Η προστασία των σταρ

O Λιούις Χάμιλτον σχεδιάζει ήδη να φύγει από την Αγγλία. Σκέφτεται να μεταναστεύσει στην Ελβετία ή τη Σουηδία. Οχι για φορολογικούς λόγους, αλλά επειδή δεν αντέχει να ζει με την πίεση που του δημιουργεί ο κόσμος των media και οι θαυμαστές του στην πατρίδα.
Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ επαναλαμβάνει συχνά πυκνά την ανησυχία του για το ενδεχόμενο να μην καταφέρει να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο. Το αίσθημα του κυνηγημένου που του δημιουργεί η κατάσταση που ο ίδιος επέτρεψε να διαμορφωθεί, η πίεση των παπαράτσι και η αχόρταγη συμπεριφορά των θαυμαστών τον έχουν πανικοβάλει στον βαθμό που φοβάται πλέον ότι δεν θα ξαναβρεί την αναγκαία ηρεμία για να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι.
Οι Μπαρτσελόνα έχει προσλάβει σωματοφύλακες για τους fantastic four. Η Μίλαν συνοδεύεται σε κάθε της κίνηση από body guards. Η Μπενφίκα έχει σωματοφύλακα για τον Ρουί Κόστα.
Οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα προβληματισμού και ανησυχιών γύρω από την επιχείρηση ποδόσφαιρο. Και οι ποδοσφαιριστές πληρώνουν τις συνέπειες. Οχι μόνο όταν κουράζονται να υπογράφουν αυτόγραφα και να φωτογραφίζονται, με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται συχνά απρεπώς στους θαυμαστές και τους φίλους της ομάδας, αλλά και όταν πηγαίνουν στο parking και πέφτουν θύματα επίθεσης ή προπηλακισμού.

Οταν το χόρτο χαλάει στο Wembley...

Ο αγγλικός Τύπος έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα των ημερών την κατάσταση του χλοοτάπητα στο Wembley. Περίπου 25 ημέρες πριν τον αγώνα της Αγγλίας με την Κροατία για την προκριματική φάση του Euro 2008 και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση για την βελτίωση του τερέν, το οποίο ταλαιπωρήθηκε λόγω της διεξαγωγής ενός αγώνα football ανάμεσα στους New York Giants και τους Miami Dolphins, ο προβληματισμός σχετικά με το τι δεν πήγε καλά στον σχεδιασμό και την εγκατάσταση του συστήματος διατήρησης του χλοοτάπητα σε άριστη κατάσταση είναι έντονος στην φίλαθλη κοινωνία της χώρας.
Για τους Αγγλους δεν αρκούν οι 110 χιλιάδες λίρες που δαπανώνται αυτές τις ημέρες για την βελτίωση του χλοοτάπητα, ούτε η διαβεβαίωση που δίνει ο προϊστάμενος της συντήρησης του τερέν ότι αυτό θα είναι έτοιμο για τον αγώνα της Εθνικής. Μετρούν πολύ την εκτίμηση ενός ειδικού για την πιθανότητα το τερέν να μην ξαναγίνει ποτέ ιδανικό. Οι διευθυντές του Wembley δέχονται έντονη κριτική. Και είναι πιθανό να δώσουν σύντομα δημοσίως εξηγήσεις για τις επιλογές τους πριν και μετά τη δημιουργία του προβλήματος.
Δείτε την αντίδραση των Αγγλων. Και βάλτε τη δίπλα στην αντίδραση των Ελλήνων για την εικόνα που παρουσίασαν τα γήπεδα της Super League στην έναρξη του πρωταθλήματος και για τα προβλήματα που παρουσίασε για πολλοστή φορά το καμάρι μας, το ΟΑΚΑ, στην πρώτη δυνατή βροχή...
Η υπόθεση του Wembley έρχεται ως απόδειξη του ισχυρισμού μας ότι δεν είμαστε τρελοί όσοι φωνάζουμε ότι οι συνθήκες διεξαγωγής του πρωταθλήματος είναι δυνατό να βελτιωθούν. Αρκεί να νοιάζονται...

To Brasil World Cup και το τέλος του rotation

Η κοινωνία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου συζητά από τώρα με ενθουσιασμό την είδηση που αναμένεται να επιβεβαιωθεί αύριο. Η Βραζιλία φαίνεται ότι θα αποδειχθεί η εκλεκτή της FIFA για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι αυτό θα είναι το καλύτερο Μουντιάλ στη σύγχρονη ιστορία, επειδή ποντάρουν πολύ στην αγάπη των Βραζιλιάνων για το ποδόσφαιρο.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 (Νότιος Αφρική) φτάνει να συζητιέται λιγότερο από την επόμενη διοργάνωση, μολονότι το βραζιλιάνικο Παγκόσμιο Κύπελλο αργεί πολύ. Αν η FIFA κάνει αύριο την ανακοίνωση είναι βέβαιο ότι αυτή θα εξελιχθεί σε είδηση της εβδομάδας στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό φόρουμ.
Η είδηση της ημέρας όμως είναι η απόφαση της FIFA να πάψει το rotation ανάμεσα στις ηπείρους για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

6η αγωνιστική: Απορίες και διαπιστώσεις

* Αν του έδειχναν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και του ανέβαζαν το ηθικό, ο Σαλπιγγίδης θα είχε αναδειχθεί ήδη σε «καθαρίζω μόνος μου παιχνίδια» επιθετικό.
* Οσο και αν προσπαθούμε να μην δίνουμε σημασία, υπάρχουν κακοί διαιτητές. Ε, Κύρο;
* Ο Τζιμπούρ είχε αδικήσει τον εαυτό του. Και ο Λίνεν έχει ωφελήσει τον Πανιώνιο.
* Οταν βρίσκεται στον άξονα, ο Καραγκούνης γίνεται πολύτιμος για τον Παναθηναϊκό.
* Θα είναι μεγάλη αποτυχία του Φερνάντο Σάντος αν δεν καταφέρει να παραδώσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ έναν ολοκληρωμένο Χριστοδουλόπουλο, δηλαδή έναν από τους καλύτερους Ελληνες παίκτες.
* Η Βέροια γιατί άλλαξε προπονητή;
* Υπάρχουν ακόμη απορίες για την σκοπιμότητα της κίνησης για την απόκτηση του Ντάρκο Κοβάσεβιτς;
* Αν επιμείνει, ο Ογιος θα χαρίσει στον Ατρόμητο και την εθνική ένα πολύ καλό επιθετικό δεξί μπακ, τον Μαρίνο.
* Στο πρώτο της παιχνίδι με τον Κεχαγιά η Ξάνθη έκανε την καλύτερή της εμφάνιση.
* Είχε πολύ καλύτερους χαφ από τον χθεσινό Διγκόζη ο Φερέρα και τον κρατούσε στον πάγκο και την εξέδρα;

Το παιχνίδι είναι στα χέρια του Σέρα

Για τον Σέρα και τους ποδοσφαιριστές αυτό ήταν ένα ακόμη crash test, ένα από τα διαγωνίσματα που δείχνουν σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό αν είναι ικανή να κόψει πρώτη το νήμα. Ο συντελεστής δυσκολίας έγινε, πριν από την έναρξη, υψηλότερος λόγω των τριών σημαντικών απουσιών. Ελειπε ο Δέλλας, έλειπε ο Ζήκος, έλειπε ο Μάχο. Οι τρεις παράγοντες δημιουργίας αυτού του κλίματος ηρεμίας και σιγουριάς για το «μηδέν». Τρεις παίκτες – νικητές λιγότεροι για τον Φερέρ.
Η διαπίστωση ότι η ΑΕΚ παρά τις τόσο σημαντικές απουσίες έκανε την καλύτερή της εμφάνιση στο πρωτάθλημα και νίκησε σε μια έδρα, στην οποία συνήθως άφηνε βαθμούς είναι ένα πολύ καλό σημάδι για την ομάδα του Σέρα.
Με αυτή την εμφάνιση – επιχείρημα ότι υπάρχει βάθος ικανό να κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με πέρσι, το παιχνίδι είναι πλέον στα χέρια του Φερέρ. Αν διαχειριστεί σωστά αυτό το ρόστερ μέχρι τον Ιανουάριο, όταν θα έχει την ευκαιρία για τις αναγκαίες διορθώσεις, ώστε να αποκτήσει ικανό βάθος σε όλες τις θέσεις, ο Ισπανός θα περάσει την πρωτοχρονιά με την πολυτέλεια να φτιάχνει σχέδια για το πώς θα διαχειριστεί την ανάδειξη της ΑΕΚ σε πρωταθλήτρια χειμώνα.
Η ΑΕΚ επιστρέφει από την Ξάνθη με τον ενθουσιασμό για την απόδοση του Παπασταθόπουλου, το χαμόγελο που προκαλούν η εμφάνιση του Ζεράλντο, τα καλά δείγματα του Ράμος, το γκολ του Μπλάνκο, η κλάση του Ριβάλντο, ο ζεστός Ζούλιο Σέζαρ. Και την ανακούφιση που προκαλεί η σκέψη ότι ο Μορέτο ξεπέρασε το κακό ξεκίνημα, μπήκε στο ματς και βοήθησε την ΑΕΚ περισσότερο από όσο περίμεναν ακόμη και οι συμπαίκτες του. Δεν μπορεί όμως να μην σκέπτεται την κούραση του Αρουαμπαρένα και τον προβληματισμό για την κάλυψη του κενού που αφήνει, όποτε λείπει, ο Ζήκος.
Ο βασικότερος προβληματισμός της ΑΕΚ του +6 από τον Ολυμπιακό και του +5 από τον Παναθηναϊκό όμως πρέπει να είναι άλλος: η ΑΕΚ των προηγούμενων ετών συνήθιζε να τα θαλασσώνει πάνω που έφερνε την κατάσταση στα χέρια της. Η ΑΕΚ της σεζόν ’07-’08 έχει μάθει να αντέχει το βάρος της κορυφής; Η απάντηση από τον Σέρα και τους παίκτες του στα επόμενα παιχνίδια.

Στον κόσμο του ρομαντικού ποδοσφαίρου

Το απόγευμα του Σαββάτου είχα την ευχαρίστηση να παρακολουθήσω έναν αγώνα ποδοσφαίρου τοπικής κατηγορίας στο νομό Φθιώτιδας. Επρόκειτο για παιχνίδι ανάμεσα σε δύο ομάδες που βρίσκονταν στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Το τοπικό ντέρμπι μάλιστα μεταδόθηκε ζωντανά από το Star της Κεντρικής Ελλάδας.
Επιστρέφοντας μετά από περίπου έναν χρόνο σε αγώνα τέτοιας κατηγορίας ανέβηκα ψυχολογικά με τη διαπίστωση ότι σημειώνεται σημαντική πρόοδος. Τα γήπεδα βελτιώνονται, οι νέοι παράγοντες διαθέτουν εκτός από μεράκι και σύγχρονη αντίληψη, οι προπονητές δεν γίνονται μόνο επειδή φορούν μια σφυρίχτρα τις καθημερινές και ένα χρονόμετρο στο λαιμό την ώρα του παιχνιδιού. Οι διαιτητές είναι νεαροί και φιλόδοξοι. Εχουν απαλλαγεί από την πατροπαράδοτη κοιλιά και τα κόκκινα μάγουλα από το τρέξιμο. Και ορισμένοι από αυτούς παίζουν με την αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθεί για να τους ανεβάσει κατηγορία.
Η επιλογή της ΕΠΟ να υποχρεώσει τις ομάδες αυτών των κατηγοριών, των περιφερειακών πρωταθλημάτων, να χρησιμοποιούν τουλάχιστον δύο ποδοσφαιριστές κάτω των 20 ετών στην 11αδα δίνει μια ελπίδα ανάδειξης ταλέντων.
Ολη τη χαρά που πήρα με τις παραπάνω σκέψεις την έχασα όταν διαπίστωσα το έγκλημα που κάνει η Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων του νομού Φθιώτιδας. Εγκλημα που είμαι βέβαιος ότι διαπράττουν και άλλες Ενώσεις ανά την Ελλάδα. Οι αγώνες διεξάγονται δίχως την παρουσία γιατρού στο γήπεδο! Τα σωματεία έχουν προτείνει στην Ενωση να καταβάλουν συνδρομή προκειμένου αυτή να εξασφαλίσει την παρουσία γιατρού. Και η Ενωση το σκέφτεται. Ναι, το σκέφτεται!
Στο παιχνίδι που παρακολούθησα χτύπησαν δύο ποδοσφαιριστές στο κεφάλι. Ευτυχώς γι’ αυτούς, δεν επρόκειτο για σοβαρούς τραυματισμούς. Αναρωτιέμαι πόσα ακόμη παιδιά πρέπει να χάσουν τη ζωή τους για να κριθεί επιτακτική η ανάγκη της παρουσίας γιατρού στο γήπεδο. Και εξοργίζομαι με τη σκέψη ότι το ποδόσφαιρο διοικείται ακόμη από τύπους που δεν έχουν καμιά επαφή με τον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Διαπιστώσεις από τα ματς του UEFA Cup

Ο Αντρέας Ιβανσιτς επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό ότι είναι ικανός να βελτιώσει την ανάπτυξη του Παναθηναϊκού. Το β’ ημίχρονο κόντρα στην Αμπερντίν δίνει την εντύπωση ότι η ομάδα του Πεσέιρο μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο καλύτερης ταχύτητας.
Η διοίκηση έχει πριμοδοτήσει την πρόκριση στην επόμενη φάση του κυπέλλου UEFA και μάλιστα έχει δώσει κίνητρα για την 1η θέση στον όμιλο. Η ΑΕΚ όμως δεν έχει την πολυτέλεια να μένει ανεπηρέαστη όταν της λείπουν ο Δέλλας και ο Ζήκος. Και ο Φερέρ πληρώνει το λάθος του να μην επιμείνει το περασμένο καλοκαίρι στην απόκτηση δύο ακόμη ακραίων αμυντικών. Ο Χάρης Παππάς πήρε μια ακόμη απόδειξη ότι αδικεί τον εαυτό του που δεν «σκοτώνεται» με διάθεση στις προπονήσεις.
Ο Πανιώνιος του Λίνεν δεν έχει κάνει βήματα προόδου μόνο στην ανάπτυξη του παιχνιδιού του. Κάνει σταθερά βήματα αλλαγής της νοοτροπίας του. Η φανέλα του όσο πάει και βαραίνει τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Ο Φανούρης Γονδουλάκης είναι καλύτερος από όσο νόμιζε. Και θα γίνει ακόμη καλύτερος αν γίνει πιο απαιτητικός από τον εαυτό του.
Η Λάρισα παίζει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο UEFA Cup. Και με μεγαλύτερη συγκέντρωση από αυτή που επιδεικνύει στα παιχνίδια της Super League. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχει μπροστά του ο Γιώργος Δώνης. Η σωστή λύση στο πρόβλημα θα φέρει την ΑΕΛ στην πρώτη 5αδα του πίνακα. Ο Σίλβα Κλέιτον είδε για πολλοστή φορά ότι αν ξανασυγκεντρωθεί στο ποδόσφαιρο δεν θα στερήσει από τον εαυτό του την ευκαιρία να παίξει σε υψηλό επίπεδο.

Συλλεκτική εμφάνιση

Ηταν η καλύτερη εκτός έδρας εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις ελληνικής ομάδας στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν είχε απέναντί του μια «κανονική» ομάδα και όχι ένα κλαμπ γεμάτο παίκτες επιπέδου Ρομπίνιο, αυτός ο Ολυμπιακός, των 10 παικτών θα είχε φύγει με άνεση νικητής.
Δεν θυμάμαι ομάδα να έχει μείνει από το 10’ο λεπτό με 10 παίκτες και να ζητάει τόσο σωστά, τόσο έξυπνα, τόσο αντρικά και τόσο περήφανα τη νίκη σε εκτός έδρας παιχνίδι. Και επειδή αυτή η έδρα ήταν το «Μπερναμπέου», η χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού είναι συλλεκτική.
Αν χτίσει πάνω σε αυτό που έβγαλε στο τερέν της Βρέμης και της Μαδρίτης, ο Ολυμπιακός θα περάσει. Και αν χτίσει πάνω σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές που πήρε το περασμένο καλοκαίρι, θα δημιουργήσει μια ομάδα που θα κάνει περήφανους τους φίλους του με τα καμώματά της.

"Ελλατώστε την ένταση"

Οι συνάδελφοι που παρακολουθούν καθημερινά τις προπονήσεις και συνομιλούν με τους ποδοσφαιριστές επί του θέματος, μου μεταφέρουν την εκτίμηση ότι ο Λορένσο Σέρα Φερέρ έχει ελαττώσει τον ρυθμό της δουλειάς σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Η εύκολη εξήγηση της επιλογής του είναι αυτή που σχετίζεται με τους δεκάδες μυικούς τραυματισμούς που αποδεκάτισαν την ΑΕΚ πέρσι. Μια ακόμη απλοϊκή εξήγηση είναι αυτή που σχετίζεται με τις συνθήκες στις οποίες προπονείται η ΑΕΚ. Το κακό γήπεδο δεν δίνει στον Ισπανό το περιθώριο του ρίσκου να φορτώσει με παραπάνω δουλειά τους παίκτες και να δοκιμάσει τα όριά τους.
Η τελευταία μόδα, η νέα εντολή που κυκλοφορεί ανάμεσα στα μέλη της υψηλής κοινωνίας των προπονητών στην Ευρώπη είναι το «ελαττώστε την ένταση κατά 10%». Οι μετρήσεις των ειδικών συμβούλων των προπονητών της ελίτ έχουν οδηγήσει στην εκτίμηση ότι σε περίοδο που ένας ποδοσφαιριστής καλείται να δώσει περισσότερα από 2 παιχνίδια ανά 10 ημέρες είναι καλύτερα να προπονείται λιγότερο σε ένταση και διάρκεια.
Ο Ολυμπιακός και οι 5 συμμετέχουσες στο Uefa cup μπήκαν πλέον στην καυτή περίοδο. Θα δώσουν περίπου 15 παιχνίδια σε διάστημα 2 μηνών. Ποιοι από τους προπονητές έχουν ακολουθήσει την τάση της εποχής; Ποιοι έχουν ήδη ρίξει ρυθμό στις προπονήσεις; Θα το μάθουμε τα Χριστούγεννα, την εποχή του πρώτου ταμείου.

Η νέα εφημερίδα του ΔΟΛ

Δεν έχω λόγια για τα μηνύματά σας. Επειδή τούτες τις ημέρες όμως δεν προλαβαίνω να απαντήσω προσωπικά σε όλα, όπως κάνω πάντοτε όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε γίνει μια παρέα, κρεμάω αυτό το σημείωμα.
Ναι, αποδέχθηκα την πρόταση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για να αναλάβω τη διεύθυνση της καθημερινής αθλητικής εφημερίδας που πρόκειται σύντομα να εκδώσει. Τα 6 χρόνια που πέρασα στο «Βήμα» με κάνουν να αισθάνομαι βέβαιος ότι το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας θα είναι ποιοτικό.
Μέχρι εκείνη την ημέρα, που ελπίζω ότι θα ξανασυναντηθούμε στο χαρτί, θα με βρίσκετε εδώ. Και φυσικά θα μαθαίνετε τα νέα μου.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω τρόπο για να ανταποδώσω τα συναισθήματα που μου «δίνετε». Θεωρήστε αυτονόητο ότι με γεμίζουν ευθύνη για το επόμενο βήμα μου στη δημοσιογραφία.
Η επαφή μαζί σας με κάνει να αισθάνομαι ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος. Και αυτό το blog δεν πρόκειται να χάσει τη ζωντάνια του όταν θα κυκλοφορήσει η εφημερίδα. Συνεχίστε να με προβληματίζετε με τα μηνύματά σας. Το ίδιο προσπαθώ με τα κείμενά μου.

Μια νέα σελίδα στην καριέρα μου

Σήμερα ήταν η τελευταία μου ημέρα στη SportDay και τον Σπορ FM. Το αντιλαμβάνομαι ότι σας έχω προκαλέσει μια μεγάλη έκπληξη. Το ίδιο μεγάλη ήταν για μένα, όταν μπήκα στη διαδικασία της σκέψης να αλλάξω σελίδα στην καριέρα μου. Ηταν η πιο δύσκολη απόφαση που έχω πάρει στη μέχρι σήμερα πορεία μου. Φεύγω από μια εφημερίδα, την οποία βοήθησα κι εγώ να δημιουργηθεί και να γίνει πρώτη. Αφήνω έναν σταθμό, απ’ τον οποίο έχω τις καλύτερες αναμνήσεις.
Η πρόκληση που έχω μπροστά μου όμως είναι η μεγαλύτερη που συνάντησα ποτέ. Δέχθηκα μια επαγγελματική πρόταση, την οποία αξιολόγησα ως τη μεγαλύτερη ευκαιρία που μου έχει παρουσιαστεί. Γι’ αυτό την αποδέχθηκα.
Για λίγες ημέρες, θα με βρίσκετε μόνο εδώ. Και φυσικά θα μάθετε τα επαγγελματικά νέα μου.
Σας ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για τα μηνύματα. Να ξέρετε ότι τέτοιες ώρες αυτά τα μηνύματα είναι η μεγαλύτερη περιουσία...

Το νέο σάλτο του Jimmy Jump

Την Παρασκευή, όταν έλαβα την ... προειδοποίησή του ότι θα σαλτάρει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ράγκμπι, χαμογέλασα. Και έτρεξα να προλάβω στον Μιχάλη Τσόχο τα νέα. Ο Jimmy Jump θα ξαναχτυπήσει, αυτή τη φορά στο Παρίσι. Ημουν βέβαιος ότι θα το έκανε. Διότι το κάνει, όποτε με προειδοποιεί. Είναι δύσκολο να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους μου είναι πολύ συμπαθής ο Καταλανός ιδεολόγος σαλταδόρος. Μπορώ όμως με σιγουριά να συμπεράνω ότι αυτή είναι μια αυθεντική περίπτωση γλυκιάς τρέλας. Διότι ο τύπος δεν έχει κάνει την τρέλα μπίζνα, όπως πολλοί άλλοι όμοιοί του, ειδικά στην Αμερική. Το κάνει για να γουστάρει και αρνείται να βγάλει λεφτά, λέει όχι στις προτάσεις εταιρειών που θα ήθελαν να διαφημιστούν στην πλάτη ή στο στήθος του την ώρα που σαλτάρει μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας αθλητικής κοινωνίας. Salta salta, Jimmy Jump!

Ζήτημα εθνικής σημασίας

Ο προβληματισμός για το ενδιαφέρον που δείχνει ο Τύπος για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν είναι μόνο ελληνικός. Συμβαίνει και σε καλύτερες ποδοσφαιρικές οικογένειες. Στην Ισπανία έγινε μεγάλη κουβέντα τις τελευταίες ημέρες λόγω της επιλογής του αθλητικού Τύπου να δώσει μεγαλύτερη σημασία στα μεταγραφικά σενάρια που αφορούν τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα.
Είναι αμέτρητες οι φορές που έχω δεχθεί παράπονα από τους ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας για την επιλογή των media να μην δίνουν μεγάλη σημασία πριν από τους αγώνες. Ενα από τα επιχειρήματα που τους δυσαρεστεί είναι αυτό που τους προβάλουμε σχετικά με την έλλειψη ενδιαφέροντος που δείχνει το αναγνωστικό κοινό. «Το κοινό αγοράζει αυτό που εσείς του προσφέρετε», απαντούν συνήθως. Πιθανόν να έχουν δίκιο. Είναι όμως επίσης γεγονός ότι η ελληνική φίλαθλη κοινωνία δεν είχε μάθει να δίνει μεγάλη σημασία στην εθνική, επειδή αυτή δεν είχε καταφέρει πολλές φορές να τραβήξει τα φώτα επάνω της.
Και όπως συχνά καταλήγουν οι συζητήσεις μας με τους ποδοσφαιριστές, «αυτός είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που αφήνει η δική μας γενιά, αυτή του Euro 2004-2008 προς τις επόμενες. Το ότι κάναμε τους Ελληνες να ζεσταθούν, να ανακαλύψουν και να αγαπήσουν την εθνική ομάδα».

Η διαχείριση των αποτελεσμάτων από τον Τύπο

O Γιώργος Χρυσοβιτσιώτης, ένας αναγνώστης του blog από τα Χανιά, μου έστειλε σήμερα μια άποψη που κρίνω ότι υπενθυμίζει, σε όλους εμάς τους αθλητικούς συντάκτες και ειδικά αυτούς που έχουν το προνόμιο να φτιάχνουν πρωτοσέλιδα, έναν προβληματισμό που κανονικά έχουμε χρέος να αναπτύσσουμε καθημερινά. Γράφει ο Γιώργος:
«Ψάχνω σχεδόν απεγνωσμένα πια στις αθλητικές εφημερίδες την ψυχραιμία. Τόσο μετά από νίκες όσο και μετά από ήττες είτε εθνικού είτε συλλογικού επιπέδου.
Καταρχήν συμφωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό με τα άρθρα σου πρίν και μετά το ματς με τη Βοσνία. Προσυπογράφω τις αναφορές σε Γιακουμάτους και Τραγάκηδες έστω κι αν αυτές τείνουν να αναχθούν στη σφαίρα της εμμονής(δικαιολογημένα ωστόσο, αν αναλογιστούμε την τραγικότητα των συγκεκριμένων δηλώσεων). Θέλω όμως να επισημάνω ότι σε ένα αθλητικό τοπίο όπου η υπέρβολή ξεπερνά συχνά πυκνά τα όρια του θεμιτού (Sportday συμπεριλαμβανομένης με πλείστα παραδείγματα) η συμπεριφορά μας μετά απο νίκες μου φαίνεται ότι (ειδικά αυτές τις τάχα μου αποχαρακτηρισμένες από το εθνικιστικό βάρος) είναι εξίσου γραφική με την αντίστοιχη της ήττας στο Φαληρικό γήπεδο.13 αθλητικές εφημερίδες εκ των οποίων 4 έχουν πρωτοσελιδο την π..... του τσολιά,2 το οθω(ή οτο-)μανικό δίκαιο,4 την ανακατάληψη της πόλης και 3 μιλούν μόνο για την πορτογαλία. Οντως αποχαρακτηρισμένο το ματς από εθνικιστική φόρτιση. Οντως πανηγυρτζήδες οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι. Οντως το ματς φιέστα (πια) με Μάλτα μπορεί να βρεί το ΟΑΚΑ γεμάτο και με γενικη είσοδο 10 ευρω. Οχι, οι Τούρκοι φίλαθλοι δεν δίδαξαν ξαφνικά ποδοσφαιρικό πολιτισμό ωστόσο ήταν πιο κύριοι από όσο κατορθώσαμε να σταθούμε εμείς στο Καραϊσκάκη.
Οπως αυτή η ομάδα όμως δεν αξίζει τη χλεύη του κάθε καημένου που ξεσπαθώνει μετά από την ήττα έτσι δεν της αξίζει το εθνικιστικό πανηγυρακι που στηνεται πια όχι από οπαδούς που ενδεχομένως παρασύρονται (αδικαιολόγητα το τονίζω) από την ψυχολογία του όχλου, αλλά από έντυπα Μέσα, τα οποία δεν ξεσπούν εν βρασμώ, αλλά αποφασίζουν μετά από σκέψη τίτλους της αυριανής μέρας.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι οτι και με τις δύο αντιδράσεις το μόνο που κάνουμε ειναι να μικραίνουμε αυτή την ομάδα.Κι όντως δε θα μας αξίζει όσο παραμένουμε ετσι...».

Ιστορικη νικη, μεγαλο μαθημα!

Ηταν μια από τις καλύτερες εκτός έδρας εμφανίσεις στη σύγχρονη ιστορία της εθνικής ομάδας. Μια επιθετική, περήφανη απόδοση από τους Ελληνες ποδοσφαιριστές μέσα σε μια από τις πιο καυτές έδρες στην Ευρώπη.
Το φοβερό είναι ότι αυτά τα παιδιά, που πέρασαν τρένο στην τελική φάση του Euro 2008, έφτασαν να λένε ότι πέρασαν στο «Αλί Σαμί Γεν» καλύτερα από όσο περνούσαν στο Καραϊσκάκη. Και δεν έφερναν στο μυαλό τους μόνο τη βραδιά της βαριάς ήττας από την Τουρκία...
Αυτή η εμφάνιση και αυτή η ιστορική νίκη είναι ένα από τα καλύτερα μαθήματα που έχουν διδάξει Ελληνες ποδοσφαιριστές στους Ελληνες φιλάθλους. Αν προσπαθήσουμε να το διαβάσουμε, μπορεί και να διδαχθούμε...

Η διδακτική ιστορία του Φρέντι Αντού

Στην προ Beckham εποχή ο Freddy Adu ήταν το χρυσό αγόρι του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Το περασμένο καλοκαίρι η Μπενφίκα τον αγόρασε έναντι 1,5 εκατ. δολαρίων. Και σήμερα, που ο 18χρονος μεσοεπιθετικός δεν έχει καταφέρει να καθιερωθεί, οι Αμερικάνοι αρχίζουν να αναρωτιούνται αν έκανε καλά που πήγε στην Ευρώπη για να παίξει ποδόσφαιρο.
Οι ειδικοί του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ θεωρούν αδιανόητη την επιλογή της Μπενφίκα να κρατά στον πάγκο «τον Μάικλ Τζόρνταν του ποδοσφαίρου». Γιατί δεν τον χρησιμοποιεί ο Καμάτσο; Επειδή έχει διαπιστώσει ότι ο Αντού ξέρει μπάλα, όχι ποδόσφαιρο. Εχει ξεκινήσει να του διδάσκει τα βασικά. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι με τη «μέθοδο Φέργκιουσον» θα καταφέρει να τον εμφανίσει του χρόνου έτοιμο να μπει στην 11αδα των «αετών» και να κάνει τη διαφορά. Αυτή είναι η άποψη του Ισπανού για έναν παίκτη που έλαμψε το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο των U20.
Η ιστορία είναι διδακτική για όλους εμάς που απορούμε γιατί δεν καθιερώνεται ο Αρτσούμπι, ο Νούνιες και άλλοι παίκτες παρόμοιων προδιαγραφών και βιογραφικών.
Ενας από τους γεμάτους, σε ευρωπαϊκές παραστάσεις, Αμερικάνους ποδοσφαιριστές, ο Μπίσλι, ανέλαβε να εξηγήσει στους συμπατριώτες του ότι «πρέπει να ετοιμαστεί καλά ένας παίκτης πριν μπει να παίξει μπροστά στο ευρωπαϊκό κοινό. Διότι αυτό το κοινό είναι πολύ απαιτητικό. Τη μια μέρα σε αγαπά, την άλλη σε ξεχνά και σε απορρίπτει αν δεν έχεις παίξει καλά. Καλό είναι λοιπόν πριν παίξεις, να έχεις μάθει ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο».

Η απάντηση της ΕΠΟ

Με ρωτάτε γιατί επέλεξα να μην απαντήσω στην επιστολή που απέστειλε η ΕΠΟ στη SportDay σχετικά με το ρεπορτάζ μου για τα όσα έγιναν το περασμένο Σάββατο στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα της εθνικής ομάδας με τη Βοσνία.
Από τη στιγμή που η ΕΠΟ έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να ζητήσει συγγνώμη από όσους θεατές ταλαιπωρήθηκαν ή δυσαρεστήθηκαν και ουσιαστικά επαληθεύει τις καταγγελίες που αποτέλεσαν το αντικείμενο του κειμένου μου, έκρινα ότι δεν υπήρχε λόγος να απαντήσω. Μου αρκεί που σήμερα η επιστολή της ΕΠΟ είναι δημοσιευμένη στη SportDay και έχουν την ευκαιρία να τη διαβάσουν όσοι βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στα ταμεία του σταθμού «Ειρήνη» για να προμηθευτούν ένα εισιτήριο....

Η άποψή μου για τις δηλώσεις του Πεσέιρο

Το σημερινό μου κείμενο στη SportDay σχετικά με τη συνέντευξη του Ζοσέ Πεσέιρο στην πορτογαλική εφημερίδα A ' Bola.

Η εθνική ταλαιπωρία στο ΟΑΚΑ

Το σημερινό μου κείμενο στη SportDay ήταν ένας τρόπος για να φωτίσω τα παράπονα που μου μεταφέρετε σχετικά με τα όσα αντιμετωπίσατε το βράδυ του Σαββάτου στο Ολυμπιακό Στάδιο. Θα μπορούσα να καταγράψω κι άλλα περιστατικά στο κείμενο αυτό, αφού είχα αρκετές ακόμη καταγγελίες που δεν κατάφερα να «ομαδοποιήσω». Ειλικρινά δεν ξέρω αν ακούει κανείς. Διότι δεν υπάρχει έστω ένα παράδειγμα του παρελθόντος που να με πείθει ότι η ΕΠΟ μαθαίνει από τα λάθη της στην οργάνωση των αγώνων.

Ο παράγοντας Οτο Ρεχάγκελ

Δέχθηκα αρκετά μηνύματα με ερωτήσεις σχετικά με τις επιλογές του Οτο Ρεχάγκελ στο παιχνίδι με τη Βοσνία. Ζητάτε την άποψή μου για τις επιλογές παικτών, για τη διάταξη που προτιμά. Μπορώ να μπω στη διαδικασία να πω την άποψή μου για κάθε ένα από τα αγωνιστικά ζητήματα. Δεν είναι όμως αγωνιστικοί οι λόγοι που με κάνουν να θεωρώ ως τον άνθρωπο που άλλαξε τη μοίρα της εθνικής ομάδας. Και δεν είναι αγωνιστικοί οι λόγοι που με πείθουν ότι η αποχώρηση του Γερμανού θα μας φέρει αντιμέτωπους με τον κίνδυνο να ξαναδούμε την εθνική να επιστρέφει στα πέτρινα, μίζερα χρόνια της προ Ρεχάγκελ εποχής. Είναι ο παράγοντας και όχι ο προπονητής Ρεχάγκελ αυτός που κάνει τη διαφορά. Υπόσχομαι σύντομα να τεκμηριώσω αυτή την άποψη.

Οι τιμές των εισιτηρίων

Αυτή η γωνιά δημιουργήθηκε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να συζητάμε καλύτερα. Ξεχώρισα ορισμένα από τα μηνύματα που δέχθηκα σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στη SportDay πριν από τον αγώνα της εθνικής ομάδας.
Ο Παύλος θίγει το ζήτημα της πολιτικής της ΕΠΟ στα εισιτήρια.

«Διάβασα τη σημερινή σου στήλη και σε άκουσα και στο ραδιόφωνο μετά τον αγώνα και πραγματικά δηλώνω την έκπληξή μου για την ευκολία με την οποία χαρακτηρίζεις όσους δεν πήγαν σήμερα «κακομαθημένους ποδοσφαιρόφιλους». Δεν ξέρω πως ακριβώς έχεις δει το όλο θέμα της επιλογής του ΟΑΚΑ, αλλά για μένα, η ΕΠΟ θα έπρεπε να σεβαστεί το γεγονός ότι ο μέσος φίλαθλος θα πρέπει να έχει δικαίωμα να δει αυτή την ομάδα χωρίς την ανάγκη να δαπανήσει ένα μεγάλο ποσό.
Αν η ΕΠΟ ήθελε ένα γήπεδο γεμάτο «ασχέτως καιρικών συνθηκών», όπως πολύ καλά έγραψες, ίσως να έπρεπε να μη βάλει τιμές στα €50 και €80. Πολλοί φίλοι με τους οποίους επικοινώνησα λίγες ώρες πριν την έναρξη μου είπαν ότι τα εισιτήρια είναι πολύ ακριβά και σε κάτι τέτοιο συμφωνώ όπως πολύ καλά καταλαβαίνεις κι εγώ. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια ομοσπονδία που θέλει να γεμίσει ένα γήπεδο 65.000+ θέσεων βάζει αυτές τις τιμές.
Αν η ΕΠΟ ήθελε πραγματικά να γεμίσει το ΟΑΚΑ σήμερα, ας έβαζε γενική είσοδο €10 με τις κεντρικές θύρες στα €20-€25. Τότε, ναι, όποιος δεν πήγαινε στο γήπεδο θα ήταν πραγματικά αδικαιολόγητος. Το να κρίνεις όμως το φίλαθλο κοινό τόσο αυστηρά, ενώ πρωτύτερα δεν έχει κρίνει ΚΑΝΕΙΣ στην εφημερίδα που εργάζεσαι την πολιτική της ΕΠΟ για το συγκεκριμένο θέμα, είναι λίγο αντιφατικό.
Αν ο αγώνας γινόταν στο Καραϊσκάκη, για το οποίο πολλές φορές γίνεται μάχη για να βρεις εισιτήριο, ναι θα έλεγα ότι υπάρχει μια δικαιολογία. Αλλά το ΟΑΚΑ Βασίλη μου δε γεμίζει με αυτή τη λογική. Δεν φέρνεις κόσμο κοντά στην Εθνική αν κάθε αγώνα το βλέπεις καθαρά εισπρακτικά. Φέρνεις κόσμο όταν δείχνεις ότι αγαπάς την ομάδα και εκτιμάς το φίλαθλο που θα προτιμήσει να τη στηρίξει.
Η πολιτική της Ομοσπονδίας για τον αγώνα με τη Βοσνία σίγουρα κατάφερε να δημιουργήσει περισσότερους (από αυτούς που εσύ αποκαλείς) «κακομαθημένους ποδοσφαιρόφιλους».

Εσείς φωνάζετε, αλλά ποιος σας ακούει...

Από το βράδυ του Σαββάτου έχω γίνει δέκτης δεκάδων καταγγελιών από ανθρώπους που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ για τον αγώνα της εθνικής ομάδας. Παράπονα για τις ουρές των εκατοντάδων ανθρώπων που περίμεναν να πάρουν ένα εισιτήριο, για τα «φτηνά» εισιτήρια (των 15 ευρώ) που εξαφανίστηκαν από τα ταμεία και εμφανίστηκαν μόνο 10’ λεπτά πριν από την έναρξη του παιχνιδιού, για την ταλαιπωρία και την έλλειψη σεβασμού προς τους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας, για τις κλειστές θύρες σε εξέδρες που είχαν πωληθεί εισιτήρια.
Ειλικρινά λυπάμαι που αντιλαμβάνομαι ότι είναι εκατοντάδες αυτοί που πήγαν χθες στο ΟΑΚΑ και το μετάνιωσαν. Στεναχωριέμαι που ξέρω ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα δώσουν το παρών στο παιχνίδι με τη Μάλτα. Θλίβομαι που ξέρω ότι η ΕΠΟ θα αντιμετωπίσει όλα αυτά μόνο με μία ανακοίνωση, με την οποία θα επιχειρήσει και πάλι να αποποιηθεί τις ευθύνες. Και θα συνεχίσει να διώχνει τον κόσμο από την εξέδρα...

Νικη και πορεια μεγαλης ομαδας...

Αλλη μια επαγγελματική νίκη για μια ομάδα που έχει αλλάξει επίπεδο, έχει μεγαλώσει και έχει πλησιάσει αυτές που θεωρούνται «δυνάμεις» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτό το ρεκόρ, το 7 νίκες - 1 ισοπαλία - 1 ήττα σε 9 παιχνίδια είναι επίδοση μιας μεγάλης δύναμης. Ομάδας που κάνει πορεία ενός φαβορί. Κι ας μην την είχε κανείς για τέτοιο. Η ομάδα του Ρεχάγκελ διαχειρίστηκε σωστά την αριθμητική υπεροχή που δίκαια απέκτησε στο παιχνίδι απέναντι στη Βοσνία και έφτασε στο 3-2. Απέκτησε πλέον τον αέρα να χάσει στην Τουρκία. Της αρκεί μια νίκη επί της Μάλτας στο ΟΑΚΑ για να περάσει. Είναι πιθανό να περάσει ακόμη και αν δεν πάρει βαθμό στα υπόλοιπα παιχνίδια. Αυτά είναι προνόμια που αποκτά μόνο μια ομάδα που νικά σε όλα τα «must win» παιχνίδια. Και η Ελλάδα τα νίκησε.

Φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο

Είχα εντυπωσιαστεί από τις πρώτες κιόλας ημέρες του στην ΑΕΚ. Προτού παίξει ακόμη. Από τον καιρό των πρώτων προπονήσεων. Από τα όσα μου μετέφεραν οι συμπαίκτες του, για τις φυσικές δυνάμεις και το θετικό πνεύμα που αναβλύζει από μέσα του. Από τη μεγάλη διάθεση για μάθηση που έβλεπα στις προπονήσεις. Θυμάμαι τον Φερνάντο Σάντος να τον διδάσκει πώς πρέπει να τοποθετεί τα πόδια και το σώμα του στα μαρκαρίσματα, για να βελτιώσει την αδυναμία του στο αποτελεσματικό μαρκάρισμα όποτε έβρισκε απέναντι αντίπαλο με τη μπάλα στα πόδια. Τον θυμάμαι να κάθεται και να ακούει τον Κατσουράνη και τον Λυμπερόπουλο και να ρουφάει τις συμβουλές τους σαν σφουγγάρι. Τον είδα σε αρκετά παιχνίδια με την Πόρτο στη διάρκεια της περσινής σεζόν και διαπίστωνα ότι έχει βελτιωθεί πολύ σε σύγκριση με τον αμυντικό που παρακολουθούσα στην ΑΕΚ. Και χθες τον καμάρωσα στο Μπακού να οδηγεί την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας σε νίκη, πετυχαίνοντας το πρώτο γκολ. Σε ματς που η μπάλα έκαιγε, διότι η Πορτογαλία καταστρεφόταν αν δεν έπαιρνε τη νίκη.
Σε ανύποπτο χρόνο ο Σάντος μου είχε πει ότι ο Μπρούνο Αλβες θα παίξει στο υψηλότερο επίπεδο στο ποδόσφαιρο συλλόγων. Την πρώτη φορά που το άκουσα είχα μια μικρή αμφιβολία. Εδώ και περίπου έναν χρόνο δεν έχω καμιά. Και εκτιμώ ότι η Ρεάλ έκανε λάθος το περασμένο καλοκαίρι που διάλεξε τον Πέπε και όχι τον Μπρούνο.

Η κακή ελληνική νοοτροπία

Χαίρομαι πάρα πολύ που το σημερινό μου άρθρο στη SportDay στάθηκε αφορμή για να λάβω πολλά μηνύματα από «κανονικούς» ανθρώπους, δηλαδή από χαρακτηριστικά παραδείγματα του μέσου Ελληνα ποδοσφαιρόφιλου.
Ορισμένοι από εσάς θίγετε το θέμα των ακριβών εισιτηρίων. «Πώς να πάω στο ΟΑΚΑ, όταν για μια θέση με σχετικά καλή οπτική επαφή με τον αγωνιστικό χώρο χρειάζομαι 30 ή 50 ευρώ;», μου έγραψε ένας από εσάς, ο Σωκράτης. Αυτό ακριβώς επισημάναμε στο σημερινό πρωτοσέλιδο της SportDay, χαρακτηρίζοντας ως σημαντικό εμπόδιο τις ακριβές τιμές των εισιτηρίων.
Λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα με τη Βοσνία, οι διεθνείς ποδοσφαιριστές ήταν απογοητευμένοι με τη διαπίστωση ότι μόνο 2 από τις 13 καθημερινές αθλητικές εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας αφιέρωσαν το πρωτοσέλιδό τους στον αγώνα της εθνικής ομάδας. Κι αυτό δεν το σημειώνω για να καμαρώσω για την εφημερίδα στην οποία εργάζομαι. Εχουμε κάνει κι εμείς το ίδιο λάθος στο παρελθόν.
Η άποψή μου είναι ότι τα τελευταία 4 χρόνια έχουμε πολλή καλύτερη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου από αυτή που μας αξίζει. Και δυστυχώς από το 2004 μέχρι σήμερα έχουμε κάνει ελάχιστα βήματα προς την κατεύθυνση αλλαγής της νοοτροπίας της ελληνικής φίλαθλης κοινωνίας.

Μας βάζουν στη θέση μας...

Την ώρα που η απαίτηση του μέσου Ελληνα είναι να δει την εθνική ομάδα στην τελική φάση του Euro 2008 και η Ελλάδα είναι πρωτοπόρος στο Group C, οι Ευρωπαίοι δεν εκτιμούν ως πιθανή την παρουσία της στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας.
Στο σχετικό γκάλοπ του uefa.com το 67,30% απαντά ότι δεν την βλέπει να προκρίνεται. Και δεν νομίζω ότι τα «no» οφείλονται σε εμπάθεια. «Σας έκανε κακό η απουσία από το Μουντιάλ. Ενίσχυσε την άποψη ότι η πορεία στην Πορτογαλία ήταν ένα πυροτέχνημα», μου έλεγε πριν από λίγες ημέρες ένας Σκοτσέζος αθλητικός συντάκτης.
Η εθνική Ελλάδας έχει αλλάξει επίπεδο μόνο στη συνείδηση των Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Και το κακό είναι ότι αυτοί έρχονται αντιμέτωποι και με την λανθασμένη εντύπωση που έχουν σχηματίσει οι Ελληνες ότι ξαφνικά έχει γίνει εύκολη υπόθεση για την εθνική ομάδα η πρόκριση στην τελική φάση των μεγάλων διοργανώσεων.
Αυτό το pool μας δίνει μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε πόσο χαμηλά βρισκόμαστε στην εκτίμηση των Ευρωπαίων. Για να εκτιμήσουμε την επιτυχία της πρόκρισης αν αυτή έρθει. Εχουμε τόσο κακομάθει, που είναι πιθανό να αφήσουμε αύριο άδεια την εξέδρα στο ΟΑΚΑ. Εμείς, η πιο τυχερή γενιά Ελλήνων φιλάθλων, που είδαμε την εθνική να ξεπερνά την φαντασία μας...

Save the capten Lua Lua!

Ενας από τους πιο αξιόλογους και γνωστούς ποδοσφαιριστές που ήρθαν το καλοκαίρι, ένα από τα πιο χαρούμενα πρόσωπα της Super League. Ο Tresor Lomano Lua Lua, με τις τούμπες, την επιθυμία να αγοράσει ένα ηλεκτρικό πατίνι και ένα στρώμα που κάνει μασάζ, με το τζόκινγκ μέσα στο αεροπλάνο, με την τραγιάσκα που ξεχνά στο αεροσκάφος και τρέχει να μαζέψει, με τις ιστορίες που κουβαλά από την Αγγλία για τα σκηνικά με τις αρραβωνιάρες που τον έτρεχαν στα αστυνομικά τμήματα, ταράζει λίγο την flat εικόνα του ελληνικού πρωταθλήματος.
O Ολυμπιακός έχει έναν λόγο για να χαίρεται. Το υπουργείο Αθλητισμού και η Ομοσπονδία ποδοσφαίρου του Κονγκό αποφάσισαν να του αφαιρέσουν το περιβραχιόνιο του αρχηγού και ο Λούα είναι πολύ πιθανό να αποσυρθεί από την Εθνική. Ετσι ο Ολυμπιακός θα γλιτώσει τις καθυστερημένες επιστροφές του από την πατρίδα. O 27χρονος επιθετικός όμως δεν θα χαρεί. Δεν θέλει να σταματήσει τις τούμπες για το Κονγκό. Και οι συμπατριώτες του λένε ότι αυτή η υπόθεση μπορεί να του κοστίσει πολύ και να τον μαραζώσει.

Ολυμπιακοί Αγώνες όπως ...ιπποδρομίες

H παγκόσμια κουβέντα που ξεκίνησε μετά τη δημόσια παραδοχή της Μάριον Τζόουνς ότι ήταν ντοπαρισμένη στο Σίδνεϊ, έχει ανάψει. Μέλη της υψηλής κοινωνίας του κλασσικού αθλητισμού τοποθετούνται στο ερώτημα σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να παραδοθεί το χρυσό μετάλλιο στην Θάνου. Και τι κάνουν οι Ελληνες; Ο ΣΕΓΑΣ είδε και πάλι μέχρι εκεί που φτάνει η μύτη του. Ζήτησε να παραδοθεί το μετάλλιο στη Θάνου, επειδή δεν υπάρχει απόδειξη ότι ήταν τότε ντοπαρισμένη. Ούτε που πέρασε από το μυαλό του ΣΕΓΑΣ η ιδέα να αρνηθεί ένα ντοπαρισμένο μετάλλιο μιας ντοπαρισμένης κούρσας.
Τα χειρότερα για τον στίβο όμως φαίνεται ότι δεν τα έχουμε δει ακόμη. Μια επιδρομή των ομοσπονδιακών πρακτόρων των ΗΠΑ οδήγησε τα στελέχη της οργάνωσης του αντι-ντόπινγκ στην εκτίμηση ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγαλύτερο σκάνδαλο από αυτό της Balco. Δέκα μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο, το «ντου» των πρακτόρων οδήγησε στην κατάσχεση 11,4 εκατομμυρίων δόσεων στεροειδών και λοιπών χημικών σκευασμάτων, τα οποία κατασκευάστηκαν σε κινέζικα εργαστήρια. Και οι ενδείξεις αναφέρουν ότι στο πελατολόγιο αυτών που σκόπευαν να διακινήσουν τις ντόπες βρίσκονται διάσημοι αθλητές.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου θα γίνουν μπροστά στο πιο δύσπιστο κοινό που παρακολούθησε ποτέ αγώνες. Και αυτή είναι η πιο ανησυχητική διαπίστωση στη σύγχρονη ιστορία του αθλητισμού. Ο κίνδυνος οι Ολυμπιακοί Αγώνες να αντιμετωπίζονται στο εξής με την ίδια δυσπιστία που αντιμετωπίζονται στην Αγγλία οι ιπποδρομίες...

Εθνική μπροστά σε άδειες εξέδρες;

Δυστυχώς τα μηνύματα είναι ανησυχητικά και προβληματίζουν πολύ τα παιδιά της Εθνικής. Η εκτίμηση των παραγόντων της ΕΠΟ δημιουργεί έντονη ανησυχία για το ενδεχόμενο να αγωνιστεί η Ελλάδα το ερχόμενο Σάββατο (21.30) στο ΟΑΚΑ μπροστά σε άδειες ή μισοάδειες εξέδρες.
Οι ποδοσφαιριστές έχουν αρχίσει να πέφτουν ψυχολογικά στη σκέψη ότι μπορεί να παίξουν για πρώτη φορά στη μετά Euro 2004 εποχή μπροστά σε μισοάδεια εξέδρα ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Ηδη άρχισαν να απευθύνουν κάλεσμα προς τον κόσμο να πάει στο ΟΑΚΑ. Και την ίδια στιγμή σκέπτονται ότι είναι κατάντια να ζητούν, ως πρωταθλητές Ευρώπης και πρωτοπόροι στο γκρουπ της προκριματικής φάσης του Euro 2008, από τον κόσμο το αυτονόητο, να γεμίσει το ΟΑΚΑ για να βοηθήσει την Ελλάδα να κάνει απέναντι στη Βοσνία ένα σημαντικό βήμα πρόκρισης.
Το ψυχολογικό χτύπημα που θα δεχθούν το βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου αν αντικρίσουν μισοάδειες εξέδρες είναι ικανό να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που προκάλεσε η συμπεριφορά μιας μερίδας Ελλήνων το βράδυ της βαριάς ήττας από την Τουρκία.

Εχουν όλοι δικαίωμα να ελπίζουν

Τα δεδομένα δείχνουν καλύτερα από ό,τι περιμέναμε. Ο Παναθηναϊκός είχε χειρότερη κλήρωση από αυτή που «απαιτούσε» ως επικεφαλής σε γκρουπ. Αν όμως νικήσει την Αμπερντίν στην 1η αγωνιστική και αντέξει στην πίεση που θα δεχθεί στην Κοπεγχάγη στην 2η αγωνιστική, πέρασε.
Η ΑΕΚ είναι τυχερή εισπρακτικά, αλλά πολύ άτυχη αγωνιστικά. Θα παίξει πολλά πάνω στο πλαστικό χορτάρι της Ελφσμποργκ στην 1η αγωνιστική. Και περισσότερα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Φιορεντίνα. Με μια ισοπαλία και μια νίκη, πέρασε.
Ο Πανιώνιος τα παίζει όλα εκτός έδρας απέναντι στη Χέλσινμποργκ. Αν δεν χάσει, αρχίζει να ονειρεύεται.
Η τύχη της Λάρισας κρίνεται στην 2η αγωνιστική, την ημέρα που θα υποδεχθεί τη Ζενίτ στο Πανθεσσαλικό.
Ο Αρης νομίζω ότι είναι ο πιο ευνοημένος της κλήρωσης. Αν ο Μπάγεβιτς ξεκινήσει με νίκη επί της παλιάς του ομάδας, του Ερυθρού Αστέρα, θα χρειαστεί λογικά μόνο μια ακόμη (εντός) νίκη επί της Μπράγκα, που φέτος είναι πιο αδύναμη από ποτέ.

Πέτυχε και πάλι τον στόχο του

Πήρε περισσότερα «κοντινά» από τον Ταμ Ενσαλίβα, που ήταν το πρόσωπο του αγώνα λόγω της επιστροφής στη Νέα Σμύρνη, από τον Ριβάλντο, τον πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλή ποδοσφαιριστή στην Super League, τον Λυμπερόπουλο, τον πρώτο σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος και σκόρερ του πρώτου γκολ στο ματς. Χάιδεψε με χάρη το ακουστικό στο αφτί του, ξόδεψε πολλά λεπτά για να κάνει κουβέντα με τους παίκτες, να δείξει τη σφυρίχτρα του, να χαϊδέψει τα σήματα της στολής του.
Σε ένα ακόμη παιχνίδι πέτυχε αυτόν που μοιάζει να είναι ο μεγαλύτερος στόχος του όταν φορά τη στολή του διαιτητή:να κλέψει την παράσταση από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, τους ποδοσφαιριστές, να υποχρεώσει τους πάντες να ασχολούνται μαζί του. Σφύριξε περισσότερο από όσο θα μπορούσε οποιοσδήποτε διαιτητής σε ένα τέτοιας μορφής και εξέλιξης παιχνίδι. Τα κατάφερε και πάλι. Ας τον χαίρονται αυτοί που τον συμβουλεύουν ότι βαδίζει στο σωστό δρόμο, ότι κάνει καλό στο ποδόσφαιρο και ότι έχει το δικαίωμα να παραδίδει μαθήματα καλής συμπεριφοράς σε κάθε ευκαιρία που του δίδεται, όποτε του βάζουν μπροστά ένα μικρόφωνο...

Η μαγική εικόνα στις εξέδρες

Εικόνα σχεδόν γεμάτης Τούμπας στο ματς με τον ΟΦΗ. Εισιτήρια; 7.395. Εικόνα σχεδόν γεμάτης Νέας Σμύρνης, με εξαίρεση την εξέδρα των 1.500 θέσεων που θα καταλάμβαναν οι φίλοι της ΑΕΚ. Εισιτήρια; 4.174. Είμαστε μόλις στην 4η αγωνιστική και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που ο αριθμός των εισιτηρίων δεν συμβαδίζει με την εκτίμηση που κάνει κανείς για την προσέλευση των θεατών στα γήπεδα της Super League με βάση την εικόνα που παρουσιάζουν οι εξέδρες.

Στην Τρίπολη δεν είχε καύσωνες;

Οσοι έχουν περάσει έστω και μια εβδομάδα παραμονής στην Τρίπολη γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια από τις πιο «δύσκολες» κλιματολογικά πόλεις. Με ζέστες, υγρασία, απρόβλεπτες αλλαγές. Ο Αστέρας είναι μια ομάδα που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Super League. Ουδείς μπορεί να έχει την απαίτηση από αυτόν να τα κάνει όλα τέλεια στο οργανωτικό επίπεδο. Κυρίως για αυτούς τους δύο λόγους η έδρα του Αστέρα εκθέτει ανεπανόρθωτα τη διοίκηση της Super League, η οποία τα έβαλε με τους καύσωνες και τον ... κακό καιρό για να μας πείσει ότι δεν έφερε η ίδια ευθύνη για την άθλια κατάσταση στην οποία συναντήσαμε περίπου τα μισά γήπεδα στην έναρξη του πρωταθλήματος. Και στην Τρίπολη του νεοφώτιστου Αστέρα είχε ζέστη που ... σκοτώνει το χορτάρι. Πώς κατάφερε να μας παρουσιάσει ένα χαλί από την πρώτη ημέρα της συμμετοχής του στο πρωτάθλημα; Κατάφερε ο Αστέρας ό,τι δεν κατάφεραν ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ο ΟΦΗ, ο Εργοτέλης, η Βέροια.
Ο Αστέρας τα έκανε όλα στην εντέλεια επειδή είχε μεγάλη διάθεση να βάλει τα καλά του στην πρώτη συμμετοχή. Με τέτοια διοργανώτρια αρχή, μόνο στην καλή διάθεση των ομάδων μπορούμε να ελπίζουμε...

Εμφάνιση πολύ καλού τερματοφύλακα

Την ημέρα που έγινε γνωστό ότι η ΑΕΚ τον εμπιστεύεται , δηλαδή την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου, τα στοιχεία του βιογραφικού του οδηγούσαν στην εκτίμηση ότι επρόκειτο για έναν «νορμάλ» τερματοφύλακα. Το μόνο στοιχείο που δημιουργούσε μια εντύπωση ότι μπορεί να επρόκειτο για «πολύ καλό» γκολκίπερ ήταν η ιστορία του περασμένου Φεβρουαρίου, τότε που ο Αρσέν Βενγκέρ δήλωνε ότι οι σκάουτερ της Αρσεναλ του ζητούσαν επιτακτικά να παρακολουθήσει από κοντά τον Αυστριακό τερματοφύλακα.
Στο πρώτο παιχνίδι που είχε σημαντική πίεση, στη Νέα Σμύρνη, ο 30χρονος Jurgen Macho έκανε επεμβάσεις πολύ καλού τερματοφύλακα. Τέτοιες που σε βάζουν σε σκέψη για το πώς ήταν δυνατόν να είχε χάσει τη θέση του στην Καϊζερσλάουτερν. Πρέπει κανείς να περιμένει να τον παρακολουθήσει σε βάθος χρόνου για να διαπιστώσει αν ο Αυστριακός τερματοφύλακας μπορεί να έχει διάρκεια σε υψηλή απόδοση. Η περίπτωσή του όμως διδάσκει ότι το μεθοδικό σκάουτινγκ μπορεί να προσφέρει «φτηνές» ποιοτικές λύσεις σε μια ελληνική ομάδα. Το σχόλιό μου στη σημερινή SportDay.

Η ευκαιρία του ΠΑΟΚ

Ο Φερνάντο Σάντος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με την επιλογή του να αναλάβει Σεπτέμβρη μήνα μια ομάδα. Πήρε όμως και μια μεγάλη ευκαιρία. Μια από τις τελευταίες μεγάλες ευκαιρίες που θα μπορούσε να βρει στην Ελλάδα για να δουλέψει πάνω σε ένα project που να τον συγκινεί. Πήρε εν λευκώ μια μεγάλη ομάδα, ως επιλογή του προέδρου με το μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα στη σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ. Και επειδή ο ΠΑΟΚ έχει ως πρώτο στόχο την εξυγίανση και δεν έχει χρήματα για μεταγραφές, ουδείς έχει απαίτηση για άμεσα αγωνιστικά αποτελέσματα, ουδείς ασκεί στον προπονητή πίεση μόνο για νίκες.
Ο Σάντος έχει την ευκαιρία να φτιάξει μια νέα ομάδα και να «βγάλει» παίκτες. Αυτή είναι το μεγαλύτερο αγαθό που μπορεί να προσφέρει ένας προπονητής σήμερα στον ΠΑΟΚ. Ισως μεγαλύτερη προσφορά από την κατάκτηση ενός ακόμη κυπέλλου. Ο Σάντος είναι ο πρώτος προπονητής στον ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών που έχει τέτοια ευκαιρία.
Μέχρι σήμερα μας έχει παρουσιάσει τον Πεχλιβάνη. Δεν έχει ακόμη βάλει στα παιχνίδια έναν νεαρό επιθετικό, τον Αθανασιάδη, που δείχνει ικανότητα στο γκολ, μολονότι οι επιθετικοί που έχει δεν πετυχαίνουν γκολ. Χρησιμοποιεί όλους τους 20αρηδες που είχαν αναδειχθεί την τελευταία διετία. Και έχει αποδείξει στην πορεία των ετών ότι μπορεί να φτιάξει ένα κράμα από ελπιδοφόρους και έμπειρους. Εχει αποδείξει ότι ξέρει να βελτιώνει ακόμη και φτασμένους παίκτες. Χρωστά στον εαυτό του να αποδείξει στους Ελληνες ότι ξέρει και να αναδεικνύει παίκτες. Οι Πορτογάλοι, στους οποίους το έχει ήδη αποδείξει περισσότερες από μια φορές, βλέπουν ακόμη τα «παιδιά του» στην Εθνική και σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ στην Ευρώπη. Ο δισταγμός να βάλει άγνωστους πιτσιρικάδες, που φανερώνουν οι μέχρι σήμερα επιλογές του, μπορεί να οφείλεται στην φροντίδα του να μην τους «κάψει». Στην ΑΕΚ αυτή η έγνοια τον καθυστέρησε πολύ. Στον ΠΑΟΚ;

Ντέιβιντ, δείξε μας πώς γελάει η Βουγιουκλάκη...

Είναι στιγμές που η αμερικανιά των αμερικάνων σε τρελαίνει. Οι ρεπόρτερ που καταγράφουν κάθε κίνηση του Ντέιβιντ Μπέκαμ, βρήκαν τον Αγγλο σούπερ σταρ μπροστά τους σε μια ακόμη συνέντευξη Τύπου των LA Galaxy. Και επειδή έχουν ήδη βαρεθεί να συζητούν μαζί του για ... soccer, το 'ριξαν στα καλλιτεχνικά. Τον είχαν ήδη ακούσει να μιλά για τον Μέσι, για τον οποίο χρειάστηκε να εξηγήσει ότι παίζει στη Μπαρτσελόνα και ότι είναι αυτός που αποκαλείται γιος του Μαραντόνα, τον είχαν ήδη ρωτήσει για τη συνάντησή του με τον Νέλσον Μαντέλα και είχαν εισπράξει την ρηχή απάντηση για το πόσο ωραία αισθάνθηκε που του έπιασε το χέρι μια τόσο ιστορική μορφή. Ηταν η ώρα να μπουν σε πιο ενδιαφέροντα πεδία.
«Είχες πει ότι θα ήσουν καλλιτέχνης αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής. Καταπιάνεσαι καθόλου με την τέχνη τελευταία;», ήταν η ερώτηση.
«Βέβαια, ποτέ δεν σταμάτησα. Κι ο γιος μου ο Μπρούκλιν έχει την ίδια τρέλα. Του αρέσει να ζωγραφίζει. Και μου ζητά να του ζωγραφίζω καρτούν. Μ' αρέσει πολύ να το κάνω. Αντιγράφω, ξεπατικώνω τον Μίκι Μάους και τα κρεμάμε στους τοίχους του δωματίου του», η απάντηση του Ντέιβιντ.
«Μπορείς να βγάλεις πολλά λεφτά από αυτή την τέχνη. Η πώληση των «αυθεντικών αντιγραφών» του Μίκι Μάους με την υπογραφή Ντέιβιντ Μπέκαμ θα σου έφερνε εκατομμύρια δολάρια. Ολοι θα θέλαμε μια αυθεντική ζωγραφιά σου», ήταν το σχόλιο δημοσιογράφου.
Τι να πει κι ο Μπέκαμ; «Αν έχεις δίκιο, ίσως είναι καλή ιδέα να κάνω μερικά σχέδια τώρα που δεν παίζω»...
Πρέπει να πω, επειδή έχω συναντήσει τον Μπέκαμ σε περίοδο που η Beckhamania ήταν σε πλήρη έξαρση, ότι συμμετείχε σε συζητήσεις έντονου προβληματισμού για το παρόν και το μέλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου, απαντώντας σε ερωτήσεις κορυφαίων Αγγλων σχολιαστών, δίχως να δίνει την εντύπωση ότι βαριέται. Πώς αντέχει σήμερα στα 32 του χρόνια να συμμετέχει σε συζητήσεις για την αυθεντική ξεπατικούρα του Μίκι Μάους; Live the american dream...

Ψάχνει κανείς για προπονητή;

Τέτοιες μέρες πριν από οκτώ χρόνια επέστρεφα από ένα ταξίδι στη Βουδαπέστη για τον αγώνα της ΑΕΚ με την ΜΤΚ. Ο Αρναρ Γκρέταρσον ήταν ένας από τους αγαπημένους μου συζητητές για ποδόσφαιρο. Ο Ισλανδός ήξερε ποδόσφαιρο, καταλάβαινε ποδόσφαιρο, ψαχνόταν στο ποδόσφαιρο. «Αυτός ο προπονητής που αντιμετωπίσαμε σήμερα θα κάνει μεγάλη καριέρα, θυμήσου το. Είναι η πιο οργανωμένη, δουλεμένη, αυτόματη και έξυπνη ομάδα που έχω αντιμετωπίσει», μου έλεγε για την ΜΤΚ.
Η δική του καλή εντύπωση για την τάξη και την οργάνωση της ομάδας που είχε αντιμετωπίσει ερχόταν να κολλήσει στην πολύ καλή ιδέα που είχε δώσει σε εμάς, τους Ελληνες αθλητικούς συντάκτες, ο Ολλανδός προπονητής από την πρώτη μας συνάντηση, την παραμονή του παιχνιδιού. Μέσα από μια συζήτηση μαζί του και από τα όσα είχαμε ακούσει από τους Ούγγρους συναδέλφους μας, που τον είχαν πρωτογνωρίσει το καλοκαίρι του '99, είχαμε σχηματίσει την εντύπωση ότι βρήκαμε στο δρόμο μας μια πολύ καλή περίπτωση προπονητή, τον οποίο συνόδευε η φήμη για την ουσιαστική συμμετοχή του στο κτίσιμο του καλού Αγιαξ με τον Λουίς Φαν Γκάαλ.
«Γιατί να προτιμά στα 45 του ένας Ολλανδός προπονητής την Ουγγαρία από την Ελλάδα;», αναρωτιόμουν. «Επειδή δεν μου πρότεινε κανείς δουλειά στην Ελλάδα», ήταν η απάντηση που έδωσε στο ερώτημά μου στη δεύτερη συνάντησή μας, στη ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας.
Η εξέλιξή του; Μετά από μια καλή χρονιά στην ΜΤΚ και μια καλύτερη στην Μπρέντα, ο Χενκ τεν Κάτε ανέβηκε και πάλι στο ύψος που έστεκε το '98 στη συνείδηση των Ολλανδών. Κι ο Ράινκαρτ, που τον παρακολουθούσε, τον βούτηξε, τον πήρε κοντά του στη Βαρκελώνη για να κάνει τη δουλειά στη Μπάρτσα.
Σήμερα ο προπονητής του Αγιαξ διαπραγματεύεται να αναλάβει την Τσέλσι. Είναι πλέον άπιαστος για τις ελληνικές ομάδες. Οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είχαν ευκαιρία να τον αρπάξουν πριν υπογράψει στον Αγιαξ, αλλά δεν κατάφεραν να τον προσεγγίσουν σωστά.
Για την ελληνική αγορά που μόλις την τελευταία 4ετία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται σοβαρά και μεθοδικά το σκάουτινγκ ποδοσφαιριστών, το σκάουτινγκ προπονητών είναι ανεξερεύνητο πεδίο. Κι αυτή είναι μια επιπλέον εξήγηση για την αδυναμία των ομάδων να βρουν προπονητές μεγάλων δυνατοτήτων. Διότι και τον προπονητή πρέπει να τον βρεις πριν κάνει την επιτυχία, πριν γίνει διάσημος και απλησίαστος...

Θα γίνει μόδα το καθαρό ποδόσφαιρο;

Συζητούσαμε, καμιά δεκαριά αθλητικοί συντάκτες, μεταξύ μας για να ξεχωρίσουμε την μεγαλύτερη από τις ελληνικές επιτυχίες στο UEFA Cup. Προσπαθούσαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε Αρη, Λάρισα, Πανιώνιο την ομάδα που έκανε την μεγαλύτερη υπέρβαση.
Ο Αρης. Η διαφορά ανάμεσα στο κόστος δημιουργίας της αντιπάλου του με το κόστος της δικής του, τα ονόματα των παικτών που βρήκε απέναντί του στο «Ρομαρέδα», το έδαφος της ρεβάνς, που ήταν ισπανικό και όχι ελληνικό. Αυτό που πέτυχε ο Αρης ήταν το πιο τρελό. Μια ομάδα που βρισκόταν προ διετίας στη Β’ εθνική, που αλλάζει προπονητή κάθε τρεις – πέντε μήνες, που σχημάτισε νέο ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι.

Η Λάρισα έκανε τη δεύτερη μεγαλύτερη υπέρβαση. Το επίτευγμα της πρόκρισης μέσα στο «Ιγουντ Παρκ» όμως έχει πιο λογική εξήγηση. Μια ομάδα που επενδύει κάθε χρόνο, που έχει σχηματίσει πολύ αξιόλογο ρόστερ, που έχει τον ίδιο προπονητή για χρόνια στον πάγκο, που έχει σχέδιο, φτιάχνει την τύχη της και βλέπει τους κόπους να επιβραβεύονται. Προφανώς η 7η στην Premier League Μπλάκμπερν ήταν το μεγάλο φαβορί. Δεν έχει όμως την ποιότητα και τα ονόματα της Σαραγόσα.
Η επιτυχία του Πανιωνίου αξιολογείται ως τρίτη σε συντελεστή δυσκολίας. Διότι η κάτοχος του κυπέλλου Γαλλίας Σοσό έχει φθαρεί και φέτος παραπαίει. Και επειδή ο Πανιώνιος έκανε το θαύμα στη Γαλλία και είχε τη ρεβάνς στο σπίτι. Οπως η Λάρισα, ο Πανιώνιος έχει διοικητική σταθερότητα, οικονομική ευρωστία, πολύ αξιόλογο προπονητή και σχέδιο που αποδίδει επειδή το αφεντικό και ο προπονητής το εφαρμόζουν με ευλάβεια και πίστη.
Η πρόκριση και των πέντε στην φάση των ομίλων του UEFA Cup δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο συλλόγων προοδεύει. Σε αγωνιστικό επίπεδο όμως αυτό πράγματι συμβαίνει. Ρωτήστε τους αλλοδαπούς προπονητές που το παρατηρούν ως ουδέτεροι. Αυτοί διαπιστώνουν ότι το επίπεδο των μεσαίων και μικρότερων ομάδων έχει ανέβει.
Το πιο ευχάριστο μαντάτο είναι η διαπίστωση ότι επιτέλους προοδεύουν οι «κανονικοί». Οι πρόεδροι που επενδύουν χρήμα και δουλειά στις ομάδες. Και όχι τα λαμόγια, οι νονοί της νύχτας, οι νταβατζήδες. Αυτή η διαπίστωση μας δίνει μια ελπίδα ότι αυτοί, οι «κανονικοί» δεν θα απογοητευθούν, ότι δεν θα τα παρατήσουν, ότι δεν θα ξανακάνουν χώρο στα λαμόγια. Μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι το καθαρό ποδόσφαιρο θα γίνει μόδα.

Οι Ελληνες «προπονητές» και οι προπονητές

Στο 72'ο λεπτό του αγώνα στο Weserstadion της Βρέμης είδα την συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που παρακολουθούσαν το ματς μαζί μου να τα βάζουν με τον Τάκη Λεμονή. «Τι κάνει ο άσχετος;», ήταν το πιο ... ευγενικό σχόλιο που άκουσα στην διάρκεια της αντικατάστασης του Λουτσιάνο Γκαλέτι.
Περίπου 20' λεπτά αργότερα οι ίδιοι άνθρωποι έψαχναν το πιο ευρηματικό κολακευτικό σχόλιο, την πιο «έξυπνη» διαπίστωση για να αποδώσουν τα εύσημα στον προπονητή. Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα των προπονητών στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία. Θεοί στην επιτυχία, άσχετοι στην πρώτη γκέλα. Και το κακό είναι ότι τα νέα για τη νοοτροπία των Ελλήνων στον ομαδικό αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο κυκλοφορούν πολύ εύκολα στην Ευρώπη και δημιουργούν μεγαλύτερο προβληματισμό στην κοινωνία των «εμπορικών» προπονητών.
Η σύνθεση και η διάταξη του Ολυμπιακού «φώναζε» ότι ο Λεμονής προσεγγίζει ορθά το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ναι, το είχα επισημάνει πριν από το ματς, τότε που έχει σημασία να πάρεις την ευθύνη μιας εκτίμησης.
Ο Τάκης Λεμονής είναι ένας προπονητής με καλές και κακές ιδέες. Με καλές και κακές στιγμές. Με καλές και κακές εμπνεύσεις. Η εντύπωσή μου είναι ότι δεν έχει σχεδιάσει σωστά τον Ολυμπιακό της Ελλάδας. Είναι όμως εντύπωση, όχι πεποίθηση. Διότι δεν είναι δυνατόν να βγάζει κανείς οριστικό και ασφαλές συμπέρασμα με το δείγμα των δύο - τριών αγώνων. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα και σε ορισμένες ακόμη υπανάπτυκτες χώρες...

The wonder boy of a ...wonder father

Θα βγάλει περίπου 360 εκ. ευρώ μέσα στην επόμενη 5ετία. Αυτή είναι η εκτίμηση που κάνουν οι ειδικοί για τα χρήματα που θα καταφέρει να συγκεντρώσει ο Lewis Hamilton.
Το 22χρονο παιδί από το Stevenage του Herdfordshire, που μέχρι πριν από μερικά χρόνια έτρεχε μόνο με καρτ έχει ανεβάσει στα ύψη την χρηματιστηριακή του αξία το τελευταίο έτος.
Και ποιος διαχειρίζεται αυτή την επιτυχία; Ο Antony Hamilton, ο πατέρας του Lewis που έχει ήδη προχωρήσει στη σύσταση της εταιρείας που θα εκμεταλλεύεται τα εμπορικά δικαιώματα του γιου του. Ενας απίστευτος τύπος, που έκανε τρεις δουλειές για να καταφέρνει να καλύπτει τα έξοδα ώστε να συνεχίσει να τρέχει ο γιος του με αγωνιστικά αυτοκίνητα. Τύπος που πρόλαβε να δημιουργήσει δική του εταιρεία πριν υπογράψει ο γιος του το συμβόλαιο με τη McLaren. Τύπος που, σύμφωνα με τους ειδικούς παρατηρητές της οικογένειας Hamilton δεν κοίταξε ποτέ πώς να ... αρμέξει τον γιο του. Διδακτική ιστορία για τους γονείς που πολλές φορές καταστρέφουν τα παιδιά τους. Δυστυχώς την τελευταία 15ετία έχω συναντήσει αρκετούς τέτοιους στον ελληνικό αθλητισμό.

Ο ενδιαφέρων κ. Ζοσέ Πεσέιρο

Είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αφίξεις στη Super League. Οχι μόνο επειδή ανέλαβε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες, αλλά κυρίως επειδή η ιστορία του έχει ενδιαφέρον και μυστήριο.
Βρέθηκε στον τελικό του UEFA Cup, είχε βρεθεί ως βοηθός του Κεϊρός στον πάγκο της Ρεάλ, αποφάσισε να πάει για δουλειά στη Σαουδική Αραβία για χάρη της ομάδας με τους περισσότερους οπαδούς. Πριν από δύο χρόνια οι Πορτογάλοι, αλλά και οι Αγγλοι τον βάφτιζαν «νέο Μουρίνιο». Ο Φερνάντο Σάντος τον θεωρεί πολύ καλό κομμάτι της νέας γενιάς των Πορτογάλων προπονητών. Ο Γιάσμινκο Βέλιτς, που ξέρει μπάλα και πολύ δύσκολα παραδέχεται έναν προπονητή, τον διάλεξε. Είναι πολύ οι λόγοι που κάνουν ελκυστικό στον παρατηρητή τον 47χρονο προπονητή.
Κι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει στα μάτια μου είναι η διαπίστωση ότι πρόκειται για τον πρώτο αλλοδαπό προπονητή στη νεότερη ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος που νοιάζεται πολύ για την εικόνα του, τα όσα γράφονται και ακούγονται γι' αυτόν. Σε αυτό τον τομέα είναι πράγματι ένας εκκολαπτόμενος Μουρίνιο. Αυτή η φροντίδα για το «φαίνεσθαι» είναι ένα από τα στοιχεία που έχει ξεσηκώσει από τον μικρότερο βιολογικά, αλλά μεγαλύτερο σε εμπειρία και - κυρίως - τίτλους και χρηματιστηριακή αξία προπονητή. Ο Jose Vitor dos Santos Peseiro ήρθε πολύ καλά διαβασμένος και αποδεικνύεται ως στιγμής πολύ μελετηρός...

Παιχνίδι χωρίς κανόνες

Ζητάτε την άποψή μου για το θέμα του προπονητή στον Ολυμπιακό και της συνύπαρξης με τον Ιλια Ιβιτς. Στα δικά μου μάτια το ζήτημα είναι πολύ απλό. Το πρόβλημα στη μεταξύ τους σχέση και συνεργασία δημιουργήθηκε με ευθύνη της διοίκησης. Αυτή αποδέχθηκε τα αιτήματα που έθεσε το καλοκαίρι ο Ιβιτς για αυξημένες αρμοδιότητες. Αυτή έπρεπε να γνωστοποιήσει τις αποφάσεις της στον Τάκη Λεμονή ώστε αυτός να επιλέξει αν θέλει ή όχι να συνεχίσει υπό αυτές τις συνθήκες.
Προπονητής και τεχνικός διευθυντής θα έπρεπε να έχουν καθίσει την πρώτη ημέρα στο τραπέζι για να ακούσουν το αφεντικό, αυτόν που αποφασίζει, να θέτει τους κανόνες στη μεταξύ τους συνεργασία. Δεν φταίει ο Ιβιτς που θέλει να κινείται εντός των ορίων που είχε θέσει στη συμφωνία με τη διοίκηση. Δεν φταίει ο Λεμονής που δεν του αρέσει μια κατάσταση, την οποία δεν είχε διαβάσει στο job description, τις ημέρες που προσελήφθη με γενικό αρχηγό τον Σάββα Θεοδωρίδη.

Time for pay back Mr. Levy...

Βλέπαμε το βράδυ της Δευτέρας το Τότεναμ - Αστον Βίλα με τον Μιχάλη Τσόχο. Τον άκουγα να μου λέει πόσο μεγάλη εντύπωση του προκαλεί το κακό ξεκίνημα της Τότεναμ, η οποία έχει συγκεντρώσει μόλις 6 βαθμούς σε 8 παιχνίδια και βρίσκεται στην 18η θέση της Premier League. Πρόκειται για την ομάδα που ξόδεψε τα περισσότερα το περασμένο καλοκαίρι στην Αγγλία, περίπου 70 εκατ. ευρώ για να ενισχυθεί, δίχως να αφήσει να της φύγουν οι παίκτες αξίας που διέθετε.
Δίχως να ασχολούμαι ιδιαίτερα με την παρατήρηση της πορείας της Τότεναμ, που ξοδεύει πολλά και δεν πετυχαίνει τίποτα τα τελευταία χρόνια, γνωρίζω καλά το μυστικό της αποτυχίας της: Daniel Levy. Επί περίπου 5 χρόνια ερχόμουν συχνά σε επαφή με τον managing director της Enic, τον πρόεδρο της Τότεναμ όπως και με τον Mathew Collecott, τον οικονομικό διευθυντή των Spurs σήμερα. Μέσα από δεκάδες συνομιλίες που είχα μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια με αντικείμενο την ΑΕΚ ήταν πολύ εύκολο να διαπιστώσω ότι δεν είχαν αντίληψη του ποδοσφαίρου.
Τον καιρό της παντοδυναμίας του στην ΑΕΚ ο Levy δεν είχε την όρεξη να παρακολουθεί ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Αγνοούσε τότε βασικούς κανόνες του παιχνιδιού και είχε πλήρη άγνοια για το management μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι χαμογελώ όποτε διαβάζω στον αγγλικό Τύπο για τις γκάφες που κάνουν ο Levy και η παρέα του. Θυμάμαι πόση ενέργεια ξόδευα για να εξηγήσω σε αυτό το τυπάκι με τα διπλώματα από το Cambridge University πόσο πόνο προκαλούσε σε εκατοντάδες χιλιάδες ΑΕΚτσήδες με τα καμώματά του και πόσο χαμένα πήγαιναν τα πολλά λεφτά που έδιναν, τον πρώτο καιρό, για την ΑΕΚ. Time for pay back...

Μακάρι να την γλιτώσει φθηνά...

Στις ημέρες της τελικής φάσης του τουρνουά των Νέων στην Αυστρία ο Νίκος Νιόπλιας διατύπωνε την ανησυχία του για τον Σωτήρη Νίνη. Τον έβλεπε κουρασμένο, τον άκουγε να παραπονιέται ότι πονάει όλο του το σώμα. Και ήλπιζε ότι ο Παναθηναϊκός θα αντιμετώπιζε με μεγάλη προσοχή την περίπτωσή του, ώστε να μην πάθει ζημιά. Για ένα παιδί 17 ετών δίχως συμμετοχές σε μικρότερα πρωταθλήματα, αυτή η αλλαγή, με τα συνεχή παιχνίδια σε υψηλό επίπεδο, έκρυβε έναν μεγάλο κίνδυνο.
Οποιο και αν ήταν το πρόγραμμα που του είχε ετοιμάσει ο Παναθηναϊκός, απέτυχε. Ο Νίνης θα υποβληθεί σε εγχείριση για να απαλλαγεί από τις ενοχλήσεις στους κοιλιακούς. Πολύ κακό μαντάτο για ένα παιδί 17 ετών. Μακάρι αυτή η περιπέτεια να του κοστίσει μόνο τους 2 μήνες της απουσίας που προβλέπουν οι γιατροί. Μακάρι να μην φρενάρει την πορεία και την εξέλιξη του μεγαλύτερου ταλέντου στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η πιο ενδιαφέρουσα «φάτσα» στο τένις

Στο νούμερο 5 της παγκόσμιας κατάταξης ανέβηκε το ... πουλέν μου στο τένις, η Ana Ivanovic. Η «Κάθριν Ζέτα Τζόουνς του τένις», όπως την αποκαλούν, νίκησε στο Fortis Championships στο Λουξεμβούργο. «Τσάκισε» στον τελικό την (νο 10) Daniela Hantuchova. Εφτασε τις 12 νίκες επί τενιστριών του top 10 σε αυτή τη σεζόν και κατέκτησε τον 3ο της τίτλο τους τελευταίους 5 μήνες.
Η 20χρονη Σέρβα με το πιο δυνατό σερβίς στο γυναικείο τένις, η κάτοχος του site με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο τένις, αγαπά πολύ την Ελλάδα, η οποία αποτελούσε τον αγαπημένο της προορισμό για τις διακοπές των παιδικών της χρόνων. Και η ιστορία της, η προσπάθεια να γίνει τενίστρια τον καιρό των βομβαρδισμών στο Βελιγράδι είναι συγκινητική και διδακτική.
Τυχαία ή όχι, οι φήμες τη συνδέουν με τον συνομήλικο συμπατριώτη της Novak Djokovic, το μεγαλύτερο ταλέντο σήμερα στο τένις. Μ' αυτά και μ' αυτά η Ivanovic είναι ένα από τα πιο ενδιαφέρουσα νέα τυπάκια των σπορ. Παρεμπιπτόντως το site της αξίζει μια επίσκεψη αν σας αρέσει το τένις.

Η αγωνιστική των «ταλέντων»

Ηταν μια πολύ ελπιδοφόρα αγωνιστική ημέρα.
Με 6 από τα «μωρά» της εθνικής Νέων του Νίκου Νιόπλια να παίρνουν χρόνο συμμετοχής (Μήτρογλου, Μπουκουβάλας, Δημούτσος, Πλιάτσικας, Παπασταθόπουλος, Κουτσιανικούλης).
Με 11 πρώην και νυν μέλη της εθνικής Ελπίδων να συμμετέχουν στα παιχνίδια (Μπαλάφας, Μελίσσης, Ηλιάδης, Κονέ, Κυριακίδης, Μανιάτης, Μάκος, Σπυρόπουλος, Πλιάγκας, Κοιλιάρας, Παπαζαχαρίας).
Με «άγνωστους» Ελληνες ποδοσφαιριστές κάτω των 24 ετών να παίρνουν ευκαιρίες (Φιρινίδης, Κανακούδης, Αλεξίου, Ματθαιάκης).
Και με καινούργιες «ντόπιες» φάτσες να μπαίνουν στη ζωή της Super League (Πεχλιβάνης, Παυλής, Σαμουηλίδης, Ιωαννίδης).
Μια καλή ένδειξη ότι η μόδα που έκαναν ο Σέρα Φερέρ και ο Βίκτορ Μουνιόθ αρχίζει να ακολουθείται. Από την ένδειξη μέχρι την απόδειξη, που θα διαμορφώσει νέα πραγματικότητα στο πρωτάθλημα υπάρχει μεγάλη απόσταση. Επιτέλους όμως υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα.

Το ενδιαφέρον πείραμα του Σέρα

Το σχόλιό μου για τον αγώνα της ΑΕΚ με τον Λεβαδειακό, που δημοσιεύτηκε την 1η Οκτωβρίου στη SportDay


Το πείραμα του Σέρα είχε ενδιαφέρον. Με Ριβάλντο, Λυμπερόπουλο, Μπλάνκο, Μαντούκα στην 11άδα και τον Τόζερ αντί του Ενσαλίβα ήταν δεδομένο ότι η ΑΕΚ θα φτιάξει περισσότερες ευκαιρίες από όσες παρήγαγε στα ματς με Ατρόμητο και Βέροια. Εμοιαζε όμως το ίδιο βέβαιο ότι ο συμπαγής αμυντικός σχηματισμός των προηγούμενων αγώνων δεν θα εμφανιζόταν στο στάδιο της Λιβαδειάς.
Ο Φερέρ ρίσκαρε, η ΑΕΚ γλίτωσε στα πρώτα λεπτά, που έβγαλε αναίμακτα τις ευκαιρίες που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι, και έπειτα έφτασε σε μια εύκολη νίκη με γκολ και καλούς συνδυασμούς.
Το συμπέρασμα της πρώτης ανάγνωσης; Από τη μέση και εμπρός ο Ισπανός έχει πολλές ποιοτικές λύσεις. Τόσες που μπορεί να κάνει rotation τόσο στις αρχικές 11άδες που παρατάσσει όσο και κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Η δεύτερη ανάγνωση, αυτή που σχετίζεται με την ικανότητα της ΑΕΚ να αμύνεται σωστά με όλους τους προαναφερθέντες στη σύνθεσή της, οδηγεί στη διαπίστωση ότι μόνο από τύχη δεν θα δέχεται γκολ απέναντι σε ισχυρότερους του Λεβαδειακού αντιπάλους. Ο Ζήκος ως μόνος καθαρός ανασταλτικός μέσος δεν αρκεί, όσο και αν τον βοηθά ο Τόζερ.
Και μια πτέρυγα με Ριβάλντο, Εντσον Ράμος δεν είναι δυνατόν να μη βρεθεί εκτεθειμένη αμυντικά. H ΑΕΚ διαθέτει ανασταλτικά τρεις από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στη Super League (Δέλλας, Αρουαμπαρένα, Ζήκος), αλλά αυτό δεν της δίνει το δικαίωμα να παίζει με τη φωτιά.
Ο Φερέρ έχει πάντως την πολυτέλεια για λάθη. Του το επιτρέπει η εμπιστοσύνη στην ποιότητα των παικτών, που του δημιουργεί την πεποίθηση ότι η ΑΕΚ είναι ικανή να πετυχαίνει περισσότερα γκολ από όσα είναι δυνατό να δεχθεί σε ένα παιχνίδι. Το «3 στα 3» συνιστά ονειρεμένη εκκίνηση σε σύγκριση με την περσινή. Το πρώτο σοβαρό τεστ, όμως, είναι αυτό που ακολουθεί. Στην έδρα μιας στρωμένης, πολύ καλά δουλεμένης ομάδας, του Πανιωνίου, η πρωτοπόρος ΑΕΚ φτάνει στο πρώτο σοβαρό διαγώνισμα πρωταθλητισμού.