Από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, όταν οι ομάδες άρχισαν να γίνονται πολυεθνικές άρχισε να γεννάται η ανάγκη της καθημερινής παρουσίας εξειδικευμένων μεταφραστών στη ζωή ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ. Οι ελληνικές ομάδες προσέγγισαν το ζήτημα με τον παραδοσιακό ρηχό τρόπο. Χρειάστηκε να έρθουν στην Ελλάδα ορισμένοι σημαντικοί προπονητές για να αρχίσει να αλλάζει με τον καιρό αυτή η αντίληψη. Τα παλιά χρόνια το βασικό κριτήριο επιλογής ενός μεταφραστή ήταν η εχεμύθεια και η εμπιστοσύνη. Σήμερα οι μεταφραστές πρέπει να πληρούν μια σειρά από σημαντικές προδιαγραφές. Η γνώση και την ικανότητα αντίληψης του ποδοσφαίρου είναι πλέον βασικό κριτήριο.
Φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη ο Φερνάντο Σάντος αποφάσισε να μην βάλει μεταφραστή στα αποδυτήρια για επικοινωνεί με τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Είχε χάσει αυτόν που θεωρούσε ιδανικό, επειδή τον είχε προτείνει λίγους μήνες νωρίτερα στον Ζοσέ Πεσέιρο. Προτίμησε να δυσκολεύεται στη συνεννόηση προκειμένου να μην ρισκάρει να χτίσει σε λάθος βάση την επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές.
Ο Σέρα Φερέρ έχει «ερωτευθεί» τον διερμηνέα που χρησιμοποίησε από την πρώτη ημέρα. Για να φτάσει στις ημέρες του έρωτα τον πέρασε από αμέτρητα και διαφορετικών επιπέδων τεστ. Τον ίδιο δρόμο είχε προηγουμένως ακολουθήσει ο Ομπράντοβιτς στην ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.
Πριν από 15 ημέρες ο Μιρτσέα Λουτσέσκου έγινε έξαλλος με τον διερμηνέα του στη Σαχτάρ. Ηταν ο τελευταίος διάσημος προπονητής σε μια λίστα με πολλά μέλη που ξοδεύουν πάρα πολύ χρόνο στην αναζήτηση ενός διερμηνέα με γνώση του ποδοσφαίρου και στη συζήτηση μαζί του μέχρι την ημέρα που θα του εμπιστευθούν την είσοδο στα αποδυτήρια.
Στα ευρωπαϊκά κλαμπ του πρώτου επιπέδου ποιότητας ένας καλός διερμηνέας φτάνει να αμείβεται περισσότερο από όσο ένας ικανός προπονητής στην ελληνική Super League. Στην Ελλάδα οι απλήρωτοι μεταφραστές παραμένουν περισσότεροι από αυτούς που αμείβονται τακτικά. Και οι καλοπληρωμένοι παραμένουν μειοψηφία.
