Διαβάζοντας στους Times ένα άρθρο που απαριθμούσε τα προτερήματα του Φάμπιο Καπέλο, τον οποίο ο συντάκτης παρουσίασε ως μια πολύ καλή επιλογή για τον πάγκο της Αγγλίας, σταμάτησα στην «αρετή που έχει να επιβάλει αυστηρούς κανόνες πειθαρχίας», όπως σημείωνε ο αρθρογράφος. Δεν βασιζόταν στην εμπειρία του από την μεθοδική παρατήρηση της δουλειάς του Ιταλού. Μετέφερε την εντύπωση που σχημάτισε για τον Καπέλο μέσα από κείμενα και διηγήσεις ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του σε διάφορους πάγκους.
Η εικόνα που μετέφερε ο Αγγλος συντάκτης παίζει μπουνιές με την εντύπωση που σχημάτισα για τον Καπέλο τον Φεβρουάριο του 2005, όταν πέρασα μερικές ημέρες μέσα στο προπονητικό κέντρο της Ρόμα. Ο Ιταλός είχε εγκαταλείψει πριν από μερικούς μήνες την Ρόμα. Ποδοσφαιριστές, υπάλληλοι της ομάδας και δημοσιογράφοι είχαν να διηγούνται ιστορίες που σου έδιναν την εντύπωση ότι το image του άτεγκτου Καπέλο ήταν μια ψευδαίσθηση που ο ίδιος είχε καταφέρει να δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου. Ακουσα ιστορίες για πατσαβούρες και φανέλες που είχε δεχθεί στο πρόσωπο από τον Κασάνο, για βαριές κουβέντες που είχε ακούσει από τον Τότι και για διάφορες άλλες αταξίες Ιταλών (κυρίως) ποδοσφαιριστών, τις οποίες είχε αφήσει ατιμώρητες.
Είμαι βέβαιος ότι ορισμένα από αυτά που άκουσα ήταν φουσκωμένα. Ξέρω όμως καλά ότι ορισμένα ήταν αλήθεια. Στην Ελλάδα ένας προπονητής – πρωταγωνιστής σε επεισόδια σαν αυτά που μου είχαν διηγηθεί θα είχε γίνει ρεντίκολο σε διάστημα ενός μήνα.
Αρθρα σαν αυτό των Times έρχεται να δείξει για πολλοστή φορά ότι οι Ελληνες αθλητικοί συντάκτες έχουμε αναγάγει σε τέχνη την απομυθοποίηση των πρωταγωνιστών σε χρόνο dt. Και βοηθά να αντιληφθούμε πόσο διαφορετική είναι η νοοτροπία των Ιταλών. Στέκονται σχεδόν αδιάφορα απέναντι στο «κουτσομπολιό» των αποδυτηρίων. Και δεν βιάζονται να κρίνουν τη δουλειά ενός προπονητή μέσα από τις διηγήσεις τρίτων. Βασικό κριτήριο της ικανότητας ενός προπονητή παραμένει η δουλειά που παρουσιάζει στους αγώνες. Και κάπως έτσι φτάνει, μέσα από τις διηγήσεις των Ιταλών, ένας Αγγλος να σχηματίζει την εντύπωση ότι στη λίστα των προτερημάτων του Καπέλο υπάρχει η πειθαρχία. Αν ο Καπέλο είχε εργαστεί στην Ελλάδα και ο Αγγλος έψαχνε να αντλήσει πληροφόρηση από ελληνικές πηγές, ο Φάμπιο δεν θα είχε καμιά τύχη να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής.
