Μια από τις πιο βασικές απορίες μου σχετικά με τον Παναθηναϊκό το περασμένο καλοκαίρι ήταν αυτή που αφορούσε στον σχηματισμό του ρόστερ. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τους λόγους που οδήγησαν τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή στην επιλογή να μην ενισχύσουν τα δύο άκρα. Η εικόνα της προηγούμενης σεζόν δεν υποστήριζε την επιλογή τους. Ο Παναθηναϊκός ήταν κοντά στην πώληση του Βύντρα. Τίποτα δεν έδειχνε ότι οι πίσω θέσεις στις πτέρυγες ήταν γεμάτες. Τίποτα δεν δημιουργούσε ελπίδα ότι ο ΠΑΟ θα γινόταν καλύτερος σε αυτές τις θέσεις συγκριτικά με πέρσι.
Οι κινήσεις που κάνει ο Παναθηναϊκός τις τελευταίες ημέρες προδίδουν ότι αυτοί που έχουν την ευθύνη φτάνουν να συμφωνήσουν με όσους υποστηρίζουν ότι η ομάδα πονάει στα άκρα. Για τον λόγο αυτό επιχειρούν να ολοκληρώσουν τη συμφωνία με τη Λάρισα για την απόκτηση του Γιώργου Γκαλίτσιου.
Δίχως ποιοτικούς ακραίους, με ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτική και επιθετική απόδοση και έναν μέσο που να κινείται στον άξονα και να έχει την ικανότητα να παίξει και να δημιουργήσει κάθετα, είναι αδύνατο να βάλει ο Παναθηναϊκός μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του. Είναι πιθανό να βελτιωθεί αν επιστρέψουν ο Γκονζάλες και ο Νίνης. Δίχως ακραίους και «8αρι» όμως δεν θα γίνει πλήρης.
