Διαβάζοντας στην «As» ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πολύ κοντά σε συμφωνία για την πρόσληψη του ψυχολόγου Κέρι Σπάκμαν θυμήθηκα πόσες φορές είχα σκεφτεί ότι οι ελληνικές ομάδες πληρώνουν πολύ ακριβά το κόστος της επιλογής τους να αφήνουν ανεξερεύνητο το πεδίο της ψυχολογικής υποστήριξης των ποδοσφαιριστών.
Οι εποχές που αρκούσε ένας προπονητής για να «ντοπάρει», να «φτιάξει», να πωρώσει τους ποδοσφαιριστές είναι πλέον ασπρόμαυρες. Στην Ελλάδα, οι νέοι μάνατζερ των ομάδων αντιλαμβάνονται τη σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης των παικτών. Την αναθέτουν όμως σε ανθρώπους που είτε έχουν διαχρονικά αποδειχθεί αναποτελεσματικοί, είτε είναι μόνο εμπειρικοί, που συνεχίζουν να κάνουν λάθη λόγω της «στου κασίδη το κεφάλι μαθαίνω κομμωτική» μεθοδολογίας που εφαρμόζουν.
Ο Αγγλος ψυχολόγος έχει να παρουσιάσει την δουλειά που έκανε με τον Λιούις Χάμιλτον. Ασχολείται με αθλητές που έχουν ήδη μπει στο top 20 και επιθυμούν να φτάσουν στο νούμερο 1. Η τεχνική του βασίζεται πάνω στην μελέτη που κάνει στο νευρικό σύστημα του πελάτη του και στα ευρήματα της παρατήρησης των αντιδράσεων που έχει ο αθλητής σε μια σειρά από καταστάσεις.
Η Ρεάλ τον καλεί για να του αναθέσει τους πιτσιρικάδες της.. Θέλει από αυτόν να γυμνάσει τους έφηβους και τους 20αρηδες ώστε να τους διδάξει τον τρόπο για να απαλλάσσονται από την πίεση, να συγκεντρώνονται στο παιχνίδι και να εξοικειώνονται με την ιδέα των απαιτήσεων που έχει η φανέλα της Ρεάλ στη διάρκεια μιας σεζόν. Θα δουλέψει αρχικά με τον Γκάγκο, τον Ιγκουαΐν, τον Ρομπίνιο, τον Σνάιντερ, τον Πέπε, τον Ρόμπεν και τον Ντρέντε.
Πέρα από όλα τα άλλα αυτή η ιστορία μου έφερε μια πολύ κακή για την ΑΕΚ ανάμνηση: πριν από περίπου 8 χρόνια είχε πληρώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως κόστος για την ψυχολογική υποστήριξη των ποδοσφαιριστών της. Μόνο που τα χρήματα δεν είχαν πάει στους ψυχολόγους, διότι αυτοί δεν εμφανίστηκαν ποτέ στη Νέα Φιλαδέλφεια ή τους Θρακομακεδόνες…
Οι προπονητές που δουλεύουν στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη έχουν ήδη βάλει στο επιτελείο ειδικούς για την επικοινωνία, την υποστήριξη και τη νοητική εκγύμναση των ποδοσφαιριστών. Οι ελληνικές ομάδες εξακολουθούν να δουλεύουν με την παλιά καλή συνταγή. Την ασπρόμαυρη.
