Η φιλοσοφία του Ιβιτς

Οι δηλώσεις του Ιλια Ιβιτς μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Λάτσιο έφεραν στην μνήμη ορισμένων από εσάς ένα κείμενο που είχα γράψει για τη SportDay στις 14 Ιουνίου. Οσοι δεν το είχατε διαβάσει, μπορείτε να διαπιστώσετε παρακάτω ότι η κίνηση του τεχνικού διευθυντή του Ολυμπιακού το βράδυ της Τρίτης δεν είναι ξένη προς τη φιλοσοφία του.

Αφεντικό

Ο Ιβιτς θεωρεί ότι ο τεχνικός διευθυντής πρέπει να είναι το αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο άνθρωπος που θα συνομιλεί και θα ελέγχει τον προπονητή της ομάδας. Αυτός που θα συναντά τον κόουτς πριν και μετά από τα παιχνίδια, με αντικείμενο συζήτησης οτιδήποτε προβληματίζει τον προπονητή: από τα καθημερινά προβλήματα μέχρι τα τεχνικά διλήμματα και τις σκέψεις για το αγωνιστικό μοντέλο της ομάδας.
Ο τεχνικός διευθυντής είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη να σχηματίσει το ρόστερ, που κάνει τις επιλογές από εξωτερικό και Ελλάδα, σε συνεννόηση αλλά όχι καθ' υπόδειξη του προπονητή. Στην εξελιγμένη μορφή του μοντέλου που είχε ανέκαθεν κατά νου ο Ιβιτς, ο τεχνικός διευθυντής είναι αυτός που μυεί τον προπονητή στην αγωνιστική φιλοσοφία του συλλόγου και του ζητά να την υπηρετήσει. Αυτός δηλαδή που επιλέγει ακόμη και τη διάταξη που κρίνει ότι ταιριάζει στην ομάδα με βάση τις επιδιώξεις, τις φιλοδοξίες και το δυναμικό που διαθέτει.

Αποδυτήρια

Ενα από τα βασικά σημεία διαφωνίας που είχαν με τον Νικολαΐδη ήταν αυτό που αφορούσε την παρουσία του στα αποδυτήρια, στην καθημερινή ζωή της ομάδας. Ο Ιβιτς είχε την άποψη ότι ο τεχνικός διευθυντής έπρεπε να βρίσκεται συχνά πυκνά εκεί. Για να μιλά με τους ποδοσφαιριστές, να κάνει συζητήσεις και να αναπτύσσει προβληματισμούς σχετικά με την ατομική και ομαδική απόδοση, να γνωρίζει από πρώτο χέρι τα προβλήματά τους, να πιάνει στον αέρα το κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της ομάδας και να προλαβαίνει δυσάρεστες καταστάσεις προτού αυτές δημιουργηθούν. Ο Ιβιτς θεωρούσε ότι αυτό τον ρόλο έπρεπε να τον παίζει και για να υπηρετεί το συμφέρον της διοίκησης του συλλόγου, ως ο μοναδικός εκπρόσωπός της. Στη λογική ότι «οι προπονητές αλλάζουν, ο τεχνικός διευθυντής είναι που μένει, για να εγγυάται ότι θα υπάρχει μια συνέχεια στον σύλλογο, δίχως αλλαγή φιλοσοφίας, που θα οδηγεί σε σταθερή και επιτυχημένη πορεία».
Ο Φερνάντο Σάντος δεν ήθελε κανέναν στα αποδυτήρια, δεν ήθελε ούτε να μπει στη διαδικασία να συζητά με τον τεχνικό διευθυντή και έτσι οι σκέψεις και η δράση του Ιβιτς ήταν «ευνουχισμένες» σε σχέση με αυτό που εκείνος ήθελε να κάνει στην ΑΕΚ. Η κατάσταση δεν άλλαξε με τον Σέρα Φερέρ, με συνέπεια ο τότε τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ να μην λειτουργήσει ποτέ όπως εκείνος θεωρούσε ιδανικά. Αν του το επιτρέψουν, ο Ιβιτς θα επιδιώξει να «εγκατασταθεί» στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού και μάλιστα να είναι μόνο αυτός που θα βρίσκεται εκεί ως εκπρόσωπος της διοίκησης, εκτός φυσικά από τον πρόεδρο ή τον αντιπρόεδρο του συλλόγου, όποτε αυτοί κρίνουν ότι πρέπει να περάσουν μια βόλτα από του Ρέντη.
Ο Ιβιτς είναι βέβαιο ότι θα ήθελε να επιλέξει εκείνος ή τουλάχιστον να έχει συμμετοχή στην επιλογή του προπονητή του Ολυμπιακού, ώστε να βεβαιωθεί ότι θα συνεργαστεί με κάποιον που πληροί τις προδιαγραφές που εκείνος και ο πρόεδρος θα έχουν θέσει εκ των προτέρων. Στον Ολυμπιακό όμως βρίσκει σε πρώτη φάση στον πάγκο τον Τάκη Λεμονή.