Το περασμένο καλοκαίρι έπιασα για πολλές μέρες την κουβέντα του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε με έναν από τους λίγους Αργεντινούς που είχαν τη δυνατότητα να έρχονται καθημερινά σε επαφή μαζί του. Τον καιρό εκείνο ο μπαλαδόρος με το 10 δεχόταν πολλές προτάσεις, τις οποίες απέρριπτε αβασάνιστα. Δεν τον συγκινούσαν ούτε τα ονόματα των κλαμπ που τον ήθελαν, ούτε το ύψος της προσφοράς. Απέρριπτε τις προσφορές μολονότι αντιλαμβανόταν ότι η Μπόκα, στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός από την Βιγιαρεάλ δεν θα κατάφερνε να ικανοποιήσει το ισπανικό κλαμπ ώστε να τον αγοράσει.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο 29χρονος μέσος έχει υποχρεωθεί να παίζει μπάλα μόνο στην προπόνηση. Στεναχωριέται, αλλά δεν έχει μετανιώσει για την επιλογή του. Μετράει τις ώρες μέχρι τον ερχόμενο Ιανουάριο, για την Πρωτοχρονιά που θα του δώσει το δικαίωμα να υπογράψει συμβόλαιο με την Μπόκα, στην οποία λογικά θα επιστρέψει το ερχόμενο καλοκαίρι. Μέχρι τότε θα αρκείται στη χαρά και την εκτόνωση που του προσφέρουν οι αγώνες της εθνικής ομάδας.
Τι τον κάνει να απορρίπτει τις προτάσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ; Πώς λέει όχι στον Φέργκιουνσον, στον Βενγκέρ, στον Αντσελότι; Η προτεραιότητά του δεν είναι το συμβόλαιο, μου απαντά απλοϊκά ο φίλος του. Η προτεραιότητά του είναι η οικογένεια, τα παιδιά, οι συγγενείς. Και η σκέψη ότι θα μετανάστευε σε μια χώρα όπου ο κόσμος δεν μιλά ισπανικά λειτουργούσε πάντοτε αποτρεπτικά. «Τι θέλω; Να παίζω μπάλα και να βλέπω χαρούμενα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Δηλαδή, να παίζω στη Μπόκα», απαντά στις ερωτήσεις. Και φτάνει να δηλώνει ότι «όποτε βλέπω έναν άλλο ποδοσφαιριστή να φορά τη φανέλα της Μπόκα με το 10 αισθάνομαι ότι του την έχω δανείσει, δεν είναι δική του. Είναι δική μου». Και αν για κάποιο λόγο δεν καταφέρει να επιστρέψει στην Μπόκα, θα επιλέξει ομάδα με τα παραπάνω κριτήρια και όχι με πρώτο κριτήριο την ποδοσφαιρική φιλοδοξία του.
Στην εποχή της απόλυτης μπίζνας στη μπάλα κυκλοφορούν ακόμη καλλιτέχνες, που δεν δίνουν σημασία στην προβολή, τη χλιδή και την επιχείρηση που μπορούν να στήσουν πάνω στο ποδοσφαιρικό ταλέντο τους. Δεν είναι όμως πολλοί. Ο Ρικέλμε είναι είδος υπό εξαφάνιση.
