Το γκολ που πέτυχε σήμερα απέναντι στην Αρσεναλ ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ μου θύμισε για πολλοστή φορά τον Γιάννη Παθιακάκη. Τον προπονητή με το καλύτερο μάτι που έχω συναντήσει στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Είχε το χάρισμα να διαβάζει το ταλέντο στην απόδοση ενός ποδοσφαιριστή. Του αρκούσαν ένα δύο παιχνίδια για να βγάλει συμπέρασμα για έναν παίκτη. Θυμάμαι όλους τους παίκτες για τους οποίους μου είχε μιλήσει τον καιρό που εργάστηκε στην ΑΕΚ. Για τον Βούλγαρο της Τότεναμ, για τον Χλεμπ, τον Σάμουελ, τον Αρουαμπαρένα.
Αν δεν είχε φύγει τόσο νωρίς από τη ζωή και είχε τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι αυτή θα ήταν μια πολύ πιο ταιριαστή, πιο υγιεινή και το ίδιο δημιουργική και επικερδής ενασχόληση, ο Γιάννης Παθιακάκης θα γινόταν ο καλύτερος Ελληνας σκάουτερ. Γράφω την ιστορία όχι μόνο για τη δική του υστεροφημία, αλλά και επειδή αποτελεί απόδειξη του ισχυρισμού ότι οι Ελληνες του ποδοσφαίρου μπορούν να ανακαλύψουν τα ταλέντα πριν από τους Αγγλους και τους Ισπανούς. Ο Παθιακάκης μου μιλούσε γι’ αυτούς προτού τους αγοράσουν οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι. Τι πρέπει να κάνουν οι Ελληνες; Να εμπιστευθούν τα καλά μάτια, να δουλέψουν μεθοδικά και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή για τη δημιουργία ενός κλαμπ που θα δει το μέγεθός του να αποκτά ευρωπαϊκές διαστάσεις.
