Διάβαζα την ιστορία για την κατάρρευση μιας εξέδρας ποδοσφαιρικού γηπέδου στη Βραζιλία, η οποία κόστισε τη ζωή επτά ανθρώπων και θυμήθηκα την τραγική ιστορία του σταδίου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θυμήθηκα τα λόγια των ειδικών που κατεδάφισαν το στάδιο της ΑΕΚ. Το «τυχεροί είμαστε που δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι τόσα χρόνια», που μου έλεγαν την ημέρα που κατεδάφισαν την εξέδρα των θυρών 3,5,7.
Οι Βραζιλιάνοι σκέπτονται ήδη να κατασκευάσουν νέο γήπεδο στη θέση αυτού που υπέστη τις ζημιές. Τους επιτρέπει να το σκέπτονται η γνώση ότι έχουν να αντλήσουν κεφάλαια από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Οι Ελληνες, που δεν φαίνεται πιθανό να αναλάβουμε ποτέ μια σημαντική ποδοσφαιρική διοργάνωση, πότε θα δούμε νέα γήπεδα; Η κατασκευή των γηπέδων του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο Ελληνας αποκτά καλύτερες συνθήκες στην εξέδρα. Ελληνες όμως δεν είναι μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει κανείς να νοιάζεται πραγματικά. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες. Ορισμένοι σύγχρονης αντίληψης μάνατζερ ομάδων και μια χούφτα βουλευτές που θέλουν να ικανοποιήσουν ψηφοφόρους.
Είναι πολλά τα ελληνικά γήπεδα που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας. Είναι πολλοί αυτοί που θα ‘πρεπε να νοιάζονται για τη βελτίωση των συνθηκών. Υπάρχουν και κάποιοι που πληρώνονται για αυτή τη δουλειά. Δεν υπάρχει κανείς με όραμα.
