Σε μια συζήτηση προβληματισμού με έναν Πορτογάλο συνάδελφο, επιχειρούσαμε συγκρίσεις ανάμεσα στη Super League και την bwin liga. «Δεν βαριέσαι τα ματς ανάμεσα σε μια μεγάλη και μια μικρή ομάδα, που ξέρεις ποιον πρόκειται να βρουν νικητή;», ρωτούσε. «Δεν έχεις σιχαθεί να βλέπεις την Πόρτο να περνά από οποιοδήποτε γήπεδο;», απαντούσα με ερώτηση. Αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα ήταν η διαπίστωση ότι οι Πορτογάλοι προβληματίζονται πάνω στο θέμα και έχουν ήδη αρχίσει να διατυπώνουν ιδέες και να δουλεύουν πάνω στη βελτίωσή τους. Η πρώτη σοβαρή διαφορά; Η πρόοδος και εξέλιξη των ακαδημιών ποδοσφαίρου των μικρών και μεσαίων ομάδων, οι οποίες σιγά σιγά αποδίδουν και ανεβάζουν το επίπεδο και τη δυναμική τους. Κλασσικό παράδειγμα της εποχής; Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.
Πάνω στην εποχή του δικού μας προβληματισμού για τη βαρεμάρα που προκαλούν το ελληνικό και το πορτογαλικό πρωτάθλημα ήρθε ο Γουέιν Ρούνεϊ να παραπονεθεί δημόσια για τη βαρεμάρα που του προκαλεί η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αγγλος επιθετικός τα έχωσε δημοσίως στους ποδοσφαιριστές της Ντινάμο Κιέβου, επειδή πήγαν παραιτημένοι στο Ολντ Τράφορντ. «Ηταν χειρότερα και από μια χαλαρή προπόνηση σε αυτό το παιχνίδι», είπε ο Ρούνεϊ μετά το άνετο 4-0. Ο επιθετικός της Μάντσεστερ βαριέται και μόνο στην ιδέα των αγώνων που απομένουν μέχρι την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον όπως και ο Αρσέν Βενγκέρ σχεδιάζουν να βάλουν ρεζέρβες στα δύο ... σκοτωμένα παιχνίδια που απομένουν στη φάση των ομίλων για Μάντσεστερ και Αρσεναλ.
Ο μάνατζερ της Πόρτσμουθ, ο Χάρι Ρέντκναπ διατύπωσε δημόσια την ανησυχία ότι η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ θα εξελιχθεί σε Carling Cup και δεν θα ενδιαφέρει κανέναν μετά τις πρώτες δύο αγωνιστικές. Ο Μισέλ Πλατινί τρομάζει τις πολυεθνικές που διαχειρίζονται τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης με την ιδέα του να βάλει στη γιορτή πρωταθλήτριες από πρωταθλήματα χαμηλότερης ταχύτητας. Επειδή σε αυτό το επίπεδο όμως υπάρχουν πολλά ανήσυχα μυαλά που ψάχνουν τη λύση, είναι περίπου βέβαιο ότι θα τη βρουν.
Πριν από λίγο καιρό ο Φερνάντο Σάντος μου έλεγε πόσο εντυπωσιασμένος είναι από την βελτίωση των θεωρητικά μικρών ομάδων της Super League. Να μια ευκαιρία να ανέβει το επίπεδο, να δούμε πιο πολλά παιχνίδια με απρόβλεπτη εξέλιξη, σκέφτηκα. Δίχως να ασχοληθεί το μυαλό μου με τους διαιτητές.
Ακόμη και αν ζήσουμε το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, το καλοκαίρι θα μας βρει με την απορία αν η επόμενη σεζόν θα είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα. Οσο οι Παπάζογλου δεν γίνονται κανόνας και παραμένουν εξαιρέσεις, δεν πρόκειται να παρουσιαστεί η προοπτική να εξελιχθούν σε κερδοφόρες οι ΠΑΕ. Δεν θα δημιουργηθεί η ελπίδα αυτές να αναπτυχθούν, να προοδεύσουν, να μεγαλώσουν. Πόσα ανήσυχα μυαλά, από αυτά που αποφασίζουν, αναζητούν λύση αυτή την εποχή; Γιατί να ελπίζω ότι θα βρεθεί;
