Συζητούσαμε, καμιά δεκαριά αθλητικοί συντάκτες, μεταξύ μας για να ξεχωρίσουμε την μεγαλύτερη από τις ελληνικές επιτυχίες στο UEFA Cup. Προσπαθούσαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε Αρη, Λάρισα, Πανιώνιο την ομάδα που έκανε την μεγαλύτερη υπέρβαση.
Ο Αρης. Η διαφορά ανάμεσα στο κόστος δημιουργίας της αντιπάλου του με το κόστος της δικής του, τα ονόματα των παικτών που βρήκε απέναντί του στο «Ρομαρέδα», το έδαφος της ρεβάνς, που ήταν ισπανικό και όχι ελληνικό. Αυτό που πέτυχε ο Αρης ήταν το πιο τρελό. Μια ομάδα που βρισκόταν προ διετίας στη Β’ εθνική, που αλλάζει προπονητή κάθε τρεις – πέντε μήνες, που σχημάτισε νέο ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι.
Η Λάρισα έκανε τη δεύτερη μεγαλύτερη υπέρβαση. Το επίτευγμα της πρόκρισης μέσα στο «Ιγουντ Παρκ» όμως έχει πιο λογική εξήγηση. Μια ομάδα που επενδύει κάθε χρόνο, που έχει σχηματίσει πολύ αξιόλογο ρόστερ, που έχει τον ίδιο προπονητή για χρόνια στον πάγκο, που έχει σχέδιο, φτιάχνει την τύχη της και βλέπει τους κόπους να επιβραβεύονται. Προφανώς η 7η στην Premier League Μπλάκμπερν ήταν το μεγάλο φαβορί. Δεν έχει όμως την ποιότητα και τα ονόματα της Σαραγόσα.
Η επιτυχία του Πανιωνίου αξιολογείται ως τρίτη σε συντελεστή δυσκολίας. Διότι η κάτοχος του κυπέλλου Γαλλίας Σοσό έχει φθαρεί και φέτος παραπαίει. Και επειδή ο Πανιώνιος έκανε το θαύμα στη Γαλλία και είχε τη ρεβάνς στο σπίτι. Οπως η Λάρισα, ο Πανιώνιος έχει διοικητική σταθερότητα, οικονομική ευρωστία, πολύ αξιόλογο προπονητή και σχέδιο που αποδίδει επειδή το αφεντικό και ο προπονητής το εφαρμόζουν με ευλάβεια και πίστη.
Η πρόκριση και των πέντε στην φάση των ομίλων του UEFA Cup δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο συλλόγων προοδεύει. Σε αγωνιστικό επίπεδο όμως αυτό πράγματι συμβαίνει. Ρωτήστε τους αλλοδαπούς προπονητές που το παρατηρούν ως ουδέτεροι. Αυτοί διαπιστώνουν ότι το επίπεδο των μεσαίων και μικρότερων ομάδων έχει ανέβει.
Το πιο ευχάριστο μαντάτο είναι η διαπίστωση ότι επιτέλους προοδεύουν οι «κανονικοί». Οι πρόεδροι που επενδύουν χρήμα και δουλειά στις ομάδες. Και όχι τα λαμόγια, οι νονοί της νύχτας, οι νταβατζήδες. Αυτή η διαπίστωση μας δίνει μια ελπίδα ότι αυτοί, οι «κανονικοί» δεν θα απογοητευθούν, ότι δεν θα τα παρατήσουν, ότι δεν θα ξανακάνουν χώρο στα λαμόγια. Μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι το καθαρό ποδόσφαιρο θα γίνει μόδα.
