Οταν παίζει, κερδίζουν όλοι

Κάθε φορά που βλέπω τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο να παίζει προσπαθώ να βρω έναν λόγο που να εξηγεί την επιλογή του Σέρα Φερέρ να προτιμά τον Ζεράλντο δίπλα στον Δέλλα.
Ο Παπασταθόπουλος δεν θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί περισσότερο στα 19 του. Στάθηκε μάλιστα πολύ τυχερός που η ΑΕΚ σκέφτηκε να τον δανείσει στη Νίκη Βόλου. Και πολύ έξυπνος που αντιλήφθηκε ότι το συμφέρον του ήταν να πάει στον Βόλο για να πάρει παιχνίδια ώστε να ετοιμαστεί για την καθιέρωσή του στην ΑΕΚ.
Το καλοκαίρι ο Φερέρ έκανε καλά που τον κράτησε στον πάγκο. Τον προφύλαξε και τον έβαλε αργά αργά στον ρυθμό των αγώνων προκειμένου να διώξει τον κίνδυνο μιας ζημιάς στο μυικό σύστημα ενός νεαρού ποδοσφαιριστή που δεν είχε σταματήσει να παίζει μπάλα το καλοκαίρι και δεν είχε κάνει θερινή προετοιμασία. Αυτός ο κίνδυνος όμως έχει πλέον απομακρυνθεί για τα καλά. Και όσο ο Παπασταθόπουλος δείχνει με την απόδοσή του σε προπονήσεις και παιχνίδια ότι αξίζει εμπιστοσύνης, ο Φερέρ πρέπει να του τη δείχνει. Για να κερδίζουν όλοι. Η ΑΕΚ, ο καλύτερος Ελληνας «πιτσιρικάς» αμυντικός και ο Ισπανός.

Μια καλή ιδέα αρκεί

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διαφήμιση της Vodafone με τον Ολυμπιακό, που δείχνει ότι το επίπεδο της ελληνικής σκέψης και δημιουργίας δεν είναι χαμηλότερο από το ευρωπαϊκό, μου έφερε στο μυαλό μια πολύ πετυχημένη διαφημιστική καμπάνια που έκανε η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.

Με τον ίδιο τρόπο, αυτόν που θα ανακαλύψετε παρακολουθώντας τη διαφήμιση της Vodafone με τον Ολυμπιακό, ο προπονητής Πάουλο Μπέντο τηλεφώνησε σε περισσότερους από 200 χιλιάδες φίλους της Σπόρτινγκ. Και τα αποτελέσματα αυτής της καμπάνιας; Η Σπόρτινγκ έσπασε σε διάστημα λίγων ημερών το ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων διαρκείας. Γράφτηκαν περισσότερα από 1.500 νέα μέλη στον σύλλογο. Η Σπόρτινγκ κατάφερε με μια καμπάνια να γίνει η νέα μόδα στη Λισσαβόνα.

Οι νικητές φέρνουν τις νίκες

Ηταν Δεκέμβριος του ’99. Ο 26χρονος τότε Ντάρκο Κοβάσεβιτς είχε κάνει τον κόπο να ταξιδέψει οδικώς από το Τορίνο στο Μονακό για να συναντήσει τον προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς και δύο καλούς του φίλους, τον Ντράγκαν Τσίριτς και τον Νέναντ Μπιέκοβιτς. Ο επιθετικός της Γιουβέντους είχε εκμεταλλευτεί την απουσία, λόγω τραυματισμού, από προπονήσεις και παιχνίδια για να περάσει λίγες ώρες με τους συμπατριώτες του της ΑΕΚ.
Το 2-2 της Νέας Φιλαδέλφειας είχε δημιουργήσει στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ την εντύπωση ότι δεν είχαν πολλές πιθανότητες να νικήσουν τη Μονακό στο «Λουί ΙΙ» και να περάσουν στη φάση των 16 του UEFA Cup. Στην κουβέντα με τους συμπατριώτες ο Κοβάσεβιτς είχε διακρίνει έλλειψη πίστης. «Σιγά, με τη Μονακό παίζετε, μπορείτε να τη νικήσετε εδώ». Η πίστη πήγαζε από την αυτοπεποίθηση, την οποία ο Σέρβος επιθετικός είχε αποκτήσει χάρη στις βαριές φανέλες που είχε φορέσει και χάρη στις νίκες σε μεγάλα παιχνίδια. Η πίστη και η αυτοπεποίθηση, η νοοτροπία και ο επαγγελματισμός κράτησαν τον Κοβάσεβιτς σε υψηλό επίπεδο για 8 ακόμη χρόνια, τον βοήθησαν να βγάλει το ταλέντο που είχαν διακρίνει πάνω του από τον καιρό που ακόμη δεν ξυριζόταν.
Ο Κοβάσεβιτς, ο Γκαλέτι, ο Λούα Λούα, παίκτες με πλούσιες παραστάσεις, με νίκες επί μεγάλων αντιπάλων έχουν δώσει στον Ολυμπιακό το φίλτρο που έλειπε από τη συνταγή για να φέρει ευρωπαϊκές νίκες μακριά από την Ελλάδα.
Αυτό που κάνει στο Champions League ο Ολυμπιακός είναι μια προβολή αυτού που έκανε η Εθνική. Η Ελλάδα χρειάστηκε να αποκτήσει μετανάστες ποδοσφαιριστές για να κοιτάξει στα μάτια μεγάλους αντιπάλους. Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε μετανάστες – νικητές για να φέρει «διπλά».
Οπως στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στο ποδόσφαιρο έχει μεγάλη σημασία να έχεις παίκτες που έχουν ξαναπεράσει τις ίδιες ή και πιο δύσκολες πίστες από αυτές που τους βάζεις να παίξουν. Η αυτοπεποίθηση, η πίστη, η άνεση, ο αέρας κάνουν τη διαφορά. Οι νικητές είναι που πείθουν τους υπόλοιπους ότι μπορούν να νικήσουν.

Ποδοσφαιρικό γήπεδο, παγίδα θανάτου

Διάβαζα την ιστορία για την κατάρρευση μιας εξέδρας ποδοσφαιρικού γηπέδου στη Βραζιλία, η οποία κόστισε τη ζωή επτά ανθρώπων και θυμήθηκα την τραγική ιστορία του σταδίου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θυμήθηκα τα λόγια των ειδικών που κατεδάφισαν το στάδιο της ΑΕΚ. Το «τυχεροί είμαστε που δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι τόσα χρόνια», που μου έλεγαν την ημέρα που κατεδάφισαν την εξέδρα των θυρών 3,5,7.
Οι Βραζιλιάνοι σκέπτονται ήδη να κατασκευάσουν νέο γήπεδο στη θέση αυτού που υπέστη τις ζημιές. Τους επιτρέπει να το σκέπτονται η γνώση ότι έχουν να αντλήσουν κεφάλαια από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Οι Ελληνες, που δεν φαίνεται πιθανό να αναλάβουμε ποτέ μια σημαντική ποδοσφαιρική διοργάνωση, πότε θα δούμε νέα γήπεδα; Η κατασκευή των γηπέδων του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο Ελληνας αποκτά καλύτερες συνθήκες στην εξέδρα. Ελληνες όμως δεν είναι μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει κανείς να νοιάζεται πραγματικά. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες. Ορισμένοι σύγχρονης αντίληψης μάνατζερ ομάδων και μια χούφτα βουλευτές που θέλουν να ικανοποιήσουν ψηφοφόρους.
Είναι πολλά τα ελληνικά γήπεδα που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας. Είναι πολλοί αυτοί που θα ‘πρεπε να νοιάζονται για τη βελτίωση των συνθηκών. Υπάρχουν και κάποιοι που πληρώνονται για αυτή τη δουλειά. Δεν υπάρχει κανείς με όραμα.

Ενα "μωρό" που μεγαλώνει σωστά

Είναι ένα από τα παιδιά για τα οποία είχαμε την ανησυχία να τα δούμε να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στη φετινή Super League. Ενα από τα παιδιά που σημαδέψαμε το περασμένο καλοκαίρι λόγω των εμφανίσεών του με την «μικρή» Εθνική του Νίκου Νιόπλια.
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είχε την τύχη να συναντηθεί στον Ηρακλή με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Γι’ αυτό μετράει έξι συμμετοχές στις πρώτες εννέα αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Το πρώτο γκολ του 18χρονου μέσου στη Super League, αυτό που πέτυχε χθες στην Ξάνθη ήταν μια ακόμη υπόσχεση ότι θα βγάλει στο υψηλό επίπεδο αυτά που μας έχει δείξει το προηγούμενο διάστημα, όταν αγωνιζόταν απέναντι σε ποδοσφαιριστές της ηλικίας του.
Το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκαν μεγάλες ομάδες που επιχείρησαν να τον εντάξουν στο ρόστερ τους. Είναι τυχερός που έμεινε στον Ηρακλή. Απόδειξη της τύχης του η διαπίστωση ότι ήταν βασικός σε τέσσερα παιχνίδια πρωταθλήματος. Εχει ήδη πάρει περισσότερο χρόνο από τους συμπαίκτες του στην εθνική Νέων που ανήκουν σε μεγαλύτερους συλλόγους. Και την ημέρα που θα κάνει την πρώτη μεγάλη μεταγραφή θα ευχαριστεί αυτούς που δεν βιάστηκαν να τον πουλήσουν και του έδωσαν την ευκαιρία να μην περάσει βιαστικά το στάδιο της ωρίμανσης, να συμπληρώσει ικανό αριθμό παραστάσεων και να προετοιμαστεί προτού κληθεί να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Επαρχιακή ομάδα με ευρωπαϊκή νοοτροπία

Πριν από λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να συλλογιστούμε καν ότι θα έρθει στο ελληνικό πρωτάθλημα η εποχή της ευημερίας επαρχιακών συλλόγων. Σήμερα μια ομάδα της επαρχίας, η Λάρισα, φτάνει να λειτουργεί με νοοτροπία ευρωπαϊκού κλαμπ. Φτάνει να οργανώνει συνέντευξη Τύπου πριν από ένα παιχνίδι πρωταθλήματος για να δώσει την ευκαιρία στους πρωταγωνιστές, τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές να συζητήσουν ελεύθερα για ποδόσφαιρο με τους αθλητικούς συντάκτες.
Στην Ελλάδα, που είμαστε υποχρεωμένοι να υποδεχόμαστε με χειροκρότημα το εδώ και δεκαετίες αυτονόητο των Ευρωπαίων, οι αθλητικοί συντάκτες οφείλουμε να δίνουμε σημασία, να φωτίζουμε τα βήματα προόδου που κάνουν οι ομάδες. Και ειδικά αυτές που υποτίθεται ότι υστερούν σε αντίληψη και οργάνωση έναντι των μεγάλων ομάδων.
Στην ελληνική Super League των προπονήσεων που γίνονται με τις πόρτες κλειστές για το κοινό και τον Τύπο, των ομάδων που φιμώνουν προπονητές και ποδοσφαιριστές, των ομάδων που φτάνουν να λογοκρίνουν τους πρωταγωνιστές, οι εξαιρέσεις, όπως η Λάρισα, πρέπει να ενθαρρύνονται. Κι αυτή την υποχρέωση φέρουν πρώτοι από όλους οι αθλητικοί συντάκτες.

Η μισή αλήθεια του Τζέκου για το 2004

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ΒΗΜagazino ο Χρήστος Τζέκος μας έδωσε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε όσα είχαμε αντιληφθεί, να διαπιστώσουμε ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για την ιστορία του 2004 και να χωνέψουμε ότι οι πρωταγωνιστές της πιο πικρής ιστορίας στην διαδρομή της τελευταίας δεκαετίας στον ελληνικό αθλητισμό δεν έχουν πρόθεση να αλλάξουν στάση.
Ο Τζέκος είπε αρκετά, έδωσε την εντύπωση ότι είναι πολλά που δεν θέλει να πει on the record. Και δήλωσε σίγουρος ότι υπήρχε ελληνικό χέρι που βοήθησε στην απομάκρυνση του Κεντέρη και της Θάνου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Τα λόγια προδίδουν άνθρωπο που ξέρει ποιος «μας έστησε», όπως λέει. Γιατί δεν τον αποκαλύπτει; Διότι δεν μπορεί να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό με στοιχεία. Ή επειδή δεν είναι έτοιμος να τα αποκαλύψει. Ή επειδή δεν είναι διατεθειμένος να το επιχειρήσει.

Παινέματα και προσγείωση

Η πορεία της Ελλάδας προς την τελική φάση του Euro 2008 προκάλεσε αίσθηση στην ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου. Δεν αποτέλεσε έκπληξη του μεγέθους της Πορτογαλίας. Η Ελλάδα όμως ψήλωσε στα μάτια των Ευρωπαίων. Αφαίρεσε από το βλέμμα τους την μπλαζέ έκφραση. Η ομάδα του Ρεχάγκελ κέρδισε σχόλια όπως το «απάντησε ξανά στους δύσπιστους ότι αυτό που έκανε στο Euro 2004 δεν οφειλόταν στην τύχη της», που έγραψε η Telegraph.
Η εκτιμήσεις που κάνουν οι ειδικοί για την πορεία της Ελλάδας στην τελική φάση όμως έρχονται να μας βοηθήσουν να ξαναπατήσουμε έδαφος. Το 50 προς 1 που παίζεται η Ελλάδα είναι τιμητική απόδοση για την ομάδα της προ 2004 εποχής (η Τουρκία παίζεται 500 προς 1, η Ρωσία 150 προς 1). Δεν είναι όμως τιμητική για την κάτοχο του τίτλου (η Πολωνία έχει την ίδια απόδοση, 50 προς 1, Η Ρουμανία 28 προς 1, η Κροατία 33 προς 1, η Πορτογαλία που προκρίθηκε την τελευταία στιγμή πληρώνει 12 προς 1).
Οι εκτιμήσεις των ουδέτερων έρχονται να μας δείξουν πόσο συγκρατημένοι οφείλουμε προς τα παιδιά του Ρεχάγκελ να είμαστε οι Ελληνες το ερχόμενο καλοκαίρι. Θα έπρεπε να μας αρκεί που θα βρίσκονται εκεί. Πρέπει να μας αρκεί να τους δούμε να παλεύουν για το καλύτερο. Και δεν έχουμε δικαίωμα να τους απογοητεύσουμε με τη συμπεριφορά μας αν επιστρέψουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων.

Η διδακτική αγγλική τρέλα

Είναι πολύ διδακτική η παρατήρηση των γεγονότων στην Αγγλία μετά το σοκ του αποκλεισμού από το Euro 2008. Διδακτικό για όλους εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες, που συνηθίζουμε να γράφουμε και να μιλάμε με ζεστό κεφάλι, δίχως κρύα σκέψη, στη λήξη των αγώνων.
Ο Τύπος απαίτησε την απομάκρυνση του Στιβ Μακ Λάρεν. Η ομοσπονδία τον έδιωξε σήμερα το πρωί. Του έδωσε τον τίτλο του πιο βραχύβιου ομοσπονδιακού εκλέκτορα. Και ο Τύπος έχει ήδη πάει στο επόμενο θέμα: «δεν ήταν ο προπονητής το πρόβλημα. Δεν έχουμε Αγγλους ποδοσφαιριστές στην Premier League» είναι η νέα μόδα προβληματισμού στο Λονδίνο. «Δεν έχουμε παίκτες – ηγέτες», είναι η τελευταία τάση στην αρθρογραφία. Βάλτε και ένα «καλά που δεν σταματά ο Μπέκαμ, είναι μεγάλος πατριώτης και παραμένει φιλόδοξος, δεν του ταιριάζει να βγάλει τώρα τη φανέλα» και έχετε την εικόνα της ανάλυσης των ειδικών.
Τα μαθήματα για εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες είναι πολλά και χρήσιμα. Αρκεί να τα διαβάσουμε σωστά. Υπάρχει πάντως και μια ανακουφιστική διαπίστωση: Δεν είμαστε μόνο εμείς τρελοί. Είναι τέτοια τρέλα το ποδόσφαιρο. Μέχρι και οι Αγγλοι συμπεριφέρονται σαν Ελληνες στις μεγάλες απογοητεύσεις.

Πρέπει να γίνει ο διευθυντής της Εθνικής

Η κουβέντα για την παραμονή του Οτο Ρεχάγκελ στον ελληνικό πάγκο μετά το Euro 2008 άνοιξε πριν από καιρό. Τώρα έγινε και πάλι της μόδας. Στα 69 του ο Γερμανός έχει την όρεξη να το σκεφτεί. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να επιχειρήσει την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2010. Θέλει να πάει σε ένα Μουντιάλ με την Ελλάδα. Η πρόταση προς τον Οτο όμως πρέπει να γίνει πιο σύνθετη.
Το πιο σημαντικό για την Εθνική είναι να μείνει κοντά της ο Γερμανός, όχι απαραίτητα στον πάγκο της. Μια κουβέντα με τους ποδοσφαιριστές σε αφήνει με την πεποίθηση ότι αυτό που πρώτα απ’ όλα λατρεύουν στον Ρεχάγκελ είναι η απαίτησή του να γίνονται όλα με τον τρόπο του. Αυτή η απαίτηση είναι το μυστικό της μεταμόρφωσης του καφενείου σε ομάδα.
Αυτή η απαίτηση θα παραμείνει ενεργή μόνο σε δύο περιπτώσεις: αν συνεχίσει να αποφασίζει ο Ρεχάγκελ ή αν προσληφθεί ο Μουρίνιο, ο Βενγκέρ, ο Φέργκιουσον. Και επειδή η δεύτερη περίπτωση βρίσκει εφαρμογή μόνο στο Football Manager, ας μείνουμε στην πρώτη: ο Ρεχάγκελ δεν είναι απαραίτητο να κάθεται στον πάγκο για να μείνει. Μπορεί να τον γοητεύσει και η προοπτική να διευθύνει την Εθνική. Να επιλέξει ή να συμφωνήσει με την επιλογή ενός προπονητή, τον οποίο θα βοηθήσει να εξελίξει την ομάδα, εξασφαλίζοντάς του ευρωπαϊκές συνθήκες εργασίας σε ελληνικό έδαφος.
Ο Οτο είναι ο πρώτος προπονητής που κατάφερε να βάλει ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκό περιβάλλον εργασίας. Γι’ αυτό της είναι απαραίτητος της Εθνικής. Γι’ αυτό πρέπει να τον κρατήσουν μετά το Euro 2008, ακόμη και αν δεν θέλει να κάθεται στον πάγκο. Ισως μάλιστα να είναι και καλύτερα έτσι. Για τον ίδιο και για την ομάδα.

Πόσο κοστίζει μια βόλτα του Ζοσέ στην Ακρόπολη;

Ο Ζοσέ Μουρίνιο πέρασε μερικές ημέρες στην Ουάσινγκτον. Δεν πήγε μόνο για βόλτα. Αποδέχθηκε την πρόσκληση των διοργανωτών του Major League Soccer, οι οποίοι του ζήτησαν να κάνει μια σύντομη περιπλάνηση στα γήπεδα όπου παίζονται οι αγώνες του πρωταθλήματος και να τους δώσει ιδέες για τον εξευρωπαϊσμό, τη βελτίωσή του. Δεν ήταν ο πρώτος ευρωπαίος προπονητής που ταξίδεψε στις ΗΠΑ. Το τελευταίο διάστημα οι Αμερικανοί ζητούν συμβουλές από ειδικούς. Προβληματίζονται για τον ιδανικό τρόπο διαχείρισης και αξιοποίησης της παρουσίας του Μπέκαμ, του Γκούλιτ και οποιουδήποτε άλλου ευρωπαίου ήρωα του ποδοσφαίρου ώστε να προκαλέσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κοινού για το πρωτάθλημα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι διοργανωτές του ελληνικού πρωταθλήματος προσκάλεσαν κάποιον που ξέρει πώς και γιατί προοδεύει ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα; Πόσο δύσκολο θα ήταν να δελεάσουν έναν Μουρίνιο να κάνει ένα ταξίδι μερικών ωρών και όχι ημερών; Ποιος σκέφτεται; Ποιος νοιάζεται;

Η σχέση της βέρας με τη μπάλα

Η άποψη του Μπερντ Σούστερ ότι τα κλαμπ πρέπει να προτιμούν έναν παντρεμένο ποδοσφαιριστή από έναν ανύπαντρο επειδή «είναι πιο σταθερός στη συμπεριφορά», όπως είπε σε ένα πρόσφατο συνέδριο για την «καθοδήγηση ενός κλαμπ που κάνει πρωταθλητισμό» έφερε στο προσκήνιο την κουβέντα του προβληματισμού για την προσωπική ζωή του παίκτη.
Στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας ο χρυσός κανόνας ήταν το «βρείτε μικροπαντρεμένους ποδοσφαιριστές, κάνουν καλή ζωή και αντέχουν περισσότερο στη δουλειά». Στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας όμως ήρθε μια σημαντική ανατροπή: στη ζωή των μάνατζερ, των παραγόντων που κάνουν μεταγραφές και των προπονητών εισέβαλαν οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών. Οι ομάδες άρχισαν να εισπράττουν αρνήσεις σε προτάσεις επειδή «η γυναίκα μου δεν μπορεί να ζήσει στην χώρα σας ή στην πόλη σας», «η γυναίκα μου δεν ξέρει τη γλώσσα», «η γυναίκα μου δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τους συγγενείς της». Εμφανίστηκαν ποδοσφαιριστές που υπέβαλαν αίτημα αποχώρησης από ομάδες επειδή «η γυναίκα μου δεν περνάει καλά εδώ», «η γυναίκα μου νοσταλγεί την πατρίδα», «η γυναίκα μου προτιμά να αλλάξουμε χώρα».
Και κάπως έτσι ορισμένα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ προσέλαβαν ειδικούς για τη διαχείριση της κατάστασης. Ειδικούς στη φροντίδα της οικογένειας του ποδοσφαιριστή και στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής του έξω από το γήπεδο.
Παράγοντες ομάδων έφτασαν να νοιάζονται για τον κύκλο στον οποίο κινούνται οι νεαροί και ελεύθεροι ποδοσφαιριστές όταν φεύγουν από το γήπεδο και το προπονητήριο. Με στόχο να μεριμνήσουν ώστε «να μην κακοπέσει το παιδί και αποκτήσουμε προβλήματα».
Οι οπαδοί του δόγματος Σούστερ φτάνουν πριν από μια μεταγραφή να ερευνούν την προσωπική ζωή του ποδοσφαιριστή. Οι οπαδοί της αντίθετης άποψης φτάνουν να μην προβληματίζονται καθόλου για το αν ένας έφηβος έχει ή όχι σταθερή σχέση στη διάρκεια της διαδικασίας επιλογής του.
Ένα ζήτημα, το οποίο πριν από μια 15ετία δεν θιγόταν καν στο ποδόσφαιρο, έχει φτάσει σήμερα να αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού που αναπτύσσουν όλα τα μέλη της υψηλής κοινωνίας της ποδοσφαιρικής αγοράς.

Πώς λέμε Ροναλντίνιο; Καμία σχέση…

Το περασμένο καλοκαίρι έπιασα για πολλές μέρες την κουβέντα του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε με έναν από τους λίγους Αργεντινούς που είχαν τη δυνατότητα να έρχονται καθημερινά σε επαφή μαζί του. Τον καιρό εκείνο ο μπαλαδόρος με το 10 δεχόταν πολλές προτάσεις, τις οποίες απέρριπτε αβασάνιστα. Δεν τον συγκινούσαν ούτε τα ονόματα των κλαμπ που τον ήθελαν, ούτε το ύψος της προσφοράς. Απέρριπτε τις προσφορές μολονότι αντιλαμβανόταν ότι η Μπόκα, στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός από την Βιγιαρεάλ δεν θα κατάφερνε να ικανοποιήσει το ισπανικό κλαμπ ώστε να τον αγοράσει.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο 29χρονος μέσος έχει υποχρεωθεί να παίζει μπάλα μόνο στην προπόνηση. Στεναχωριέται, αλλά δεν έχει μετανιώσει για την επιλογή του. Μετράει τις ώρες μέχρι τον ερχόμενο Ιανουάριο, για την Πρωτοχρονιά που θα του δώσει το δικαίωμα να υπογράψει συμβόλαιο με την Μπόκα, στην οποία λογικά θα επιστρέψει το ερχόμενο καλοκαίρι. Μέχρι τότε θα αρκείται στη χαρά και την εκτόνωση που του προσφέρουν οι αγώνες της εθνικής ομάδας.
Τι τον κάνει να απορρίπτει τις προτάσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ; Πώς λέει όχι στον Φέργκιουνσον, στον Βενγκέρ, στον Αντσελότι; Η προτεραιότητά του δεν είναι το συμβόλαιο, μου απαντά απλοϊκά ο φίλος του. Η προτεραιότητά του είναι η οικογένεια, τα παιδιά, οι συγγενείς. Και η σκέψη ότι θα μετανάστευε σε μια χώρα όπου ο κόσμος δεν μιλά ισπανικά λειτουργούσε πάντοτε αποτρεπτικά. «Τι θέλω; Να παίζω μπάλα και να βλέπω χαρούμενα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Δηλαδή, να παίζω στη Μπόκα», απαντά στις ερωτήσεις. Και φτάνει να δηλώνει ότι «όποτε βλέπω έναν άλλο ποδοσφαιριστή να φορά τη φανέλα της Μπόκα με το 10 αισθάνομαι ότι του την έχω δανείσει, δεν είναι δική του. Είναι δική μου». Και αν για κάποιο λόγο δεν καταφέρει να επιστρέψει στην Μπόκα, θα επιλέξει ομάδα με τα παραπάνω κριτήρια και όχι με πρώτο κριτήριο την ποδοσφαιρική φιλοδοξία του.
Στην εποχή της απόλυτης μπίζνας στη μπάλα κυκλοφορούν ακόμη καλλιτέχνες, που δεν δίνουν σημασία στην προβολή, τη χλιδή και την επιχείρηση που μπορούν να στήσουν πάνω στο ποδοσφαιρικό ταλέντο τους. Δεν είναι όμως πολλοί. Ο Ρικέλμε είναι είδος υπό εξαφάνιση.

Ο μεθοδικός επιστήμονας Χέρμαν Βερμιούλεν

Πριν από μήνες άκουσα για πρώτη φορά καλά λόγια για τη δουλειά του Χέρμαν Βερμιούλεν. Συνάντησα ανθρώπους που δήλωναν εντυπωσιασμένοι με το κέφι, το μεράκι, τη διάθεση του Βέλγου προπονητή που έχει την ευθύνη της ακαδημίας του Ολυμπιακού. Μου παρουσίασαν μια σειρά από δεδομένα που οδηγούν έναν παρατηρητή στην εκτίμηση ότι ο Βέλγος έχει εξελίξει σε επιστήμη την καλλιέργεια και προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών στην πρώτη ομάδα.
Και έπειτα άρχισαν οι μαρτυρίες. Ο Βερμιούλεν άρχισε τα ταξίδια στην ελληνική επαρχία για να παρατηρεί ταλέντα, να διαλέγει, να περνά από μια σειρά από αγωνιστικά τεστ τα παιδιά που ξεχωρίζει και έπειτα να φτάνει στην απόφαση να τα επιλέξει για τον Ολυμπιακό. Τον είδαν σε χωριά, με βροχή να δίνει μεγάλη προσοχή και στον τελευταίο από το τσούρμο των πιτσιρικάδων που του είχαν φέρει για δοκιμή οι συνεργάτες του.
Στις λίγες φορές που έχει σκεφτεί δημόσια, στις συνεντεύξεις του, ο Βέλγος δημιουργεί στον ακροατή και τον αναγνώστη την εντύπωση ενός καλλιεργημένου, επιστήμονα του ποδοσφαίρου. Στον Ολυμπιακό δουλεύει σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Χτίζει τη φιλοσοφία της ακαδημίας. Εκμεταλλεύεται τα ευρήματα από την παρατήρηση του πρωταθλήματος νέων ώστε να διαχειριστεί σωστά τους παίδες και τους έφηβους που παίρνει στα χέρια του. Και εκπαιδεύει καθημερινά τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές ώστε να εξελιχθούν, να ωριμάσουν και να φτάσουν στην ημέρα που η ακαδημία θα τροφοδοτεί την πρώτη ομάδα.
Ενας από τους λόγους που οδήγησαν τον Βερμιούλεν στην απόφαση να μην ακολουθήσει τον Τροντ Σόλιντ και να παραμείνει στην Ελλάδα είναι ο θαυμασμός για το ελληνικό ταλέντο. Ο Βέλγος εκτιμά ότι οι Ελληνες πιτσιρικάδες θα φτάσουν να γίνουν περιζήτητοι στην Ευρώπη αν μεγαλώσουν σωστά και ακολουθήσουν προσεκτικά τη διαδικασία ωρίμανσης. Ο Ολυμπιακός έχει έναν πολύ κατάλληλο άνθρωπο σε μια από τις πιο σημαντικές θέσεις της σημερινής εποχής του ποδοσφαίρου. Και αν συνεχίσει να τον εμπιστεύεται και να του συντηρεί τις πολύ καλές συνθήκες εργασίας που έχει σήμερα, ο Βερμιούλεν θα προσφέρει πολλούς καλούς παίκτες στον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ιδιο μέταλλο, πιο πολύ ταλέντο

Συζητούσα πριν από λίγες ημέρες με έναν αλλοδαπό αθλητικό συντάκτη, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάλυση και τις εκτιμήσεις για την πορεία εθνικών ομάδων στις μεγάλες διοργανώσεις. «Ωραία, πέρασε η Ελλάδα. Και τι μπορεί να κάνει στο Euro 2008; Μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει πορεία που δεν θα «θίγει» τον τίτλο που κατέκτησε η προηγούμενη;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. Στάθηκε πολύ επιφυλακτικά απέναντι στον ισχυρισμό μου ότι αυτή η ομάδα, που πάει ως πρώτη από τον όμιλό της στην τελική φάση του Euro 2008 είναι πιο ποιοτική από την πρωταθλήτρια του Euro 2004.
Στη συνείδηση της ευρωπαϊκής υψηλής ποδοσφαιρικής κοινωνίας η Ελλάδα του Ρεχάγκελ είναι μια ομάδα που έχει αναγάγει σε τέχνη την καλή αμυντική συμπεριφορά και το επιθετικό της σχέδιο είναι η προσευχή για ένα γκολ από στημένη φάση. Γι’ αυτό αν καταφέρει το νέο μοντέλο του Οτο να αποδώσει σε Αυστρία και Ελβετία όπως απέδωσε σε διαστήματα των αγώνων της προκριματικής φάσης θα τύχει θερμής υποδοχής. Θα είναι και πάλι η ευχάριστη έκπληξη.
Η παράσταση απέναντι στη Μάλτα ήρθε ως ένα ακόμη δείγμα που τεκμηριώνει την εκτίμηση ότι αυτή η ομάδα έχει μεγαλύτερες δόσεις ταλέντου σε όλες τις γραμμές από την πρωταθλήτρια της Πορτογαλίας. Αυτή η διαπίστωση μαζί με την γνώση της ψυχικής και ψυχολογικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών οδηγούν στην πρόβλεψη ότι αν ξεκινήσει καλά, η Ελλάδα θα διασκεδάσει στο Euro 2008.
Πού μπορεί να φτάσει; «Το στοίχημα είναι να πάμε δίχως υποσχέσεις, με τη μπάλα χαμηλά, σεμνά και ταπεινά. Και άσε την Ευρώπη να ανακαλύψει εκεί αν ξέρουμε να βάζουμε γκολ δίχως στημένη φάση», ήταν η κατάληξη μιας συζήτησης με έναν εκ των διεθνών, ο οποίος δεν μιλούσε υπό την επήρεια των συναισθημάτων της χθεσινής βραδιάς στο ΟΑΚΑ.

Ποδοσφαιριστές σε δημοπρασία

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες τελευταίες ιστορίες που διηγείται η πορτογαλική ποδοσφαιρική αγορά τις τελευταίες ημέρες είναι αυτή της Μποαβίστα. Η Εφορία της Πορτογαλίας έχει βγάλει 7 παίκτες της Μποαβίστα σε δημοπρασία προκειμένου να καταφέρει να συγκεντρώσει ένα ποσό έναντι των χρεών του συλλόγου προς το κράτος.
Οι ειδικοί κοστολόγησαν τους ποδοσφαιριστές από 140 χιλιάδες ευρώ έως 500 χιλιάδες ευρώ. Και οι ενδιαφερόμενες ομάδες στέλνουν στην Εφορία τις προσφορές τους σε κλειστό φάκελο. Οι φάκελοι θα ανοιχτούν στις 10 Δεκεμβρίου και οι παίκτες θα κατοχυρωθούν καθένας στην ομάδα που έχει υποβάλει την μεγαλύτερη οικονομική προσφορά.
Οι ποδοσφαιριστές (Marquinho, Hugo Monteiro, Nuno Pinto, Ricardo Silva, Essame, Gilberto, Mario Silva) έχουν το δικαίωμα να απορρίψουν την προσφορά που θα δεχθούν από τις ομάδες. Εχουν όμως όλοι αντιληφθεί ότι η Μποαβίστα δεν πρόκειται να τους πληρώσει και, λογικά, θα αποδεχθούν τις προσφορές των ομάδων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Πορτογάλοι αποδεικνύουν ότι δεν διστάζουν να εφαρμόσουν τους νόμους σε ποδοσφαιρικές εταιρείες. Και ορισμένα από τα παλαιότερα «θύματα» ήταν ομάδες με πιο βαριά φανέλα, όπως η Μπενφίκα.
Σε ορισμένα σημεία της Ευρώπης, καμιά φορά, η εφαρμογή των νόμων μπαίνει πάνω από την κυβερνητική ανησυχία για το πολιτικό κόστος.

Η ψυχολογική υποστήριξη των αθλητών

Διαβάζοντας στην «As» ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πολύ κοντά σε συμφωνία για την πρόσληψη του ψυχολόγου Κέρι Σπάκμαν θυμήθηκα πόσες φορές είχα σκεφτεί ότι οι ελληνικές ομάδες πληρώνουν πολύ ακριβά το κόστος της επιλογής τους να αφήνουν ανεξερεύνητο το πεδίο της ψυχολογικής υποστήριξης των ποδοσφαιριστών.
Οι εποχές που αρκούσε ένας προπονητής για να «ντοπάρει», να «φτιάξει», να πωρώσει τους ποδοσφαιριστές είναι πλέον ασπρόμαυρες. Στην Ελλάδα, οι νέοι μάνατζερ των ομάδων αντιλαμβάνονται τη σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης των παικτών. Την αναθέτουν όμως σε ανθρώπους που είτε έχουν διαχρονικά αποδειχθεί αναποτελεσματικοί, είτε είναι μόνο εμπειρικοί, που συνεχίζουν να κάνουν λάθη λόγω της «στου κασίδη το κεφάλι μαθαίνω κομμωτική» μεθοδολογίας που εφαρμόζουν.
Ο Αγγλος ψυχολόγος έχει να παρουσιάσει την δουλειά που έκανε με τον Λιούις Χάμιλτον. Ασχολείται με αθλητές που έχουν ήδη μπει στο top 20 και επιθυμούν να φτάσουν στο νούμερο 1. Η τεχνική του βασίζεται πάνω στην μελέτη που κάνει στο νευρικό σύστημα του πελάτη του και στα ευρήματα της παρατήρησης των αντιδράσεων που έχει ο αθλητής σε μια σειρά από καταστάσεις.
Η Ρεάλ τον καλεί για να του αναθέσει τους πιτσιρικάδες της.. Θέλει από αυτόν να γυμνάσει τους έφηβους και τους 20αρηδες ώστε να τους διδάξει τον τρόπο για να απαλλάσσονται από την πίεση, να συγκεντρώνονται στο παιχνίδι και να εξοικειώνονται με την ιδέα των απαιτήσεων που έχει η φανέλα της Ρεάλ στη διάρκεια μιας σεζόν. Θα δουλέψει αρχικά με τον Γκάγκο, τον Ιγκουαΐν, τον Ρομπίνιο, τον Σνάιντερ, τον Πέπε, τον Ρόμπεν και τον Ντρέντε.
Πέρα από όλα τα άλλα αυτή η ιστορία μου έφερε μια πολύ κακή για την ΑΕΚ ανάμνηση: πριν από περίπου 8 χρόνια είχε πληρώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως κόστος για την ψυχολογική υποστήριξη των ποδοσφαιριστών της. Μόνο που τα χρήματα δεν είχαν πάει στους ψυχολόγους, διότι αυτοί δεν εμφανίστηκαν ποτέ στη Νέα Φιλαδέλφεια ή τους Θρακομακεδόνες…
Οι προπονητές που δουλεύουν στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη έχουν ήδη βάλει στο επιτελείο ειδικούς για την επικοινωνία, την υποστήριξη και τη νοητική εκγύμναση των ποδοσφαιριστών. Οι ελληνικές ομάδες εξακολουθούν να δουλεύουν με την παλιά καλή συνταγή. Την ασπρόμαυρη.

Τυχεροί και καλομαθημένοι Ελληνες

Την ώρα που η ποδοσφαιρική κοινωνία της Αγγλίας τρομάζει στη σκέψη ότι η εθνική ομάδα θα απουσιάσει από την τελική φάση του Euro 2008, οι Ελληνες ετοιμαζόμαστε για το πάρτι του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ.
Την ώρα που ο Στίβεν Τζέραρντ βγάζει δημοσίως μια κραυγή αγωνίας και φτάνει να εκλιπαρεί τις ομάδες της Premier League να προωθήσουν τους Αγγλους ποδοσφαιριστές, οι Ελληνες φτάνουμε να μην καμαρώνουμε μόνο για τους Ανδρες, αλλά και για τους «Ελπίδες» και για τους «Νέους», ακόμη και για τους «Παίδες». Και βλέπουμε όλο και περισσότερα νέα ντόπια πρόσωπα να μπαίνουν στην ποδοσφαιρική ζωή μας.
Την ώρα που οι Αγγλοι φτάνουν να συζητούν ότι ίσως είναι καλύτερα γι’ αυτούς να μην διεκδικήσουν την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, για να μην ξεφτιλιστούν από την πορεία της εθνικής ομάδας, εμείς τολμάμε να ονειρευόμαστε ότι ο Ρεχάγκελ και τα παιδιά του δεν θα πάνε για την χαρά της συμμετοχής στο Euro 2008.
Την ώρα που οι Αγγλοι σκοτώνονται για ένα εισιτήριο του αγώνα της προβληματικής έως ξεπεσμένης εθνικής ομάδας τους, οι Ελληνες δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το Σάββατο θα πανηγυρίσουν οι ποδοσφαιριστές μπροστά σε γεμάτα καρεκλάκια την πρόκριση που έχουν ήδη εξασφαλίσει.

Η ελληνική λογική στο ποδόσφαιρο

Την πρώτη φορά που είχα ακούσει το «εσείς οι Ελληνες δεν έχετε λογική στο ποδόσφαιρο», από τον Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, έναν Σέρβο προπονητή που πέρασε για λίγο από την ΑΕΚ, είχα ενοχληθεί. Πιτσιρικάς τότε, ένιωσα ότι μας θίγει, δεν το επεξεργάστηκα.
Αρκετά χρόνια αργότερα άκουσα το «οι Ελληνες βιάζεστε να θεοποιήσετε μια ομάδα. Και το ίδιο αβίαστα την πετάτε στα σκουπίδια», από τον Φερνάντο Σάντος. Στον προβληματισμό μου προστέθηκε έπειτα ένα σχόλιο του Οτο Ρεχάγκελ, όταν κάποιος τον ρώτησε αν διαβάζει ελληνικές εφημερίδες. «Πες μου το αποτέλεσμα του αγώνα να σου φτιάξω την πρώτη τους σελίδα», ήταν η απάντηση που έδωσε προτού ξεσπάσει σε γέλια και συμπληρώσει ότι τον αφήνουν αδιάφορο.
Μέχρι το πρωί της περασμένης Κυριακής ο Λορένσο Σέρα Φερέρ αισθανόταν περίπου ως ο Μουρίνιο του ελληνικού πρωταθλήματος χάρη σε 6 νίκες. Δύο ημέρες μετά φτάνει να ακούει και να διαβάζει ότι η «φαβορί για τον τίτλο» της περασμένης εβδομάδας ΑΕΚ είναι «χειρότερη ομάδα από την περσινή» μετά το πρώτο ντέρμπι της σεζόν, στην 8η αγωνιστική.
Μέχρι και πριν από λίγες ημέρες ο Ζοσέ Πεσέιρο έφτανε να αναρωτιέται αν έκανε καλά που ήρθε στην Ελλάδα. Χθες πέρασε την ημέρα της επετείου του γάμου του με την Φατίμα, μια πρώην ηγέτιδα οργανωμένων οπαδών μιας πορτογαλικής ομάδας, κάνοντας σχέδια για μακρά παραμονή στην Αθήνα. Αν μας ζητούσαν να βάλουμε το χέρι στη φωτιά ότι η παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα τους βρει, τον Φερέρ και τον Πεσέιρο στην Αθήνα και στις θέσεις τους, πόσοι από εμάς θα το βάζαμε;

Hράκλειο, η νέα χωματερή

Ο δήμαρχος, λένε οι εργαζόμενοι στη συλλογή των απορριμμάτων, τους έδωσε προεκλογικές υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν. Οι υπάλληλοι του δήμου Ηρακλείου Αττικής αποφάσισαν να κάνουν απεργία διαρκείας. Το αποφάσισαν πριν από περίπου 10 ημέρες. Η απεργία συνεχίζεται. Το Ηράκλειο έχει πλημμυρίσει από σκουπίδια. Ποιος δείχνει να νοιάζεται; Δυστυχώς στο Ηράκλειο δεν κατοικεί υπουργός. Και η απεργία συνεχίζεται. Τι κάνει ο δήμαρχος; Κάτι που δεν λύνει το πρόβλημα. Ούτε τον υπαλλήλων, ούτε των δημοτών. Δυστυχώς στο Ηράκλειο δεν κατοικεί ούτε ιδιοκτήτης κάποιου τηλεοπτικού σταθμού. Τελικά ουδείς νοιάζεται. Οι εκλογές; Αργούν πολύ…
Ο δήμαρχος άραγε μένει στο Ηράκλειο;

Καμιά φορά, το διάβασμα μετράει

Ο ένας πήγε πολύ καλά διαβασμένος στη Λεωφόρο. Με λογικά επιχειρήματα για τα ρίσκα που προέβλεπε το σχέδιό του. Και με μια πολύ λογική επιλογή: απέναντι στην πιο ξεκούραστη ΑΕΚ, έδωσε το σύνθημα για φουλ επίθεση στην αρχή, στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός δεν αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να προδοθεί από την ενέργειά του.

Ο άλλος πήγε στη Λεωφόρο δίχως να δίνει μεγάλη σημασία στο σχέδιο του αντιπάλου του. Εβαλε στο γήπεδο αυτούς που είχε αποφασίσει να ρίξει πριν ανακαλύψει το πράσινο πλάνο. Ο τρόπος της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο έδωσε την εντύπωση ότι δεν είχε σκεφτεί πως ο Παναθηναϊκός θα πιέσει ψηλά και γι’ αυτό δεν είχε απάντηση.
Ο ένας μπήκε στο ντέρμπι με σχέδιο για τη διαχείριση των ποδοσφαιριστών του. Και έκανε επιλογές που έδειξαν μελέτη. Πριν και κατά τη διάρκεια.
Ο άλλος ξόδεψε ένα ημίχρονο μέχρι να αποφασίσει να αλλάξει πρόσωπα. Εκρινε ότι δεν έπρεπε να αντιδράσει στο 10’λεπτο, μολονότι οι πρώτες διαπιστώσεις ήταν δυνατά καμπανάκια κινδύνου.
Ο ένας είναι σήμερα ο πιο hot προπονητής στη Super League. Θα ήθελα πολύ να συμμετέχω σε μια συζήτηση με τα πρόσωπα που πριν από 2 μήνες με κοιτούσαν σαν εξωγήινο κάθε φορά που επαναλάμβανα την εκτίμησή του ότι ο Ζοσέ Πεσέιρο δίνει εντύπωση προπονητή που δουλεύει με σχέδιο, καλά και πολύ.
Ο άλλος είναι ο προπονητής που θα περάσει ένα 15θήμερο γεμάτο μυρωδιές αμφισβήτησης. Ο Σέρα Φερέρ θα τις μυρίσει κυκλοφορώντας στον μικρόκοσμο των Θρακομακεδόνων, στην virtual κοινωνία των media, στις τηλεφωνικές κουβέντες των ραδιοφώνων, στην κοινωνία της κιτρινόμαυρης εξέδρας.
Μια καλή εβδομάδα ξεκίνησε για τους: Μάντζιο, Σαλπιγγίδη, Καραγκούνη, Δημούτσο, Μάτος.Μια κακή εβδομάδα ξεκίνησε για τους: Ζεράλντο, Μάχο, Παπασταθόπουλο, Αρουαμπαρένα, Ζούλιο Σέζαρ. Τι εβδομάδα ξεκίνησε για τον Καλόπουλο και τους βοηθούς του; Η συνηθισμένη…

Μια αξέχαστη παράσταση από έναν σημαντικό προπονητή

Τις ημέρες που γινόταν γνωστή η πρόσληψή του από τον Αστέρα Τρίπολης ψάχναμε μια εξήγηση για την απόφαση ενός προπονητή που κινούνταν στην αγορά των βραζιλιάνικων ομάδων υψηλού επιπέδου και είχε περάσει από σημαντικούς πάγκους να μεταναστεύσει στην Ελλάδα για να αναλάβει έναν νέο σύλλογο μικρού βεληνεκούς.
Στην εκκίνηση του πρωταθλήματος ο Πάουλο Κάμπος έφτασε να ακούσει ότι είναι πιθανή η απόλυσή του επειδή ο νεοφώτιστος Αστέρας ξεκίνησε με δύο ήττες και μια ισοπαλία. Το θεώρησε παράλογο επειδή η ομάδα του έδειχνε ότι θα παίξει ποδόσφαιρο. Ενας προπονητής που έχει την εντύπωση ότι η δουλειά του κρίνεται στα 90’λεπτα και όχι μόνο από το τελικό σκορ είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί το μέγεθος του ρίσκου που πήρε ερχόμενος στην Ελλάδα.
Ευτυχώς για την πόλη στην οποία γεννήθηκε ο πατέρας μου, η διοίκηση του Αστέρα άφησε τον Βραζιλιάνο προπονητή να δουλέψει. Ευτυχώς για τον Αστέρα ο Κάμπος έμεινε μέχρι τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Και τώρα είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να δουλεύει με μεγαλύτερη ηρεμία ώστε να αξιοποιήσει το ενδιαφέρον έμψυχο δυναμικό που έχει στα χέρια του.
Δεν θυμάμαι νεοφώτιστη ομάδα να έχει δώσει τέτοια παράσταση απέναντι σε πρωταθλητή. Και επειδή αυτή η εμφάνιση ήρθε ως συνέχεια αρκετών προηγούμενων δειγμάτων για την ποιότητα της δουλειάς και του ρόστερ αυτής της ομάδας, ο Αστέρας παίρνει φόρα. Του εύχομαι να μην πάρει αέρα, στα μυαλά. Οπως είπε χθες ο Κάμπος, είναι ένα μωρό που τώρα μαθαίνει να περπατά. Θα σκοντάψει, θα πέσει, θα βάλει τα κλάματα. Η εξέλιξή του εξαρτάται μόνο από το μυαλό των γονέων του.


Υ.Γ. Αναστάσιος Κάκος. Ενας ακόμη διαιτητής που μας έδειξε (στη φάση του πέναλτι που πήρε ο Αστέρας) ότι δεν ξέρει ή δεν θέλει να ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και στις δύο περιπτώσεις, ακατάλληλος. Ποιος νοιάζεται;

Τα βαρετά παιχνίδια και οι ανήσυχοι

Σε μια συζήτηση προβληματισμού με έναν Πορτογάλο συνάδελφο, επιχειρούσαμε συγκρίσεις ανάμεσα στη Super League και την bwin liga. «Δεν βαριέσαι τα ματς ανάμεσα σε μια μεγάλη και μια μικρή ομάδα, που ξέρεις ποιον πρόκειται να βρουν νικητή;», ρωτούσε. «Δεν έχεις σιχαθεί να βλέπεις την Πόρτο να περνά από οποιοδήποτε γήπεδο;», απαντούσα με ερώτηση. Αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα ήταν η διαπίστωση ότι οι Πορτογάλοι προβληματίζονται πάνω στο θέμα και έχουν ήδη αρχίσει να διατυπώνουν ιδέες και να δουλεύουν πάνω στη βελτίωσή τους. Η πρώτη σοβαρή διαφορά; Η πρόοδος και εξέλιξη των ακαδημιών ποδοσφαίρου των μικρών και μεσαίων ομάδων, οι οποίες σιγά σιγά αποδίδουν και ανεβάζουν το επίπεδο και τη δυναμική τους. Κλασσικό παράδειγμα της εποχής; Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.
Πάνω στην εποχή του δικού μας προβληματισμού για τη βαρεμάρα που προκαλούν το ελληνικό και το πορτογαλικό πρωτάθλημα ήρθε ο Γουέιν Ρούνεϊ να παραπονεθεί δημόσια για τη βαρεμάρα που του προκαλεί η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αγγλος επιθετικός τα έχωσε δημοσίως στους ποδοσφαιριστές της Ντινάμο Κιέβου, επειδή πήγαν παραιτημένοι στο Ολντ Τράφορντ. «Ηταν χειρότερα και από μια χαλαρή προπόνηση σε αυτό το παιχνίδι», είπε ο Ρούνεϊ μετά το άνετο 4-0. Ο επιθετικός της Μάντσεστερ βαριέται και μόνο στην ιδέα των αγώνων που απομένουν μέχρι την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον όπως και ο Αρσέν Βενγκέρ σχεδιάζουν να βάλουν ρεζέρβες στα δύο ... σκοτωμένα παιχνίδια που απομένουν στη φάση των ομίλων για Μάντσεστερ και Αρσεναλ.
Ο μάνατζερ της Πόρτσμουθ, ο Χάρι Ρέντκναπ διατύπωσε δημόσια την ανησυχία ότι η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ θα εξελιχθεί σε Carling Cup και δεν θα ενδιαφέρει κανέναν μετά τις πρώτες δύο αγωνιστικές. Ο Μισέλ Πλατινί τρομάζει τις πολυεθνικές που διαχειρίζονται τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης με την ιδέα του να βάλει στη γιορτή πρωταθλήτριες από πρωταθλήματα χαμηλότερης ταχύτητας. Επειδή σε αυτό το επίπεδο όμως υπάρχουν πολλά ανήσυχα μυαλά που ψάχνουν τη λύση, είναι περίπου βέβαιο ότι θα τη βρουν.
Πριν από λίγο καιρό ο Φερνάντο Σάντος μου έλεγε πόσο εντυπωσιασμένος είναι από την βελτίωση των θεωρητικά μικρών ομάδων της Super League. Να μια ευκαιρία να ανέβει το επίπεδο, να δούμε πιο πολλά παιχνίδια με απρόβλεπτη εξέλιξη, σκέφτηκα. Δίχως να ασχοληθεί το μυαλό μου με τους διαιτητές.
Ακόμη και αν ζήσουμε το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, το καλοκαίρι θα μας βρει με την απορία αν η επόμενη σεζόν θα είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα. Οσο οι Παπάζογλου δεν γίνονται κανόνας και παραμένουν εξαιρέσεις, δεν πρόκειται να παρουσιαστεί η προοπτική να εξελιχθούν σε κερδοφόρες οι ΠΑΕ. Δεν θα δημιουργηθεί η ελπίδα αυτές να αναπτυχθούν, να προοδεύσουν, να μεγαλώσουν. Πόσα ανήσυχα μυαλά, από αυτά που αποφασίζουν, αναζητούν λύση αυτή την εποχή; Γιατί να ελπίζω ότι θα βρεθεί;

Ο ορισμός της λογικής επένδυσης

Θυμάμαι ακόμη συναδέλφους και φίλους μου να με πειράζουν, στη διάρκεια αγώνων του Αρη, για την εκτίμηση που είχα κάνει το καλοκαίρι ότι ο Θανάσης Παπάζογλου θα εξελιχθεί σε αποκάλυψη. Τα όσα είχα ακούσει στο παρελθόν και τα όσα είχα δει από τον 19χρονο επιθετικό στις συμμετοχές του στην Εθνική Νέων με είχαν πείσει. Όπως αποδεικνύεται αυτά έπεισαν τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Το καλοκαίρι, στη διάρκεια των ημερών που έβρισκαν τη διοίκηση του Αρη να αναζητά έναν σέντερ φορ λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε τον καιρό εκείνο ο Σέρχιο Κόκε, είχα συζητήσει πολλές φορές στο ραδιόφωνο για το λάθος που θα έκαναν οι «κίτρινοι». Διότι στα δικά μου μάτια δεν υπήρχε πιο συμφέρουσα επιλογή από την επένδυση πάνω σε ένα Ελληνόπουλο που είχε δώσει μια σειρά από δείγματα που έπειθαν ότι άξιζε την εμπιστοσύνη μιας σεζόν – ευκαιρίας.
Σήμερα ο 19χρονος επιθετικός με το σχεδόν μηδενικό συμβόλαιο ετοιμάζεται να υπογράψει νέο. Και κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη με την αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τα γκολ και την εμφάνιση απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Αρης έβαλε στον ποδοσφαιρικό χάρτη έναν 19χρονο φορ. Έναν παίκτη με ικανότητα να αγωνιστεί στην πιο ακριβή θέση του ποδοσφαίρου.

Προβληματισμένοι και κομπογιαννίτες

Την ώρα που οι ελληνικές ομάδες παραπονιούνται για τα πολλά σερί παιχνίδια και περιμένουν πώς και πώς την διακοπή του πρωταθλήματος λόγω Εθνικής για να ξεκουραστούν, ο Αρσέν Βενγκέρ προτείνει την κατάργηση της χειμερινής διακοπής των πρωταθλημάτων. Και ο σερ Αλεξ Φέργκιουνσον προτείνει την παράταση της σεζόν μέχρι τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου.
Οι δύο προτάσεις είναι διαφορετικές. Αμφότερες όμως στοχεύουν στην επιμήκυνση της αγωνιστικής σεζόν. Οι μάνατζερ των ευρωπαϊκών κλαμπ που έχουν ήδη συγχρονιστεί με την αντίληψη της ποδοσφαιρικής μπίζνας επιχειρούν να βρουν τρόπους αύξησης των εσόδων. Συγχρόνως «ανοίγουν» το εύρος των ετοιμοπόλεμων ποδοσφαιριστών που διαθέτουν ώστε να είναι έτοιμοι να καλύψουν τις νέες ανάγκες που θα προκύψουν αν τα παιχνίδια γίνουν περισσότερα ή αν η σεζόν φτάσει να κυλά ασταμάτητα.
Η ελληνική Super League δοκιμάζει για πρώτη φορά και μόνο λόγω ανάγκης να δώσει παραστάσεις παραμονές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Αν ο κόσμος βρεθεί στην εξέδρα, η δοκιμή θα αντιμετωπιστεί ως επιτυχημένη και η ανάγκη θα εξελιχθεί σε έθιμο. Το θέμα όμως είναι ότι για μια ακόμη φορά η απόπειρα γίνεται κατά τύχη κι όχι με σχέδιο. Οπως τα περισσότερα πράγματα στην Ελλάδα.
Μετριούνται στα δάχτυλα τα μέλη της υψηλής κοινωνίας του ελληνικού ποδοσφαίρου που νοιάζονται για την ανάπτυξη, τη βελτίωση, την πρόοδο του πρωταθλήματος. Ακόμη και αυτοί που θα ‘πρεπε να το αντιμετωπίζουν ως επιχείρηση που τους φέρνει κέρδη δεν έχουν την ανησυχία να προβληματιστούν πάνω στη βελτίωσή του. Πάνω που, λόγω των συμμετοχών στα ευρωπαϊκά κύπελλα και της εντυπωσιακής πορείας της Εθνικής πιστέψαμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αρχίζει να κάνει βήματα προς τα εμπρός, έρχονται τα ξένα μηνύματα για να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Ολυμπιακό στάδιο με πρόγραμμα, όχι με Καλατράβα

Στην σημερινή παρουσίαση της μακέτας του Ολυμπιακού σταδίου του Λονδίνου, της βασικής έδρας διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων του 2012 η κοινωνία της Αγγλίας διαπίστωσε αυτό που είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται εδώ και περίπου 15 μήνες. Οτι το κόστος δημιουργίας του σταδίου στο Stratford ξεπερνά κατά πολύ την εκτίμηση του 2004, δηλαδή τα 280 εκατ. λίρες. Για την ακρίβεια ο προϋπολογισμός αγγίζει σήμερα τα 496 εκατ. λίρες.
Η διαφορά στην Αγγλία είναι ότι αυτοί που το φτιάχνουν και αυτοί που ζήτησαν να φτιαχτεί έχουν ήδη αποφασίσει τι θα το κάνουν αυτό το στάδιο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Εχουν μελετήσει πώς μπορούν να το εκμεταλλευτούν. Εχουν ήδη φτάσει σε συμπέρασμα για την ανάγκη να μειώσουν την χωρητικότητα από τις 80.000 θέσεις των Ολυμπιακών αγώνων στις 25.000 θέσεις την επόμενη ημέρα. Εχουν ήδη επιλέξει τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα που θα φιλοξενηθούν σε αυτό το στάδιο μετά το 2012 προκειμένου η συντήρησή του να μην φέρει επιπλέον επιβάρυνση για το πορτοφόλι των Αγγλων.
Η μεγαλύτερη καινοτομία αυτού του σταδίου είναι οι 55.000 συναρμολογούμενες θέσεις. Θα προστίθενται όποτε κρίνεται απαραίτητο. Θα αφαιρούνται κάθε φορά που αυτή θα εκτιμάται ως η πιο συμφέρουσα επιλογή.
Η δεύτερη μεγαλύτερη καινοτομία; Η ειδική σχεδίαση της θέσης του αγωνιστικού χώρου με τη χρήση μιας τεχνολογίας που θα επιτρέψει στους θεατές να φτάσουν πιο κοντά στη δράση, στην αγωνιστική σκηνή.
Οι Αγγλοι νοιάζονται και για άλλα ζητήματα που άφησαν αδιάφορους τους Ελληνες: Για την προστασία των 2/3 των θεατών από τη βροχή. Για την τοποθέτηση μιας κουρτίνας που θα προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες τους θεατές ακόμη και κατά την προσέλευσή τους. Νοιάζονται για όλα όσα δεν νοιάστηκαν οι Ελληνες προτού υποβάλουν τις προτάσεις τους στον Καλατράβα…
Λεπτομέρεια: το στάδιο θα παραδοθεί προς χρήση περίπου 3 μήνες πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία παράδοσης. Οχι 3 μήνες πριν από την έναρξη των αγώνων…

Μας πείθει ότι δεν είχαμε δίκιο…

Είμαι ένας από αυτούς που στις συζητήσεις του περασμένου Μαΐου υποστήριζα την εκτίμηση ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Αντώνη Νικοπολίδη. Δεν ήμουν ο μόνος. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου συμφωνούσαν ότι η εικόνα που μας παρουσίαζε στα τελευταία παιχνίδια της περσινής σεζόν οδηγούσε στην εκτίμηση ότι δεν θα τον ξαναδούμε στο επίπεδο που τον είχαμε θαυμάσει τον προηγούμενο καιρό. Την ίδια ανησυχία έφταναν να εκφράζουν στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού αρκετά από τα μέλη της εθνικής ομάδας. Ανάμεσα σε αυτούς που μοιράζονταν τον ίδιο προβληματισμό ήταν, όπως αποδείχθηκε, ο Οτο Ρεχάγκελ.
Μας διέψευσε όλους ο Αντώνης Νικοπολίδης. Και αυτούς που νομίζαμε ότι έχει χάσει πλέον τον συγχρονισμό του παιχνιδιού. Και αυτούς που εκτιμούσαν ότι συνέχιζε μόνο επειδή δεν ήθελε να δεχθεί ότι είχε φτάσει η ώρα για να σταματήσει.
Με μια σειρά από εμφανίσεις έχει φωνάξει ότι παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Χθες έδωσε μια ακόμη απόδειξη για την ικανότητά του να βγάλει εμφανίσεις επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτος από όλους χαμογελά τον τελευταίο καιρό ο Ρεχάγκελ. Διότι ξέρει ότι με έναν Νικοπολίδη σαν τον χθεσινό αυξάνει τις πιθανότητες να περάσει πολλές μέρες το καλοκαίρι σε Αυστρία και Ελβετία.

Η multiethnic γλώσσα του αθλητισμού

Από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, όταν οι ομάδες άρχισαν να γίνονται πολυεθνικές άρχισε να γεννάται η ανάγκη της καθημερινής παρουσίας εξειδικευμένων μεταφραστών στη ζωή ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ. Οι ελληνικές ομάδες προσέγγισαν το ζήτημα με τον παραδοσιακό ρηχό τρόπο. Χρειάστηκε να έρθουν στην Ελλάδα ορισμένοι σημαντικοί προπονητές για να αρχίσει να αλλάζει με τον καιρό αυτή η αντίληψη. Τα παλιά χρόνια το βασικό κριτήριο επιλογής ενός μεταφραστή ήταν η εχεμύθεια και η εμπιστοσύνη. Σήμερα οι μεταφραστές πρέπει να πληρούν μια σειρά από σημαντικές προδιαγραφές. Η γνώση και την ικανότητα αντίληψης του ποδοσφαίρου είναι πλέον βασικό κριτήριο.
Φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη ο Φερνάντο Σάντος αποφάσισε να μην βάλει μεταφραστή στα αποδυτήρια για επικοινωνεί με τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Είχε χάσει αυτόν που θεωρούσε ιδανικό, επειδή τον είχε προτείνει λίγους μήνες νωρίτερα στον Ζοσέ Πεσέιρο. Προτίμησε να δυσκολεύεται στη συνεννόηση προκειμένου να μην ρισκάρει να χτίσει σε λάθος βάση την επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές.
Ο Σέρα Φερέρ έχει «ερωτευθεί» τον διερμηνέα που χρησιμοποίησε από την πρώτη ημέρα. Για να φτάσει στις ημέρες του έρωτα τον πέρασε από αμέτρητα και διαφορετικών επιπέδων τεστ. Τον ίδιο δρόμο είχε προηγουμένως ακολουθήσει ο Ομπράντοβιτς στην ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.
Πριν από 15 ημέρες ο Μιρτσέα Λουτσέσκου έγινε έξαλλος με τον διερμηνέα του στη Σαχτάρ. Ηταν ο τελευταίος διάσημος προπονητής σε μια λίστα με πολλά μέλη που ξοδεύουν πάρα πολύ χρόνο στην αναζήτηση ενός διερμηνέα με γνώση του ποδοσφαίρου και στη συζήτηση μαζί του μέχρι την ημέρα που θα του εμπιστευθούν την είσοδο στα αποδυτήρια.
Στα ευρωπαϊκά κλαμπ του πρώτου επιπέδου ποιότητας ένας καλός διερμηνέας φτάνει να αμείβεται περισσότερο από όσο ένας ικανός προπονητής στην ελληνική Super League. Στην Ελλάδα οι απλήρωτοι μεταφραστές παραμένουν περισσότεροι από αυτούς που αμείβονται τακτικά. Και οι καλοπληρωμένοι παραμένουν μειοψηφία.

Ξανάρχισε να χαίρεται το παιχνίδι

Σε ένα από τα τελευταία μου κείμενα στη SportDay είχα κάνει εκτίμηση για το πώς θα κυλήσει η χρονιά του Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Εκτίμησα ότι στην πρώτη περίοδο που θα παίξει απελευθερωμένος ψυχολογικά θα μας δείξει περισσότερες αρετές από όσες έχουμε δει την τελευταία 2ετία.
Ο καταταλαιπωρημένος ψυχολογικά από τα όσα ακολούθησαν της αποχώρησής του από τον ΠΑΟΚ «Σάλπι», που είχε πάψει εδώ και καιρό να χαίρεται το ποδόσφαιρο, δείχνει στα τελευταία παιχνίδια ότι έχει αρχίζει να ξανακερδίζει αυτό που του έχει λείψει περισσότερο: την ηρεμία για να ξαναβρεί τη χαρά στο παιχνίδι.
Η παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη τον έχει ευεργετήσει ψυχολογικά. Το ίδιο συμβαίνει με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Οι δύο επιθετικοί παίζουν πλέον πιο απελευθερωμένοι ψυχολογικά. Το βάρος της πίεσης του «γίνε ηγέτης», «καν’ τα όλα μόνος σου», «καθάρισέ μας το παιχνίδι» έχει πέσει στην πλάτη του «Κάρα». Αν θα σταθεί σε αυτό το ύψος ο Καραγκούνης; Αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Για την ώρα όμως ο Παναθηναϊκός μετρά το πρώτο σημαντικό όφελος: την απελευθέρωση των δύο καλύτερων επιθετικών του.

Ένα συλλεκτικό dvd για τον Σέρα

To dvd του αγώνα με τον Ηρακλή είναι συλλεκτικό για τον Σέρα Φερέρ. Διδακτικό. Αν το χρησιμοποιήσει στις διδασκαλίες προς τους ποδοσφαιριστές, αντλώντας παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή, η ΑΕΚ που θα μας παρουσιάζει στο εξής θα είναι μια καλύτερη ομάδα. Αρκεί να κάνει το ίδιο, να διδαχθεί όταν θα καθίσει μπροστά από την τηλεόραση για να ξαναδεί αυτόν τον αγώνα.
Συνήθιζα να ρωτώ «τι κρατάς, τι πετάς από το ματς» τους ρεπόρτερ στην ραδιοφωνική μου εκπομπή. Ο Ισπανός πρέπει να κρατήσει το υψηλότερης ταχύτητας στην ανάπτυξη παιχνίδι της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο. Εκτός από την αστοχία και την έλλειψη συγκέντρωσης στην τελική επιλογή όμως πρέπει να πετάξει κι άλλα. Και κυρίως να συγκρατήσει εαυτόν στο μέλλον. Ακόμα και με αντιπάλους σαν τον χθεσινό Ηρακλή η ΑΕΚ δεν μπορεί να είναι «μπετόν» αμυντικά όποτε απουσιάζουν συγχρόνως ο Δέλλας, ο Ζήκος και ο Ενσαλίβα.
Η μεγαλύτερη ερώτηση της επόμενης ημέρας για τον Σέρα είναι αυτή που σχετίζεται με τη διαχείριση της πρώτης εγχώριας ήττας. Με όσα θα πει και θα κάνει στη διάρκεια της εβδομάδας θα προετοιμάσει την απάντηση που θα δώσει στο τερέν της Λεωφόρου. Αν η ΑΕΚ δεν χάσει το πνεύμα της στην πρώτη ήττα, θα κάνει πρωταθλητισμό. Αν επιστρέψει ο εκνευρισμός στους Θρακομακεδόνες, μια … τσάμπα ήττα θα φέρει στην ΑΕΚ περισσότερα κακά από αυτά που μπορεί σήμερα να φανταστεί ο δημιουργός της. Είναι θέμα χειρισμών. Ο Φερέρ κρίνεται φέτος σε ένα πεδίο που δεν τον έχουμε παρατηρήσει ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Μια βόλτα στα Fridays

Δευτέρα βράδυ στο Friday's στο Κεφαλάρι. Δεν χρειαζόταν να τον παρατηρήσει κανείς για περισσότερο από ένα δύο λεπτά για να καταλάβει ποιος λόγος τον έφερε πίσω στην Ελλάδα. Ενας γαληνεμένος Βασίλης Σπανούλης απόλαυσε το φαγητό, το γλυκό και τον καφέ παρέα με τους φίλους του. Τον Δημήτρη Διαμαντίδη και έναν ακόμη μπασκετμπολίστα που δεν αναγνώρισα.
Μολονότι δεν είμαι expert του μπάσκετ και δεν παίζω στοίχημα, θα μπορούσα δίχως σκέψη να ποντάρω στην εκτίμηση ότι η φετινή θα είναι μια πολύ καλή χρονιά γι’ αυτόν. Οι στόχοι και η πραγματοποίηση των ονείρων μετρούν πολύ για όλους. Ορισμένοι όμως αισθάνονται γεμάτοι μόνο εκεί που περνούν καλά. Ακόμη κι αν η απέναντι όχθη γυαλίζει περισσότερο.

Επιτέλους, ένας ικανός διαιτητής

Δεν μ’ αρέσει καθόλου η ενασχόληση με τους διαιτητές. Αισθάνομαι όμως ότι έχω υποχρέωση να αναφέρομαι σε αυτούς που ξεχωρίζω. Όπως αναφερόμαστε στους αρνητικούς, στους ακατάλληλους, οι αθλητικοί συντάκτες έχουμε ευθύνη να αναδεικνύουμε και τους … κανονικούς διαιτητές. Σήμερα στο ΟΑΚΑ συνάντησα έναν τέτοιο. Τον Δημήτρη Κύρκο από την Ηπειρο. Έναν διαιτητή που έκανε λίγα λάθη, που έμοιαζαν όλα ανθρώπινα. Και σφύριξε πολλές φορές σωστά. Ενας νέος διαιτητής (ανέβηκε φέτος στη Super League), που έτρεξε πολύ, ήταν κοντά στις φάσεις και … έβλεπε. Φτάσαμε να μας προκαλεί έκπληξη να συναντάμε έναν διαιτητή που βλέπει. Ο 34χρονος Κύρκος έδειξε στο ΑΕΚ – Ηρακλής ότι είναι τέτοιος. Εύχομαι να μας δώσει κι άλλες τέτοιες παραστάσεις. Τόσες, που να μας πείσει ότι ανακαλύψαμε επιτέλους έναν ικανό Ελληνα διαιτητή.

«Συνταξιούχος» ή MVP;

Τις ημέρες που τον αποκτούσε ο Ολυμπιακός πολλοί από αυτούς που κινούνταν, τον καιρό εκείνο, στον μικρόκοσμό μου, γελούσαν. «Βρήκαμε τον νέο Ντάνι στον Ολυμπιακό», «ωραία ‘κονόμα» κι ένα σωρό άλλα τέτοια χαριτωμένα. Τα άκουγα από τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα έχουν σπεύσει να τον αναδείξουν σε μια εκ των πολυτιμότερων μεταγραφών του περασμένου καλοκαιριού. Και ξέρω καλά ότι οι ίδιοι θα χαρακτηρίσουν λογική και αναμενόμενη την πτώση του Ντάρκο Κοβάσεβιτς, αν αυτή έρθει στα επόμενα παιχνίδια. Και τότε θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν σφάλμα την απόκτησή του, να μιλήσουν για την «στημένη λεμονόκουπα», με την υποσημείωση «εμείς τα λέγαμε από το καλοκαίρι». Οι Ελληνες δυσκολευόμαστε να διαβάσουμε τα μαθήματα που μας παραδίδει το ποδόσφαιρο. Δυσκολευόμαστε και στην ανάγνωση και στην κατανόηση και στην εμπέδωση. Μας συμβαίνει αυτό που με μια φράση λένε οι ξένοι με εμπειρία ελληνικού πρωταθλήματος κάθε φορά που ένας συμπατριώτης τους αναζητεί για μια συμβουλή – απάντηση στην ερώτηση «να αποδεχθώ μια πολύ καλή ελληνική προσφορά;». «Την μια Κυριακή είσαι θεός. Την άλλη Κυριακή είσαι νεκρός».

Τι άλλο να κάνει για να μας πείσει;

Επέστρεφε από τιμωρία. Η κοινή λογική οδηγεί στην εκτίμηση ότι ένας διαιτητής που επιστρέφει από τιμωρία κάνει τα πάντα στα πρώτα παιχνίδια της επιστροφής για να πείσει ότι διατηρεί τις ικανότητες και πληροί τις προδιαγραφές. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ειδικές γνώσεις στη διαιτησία για να φτάσει σε συμπέρασμα ότι ο Βασίλης Τεροβίτσας έδωσε το βράδυ του Σαββάτου στο Παγκρήτιο ένα ακόμη σαφές δείγμα έλλειψης ικανοτήτων. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του μεγαλύτερου εγχώριου πρωταθλήματος διαιτητής άφησε στο παιχνίδι ποδοσφαιριστή (Κουμορτζί) στον οποίο είχε δείξει δύο φορές την κίτρινη κάρτα. Αν είχε κάνει αυτό το σφάλμα σε ένα ντέρμπι, ο 43χρονος λογιστής θα βρισκόταν ακόμη στο γραφείο των διαιτητών, για λόγους ασφαλείας.
Το νέο χτύπημα από τον Τεροβίτσα (στο Εργοτέλης – Πανιώνιος 1-1) έρχεται ως μια επιπλέον απόδειξη στον λόγο όσων επιχειρούν να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό ότι η ηγεσία της διαιτησίας δείχνει ανίκανη να προστατέψει το άθλημα, το πρωτάθλημα και τη διαιτησία. Πόσα λάθη πρέπει να δούμε μέχρι να καταλήξουμε σε συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγών; Εμείς δεν χρειάζεται να δούμε περισσότερα. Το απογοητευτικό είναι ότι αυτοί που πρέπει, δεν θέλουν να βλέπουν.

Υ.Γ. Εκ των υστέρων διάβασα την επιστολή με την οποία ο Βασίλης Τεροβίτσας γνωστοποιεί την απόφασή του να βγάλει τη σφυρίχτρα από τον λαιμό του. Είμαι βέβαιος ότι αν δεν το έκανε, θα τον «έπαυε» η ΕΠΟ. Ας την δεχθούμε όμως ως μια πράξη που βοηθά το ποδόσφαιρο. Αρκεί ο αντικαταστάτης του να είναι ένας κανονικός διαιτητής.

Ο ανήσυχος κύριος Ζιζού

Οσοι δεν τον συμπαθούν ή έχουν την τάση να αμφισβητούν τις προθέσεις του υποστηρίζουν ότι βρήκε ένα νέο τρόπο για να συνεχίζει να βγάζει χρήματα τώρα που σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Στηρίζουν το επιχείρημα στην επέκταση του συμβολαίου του με την Adidas και ορισμένους ακόμη χορηγούς. Αν ήθελε, ο Ζιζού θα συνέχιζε να απολαμβάνει τις παροχές των υψηλών συμβολαίων από την πολυθρόνα του σπιτιού του. Θα αρκούσαν μερικά τηλεοπτικά σποτ και η παρουσία του, επιλεκτικά, σε events των χορηγών. Κι όλοι θα ήταν χαρούμενοι.
Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχει ήδη κάνει περισσότερα από 30 ταξίδια τον τελευταίο χρόνο για να δώσει χαρά, ελπίδα, ανακούφιση, κίνητρο σε πιτσιρίκια από όλο τον κόσμο.
Την περασμένη Πέμπτη βρέθηκε στο Κάιρο. Σε μια πόλη, στην οποία 200.000 έως και 1.000.000 παιδιά ζουν στους δρόμους, σύμφωνα με την UNISEF. Ταξίδεψε για τα αποκαλυπτήρια ενός σπιτιού που δημιουργήθηκε για να δώσει στέγη σε άστεγα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας.
Ακόμη και αν μέσα από αυτές τις δραστηριότητες καταφέρνει να συντηρεί τα υψηλά συμβόλαιά του, ο Γάλλος σούπερ σταρ έχει αποκτήσει το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι νοιάζεται.

Ο προβληματισμός για τις ανήλικες μεταγραφές

Την εποχή που οι σκάουτερ των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ συνωστίζονται στις εξέδρες των αγώνων των εθνικών ομάδων Παίδων και Νέων, ο Μισέλ Πλατινί φέρεται να αναπτύσσει έντονο προβληματισμό για το μέλλον του ποδοσφαίρου λόγω της έντονης ανάπτυξης που παρατηρείται στην … ανήλικη μεταγραφική αγορά. Ο Πλατινί φτάνει να σκέφτεται την εισήγηση απαγόρευσης μεταγραφής για ποδοσφαιριστές κάτω των 18 ετών. Τεκμηριώνει την άποψή του με έναν απλοϊκό ισχυρισμό: «αν οι μεγάλες ομάδες σαρώνουν την αγορά και αποκτούν κάθε αξιόλογο 16χρονο ποδοσφαιριστή, πώς θα μεγαλώσουν οι μικρότερες ομάδες; Και ποιος θα εγγυηθεί σε αυτά τα παιδιά ότι θα έχουν τις ευκαιρίες να εξελιχθούν ομαλά;».
Τον προβληματισμό που αναπτύσσει ο πρόεδρος της UEFA συμμερίζονται και ορισμένοι από τους Ελληνες που νοιάζονται για την πρόοδο και την εξέλιξη των πιτσιρικάδων. Κλασσικό παράδειγμα ο Νίκος Νιόπλιας, που αγχώνεται στη σκέψη ότι η φουρνιά που μας έδειξε το περασμένο καλοκαίρι είναι δυνατό να χαθεί αν οι μεγάλες ομάδες δεν εμπιστευθούν τα ταλαντούχα «πιτσιρίκια» που απέκτησαν.
Σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο πάντως υπάρχουν αρκετοί σοβαροί αμφισβητίες του ισχυρισμού του Πλατινί. Αυτοί που θεωρούν ότι αν μια μικρή ομάδα διαχειριστεί σωστά τους πιτσιρικάδες της, αν πουλήσει ακριβά και επενδύσει σωστά μπορεί να αλλάξει επίπεδο. Κι αυτή η άποψη βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές στην κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μια νέα, πιο έτοιμη γενιά

Στη διάρκεια της προηγούμενης τριετίας, που ο Τόνι Σαβέβσκι όργωνε την επαρχία, οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές και οι φίλοι των τοπικών ομάδων τον κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Σήμερα ο τεχνικός διευθυντής της ακαδημίας της ΑΕΚ καμαρώνει για παιδιά σαν τον Παυλή και τον Ταχτσίδη.
Τον καιρό που ο Χέρμαν Βερμιούλεν εξηγούσε στους διοικούντες την ΠΑΕ Ολυμπιακός ότι προτιμά τη θέση του στην ακαδημία από αυτή του βοηθού προπονητή στην πρώτη ομάδα επειδή θέλει να δουλέψει με τα σπουδαία ελληνικά ταλέντα, όλοι τον κοίταζαν παράξενα. Σήμερα καμαρώνει τον Σοϊλέδη, τον Βασιλόγιαννη, τον Κατσικογιάννη, τα πιτσιρίκια που όλοι εμείς μόλις τώρα ανακαλύπτουμε.
Παρόμοια ήταν τα συναισθήματα των ανθρώπων της ακαδημίας του Παναθηναϊκού για τον Νίνη, τον Σιόντη, τον Τσίτση.
Η διαπίστωση όσων παρατηρούν την εξέλιξη των εφήβων Ελλήνων ποδοσφαιριστών δημιουργεί ενθουσιασμό. Το επίπεδο τον πιτσιρικάδων είναι πολύ υψηλότερο από αυτό των προηγούμενων γενιών. Ταλέντα υπήρχαν πάντα. Τα σημερινά ταλέντα όμως έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν σε πολύ καλύτερες συνθήκες από την παιδική ηλικία. Καθοδηγούνται από προπονητές που δίνουν πραγματικές εξετάσεις για να αποκτήσουν το δίπλωμα. Και αν οι ομάδες του υψηλού επιπέδου διαχειριστούν σωστά αυτή τη γενιά των U20 ποδοσφαιριστών, είναι ζήτημα χρόνου η εξάπλωση της μόδας. Αρκεί τα μέλη της υψηλής κοινωνίας του ελληνικού ποδοσφαίρου να αντιληφθούν σύντομα την ευκαιρία. Προτού σαρώσουν την ελληνική αγορά οι σκάουτερ και οι ατζέντηδες των ξένων συλλόγων.