Είμαι ένας από αυτούς που στις συζητήσεις του περασμένου Μαΐου υποστήριζα την εκτίμηση ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Αντώνη Νικοπολίδη. Δεν ήμουν ο μόνος. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου συμφωνούσαν ότι η εικόνα που μας παρουσίαζε στα τελευταία παιχνίδια της περσινής σεζόν οδηγούσε στην εκτίμηση ότι δεν θα τον ξαναδούμε στο επίπεδο που τον είχαμε θαυμάσει τον προηγούμενο καιρό. Την ίδια ανησυχία έφταναν να εκφράζουν στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού αρκετά από τα μέλη της εθνικής ομάδας. Ανάμεσα σε αυτούς που μοιράζονταν τον ίδιο προβληματισμό ήταν, όπως αποδείχθηκε, ο Οτο Ρεχάγκελ.
Μας διέψευσε όλους ο Αντώνης Νικοπολίδης. Και αυτούς που νομίζαμε ότι έχει χάσει πλέον τον συγχρονισμό του παιχνιδιού. Και αυτούς που εκτιμούσαν ότι συνέχιζε μόνο επειδή δεν ήθελε να δεχθεί ότι είχε φτάσει η ώρα για να σταματήσει.
Με μια σειρά από εμφανίσεις έχει φωνάξει ότι παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Χθες έδωσε μια ακόμη απόδειξη για την ικανότητά του να βγάλει εμφανίσεις επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτος από όλους χαμογελά τον τελευταίο καιρό ο Ρεχάγκελ. Διότι ξέρει ότι με έναν Νικοπολίδη σαν τον χθεσινό αυξάνει τις πιθανότητες να περάσει πολλές μέρες το καλοκαίρι σε Αυστρία και Ελβετία.
