ασχοληθούν με τον Κόουλ και να συγκεντρωθούν στην υποστήριξη της ομάδας στο μεγάλης σημασίας παιχνίδι.
Τελικά, δεν τυπώνουν μόνο οι Ελληνες χαρτονομίσματα. Δεν δημιουργούν μόνο οι Ελληνες «προδότες». Δεν παθιάζονται μόνο οι Ελληνες. Δεν είναι κακό να παθιάζονται οι Ελληνες.
Την επόμενη φορά ας μη βιαστούμε να αποδώσουμε χαρακτηρισμούς σε οπαδούς και να διατυπώσουμε το εύκολο και ρηχό «αυτά συμβαίνουν μόνο εδώ» για να τους αφορίσουμε. Όχι, όσοι παθιάζονται δεν είναι απολίτιστοι.

Στη φωτογραφία το χαρτονόμισμα των οπαδών της Αρσεναλ για τον … Cashley Cole.

O MVP, ο Σέρα, ο Τάκης, ο τίτλος

Η μοίρα του επιθετικού. Αυτή που τον κάνει δημοφιλή στην εξέδρα. Αυτή που κάνει τους συμπαίκτες, ειδικά τους αμυντικούς, να τον ζηλεύουν στα όρια της αντιπάθειας. Ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς αναδείχθηκε MVP του ντέρμπι. Διότι έγινε το πρόσωπο της νίκης. Ο MVP των προπονητών όμως ήταν άλλος. Ο Βασίλης Τοροσίδης. Ενας από τους πιο πολυσύνθετους, προικισμένους ποδοσφαιριστές της γενιάς του ’85. Στα 22 του, προτού κλείσει χρόνο σε μεγάλη ομάδα έχει φτάσει στο επίπεδο να διαβάζει μια φάση στην εξέλιξή της και να κινείται με οξυδέρκεια και ωριμότητα 30αρη για να δημιουργήσει ευκαιρία.
Στη φάση του γκολ ο έμπειρος Αρουαμπαρένα του έβαλε όσο πιο δύσκολα μπορούσε υπό τις διαμορφωμένες συνθήκες. Ηταν μόνος, αλλά κατάφερε να τον κρατήσει έξω από την περιοχή. Ο Αργεντινός ρώτησε και ο Ελληνας απάντησε σωστά. Με σέντρα που είχε σημάδι τον χώρο, όχι τον παίκτη. Σέντρα από αυτές που οι προπονητές ζητούν κάθε φορά που ψάχνουν τον ιδανικό μπακ χαφ.
Ο Τοροσίδης και ο Κοβάσεβιτς έκαναν τη διαφορά υπέρ του Ολυμπιακού. Ο Σέρα Φερέρ έκανε τη διαφορά σε βάρος της ΑΕΚ. Για την ακρίβεια, δεν έκανε τη διαφορά υπέρ της. Η εμφάνιση ήταν καλύτερη από της Λεωφόρου, η ΑΕΚ ζήτησε τη νίκη. Το έκανε όμως με λάθος τρόπο, γι’ αυτό και δεν δημιούργησε όσες φάσεις της επέτρεπε η κατοχή της μπάλας στο β’ ημίχρονο.
Ο Τάκης Λεμονής είχε την τύχη να δει την ΑΕΚ να κάνει στο β’ ημίχρονο αυτό που επιχειρούσαν να κάνουν όσες ευρωπαϊκές ομάδες επισκέφθηκαν το Καραϊσκάκη. Είχε τύχη, διότι αυτό το παιχνίδι έχει προλάβει να το διδάξει καλά στους ποδοσφαιριστές. Αν η ΑΕΚ αδιαφορούσε για τη νίκη και έμεινε πίσω, ο Ολυμπιακός δύσκολα θα έφτανε στο γκολ.
Ο Ολυμπιακός πήρε το ματς, η ΑΕΚ το κουράγιο που αντλεί από τη σκέψη ότι υπάρχει η εντός έδρας ρεβάνς του β’ γύρου. Μακάρι να μείνει μέχρι τότε ανοικτός o τίτλος για τρεις. Θα έχουμε κερδίσει ένα πολύ ενδιαφέρον – τουλάχιστον στην κορυφή – πρωτάθλημα.

Μαθήματα στρατηγικής από τον «Special One»

Κάθε κίνηση είναι μια ακόμη απόδειξη: ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο πρώτος προπονητής που έχει αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το star system αν κανείς το διαχειριστεί έξυπνα.
Η προοπτική να αναλάβει αυτή την εποχή την εθνική Αγγλίας τον άφηνε περίπου αδιάφορο. Ο Πορτογάλος όμως έβαλε αμέσως στόχο: να εκμεταλλευτεί στρατηγικά μια πρόταση που τον αφήνει αδιάφορο. Το έκανε. Το πέτυχε.
Ετοίμασε ένα 4ετές πλάνο για την εθνική με κάθε λεπτομέρεια. Το γέμισε απαιτήσεις που δημιουργούσαν την εντύπωση ότι αυτός που το επεξεργάστηκε νοιάζεται πολύ για την επιτυχία και το εμπνεύστηκε με βασικό κίνητρο την φιλοδοξία και όχι την κονόμα.
Το πλάνο ζητούσε την κατασκευή νέου προπονητικού κέντρου, απαιτούσε την πρόσληψη όλων των συνεργατών του, προέβλεπε δαπάνες για τη στενή παρατήρηση όλων των Αγγλων ποδοσφαιριστών που παίζουν μακριά από την πατρίδα τους. Ετοίμασε ένα πλάνο γεμάτο ρεαλισμό και φιλοδοξία για να δώσει στην ομοσπονδία την εντύπωση ότι στάθηκε σαν σοβαρός συνομιλητής σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Και το πέτυχε. Ο αγγλικός και εν συνεχεία ο ευρωπαϊκός Τύπος τον παρουσίασαν ως το απόλυτο φαβορί. Η επιτυχία της μπλόφας στην παρτίδα πόκερ που έστησε ήταν απόλυτη. Σήμερα οι Αγγλοι πιστεύουν ότι η ομοσπονδία τον ήθελε πολύ, ότι ήταν ο εκλεκτός και ο Μουρίνιο για κάποιο μυστήριο λόγο αποφάσισε να αυτόεξαιρεθεί. Στα μάτια των Αγγλων ο Καπέλο ήταν η δεύτερη επιλογή. Τι εξασφάλισε με τον τρόπο αυτό ο Πορτογάλος; Σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα της Αγγλίας, ο Μουρίνιο θα μπαίνει στην κουβέντα.
Για μια ακόμη φορά ο «Special One» επιβεβαίωσε τον τίτλο του. Και έκανε χαρούμενους όσους τον ενδιέφερε να κάνει χαρούμενους: τους Πορτογάλους, που καμαρώνουν ότι «το δικό μας παιδί είχε τα κότσια να πει όχι σε μια προσφορά 9 εκατ. ευρώ το χρόνο». Και τον επόμενο εργοδότη του, που γοητεύεται στην ιδέα να πάρει την υπογραφή του προπονητή που είπε όχι στην εθνική Αγγλίας.

Η μεγάλη απόφαση της Θάνου

Η Κατερίνα Θάνου είναι μπροστά σε μια απόφαση που θα σημαδέψει για δεύτερη φορά την αθλητική καριέρα της. Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του BBC σκέφτεται να μηνύσει την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στην περίπτωση που η ΔΟΕ αποφασίσει να μην της απονείμει το χρυσό μετάλλιο των 100 μ. των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ.
Ο δικηγόρος που την εκπροσωπεί ισχυρίζεται ότι η Θάνου απαιτεί το μετάλλιο και δηλώνει στο BBC ότι «σε διαφορετική περίπτωση θα εξετάσουμε την προοπτική των δικαστικών κινήσεων».
Τα μέλη της ΔΟΕ, τα σημαντικά πρόσωπα της υψηλής κοινωνίας του αθλητισμού, οι παράγοντες του αντι-ντόπινγκ στέλνουν εδώ και μήνες προς τη Θάνου το μήνυμα να μην διεκδικήσει το μετάλλιο της Μάριον Τζόουνς. Τούτο σημαίνει ότι αν επιμείνει, η Θάνου θα βάλει τον εαυτό της για δεύτερη φορά στη δύσκολη θέση. Θα ξανακούσει όσα την πόνεσαν, θα γίνει πάλι αντικείμενο χλευασμού.
Η πρώτη ανάγνωση αυτής της εξέλιξης δημιουργεί στον παρατηρητή την εντύπωση ότι η Θάνου έχει περισσότερα να χάσει από όσα είναι πιθανό να κερδίσει. Οσοι θα της αναγνωρίζουν αύριο το μετάλλιο, αν αυτό της απονεμηθεί, της το αναγνωρίζουν και σήμερα. Και τη βλέπουν με συμπάθεια. Οσοι όμως δεν της αναγνωρίζουν το δικαίωμα να το παραλάβει, θα φωνάξουν με μεγαλύτερη ένταση αν τη δουν να το παραλαμβάνει ή αν τη δουν να το διεκδικεί δικαστικά.
Ο δικηγόρος Γρηγόρης Ιωαννίδης δηλώνει ότι το κίνητρο της πελάτισσάς του στην υπόθεση αυτή είναι το αίσθημα της αδικίας. Η Θάνου αισθάνεται αδικημένη από τον Τύπο και την παγκόσμια κοινωνία του αθλητισμού. Αδικημένη από τη συμπεριφορά της οποίας έτυχε μετά το 2004. Αυτή η συμπεριφορά δεν πρόκειται να αλλάξει αν της παραδοθεί το μετάλλιο. Το αντίθετο. Το πιθανότερο είναι ότι θα γίνει χειρότερη. Αισθάνεται έτοιμη να την αντιμετωπίσει; Αν ναι, ξέρει αν αξίζει να επιμείνει να ζητά το μετάλλιο.

Σχεδιάστε την αθλητική εφημερίδα σας

Βρισκόμαστε πλέον στη φάση της σχεδίασης της αθλητικής εφημερίδας του ΔΟΛ. Κι επειδή αυτή η εφημερίδα σχεδιάζεται για εσάς, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Περιγράψτε μας την ιδανική εφημερίδα, αυτή που θα σας «αναγκάσει» να γίνεται τακτικοί αναγνώστες της.
Περιμένω τις ιδέες σας στο email μου, με την ελπίδα ότι θα μας βοηθήσετε να ετοιμάσουμε μια αθλητική εφημερίδα που θα σας φτιάχνει την ημέρα. Οι δικές σας επιθυμίες είναι τα βασικά συστατικά της συνταγής μας.

Αλλαξε ο Ολυμπιακός, άλλαξε ο «Ιέρο»

Σκεφτόμουν τον MVP του Ολυμπιακού σε μια ιστορική βραδιά για τον σύλλογο. Για να δώσω μια τεκμηριωμένη απάντηση στην ερώτηση: πώς γίνεται να περνά ένας 32χρονος μεσοαμυντικός από μια «σβήνω, τελειώνουν οι μπαταρίες» σεζόν, την περσινή σε μια «τρέχω, κόβω, ράβω, δημιουργώ, εκτελώ και μάλιστα με το αριστερό» σεζόν.
Η πρώτη εξήγηση, εύκολη: πέρσι έτρεχε μόνος του στο κέντρο. Φέτος τρέχει μαζί με τον Λεντέσμα, τον ορισμό του «αμυντικό χαφ-σκυλί» και τον Τοροσίδη ή τον Πατσατζόγλου. Ετρεχε ένας. Τρέχουν τρεις. Και τώρα ο ένας, ο περσινός έχει την πολυτέλεια να λαχανιάζει λιγότερο, να παίρνει ανάσες, να μη σκάει, να πείθει τα πόδια να ακούσουν το μυαλό.
Η δεύτερη εξήγηση; Αυτή που δίνουν οι συμπαίκτες και όσοι παρατηρούν τον Ολυμπιακό: Πίσω, δίπλα, μπροστά από τον Ιεροκλή Στολτίδη μπήκαν ποδοσφαιριστές που έχουν χρόνια τώρα απομυθοποιήσει τις «μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες». Παιδιά που έχουν εξοικειωθεί στην αντιμετώπιση μεγάλων ομάδων, παικτών – σταρ. Παιδιά που έχουν πάρει νίκες επί μεγάλων ομάδων, παικτών – σταρ. Παιδιά που ξέρουν πώς γίνεται. Που δεν μπαίνουν με τα πόδια βαριά και δεν ξεφυσούν από άγχος όπως ο Νικοπολίδης στον πανηγυρισμό του 1ου γκολ.
Αυτά τα παιδιά, οι μετανάστες στους οποίους αναφερόμουν σε ένα προηγούμενο σημείωμα, το ‘χουν. Το πιστεύουν. Και έχουν κάνει και τους άλλους να το πιστέψουν. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός αλλάζει, αγωνιστικά, νοοτροπία. Και ο Ακης Στολτίδης, που είναι πιο φρέσκος, πιστεύει, απελευθερώνεται από το άγχος, απομυθοποιεί την πίεση, σουτάρει, πασάρει και ο Ολυμπιακός είναι στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο αγγλικός μύθος του άτεγκτου Καπέλο

Διαβάζοντας στους Times ένα άρθρο που απαριθμούσε τα προτερήματα του Φάμπιο Καπέλο, τον οποίο ο συντάκτης παρουσίασε ως μια πολύ καλή επιλογή για τον πάγκο της Αγγλίας, σταμάτησα στην «αρετή που έχει να επιβάλει αυστηρούς κανόνες πειθαρχίας», όπως σημείωνε ο αρθρογράφος. Δεν βασιζόταν στην εμπειρία του από την μεθοδική παρατήρηση της δουλειάς του Ιταλού. Μετέφερε την εντύπωση που σχημάτισε για τον Καπέλο μέσα από κείμενα και διηγήσεις ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του σε διάφορους πάγκους.
Η εικόνα που μετέφερε ο Αγγλος συντάκτης παίζει μπουνιές με την εντύπωση που σχημάτισα για τον Καπέλο τον Φεβρουάριο του 2005, όταν πέρασα μερικές ημέρες μέσα στο προπονητικό κέντρο της Ρόμα. Ο Ιταλός είχε εγκαταλείψει πριν από μερικούς μήνες την Ρόμα. Ποδοσφαιριστές, υπάλληλοι της ομάδας και δημοσιογράφοι είχαν να διηγούνται ιστορίες που σου έδιναν την εντύπωση ότι το image του άτεγκτου Καπέλο ήταν μια ψευδαίσθηση που ο ίδιος είχε καταφέρει να δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου. Ακουσα ιστορίες για πατσαβούρες και φανέλες που είχε δεχθεί στο πρόσωπο από τον Κασάνο, για βαριές κουβέντες που είχε ακούσει από τον Τότι και για διάφορες άλλες αταξίες Ιταλών (κυρίως) ποδοσφαιριστών, τις οποίες είχε αφήσει ατιμώρητες.
Είμαι βέβαιος ότι ορισμένα από αυτά που άκουσα ήταν φουσκωμένα. Ξέρω όμως καλά ότι ορισμένα ήταν αλήθεια. Στην Ελλάδα ένας προπονητής – πρωταγωνιστής σε επεισόδια σαν αυτά που μου είχαν διηγηθεί θα είχε γίνει ρεντίκολο σε διάστημα ενός μήνα.
Αρθρα σαν αυτό των Times έρχεται να δείξει για πολλοστή φορά ότι οι Ελληνες αθλητικοί συντάκτες έχουμε αναγάγει σε τέχνη την απομυθοποίηση των πρωταγωνιστών σε χρόνο dt. Και βοηθά να αντιληφθούμε πόσο διαφορετική είναι η νοοτροπία των Ιταλών. Στέκονται σχεδόν αδιάφορα απέναντι στο «κουτσομπολιό» των αποδυτηρίων. Και δεν βιάζονται να κρίνουν τη δουλειά ενός προπονητή μέσα από τις διηγήσεις τρίτων. Βασικό κριτήριο της ικανότητας ενός προπονητή παραμένει η δουλειά που παρουσιάζει στους αγώνες. Και κάπως έτσι φτάνει, μέσα από τις διηγήσεις των Ιταλών, ένας Αγγλος να σχηματίζει την εντύπωση ότι στη λίστα των προτερημάτων του Καπέλο υπάρχει η πειθαρχία. Αν ο Καπέλο είχε εργαστεί στην Ελλάδα και ο Αγγλος έψαχνε να αντλήσει πληροφόρηση από ελληνικές πηγές, ο Φάμπιο δεν θα είχε καμιά τύχη να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής.

Κολύμπι στους Αμπελόκηπους

Αν δεν το έβλεπα «καρφωμένο» στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου δεν θα το πίστευα. Υπάρχει ένα κολυμβητήριο στην καρδιά της Αθήνας, σκεπαστό, με εύκολη πρόσβαση, που λειτουργεί καθημερινά από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ, που υπόσχεται μηχανολογικό εξοπλισμό ολυμπιακών προδιαγραφών. Θα περίμενε κανείς ότι η διεύθυνση αυτού του κολυμβητηρίου θα βρισκόταν στην ευχάριστη θέση να διώχνει «πελάτες» και όχι να αναζητεί νέους. Συμβαίνει όμως το αντίθετο.
Το κλειστό κολυμβητήριο του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας (κάτω από την εξέδρα της θύρας 13) υπόσχεται στο διαφημιστικό φυλλάδιο προδιαγραφές που ικανοποιούν (θερμαινόμενη πισίνα, τακτικοί μικροβιακοί έλεγχοι). Κι επειδή πολλοί, όπως εγώ, θα είχατε την εντύπωση είτε ότι υπολειτουργεί είτε ότι δεν έχει τη δυνατότητα να σας φιλοξενήσει, το φυλλάδιο της καμπάνιας μας δημιουργεί νέα δεδομένα.

Οι τύποι που κάνουν το ποδόσφαιρο πιο άνοστο

Τι είναι αυτό που σπρώχνει έναν διαιτητή στην απόφαση να δείξει κίτρινη κάρτα σε ποδοσφαιριστή για τον πανηγυρισμό στο γκολ; Το ένστικτο της επιβίωσης, της αυτοσυντήρησης. Σε αυτή τη διαπίστωση οδηγεί η παρατήρηση της επιλογής που έκανε το απόγευμα της Κυριακής στο ΟΑΚΑ ο διαιτητής Σταύρος Τριτσώνης από την Αθήνα.
Στο τρίτο παιχνίδι του στη Super League ο διαιτητής έδειξε κίτρινη κάρτα στον Μπλάνκο με την εντύπωση ότι ο Αργεντινός είχε κρύψει το πρόσωπο με τη φανέλα κατά τον πανηγυρισμό. Το άγχος να λειτουργήσει σωστά, να εφαρμόσει κατά γράμμα τον κανονισμό ώστε να μην του βάλει κακό βαθμό ο παρατηρητής, τον οδήγησε σε λάθος επιλογή. Λάθος, διότι ο Μπλάνκο δεν έκρυψε το πρόσωπο.
Η κάρτα στους πανηγυρισμούς έρχεται ως συνέπεια του άγχους που διακρίνει τους άπειρους διαιτητές. Αγχος που πηγάζει από την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο να βγουν από τον πίνακα, να χάσουν τη δουλειά, στο πρώτο λάθος. Οι νέοι διαιτητές σφυρίζουν με την εντύπωση ότι κάποιος τους περιμένει στη γωνία για να τους ξηλώσει.
Ο Τριτσώνης είναι φίλος του ποδοσφαίρου. Και ως τέτοιος θέλει να βλέπει πανηγυρισμούς που σπάζουν τη μονοτονία. Του αρέσει η μάσκα του Μπλάνκο, η τούμπα του Λούα Λούα. Δεν έχει όμως λάβει την οδηγία να εφαρμόζει κατά την κρίση του τον κανονισμό στους πανηγυρισμούς. Και φοβάται ότι αυτοί που τον κρίνουν θα βρουν μια αφορμή για να του βάλουν κακό βαθμό και να του πάρουν τη δουλειά.
Ποιος νοιάστηκε να δώσει οδηγία στους διαιτητές για το θέμα αυτό; Ποιος νοιάστηκε να τους δώσει το ελεύθερο να κρίνουν αν ο πανηγυρισμός είναι ή όχι προσβλητικός, αν παράγει βία ή όχι;
Ένα παιδί που έβαλε γκολ και θέλησε να το πανηγυρίσει με το μήνυμα «κουράγιο πατέρα», πήρε κίτρινη κάρτα. Τιμωρήθηκε. Ωραίο μήνυμα στέλνει το ποδόσφαιρο. Παράγει πολιτισμό…

Νέα μόδα, οι interactive τσαμπουκάδες

Δεν είχε τύχει να δω το βίντεο – σουβενίρ των οπαδών του Ερυθρού Αστέρα από την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι με τον Αρη. Αυτό είναι το soft υλικό, το οποίο είναι κρεμασμένο στο ΥouTube. Υπάρχει και ένα πιο σκληρό, το οποίο κυκλοφορεί μέσω email. Το σκληρό video συνοδεύεται από τη διήγηση ενός Σέρβου, με την αναφορά ότι «η ελληνική Αστυνομία έκανε το λάθος να μας ξενερώσει. Θέλαμε να επισκεφθούμε το πρωί το νεκροταφείο των Σέρβων στρατιωτών στον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και έπειτα να περάσουμε την ημέρα πίνοντας στη Θεσσαλονίκη. Οι αστυνομικοί έκαναν το λάθος να μας κρατήσουν στα σύνορα μέχρι το απόγευμα. Μας άφησαν μόνο δύο ώρες πριν από το παιχνίδι. Μας εκνεύρισαν. Ας πρόσεχαν. Και λίγα έπαθαν».
Η μόδα στις ανησυχητικές διαπιστώσεις σε θέματα αθλητικής βίας είναι αυτή που σχετίζεται με τις συνέπειες της τεχνολογικής εξέλιξης. Οι κάφροι βιντεοσκοπούν τους τσαμπουκάδες, τους «κρεμούν» στα sites, οι πιτσιρικάδες βλέπουν τα φιλμάκια με τα ανδραγαθήματα των παλικαριών και τα αντιλαμβάνονται ως παραδείγματα προς μίμηση. Οι κάφροι ανταλλάσσουν βίντεο, ύβρεις και προκλήσεις. Και είναι ζήτημα χρόνου να πολλαπλασιαστούν οι τσαμπουκάδες στους δρόμους. Τα νέα προϊόντα που γεννούν οι interactive τσαμπουκάδες στο internet, το νέο trend σε Ρωσία, Σερβία, Ουκρανία, Γερμανία, Ολλανδία.

* Στη φωτογραφία ο αστυνομικός Νεμπόισα Στάρτσεβιτς έχει μόλις ξεφύγει από τους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα και πυροβολεί στον αέρα για να τους απομακρύνει. Δέχθηκε επίθεση στην εξέδρα, στο ματς του Ερυθρού Αστέρα με την Χάιντουκ Κούλα.

Η μυστική συνταγή του Λίνεν

Ετυχα πρόσφατα σε μια συζήτηση. Ποδοσφαιριστές προβληματίζονταν επί των όσων τους είχαν μεταφέρει παιδιά που παίζουν στον Πανιώνιο σχετικά με τη δουλειά του Εβαλντ Λίνεν. Οι έμπειροι συνομιλητές μου προβληματίζονταν κυρίως για έναν λόγο: επειδή οι παίκτες του Πανιωνίου τους είχαν δώσει την εντύπωση ότι δεν είναι διαφορετική η αγωνιστική συνταγή του Γερμανού από αυτές των άλλων προπονητών. «Αυτοί λένε ότι δεν κάνουν τακτική ρε, πώς είναι δυνατόν να νικά ο Πανιώνιος;», το ερώτημα που βασάνιζε το τραπέζι μας.
Στη ροή της κουβέντας ήρθε το déjà vu. Ηταν σαν να ζω στο 2004 και να ακούω ποδοσφαιριστές – μέλη της Εθνικής ομάδας να μου εξηγούν ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερο συστατικό στην αγωνιστική συνταγή του Ρεχάγκελ.
Εφυγα από αυτή τη συζήτηση με μια ακόμη ένδειξη ότι η εκτίμηση που κάνουμε, όσοι έχουμε παρατηρήσει επί μακρόν και μεθοδικά τη δουλειά προπονητών σε ομάδες, είναι ορθή: η ικανότητα του μάνατζερ να δημιουργεί το περιβάλλον εργασίας είναι μεγάλη αρετή.
Ενας προπονητής που ξέρει να τακτοποιεί ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο και να διδάσκει τις βασικές αρχές, είναι καλός. Αν έχει καλούς παίκτες, δείχνει καλύτερος. Αν μπορεί να λειτουργήσει ως διευθυντής, είναι ιδανικός. Ακόμη κι αν υστερεί σε τομείς που φαντάζουν βασικοί. Ας μην «διαβάζει» έναν αγώνα στην εξέλιξή του. Ας μην νικήσει το ματς με δύο κινήσεις από τον πάγκο. Ας μην διδάξει μια κομπίνα που πολλαπλασιάζει τα γκολ. Στο υψηλό επίπεδο, σε έναν προπονητή μετρά πολύ περισσότερο η ικανότητα να χτίζει ένα τμήμα με κανόνες που το βοηθούν να λειτουργεί με υγεία.
Κάποια στιγμή θα διηγηθώ την ιστορία των δύο νοικοκύρηδων προπονητών που γνώρισα. Αυτών, που τυχαίνει να θεωρούνται οι πιο επιτυχημένοι στην Ελλάδα την τελευταία 20ετία.

Αργησε να μεταναστεύσει

Ένας από τους βασικότερους πρωταγωνιστές στις συζητήσεις της κοινωνίας του πορτογαλικού ποδοσφαίρου τούτη την εποχή είναι ο Κώστας Κατσουράνης. Οι Πορτογάλοι και ειδικά οι φίλοι της Μπενφίκα μένουν εντυπωσιασμένοι από τον χαρακτήρα που δείχνει στα παιχνίδια. Τον θεωρούν ως έναν εκ των σημαντικότερων παικτών των «αετών» στη «μετά Σιμάο» εποχή. Και ανάμεσα στους ειδικούς και τους αναλυτές της Μπενφίκα είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Ελληνας μέσος πρέπει να γίνει ο νέος αρχηγός της ομάδας. Ο Ρουί Κόστα ετοιμάζεται να λύσει τα κορδόνια, ο Νούνο Γκόμες ξεθωριάζει, ο Πετίτ δεν ήταν ποτέ ηγέτης, ο Λουιζάο χάνει τα μισά παιχνίδια με τους συχνούς τραυματισμούς στα γόνατα.
Οι Πορτογάλοι, που θέλουν να βλέπουν μόνο Πορτογάλους να παίζουν και απαιτούν να βλέπουν Πορτογάλους να φορούν το περιβραχιόνιο, συζητούν να κάνουν τον Ελληνα αρχηγό.
Η πορεία του Κατσουράνη τον τελευταίο 1,5 χρόνο στη Μπενφίκα είναι τεκμήριο του ισχυρισμού ότι του άξιζε μεγαλύτερη και πιο λαμπερή καριέρα από αυτή που διαγράφει. Αν είχε περάσει τα σύνορα στα 25 αντί για τα 27, ο Ελληνας μέσος θα έφτανε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Τώρα οι πιθανότητες είναι λιγότερες.
Γράφω τα παραπάνω για να συνεχίσω την κουβέντα σχετικά με τον προβληματισμό που αναπτύσσετε στα emails που μου στέλνετε σχετικά με τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο , τον Σωτήρη Νίνη και ορισμένους ακόμη αξιόλογους Ελληνες της τάξης των U 20. Ναι, είμαι βέβαιος ότι γι’ αυτούς και για εμάς είναι καλύτερο να μεταναστεύσουν. Μικροί. Οχι όμως πολύ νωρίς. Η πιο σοφή για τους ίδιους επιλογή είναι να γράψουν χιλιόμετρα σε μια μεγάλη ελληνική ομάδα ώστε να φύγουν στα 23 – 24, έτοιμοι να αρπάξουν ευκαιρία σε έναν ευρωπαϊκό σύλλογο. Εκεί οι ευκαιρίες είναι πολύ λιγότερες από αυτές που παίρνει ένας ποδοσφαιριστής αυτής της ηλικίας σε έναν ελληνικό σύλλογο. Γι’ αυτό είναι ανάγκη οι δικοί μας «μικροί» να φύγουν καλά ντυμένοι για τα ξένα. Για να μην κρυώσουν.

Η ανάγνωση της 10ης αγωνιστικής

* Οταν θέλει, η Αστυνομία μπορεί να κάνει καλή δουλειά. Ποιος πίστευε ότι τα ΜΑΤ και αυτοί που τα κατευθύνουν θα κατάφερναν να εκκενώσουν μια εξέδρα με 800 οπαδούς μιας ομάδας δίχως ούτε μια ροπαλιά;
* Οι 800 δεν αρκεί τελικώς να μην κάνουν επεισόδια. Στην ελληνική κοινωνία του 2007 είναι υποχρεωμένοι να αστυνομεύουν την εξέδρα τους και να ορμούν στους 10 ανεγκέφαλους.
* Ο Εντσον Ράμος είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του Σέρα Φερέρ. Αν τον βελτιώσει, θα αποκτήσει ένα από τα πιο προικισμένα μπακ χαφ στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος.
* Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος δεν θα μείνει πολύ στην Ελλάδα.
* Κάποιος πρέπει να τραβήξει το αφτί του Παπασταθόπουλου. Η συμπεριφορά του προς τους διαιτητές ανήκει σε μια άλλη εποχή. Θα κάνει μεγάλη ζημιά στον εαυτό του αν συνεχίσει.


* Ο Ζοσέ Πεσέιρο θα ζήσει με τον κίνδυνο της κατάρρευσης της ομάδας που χτίζει αν δεν πάρει δημιουργική βοήθεια από τον Ιβανσιτς, τον Νίνη, τον Γκονζάλες. Ενας Καραγκούνης δεν φτάνει για να δημιουργεί. Κι όσο ο Παναθηναϊκός θα παίζει με δύο και τρεις ανασταλτικούς μέσους δεν θα καταφέρει να αναπτυχθεί κάθετα.
* Εχει μεγάλη πλάκα να ακούς αυτόν που ετοιμαζόταν να σκουπίσει τον προπονητή της ομάδας του να μιλά σήμερα για έξοδο στο κύπελλο UEFA με τον ίδιο προπονητή.
* Ο Κατσαβάκης παραμένει προπονητής πολυτελείας για ομάδες με το ρόστερ και το βεληνεκές του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
* Ο Μπάγεβιτς έχασε μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι έχει τον Αρη για παραπάνω από αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
* Ο Εργοτέλης έκανε μεγάλο λάθος το καλοκαίρι που δεν απέκτησε έναν φορ.
* Η Λάρισα πληρώνει ακριβά το κόστος της παρουσίας στο κύπελλο UEFA. Δεν είναι εύκολο να αλλάζεις τσιπ στο μυαλό του ποδοσφαιριστή από Ευρώπη σε Ελλάδα.
* Ο Πανιώνιος δεν είναι αυτό που έδειχνε στην αρχή. Ούτε ο Ηρακλής.
* Ο Λούα Λούα είναι καλός παίκτης. Ο Κοβάσεβιτς τεράστιος.
* Ο Ελληνας διαιτητής ξεπερνά κάθε εβδομάδα τις προσδοκίες. Και την φαντασία.

Ο ενημερωμένος, χαρούμενος Ριβάλντο

Ο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα Ριβάλντο ενημερώνεται τακτικά για τα ελληνικά δημοσιεύματα. Μαθαίνει σε τίτλους τι γράφεται γι’ αυτόν. Ενδιαφέρεται για την άποψη των media για την παρουσία του. Νοιάζεται για την άποψη που έχει γι’ αυτόν ο μέσος Ελληνας ποδοσφαιρόφιλος. Νοιάζεται περισσότερο για την άποψη του φίλου της ΑΕΚ, ειδικά αυτού που πηγαίνει στο γήπεδο. Τον ένοιαζε ανέκαθεν να ικανοποιεί αυτόν που πληρώνει εισιτήριο για να τον παρακολουθήσει. Αντιλαμβάνεται ως υποχρέωσή του να ικανοποιήσει τον θεατή.
Από την πρώτη ημέρα που μπήκε στα αποδυτήρια της ΑΕΚ μιλούσε για την κατάκτηση του τίτλου. Δεν χρειάστηκε άλλωστε να ακούσει πολλά για να αντιληφθεί ότι αυτό είναι που λείπει της ΑΕΚ.
Τις τελευταίες ημέρες είχε μάθει αρκετά σχετικά με τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά την ήττα της ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό. Τα αντιμετώπισε όλα με χαμόγελο. Εχει όμως σημειώσει αρκετά. Για την επόμενη δημόσια τοποθέτησή του.
Οσοι τον ζουν και τον παρατηρούν από κοντά δείχνουν έκπληκτοι από τη συμπεριφορά του. Άλλα είχαν ακούσει για τον Ρίμπο.
Η κοινωνία της ελληνικής ποδοσφαιρικής αγοράς θα χρειαστεί χρόνια για να αντιληφθεί και να καταγράψει τα οφέλη της παρουσίας του Ριβάλντο στην Ελλάδα. Εκείνος δείχνει μεγαλύτερη ικανότητα στην αντίληψη. Γι’ αυτό δεν έφυγε από την Ελλάδα. Βρίσκει ακόμη χαρά και πρόκληση σε μια ποδοσφαιρική βραδιά που του δίνει την ευκαιρία να βάλει την στιγματίσει με την υπογραφή του. Και δεν τον ενδιαφέρει που αυτό του συμβαίνει σε πρωτάθλημα χαμηλότερης ταχύτητας. Του αρκεί που περνάει καλά.

Η κλήρωση, το Euro, το Μουντιάλ

Ακούγοντας τις συζητήσεις των παικτών – μελών της Εθνικής προ ημερών άρχισα να κατανοώ για ποιους λόγους ασχολούνται περισσότερο με την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από όσο σκέπτονταν την σημερινή για την τελική φάση του Euro 2008. Στο άκουσμα του 4ου ομίλου του Euro 2008 σήμερα αντιλήφθηκα και υιοθέτησα το βασικό επιχείρημα των ποδοσφαιριστών.
Σε αντίθεση με εμάς, τους φιλάθλους, οι παίκτες δεν αιθεροβατούν. Δεν τρόμαξαν με τη Σουηδία, τη Ρωσία και την Ισπανία. Δεν είναι όμως τρελοί να πιστεύουν ότι είναι πιθανό να ξαναφτάσουν στον τελικό. Θα ταξιδέψουν στο Σάλτσμπουργκ με την πίστη ότι μπορούν να πετύχουν στη φάση των ομίλων και να προκριθούν. Δεν θα βάλουν όμως στις αποσκευές την απαίτηση να ξανασηκώσουν το τρόπαιο. Η επιστροφή σε τελική φάση του Euro τους γοητεύει. Το βλέμμα όμως πλέον λάμπει περισσότερο όταν σκέφτονται το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και αυτό συμβαίνει κυρίως με τα παιδιά που ήταν το καλοκαίρι του 2004 στην Πορτογαλία.
Οι ποδοσφαιριστές θέλουν να βάλουν στο άλμπουμ των εμπειριών την παρουσία στην τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και τώρα που ξέρουν ότι η κλήρωση της προκριματικής φάσης τους επιτρέπει να το σκέφτονται περισσότερο, το κάνουν. Θέλουν πολύ να δώσουν το παρόν στο World Cup 2010. Τούτο βεβαίως δεν σημαίνει ότι θα τους δείτε στο Euro δίχως κίνητρο. Δεν θα θυμίζουν ποδοσφαιριστές συλλόγων που κάνουν συντήρηση δυνάμεων σε παιχνίδι πρωταθλήματος πριν από ευρωπαϊκό ματς. Και η φλόγα αυτών που πηγαίνουν για πρώτη φορά σε Euro είναι αρκετή για να κρατήσει αναμμένους και τους παλιότερους, τους κατόχους. Αν πάντως είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε πρόκριση στους 8 του Euro και πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ, οι περισσότεροι θα επέλεγαν την παρουσία στη Νότιο Αφρική.
Η σημερινή κλήρωση μας είπε αυτό που γνωρίζαμε. Οτι η Ελλάδα είναι κάτοχος, μπήκε επικεφαλής στον όμιλο, έκανε αξιοθαύμαστη προκριματική φάση, είναι καλή ομάδα, αλλά δεν είναι φαβορί. Εννοείται ότι έχουμε δικαίωμα να ρωτάμε από τώρα πόσο κοστίζει η παραμονή στην Αυστρία ή την Ελβετία μετά τις 18 Ιουνίου. Δεν έχουμε όμως δικαίωμα να απαιτούμε να γίνονται κάθε φορά θαύματα. Κι αν μπορούμε να τους ζητάμε κάτι, είναι η πρόκριση μέσα από έναν βατό όμιλο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όχι η επανάληψη του θριάμβου της Πορτογαλίας.

Οταν παίζει, κερδίζουν όλοι

Κάθε φορά που βλέπω τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο να παίζει προσπαθώ να βρω έναν λόγο που να εξηγεί την επιλογή του Σέρα Φερέρ να προτιμά τον Ζεράλντο δίπλα στον Δέλλα.
Ο Παπασταθόπουλος δεν θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί περισσότερο στα 19 του. Στάθηκε μάλιστα πολύ τυχερός που η ΑΕΚ σκέφτηκε να τον δανείσει στη Νίκη Βόλου. Και πολύ έξυπνος που αντιλήφθηκε ότι το συμφέρον του ήταν να πάει στον Βόλο για να πάρει παιχνίδια ώστε να ετοιμαστεί για την καθιέρωσή του στην ΑΕΚ.
Το καλοκαίρι ο Φερέρ έκανε καλά που τον κράτησε στον πάγκο. Τον προφύλαξε και τον έβαλε αργά αργά στον ρυθμό των αγώνων προκειμένου να διώξει τον κίνδυνο μιας ζημιάς στο μυικό σύστημα ενός νεαρού ποδοσφαιριστή που δεν είχε σταματήσει να παίζει μπάλα το καλοκαίρι και δεν είχε κάνει θερινή προετοιμασία. Αυτός ο κίνδυνος όμως έχει πλέον απομακρυνθεί για τα καλά. Και όσο ο Παπασταθόπουλος δείχνει με την απόδοσή του σε προπονήσεις και παιχνίδια ότι αξίζει εμπιστοσύνης, ο Φερέρ πρέπει να του τη δείχνει. Για να κερδίζουν όλοι. Η ΑΕΚ, ο καλύτερος Ελληνας «πιτσιρικάς» αμυντικός και ο Ισπανός.

Μια καλή ιδέα αρκεί

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διαφήμιση της Vodafone με τον Ολυμπιακό, που δείχνει ότι το επίπεδο της ελληνικής σκέψης και δημιουργίας δεν είναι χαμηλότερο από το ευρωπαϊκό, μου έφερε στο μυαλό μια πολύ πετυχημένη διαφημιστική καμπάνια που έκανε η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.

Με τον ίδιο τρόπο, αυτόν που θα ανακαλύψετε παρακολουθώντας τη διαφήμιση της Vodafone με τον Ολυμπιακό, ο προπονητής Πάουλο Μπέντο τηλεφώνησε σε περισσότερους από 200 χιλιάδες φίλους της Σπόρτινγκ. Και τα αποτελέσματα αυτής της καμπάνιας; Η Σπόρτινγκ έσπασε σε διάστημα λίγων ημερών το ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων διαρκείας. Γράφτηκαν περισσότερα από 1.500 νέα μέλη στον σύλλογο. Η Σπόρτινγκ κατάφερε με μια καμπάνια να γίνει η νέα μόδα στη Λισσαβόνα.

Οι νικητές φέρνουν τις νίκες

Ηταν Δεκέμβριος του ’99. Ο 26χρονος τότε Ντάρκο Κοβάσεβιτς είχε κάνει τον κόπο να ταξιδέψει οδικώς από το Τορίνο στο Μονακό για να συναντήσει τον προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς και δύο καλούς του φίλους, τον Ντράγκαν Τσίριτς και τον Νέναντ Μπιέκοβιτς. Ο επιθετικός της Γιουβέντους είχε εκμεταλλευτεί την απουσία, λόγω τραυματισμού, από προπονήσεις και παιχνίδια για να περάσει λίγες ώρες με τους συμπατριώτες του της ΑΕΚ.
Το 2-2 της Νέας Φιλαδέλφειας είχε δημιουργήσει στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ την εντύπωση ότι δεν είχαν πολλές πιθανότητες να νικήσουν τη Μονακό στο «Λουί ΙΙ» και να περάσουν στη φάση των 16 του UEFA Cup. Στην κουβέντα με τους συμπατριώτες ο Κοβάσεβιτς είχε διακρίνει έλλειψη πίστης. «Σιγά, με τη Μονακό παίζετε, μπορείτε να τη νικήσετε εδώ». Η πίστη πήγαζε από την αυτοπεποίθηση, την οποία ο Σέρβος επιθετικός είχε αποκτήσει χάρη στις βαριές φανέλες που είχε φορέσει και χάρη στις νίκες σε μεγάλα παιχνίδια. Η πίστη και η αυτοπεποίθηση, η νοοτροπία και ο επαγγελματισμός κράτησαν τον Κοβάσεβιτς σε υψηλό επίπεδο για 8 ακόμη χρόνια, τον βοήθησαν να βγάλει το ταλέντο που είχαν διακρίνει πάνω του από τον καιρό που ακόμη δεν ξυριζόταν.
Ο Κοβάσεβιτς, ο Γκαλέτι, ο Λούα Λούα, παίκτες με πλούσιες παραστάσεις, με νίκες επί μεγάλων αντιπάλων έχουν δώσει στον Ολυμπιακό το φίλτρο που έλειπε από τη συνταγή για να φέρει ευρωπαϊκές νίκες μακριά από την Ελλάδα.
Αυτό που κάνει στο Champions League ο Ολυμπιακός είναι μια προβολή αυτού που έκανε η Εθνική. Η Ελλάδα χρειάστηκε να αποκτήσει μετανάστες ποδοσφαιριστές για να κοιτάξει στα μάτια μεγάλους αντιπάλους. Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε μετανάστες – νικητές για να φέρει «διπλά».
Οπως στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στο ποδόσφαιρο έχει μεγάλη σημασία να έχεις παίκτες που έχουν ξαναπεράσει τις ίδιες ή και πιο δύσκολες πίστες από αυτές που τους βάζεις να παίξουν. Η αυτοπεποίθηση, η πίστη, η άνεση, ο αέρας κάνουν τη διαφορά. Οι νικητές είναι που πείθουν τους υπόλοιπους ότι μπορούν να νικήσουν.

Ποδοσφαιρικό γήπεδο, παγίδα θανάτου

Διάβαζα την ιστορία για την κατάρρευση μιας εξέδρας ποδοσφαιρικού γηπέδου στη Βραζιλία, η οποία κόστισε τη ζωή επτά ανθρώπων και θυμήθηκα την τραγική ιστορία του σταδίου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θυμήθηκα τα λόγια των ειδικών που κατεδάφισαν το στάδιο της ΑΕΚ. Το «τυχεροί είμαστε που δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι τόσα χρόνια», που μου έλεγαν την ημέρα που κατεδάφισαν την εξέδρα των θυρών 3,5,7.
Οι Βραζιλιάνοι σκέπτονται ήδη να κατασκευάσουν νέο γήπεδο στη θέση αυτού που υπέστη τις ζημιές. Τους επιτρέπει να το σκέπτονται η γνώση ότι έχουν να αντλήσουν κεφάλαια από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Οι Ελληνες, που δεν φαίνεται πιθανό να αναλάβουμε ποτέ μια σημαντική ποδοσφαιρική διοργάνωση, πότε θα δούμε νέα γήπεδα; Η κατασκευή των γηπέδων του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο Ελληνας αποκτά καλύτερες συνθήκες στην εξέδρα. Ελληνες όμως δεν είναι μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει κανείς να νοιάζεται πραγματικά. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες. Ορισμένοι σύγχρονης αντίληψης μάνατζερ ομάδων και μια χούφτα βουλευτές που θέλουν να ικανοποιήσουν ψηφοφόρους.
Είναι πολλά τα ελληνικά γήπεδα που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας. Είναι πολλοί αυτοί που θα ‘πρεπε να νοιάζονται για τη βελτίωση των συνθηκών. Υπάρχουν και κάποιοι που πληρώνονται για αυτή τη δουλειά. Δεν υπάρχει κανείς με όραμα.

Ενα "μωρό" που μεγαλώνει σωστά

Είναι ένα από τα παιδιά για τα οποία είχαμε την ανησυχία να τα δούμε να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στη φετινή Super League. Ενα από τα παιδιά που σημαδέψαμε το περασμένο καλοκαίρι λόγω των εμφανίσεών του με την «μικρή» Εθνική του Νίκου Νιόπλια.
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είχε την τύχη να συναντηθεί στον Ηρακλή με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Γι’ αυτό μετράει έξι συμμετοχές στις πρώτες εννέα αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Το πρώτο γκολ του 18χρονου μέσου στη Super League, αυτό που πέτυχε χθες στην Ξάνθη ήταν μια ακόμη υπόσχεση ότι θα βγάλει στο υψηλό επίπεδο αυτά που μας έχει δείξει το προηγούμενο διάστημα, όταν αγωνιζόταν απέναντι σε ποδοσφαιριστές της ηλικίας του.
Το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκαν μεγάλες ομάδες που επιχείρησαν να τον εντάξουν στο ρόστερ τους. Είναι τυχερός που έμεινε στον Ηρακλή. Απόδειξη της τύχης του η διαπίστωση ότι ήταν βασικός σε τέσσερα παιχνίδια πρωταθλήματος. Εχει ήδη πάρει περισσότερο χρόνο από τους συμπαίκτες του στην εθνική Νέων που ανήκουν σε μεγαλύτερους συλλόγους. Και την ημέρα που θα κάνει την πρώτη μεγάλη μεταγραφή θα ευχαριστεί αυτούς που δεν βιάστηκαν να τον πουλήσουν και του έδωσαν την ευκαιρία να μην περάσει βιαστικά το στάδιο της ωρίμανσης, να συμπληρώσει ικανό αριθμό παραστάσεων και να προετοιμαστεί προτού κληθεί να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Επαρχιακή ομάδα με ευρωπαϊκή νοοτροπία

Πριν από λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να συλλογιστούμε καν ότι θα έρθει στο ελληνικό πρωτάθλημα η εποχή της ευημερίας επαρχιακών συλλόγων. Σήμερα μια ομάδα της επαρχίας, η Λάρισα, φτάνει να λειτουργεί με νοοτροπία ευρωπαϊκού κλαμπ. Φτάνει να οργανώνει συνέντευξη Τύπου πριν από ένα παιχνίδι πρωταθλήματος για να δώσει την ευκαιρία στους πρωταγωνιστές, τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές να συζητήσουν ελεύθερα για ποδόσφαιρο με τους αθλητικούς συντάκτες.
Στην Ελλάδα, που είμαστε υποχρεωμένοι να υποδεχόμαστε με χειροκρότημα το εδώ και δεκαετίες αυτονόητο των Ευρωπαίων, οι αθλητικοί συντάκτες οφείλουμε να δίνουμε σημασία, να φωτίζουμε τα βήματα προόδου που κάνουν οι ομάδες. Και ειδικά αυτές που υποτίθεται ότι υστερούν σε αντίληψη και οργάνωση έναντι των μεγάλων ομάδων.
Στην ελληνική Super League των προπονήσεων που γίνονται με τις πόρτες κλειστές για το κοινό και τον Τύπο, των ομάδων που φιμώνουν προπονητές και ποδοσφαιριστές, των ομάδων που φτάνουν να λογοκρίνουν τους πρωταγωνιστές, οι εξαιρέσεις, όπως η Λάρισα, πρέπει να ενθαρρύνονται. Κι αυτή την υποχρέωση φέρουν πρώτοι από όλους οι αθλητικοί συντάκτες.

Η μισή αλήθεια του Τζέκου για το 2004

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ΒΗΜagazino ο Χρήστος Τζέκος μας έδωσε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε όσα είχαμε αντιληφθεί, να διαπιστώσουμε ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για την ιστορία του 2004 και να χωνέψουμε ότι οι πρωταγωνιστές της πιο πικρής ιστορίας στην διαδρομή της τελευταίας δεκαετίας στον ελληνικό αθλητισμό δεν έχουν πρόθεση να αλλάξουν στάση.
Ο Τζέκος είπε αρκετά, έδωσε την εντύπωση ότι είναι πολλά που δεν θέλει να πει on the record. Και δήλωσε σίγουρος ότι υπήρχε ελληνικό χέρι που βοήθησε στην απομάκρυνση του Κεντέρη και της Θάνου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Τα λόγια προδίδουν άνθρωπο που ξέρει ποιος «μας έστησε», όπως λέει. Γιατί δεν τον αποκαλύπτει; Διότι δεν μπορεί να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό με στοιχεία. Ή επειδή δεν είναι έτοιμος να τα αποκαλύψει. Ή επειδή δεν είναι διατεθειμένος να το επιχειρήσει.

Παινέματα και προσγείωση

Η πορεία της Ελλάδας προς την τελική φάση του Euro 2008 προκάλεσε αίσθηση στην ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου. Δεν αποτέλεσε έκπληξη του μεγέθους της Πορτογαλίας. Η Ελλάδα όμως ψήλωσε στα μάτια των Ευρωπαίων. Αφαίρεσε από το βλέμμα τους την μπλαζέ έκφραση. Η ομάδα του Ρεχάγκελ κέρδισε σχόλια όπως το «απάντησε ξανά στους δύσπιστους ότι αυτό που έκανε στο Euro 2004 δεν οφειλόταν στην τύχη της», που έγραψε η Telegraph.
Η εκτιμήσεις που κάνουν οι ειδικοί για την πορεία της Ελλάδας στην τελική φάση όμως έρχονται να μας βοηθήσουν να ξαναπατήσουμε έδαφος. Το 50 προς 1 που παίζεται η Ελλάδα είναι τιμητική απόδοση για την ομάδα της προ 2004 εποχής (η Τουρκία παίζεται 500 προς 1, η Ρωσία 150 προς 1). Δεν είναι όμως τιμητική για την κάτοχο του τίτλου (η Πολωνία έχει την ίδια απόδοση, 50 προς 1, Η Ρουμανία 28 προς 1, η Κροατία 33 προς 1, η Πορτογαλία που προκρίθηκε την τελευταία στιγμή πληρώνει 12 προς 1).
Οι εκτιμήσεις των ουδέτερων έρχονται να μας δείξουν πόσο συγκρατημένοι οφείλουμε προς τα παιδιά του Ρεχάγκελ να είμαστε οι Ελληνες το ερχόμενο καλοκαίρι. Θα έπρεπε να μας αρκεί που θα βρίσκονται εκεί. Πρέπει να μας αρκεί να τους δούμε να παλεύουν για το καλύτερο. Και δεν έχουμε δικαίωμα να τους απογοητεύσουμε με τη συμπεριφορά μας αν επιστρέψουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων.

Η διδακτική αγγλική τρέλα

Είναι πολύ διδακτική η παρατήρηση των γεγονότων στην Αγγλία μετά το σοκ του αποκλεισμού από το Euro 2008. Διδακτικό για όλους εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες, που συνηθίζουμε να γράφουμε και να μιλάμε με ζεστό κεφάλι, δίχως κρύα σκέψη, στη λήξη των αγώνων.
Ο Τύπος απαίτησε την απομάκρυνση του Στιβ Μακ Λάρεν. Η ομοσπονδία τον έδιωξε σήμερα το πρωί. Του έδωσε τον τίτλο του πιο βραχύβιου ομοσπονδιακού εκλέκτορα. Και ο Τύπος έχει ήδη πάει στο επόμενο θέμα: «δεν ήταν ο προπονητής το πρόβλημα. Δεν έχουμε Αγγλους ποδοσφαιριστές στην Premier League» είναι η νέα μόδα προβληματισμού στο Λονδίνο. «Δεν έχουμε παίκτες – ηγέτες», είναι η τελευταία τάση στην αρθρογραφία. Βάλτε και ένα «καλά που δεν σταματά ο Μπέκαμ, είναι μεγάλος πατριώτης και παραμένει φιλόδοξος, δεν του ταιριάζει να βγάλει τώρα τη φανέλα» και έχετε την εικόνα της ανάλυσης των ειδικών.
Τα μαθήματα για εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες είναι πολλά και χρήσιμα. Αρκεί να τα διαβάσουμε σωστά. Υπάρχει πάντως και μια ανακουφιστική διαπίστωση: Δεν είμαστε μόνο εμείς τρελοί. Είναι τέτοια τρέλα το ποδόσφαιρο. Μέχρι και οι Αγγλοι συμπεριφέρονται σαν Ελληνες στις μεγάλες απογοητεύσεις.

Πρέπει να γίνει ο διευθυντής της Εθνικής

Η κουβέντα για την παραμονή του Οτο Ρεχάγκελ στον ελληνικό πάγκο μετά το Euro 2008 άνοιξε πριν από καιρό. Τώρα έγινε και πάλι της μόδας. Στα 69 του ο Γερμανός έχει την όρεξη να το σκεφτεί. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να επιχειρήσει την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2010. Θέλει να πάει σε ένα Μουντιάλ με την Ελλάδα. Η πρόταση προς τον Οτο όμως πρέπει να γίνει πιο σύνθετη.
Το πιο σημαντικό για την Εθνική είναι να μείνει κοντά της ο Γερμανός, όχι απαραίτητα στον πάγκο της. Μια κουβέντα με τους ποδοσφαιριστές σε αφήνει με την πεποίθηση ότι αυτό που πρώτα απ’ όλα λατρεύουν στον Ρεχάγκελ είναι η απαίτησή του να γίνονται όλα με τον τρόπο του. Αυτή η απαίτηση είναι το μυστικό της μεταμόρφωσης του καφενείου σε ομάδα.
Αυτή η απαίτηση θα παραμείνει ενεργή μόνο σε δύο περιπτώσεις: αν συνεχίσει να αποφασίζει ο Ρεχάγκελ ή αν προσληφθεί ο Μουρίνιο, ο Βενγκέρ, ο Φέργκιουσον. Και επειδή η δεύτερη περίπτωση βρίσκει εφαρμογή μόνο στο Football Manager, ας μείνουμε στην πρώτη: ο Ρεχάγκελ δεν είναι απαραίτητο να κάθεται στον πάγκο για να μείνει. Μπορεί να τον γοητεύσει και η προοπτική να διευθύνει την Εθνική. Να επιλέξει ή να συμφωνήσει με την επιλογή ενός προπονητή, τον οποίο θα βοηθήσει να εξελίξει την ομάδα, εξασφαλίζοντάς του ευρωπαϊκές συνθήκες εργασίας σε ελληνικό έδαφος.
Ο Οτο είναι ο πρώτος προπονητής που κατάφερε να βάλει ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκό περιβάλλον εργασίας. Γι’ αυτό της είναι απαραίτητος της Εθνικής. Γι’ αυτό πρέπει να τον κρατήσουν μετά το Euro 2008, ακόμη και αν δεν θέλει να κάθεται στον πάγκο. Ισως μάλιστα να είναι και καλύτερα έτσι. Για τον ίδιο και για την ομάδα.

Πόσο κοστίζει μια βόλτα του Ζοσέ στην Ακρόπολη;

Ο Ζοσέ Μουρίνιο πέρασε μερικές ημέρες στην Ουάσινγκτον. Δεν πήγε μόνο για βόλτα. Αποδέχθηκε την πρόσκληση των διοργανωτών του Major League Soccer, οι οποίοι του ζήτησαν να κάνει μια σύντομη περιπλάνηση στα γήπεδα όπου παίζονται οι αγώνες του πρωταθλήματος και να τους δώσει ιδέες για τον εξευρωπαϊσμό, τη βελτίωσή του. Δεν ήταν ο πρώτος ευρωπαίος προπονητής που ταξίδεψε στις ΗΠΑ. Το τελευταίο διάστημα οι Αμερικανοί ζητούν συμβουλές από ειδικούς. Προβληματίζονται για τον ιδανικό τρόπο διαχείρισης και αξιοποίησης της παρουσίας του Μπέκαμ, του Γκούλιτ και οποιουδήποτε άλλου ευρωπαίου ήρωα του ποδοσφαίρου ώστε να προκαλέσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κοινού για το πρωτάθλημα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι διοργανωτές του ελληνικού πρωταθλήματος προσκάλεσαν κάποιον που ξέρει πώς και γιατί προοδεύει ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα; Πόσο δύσκολο θα ήταν να δελεάσουν έναν Μουρίνιο να κάνει ένα ταξίδι μερικών ωρών και όχι ημερών; Ποιος σκέφτεται; Ποιος νοιάζεται;

Η σχέση της βέρας με τη μπάλα

Η άποψη του Μπερντ Σούστερ ότι τα κλαμπ πρέπει να προτιμούν έναν παντρεμένο ποδοσφαιριστή από έναν ανύπαντρο επειδή «είναι πιο σταθερός στη συμπεριφορά», όπως είπε σε ένα πρόσφατο συνέδριο για την «καθοδήγηση ενός κλαμπ που κάνει πρωταθλητισμό» έφερε στο προσκήνιο την κουβέντα του προβληματισμού για την προσωπική ζωή του παίκτη.
Στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας ο χρυσός κανόνας ήταν το «βρείτε μικροπαντρεμένους ποδοσφαιριστές, κάνουν καλή ζωή και αντέχουν περισσότερο στη δουλειά». Στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας όμως ήρθε μια σημαντική ανατροπή: στη ζωή των μάνατζερ, των παραγόντων που κάνουν μεταγραφές και των προπονητών εισέβαλαν οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών. Οι ομάδες άρχισαν να εισπράττουν αρνήσεις σε προτάσεις επειδή «η γυναίκα μου δεν μπορεί να ζήσει στην χώρα σας ή στην πόλη σας», «η γυναίκα μου δεν ξέρει τη γλώσσα», «η γυναίκα μου δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τους συγγενείς της». Εμφανίστηκαν ποδοσφαιριστές που υπέβαλαν αίτημα αποχώρησης από ομάδες επειδή «η γυναίκα μου δεν περνάει καλά εδώ», «η γυναίκα μου νοσταλγεί την πατρίδα», «η γυναίκα μου προτιμά να αλλάξουμε χώρα».
Και κάπως έτσι ορισμένα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ προσέλαβαν ειδικούς για τη διαχείριση της κατάστασης. Ειδικούς στη φροντίδα της οικογένειας του ποδοσφαιριστή και στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής του έξω από το γήπεδο.
Παράγοντες ομάδων έφτασαν να νοιάζονται για τον κύκλο στον οποίο κινούνται οι νεαροί και ελεύθεροι ποδοσφαιριστές όταν φεύγουν από το γήπεδο και το προπονητήριο. Με στόχο να μεριμνήσουν ώστε «να μην κακοπέσει το παιδί και αποκτήσουμε προβλήματα».
Οι οπαδοί του δόγματος Σούστερ φτάνουν πριν από μια μεταγραφή να ερευνούν την προσωπική ζωή του ποδοσφαιριστή. Οι οπαδοί της αντίθετης άποψης φτάνουν να μην προβληματίζονται καθόλου για το αν ένας έφηβος έχει ή όχι σταθερή σχέση στη διάρκεια της διαδικασίας επιλογής του.
Ένα ζήτημα, το οποίο πριν από μια 15ετία δεν θιγόταν καν στο ποδόσφαιρο, έχει φτάσει σήμερα να αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού που αναπτύσσουν όλα τα μέλη της υψηλής κοινωνίας της ποδοσφαιρικής αγοράς.

Πώς λέμε Ροναλντίνιο; Καμία σχέση…

Το περασμένο καλοκαίρι έπιασα για πολλές μέρες την κουβέντα του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε με έναν από τους λίγους Αργεντινούς που είχαν τη δυνατότητα να έρχονται καθημερινά σε επαφή μαζί του. Τον καιρό εκείνο ο μπαλαδόρος με το 10 δεχόταν πολλές προτάσεις, τις οποίες απέρριπτε αβασάνιστα. Δεν τον συγκινούσαν ούτε τα ονόματα των κλαμπ που τον ήθελαν, ούτε το ύψος της προσφοράς. Απέρριπτε τις προσφορές μολονότι αντιλαμβανόταν ότι η Μπόκα, στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός από την Βιγιαρεάλ δεν θα κατάφερνε να ικανοποιήσει το ισπανικό κλαμπ ώστε να τον αγοράσει.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο 29χρονος μέσος έχει υποχρεωθεί να παίζει μπάλα μόνο στην προπόνηση. Στεναχωριέται, αλλά δεν έχει μετανιώσει για την επιλογή του. Μετράει τις ώρες μέχρι τον ερχόμενο Ιανουάριο, για την Πρωτοχρονιά που θα του δώσει το δικαίωμα να υπογράψει συμβόλαιο με την Μπόκα, στην οποία λογικά θα επιστρέψει το ερχόμενο καλοκαίρι. Μέχρι τότε θα αρκείται στη χαρά και την εκτόνωση που του προσφέρουν οι αγώνες της εθνικής ομάδας.
Τι τον κάνει να απορρίπτει τις προτάσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ; Πώς λέει όχι στον Φέργκιουνσον, στον Βενγκέρ, στον Αντσελότι; Η προτεραιότητά του δεν είναι το συμβόλαιο, μου απαντά απλοϊκά ο φίλος του. Η προτεραιότητά του είναι η οικογένεια, τα παιδιά, οι συγγενείς. Και η σκέψη ότι θα μετανάστευε σε μια χώρα όπου ο κόσμος δεν μιλά ισπανικά λειτουργούσε πάντοτε αποτρεπτικά. «Τι θέλω; Να παίζω μπάλα και να βλέπω χαρούμενα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Δηλαδή, να παίζω στη Μπόκα», απαντά στις ερωτήσεις. Και φτάνει να δηλώνει ότι «όποτε βλέπω έναν άλλο ποδοσφαιριστή να φορά τη φανέλα της Μπόκα με το 10 αισθάνομαι ότι του την έχω δανείσει, δεν είναι δική του. Είναι δική μου». Και αν για κάποιο λόγο δεν καταφέρει να επιστρέψει στην Μπόκα, θα επιλέξει ομάδα με τα παραπάνω κριτήρια και όχι με πρώτο κριτήριο την ποδοσφαιρική φιλοδοξία του.
Στην εποχή της απόλυτης μπίζνας στη μπάλα κυκλοφορούν ακόμη καλλιτέχνες, που δεν δίνουν σημασία στην προβολή, τη χλιδή και την επιχείρηση που μπορούν να στήσουν πάνω στο ποδοσφαιρικό ταλέντο τους. Δεν είναι όμως πολλοί. Ο Ρικέλμε είναι είδος υπό εξαφάνιση.

Ο μεθοδικός επιστήμονας Χέρμαν Βερμιούλεν

Πριν από μήνες άκουσα για πρώτη φορά καλά λόγια για τη δουλειά του Χέρμαν Βερμιούλεν. Συνάντησα ανθρώπους που δήλωναν εντυπωσιασμένοι με το κέφι, το μεράκι, τη διάθεση του Βέλγου προπονητή που έχει την ευθύνη της ακαδημίας του Ολυμπιακού. Μου παρουσίασαν μια σειρά από δεδομένα που οδηγούν έναν παρατηρητή στην εκτίμηση ότι ο Βέλγος έχει εξελίξει σε επιστήμη την καλλιέργεια και προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών στην πρώτη ομάδα.
Και έπειτα άρχισαν οι μαρτυρίες. Ο Βερμιούλεν άρχισε τα ταξίδια στην ελληνική επαρχία για να παρατηρεί ταλέντα, να διαλέγει, να περνά από μια σειρά από αγωνιστικά τεστ τα παιδιά που ξεχωρίζει και έπειτα να φτάνει στην απόφαση να τα επιλέξει για τον Ολυμπιακό. Τον είδαν σε χωριά, με βροχή να δίνει μεγάλη προσοχή και στον τελευταίο από το τσούρμο των πιτσιρικάδων που του είχαν φέρει για δοκιμή οι συνεργάτες του.
Στις λίγες φορές που έχει σκεφτεί δημόσια, στις συνεντεύξεις του, ο Βέλγος δημιουργεί στον ακροατή και τον αναγνώστη την εντύπωση ενός καλλιεργημένου, επιστήμονα του ποδοσφαίρου. Στον Ολυμπιακό δουλεύει σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Χτίζει τη φιλοσοφία της ακαδημίας. Εκμεταλλεύεται τα ευρήματα από την παρατήρηση του πρωταθλήματος νέων ώστε να διαχειριστεί σωστά τους παίδες και τους έφηβους που παίρνει στα χέρια του. Και εκπαιδεύει καθημερινά τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές ώστε να εξελιχθούν, να ωριμάσουν και να φτάσουν στην ημέρα που η ακαδημία θα τροφοδοτεί την πρώτη ομάδα.
Ενας από τους λόγους που οδήγησαν τον Βερμιούλεν στην απόφαση να μην ακολουθήσει τον Τροντ Σόλιντ και να παραμείνει στην Ελλάδα είναι ο θαυμασμός για το ελληνικό ταλέντο. Ο Βέλγος εκτιμά ότι οι Ελληνες πιτσιρικάδες θα φτάσουν να γίνουν περιζήτητοι στην Ευρώπη αν μεγαλώσουν σωστά και ακολουθήσουν προσεκτικά τη διαδικασία ωρίμανσης. Ο Ολυμπιακός έχει έναν πολύ κατάλληλο άνθρωπο σε μια από τις πιο σημαντικές θέσεις της σημερινής εποχής του ποδοσφαίρου. Και αν συνεχίσει να τον εμπιστεύεται και να του συντηρεί τις πολύ καλές συνθήκες εργασίας που έχει σήμερα, ο Βερμιούλεν θα προσφέρει πολλούς καλούς παίκτες στον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ιδιο μέταλλο, πιο πολύ ταλέντο

Συζητούσα πριν από λίγες ημέρες με έναν αλλοδαπό αθλητικό συντάκτη, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάλυση και τις εκτιμήσεις για την πορεία εθνικών ομάδων στις μεγάλες διοργανώσεις. «Ωραία, πέρασε η Ελλάδα. Και τι μπορεί να κάνει στο Euro 2008; Μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει πορεία που δεν θα «θίγει» τον τίτλο που κατέκτησε η προηγούμενη;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. Στάθηκε πολύ επιφυλακτικά απέναντι στον ισχυρισμό μου ότι αυτή η ομάδα, που πάει ως πρώτη από τον όμιλό της στην τελική φάση του Euro 2008 είναι πιο ποιοτική από την πρωταθλήτρια του Euro 2004.
Στη συνείδηση της ευρωπαϊκής υψηλής ποδοσφαιρικής κοινωνίας η Ελλάδα του Ρεχάγκελ είναι μια ομάδα που έχει αναγάγει σε τέχνη την καλή αμυντική συμπεριφορά και το επιθετικό της σχέδιο είναι η προσευχή για ένα γκολ από στημένη φάση. Γι’ αυτό αν καταφέρει το νέο μοντέλο του Οτο να αποδώσει σε Αυστρία και Ελβετία όπως απέδωσε σε διαστήματα των αγώνων της προκριματικής φάσης θα τύχει θερμής υποδοχής. Θα είναι και πάλι η ευχάριστη έκπληξη.
Η παράσταση απέναντι στη Μάλτα ήρθε ως ένα ακόμη δείγμα που τεκμηριώνει την εκτίμηση ότι αυτή η ομάδα έχει μεγαλύτερες δόσεις ταλέντου σε όλες τις γραμμές από την πρωταθλήτρια της Πορτογαλίας. Αυτή η διαπίστωση μαζί με την γνώση της ψυχικής και ψυχολογικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών οδηγούν στην πρόβλεψη ότι αν ξεκινήσει καλά, η Ελλάδα θα διασκεδάσει στο Euro 2008.
Πού μπορεί να φτάσει; «Το στοίχημα είναι να πάμε δίχως υποσχέσεις, με τη μπάλα χαμηλά, σεμνά και ταπεινά. Και άσε την Ευρώπη να ανακαλύψει εκεί αν ξέρουμε να βάζουμε γκολ δίχως στημένη φάση», ήταν η κατάληξη μιας συζήτησης με έναν εκ των διεθνών, ο οποίος δεν μιλούσε υπό την επήρεια των συναισθημάτων της χθεσινής βραδιάς στο ΟΑΚΑ.

Ποδοσφαιριστές σε δημοπρασία

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες τελευταίες ιστορίες που διηγείται η πορτογαλική ποδοσφαιρική αγορά τις τελευταίες ημέρες είναι αυτή της Μποαβίστα. Η Εφορία της Πορτογαλίας έχει βγάλει 7 παίκτες της Μποαβίστα σε δημοπρασία προκειμένου να καταφέρει να συγκεντρώσει ένα ποσό έναντι των χρεών του συλλόγου προς το κράτος.
Οι ειδικοί κοστολόγησαν τους ποδοσφαιριστές από 140 χιλιάδες ευρώ έως 500 χιλιάδες ευρώ. Και οι ενδιαφερόμενες ομάδες στέλνουν στην Εφορία τις προσφορές τους σε κλειστό φάκελο. Οι φάκελοι θα ανοιχτούν στις 10 Δεκεμβρίου και οι παίκτες θα κατοχυρωθούν καθένας στην ομάδα που έχει υποβάλει την μεγαλύτερη οικονομική προσφορά.
Οι ποδοσφαιριστές (Marquinho, Hugo Monteiro, Nuno Pinto, Ricardo Silva, Essame, Gilberto, Mario Silva) έχουν το δικαίωμα να απορρίψουν την προσφορά που θα δεχθούν από τις ομάδες. Εχουν όμως όλοι αντιληφθεί ότι η Μποαβίστα δεν πρόκειται να τους πληρώσει και, λογικά, θα αποδεχθούν τις προσφορές των ομάδων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Πορτογάλοι αποδεικνύουν ότι δεν διστάζουν να εφαρμόσουν τους νόμους σε ποδοσφαιρικές εταιρείες. Και ορισμένα από τα παλαιότερα «θύματα» ήταν ομάδες με πιο βαριά φανέλα, όπως η Μπενφίκα.
Σε ορισμένα σημεία της Ευρώπης, καμιά φορά, η εφαρμογή των νόμων μπαίνει πάνω από την κυβερνητική ανησυχία για το πολιτικό κόστος.