Σχόλια πάνω στις αθλητικές ειδήσεις και λοιπές σημειώσεις. Postάρει ο Βασίλης Σαμπράκος. Facebook.com/vasilis.sambrakos twitter.com/Vsambrakos notes from a Greek sports journalist
Ενα blog για όσα συμβαίνουν στον αθλητισμό και όσα απασχολούν έναν αθλητικό δημοσιογράφο.
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007
Μαθήματα στρατηγικής από τον «Special One»
Κάθε κίνηση είναι μια ακόμη απόδειξη: ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο πρώτος προπονητής που έχει αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το star system αν κανείς το διαχειριστεί έξυπνα.
Η προοπτική να αναλάβει αυτή την εποχή την εθνική Αγγλίας τον άφηνε περίπου αδιάφορο. Ο Πορτογάλος όμως έβαλε αμέσως στόχο: να εκμεταλλευτεί στρατηγικά μια πρόταση που τον αφήνει αδιάφορο. Το έκανε. Το πέτυχε.
Ετοίμασε ένα 4ετές πλάνο για την εθνική με κάθε λεπτομέρεια. Το γέμισε απαιτήσεις που δημιουργούσαν την εντύπωση ότι αυτός που το επεξεργάστηκε νοιάζεται πολύ για την επιτυχία και το εμπνεύστηκε με βασικό κίνητρο την φιλοδοξία και όχι την κονόμα.
Το πλάνο ζητούσε την κατασκευή νέου προπονητικού κέντρου, απαιτούσε την πρόσληψη όλων των συνεργατών του, προέβλεπε δαπάνες για τη στενή παρατήρηση όλων των Αγγλων ποδοσφαιριστών που παίζουν μακριά από την πατρίδα τους. Ετοίμασε ένα πλάνο γεμάτο ρεαλισμό και φιλοδοξία για να δώσει στην ομοσπονδία την εντύπωση ότι στάθηκε σαν σοβαρός συνομιλητής σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Και το πέτυχε. Ο αγγλικός και εν συνεχεία ο ευρωπαϊκός Τύπος τον παρουσίασαν ως το απόλυτο φαβορί. Η επιτυχία της μπλόφας στην παρτίδα πόκερ που έστησε ήταν απόλυτη. Σήμερα οι Αγγλοι πιστεύουν ότι η ομοσπονδία τον ήθελε πολύ, ότι ήταν ο εκλεκτός και ο Μουρίνιο για κάποιο μυστήριο λόγο αποφάσισε να αυτόεξαιρεθεί. Στα μάτια των Αγγλων ο Καπέλο ήταν η δεύτερη επιλογή. Τι εξασφάλισε με τον τρόπο αυτό ο Πορτογάλος; Σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα της Αγγλίας, ο Μουρίνιο θα μπαίνει στην κουβέντα.
Για μια ακόμη φορά ο «Special One» επιβεβαίωσε τον τίτλο του. Και έκανε χαρούμενους όσους τον ενδιέφερε να κάνει χαρούμενους: τους Πορτογάλους, που καμαρώνουν ότι «το δικό μας παιδί είχε τα κότσια να πει όχι σε μια προσφορά 9 εκατ. ευρώ το χρόνο». Και τον επόμενο εργοδότη του, που γοητεύεται στην ιδέα να πάρει την υπογραφή του προπονητή που είπε όχι στην εθνική Αγγλίας.