Την ευθύνη έχει πάντα το αφεντικό

Τα μηνύματά σας είναι πάρα πολλά. Δεν τα προλαβαίνω. Όχι επειδή μου λείπει η διάθεση να απαντήσω, αλλά επειδή έχουμε μπει στην τελική ευθεία για την έκδοση της αθλητικής εφημερίδας. Θα μπορούσα να στήσω ένα blog μόνο για να σας διηγούμαι αυτή την εμπειρία. Προτιμώ όμως να μην σας πω πολλά για το έντυπο που σχεδιάζουμε και τις ιδέες των περίπου 50 ανθρώπων που δουλεύουν ήδη για τη δημιουργία μιας νέας αθλητικής εφημερίδας.


Ακολουθώ τον προβληματισμό των ΑΕΚτσήδων για την εξέλιξη της σεζόν. Και σχολιάζω: την ευθύνη έχει πάντα αυτός που κάνει τις επιλογές, το αφεντικό.



Για να απαντήσω σε όσα με ρωτούν φίλοι του Παναθηναϊκού, μεταφέρω την εκτίμηση ενός Πορτογάλου αθλητικού συντάκτη: το πιο ενδιαφέρον διάστημα στην παρατήρηση της δουλειάς του Πεσέιρο είναι το φινάλε μιας σεζόν. Διότι του έχει συμβεί να χύνει στο τέλος την καρδάρα.


Στα σχόλια για την ποιότητα του θεάματος που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός, το δικό μου σχόλιο είναι παρόμοιο με αυτό για την ΑΕΚ: την ευθύνη έχει πάντα το αφεντικό. Αυτό κάνει τις επιλογές, με πρώτη και βασικότερη αυτή του προπονητή.

Και επειδή τούτη την εβδομάδα είχα την έκπληξη να διαβάσω δύο ΠΑΟΚτσήδικα μηνύματα, επαναλαμβάνω: ο Σάντος δεν περίμενε αυτή τη νίκη για να βαφτιστεί καλός προπονητής. Ούτε ο Μπάγεβιτς αυτή την ήττα για να χαρακτηριστεί μέτριος ή κακός. Το ποδόσφαιρο δεν είναι τέχνη της μιας Κυριακής.

Ο κίνδυνος επανάληψης του λάθους

Πόσα λάθη έκανε η ΑΕΚ με τον Λορένσο Σέρα Φερέρ; Δυσκολεύομαι να τα μετρήσω.
Το κακό για την ΑΕΚ είναι ότι η ζημιά που της δημιούργησε η συνεργασία με τον Ισπανό είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που υπέστη το επαγγελματικό προφίλ του Φερέρ.

Η ΑΕΚ τον έκανε Βενγκέρ και του έδωσε όλες τις αρμοδιότητες. Και τώρα θα της πάρει χρόνο να στήσει και να εξελίξει το δίκτυο παρακολούθησης και εντοπισμού ποδοσφαιριστών.

Η ΑΕΚ του εμπιστεύθηκε την εξέλιξη των πιτσιρικάδων της. Και τώρα πρέπει να ασχοληθεί πολύ για να μην κάψει όσους έκαιγε ο Ισπανός.

Η απόλυσή του δεν είναι εγγύηση επίλυσης των προβλημάτων της. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει πλέον η ΑΕΚ: να διορθώσει το λάθος με ένα ακόμη λάθος.

Λάθος μεγάλο αποδείχθηκε η πρόωρη επέκταση του συμβολαίου του Φερέρ. Και τώρα θα το πληρώσει ακριβά το κόστος η ΑΕΚ. Όχι μόνο οικονομικά. Διότι ο Σέρα θα μιλήσει. Και θα πλήξει το προφίλ της ΑΕΚ. Όχι στην Ελλάδα. Εξω.

Στη διάρκεια των επόμενων ημερών θα διαπιστώσουμε αν ο Νικολαΐδης ήταν προετοιμασμένος για αυτή την εξέλιξη. Αν δεν ήταν, δηλαδή αν διορθώσει το λάθος του με ένα ακόμη λάθος, η ΑΕΚ δεν θα χάσει μόνο την τρέχουσα σεζόν. Θα χάσει και την επόμενη. Αυτό θα της συμβεί αν τώρα επιλεγεί και προσληφθεί υπό την πίεση του χρόνου και του κόσμου ένας προπονητής με κλειστό πολυετές συμβόλαιο.

Ο Φερέρ, ο Πεσέιρο, η διαιτησία...

Προσπαθώ να απαντώ στις ερωτήσεις σας. Εδώ ξεχωρίζω τις πιο δημοφιλής που έχω δεχθεί τις τελευταίες ημέρες στα μηνύματά σας.

Ναι, συμφωνώ ότι πλέον ο Σέρα Φερέρ δεν μπορεί να προσφέρει στην ΑΕΚ. Σιχαίνομαι το «τα ‘λεγα». Χαίρομαι όμως που οι περισσότεροι επισημαίνετε την αμφιβολία που διατύπωνα από πέρσι. Και χαίρομαι πολύ επειδή ορισμένοι από εσάς που σήμερα στέλνετε μηνύματα θυμάστε ότι μου στέλνατε και τον καιρό εκείνο για να παραπονεθείτε ότι είμαι πολύ αυστηρός με τον Ισπανό. Αναγνωρίστε στον αθλητικό συντάκτη το δικαίωμα να αμφιβάλει με τεκμηρίωση της αμφιβολίας.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που ικανοποιούνται με την ποιότητα του θεάματος που προσφέρει ο Παναθηναϊκός. Υπάρχει όμως σχέδιο. Πολύ ορατό. Και επειδή το σχέδιο δείχνει σήμερα αποτελεσματικό, ο σχεδιαστής δικαιούται να ισχυρίζεται ότι μπορεί να το εξελίξει αν του προσφέρουν τα κατάλληλα εργαλεία. Ναι, πολύ καλά θυμάστε ότι από την αρχή της σεζόν έγραφα ότι ο Ζοσέ Πεσέιρο είναι ένας καλά διαβασμένος, όχι αδιάφορος προπονητής. Αρχίζει να μου δημιουργεί την περιέργεια να τον δω να λειτουργεί σε μια ομάδα, αφού προηγουμένως έχει ενεργώς συμμετάσχει στον σχηματισμό του ρόστερ της.

Δεν αντέχω τις συζητήσεις για τη διαιτησία. Ούτε τη συμμετοχή σε προβληματισμούς για την αλλαγή που δεν έρχεται. Η κατάσταση δεν αλλάζει επειδή ουδείς θέλει να την αλλάξει. Είναι τόσο απλό και τόσο τραγικό. Μη μου ζητάτε απάντηση σε ερωτήσεις τύπου «ήταν πέναλτι;», «ήταν οφσάιντ;». Εχω το ίδιο καλή όραση με εσάς, την ίδια γνώση των κανονισμών. Και σιχαίνομαι όσο και εσείς τύπους που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τη νοημοσύνη μου…

Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο

Στήνοντας αφτί στις συζητήσεις των ποδοσφαιριστών, στη διάρκεια της παραμονής τους στην Κύπρο για τα αγωνιστικά τεστ της Εθνικής, ο παρατηρητής θα κατέληγε σε δύο συμπεράσματα: πικραίνονται αφάνταστα στη διάρκεια μιας κουβέντας για την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου, το πρόσωπό τους φωτίζει κάθε φορά που συζητούν για τις δυνατότητες της Εθνικής και την προοπτική καλής πορείας στο Euro 2008.

Όταν στέκονται μπροστά από μικρόφωνα και κάμερες, οι ποδοσφαιριστές σιδερώνουν τον λόγο τους. Οι περισσότεροι δεν σκέφτονται καν να μιλήσουν ανοιχτά. Να πουν στη δημόσια συζήτηση όσα λένε μεταξύ τους. Γιατί; «Για να μην μπλέξω. Υπάρχει λόγος να μπλέκω, να επιτρέπω στον καθένα να με πιάνει στο στόμα και το πληκτρολόγιό του και να βγάζει χολή;», απαντούν.

Ποιος φταίει γι’ αυτό; Ποιος έχει υποχρεώσει τους ποδοσφαιριστές να λογοκρίνονται στα όρια της φίμωσης; Πρώτοι από όλους εμείς, οι αθλητικοί συντάκτες.

Την ώρα του αποχαιρετισμού, στο «Ελ. Βενιζέλος», οι ντόπιοι εύχονταν σήμερα στους ξένους, αυτούς που παίζουν έξω, «καλό ταξίδι». Τι εύχονταν οι ξένοι στους ντόπιους; «Καλό κουράγιο». Μαζί με μια συμβουλή: «Μην ασχολείσαι, μην τρελαίνεσαι. Παίξε τη μπάλα σου, Euro έρχεται, να πάμε καλά και να φύγεις κι εσύ έξω».

Κάποτε οι ποδοσφαιριστές επεδίωκαν την μετανάστευση πρώτα και πριν απ’ όλα για τα παραπάνω χρήματα. Σήμερα οι διαφορές στο οικονομικό σπάνια είναι τόσο μεγάλες. Το βασικό κίνητρο είναι άλλο. «Να ηρεμήσω, να απολαύσω το παιχνίδι, να φύγω από τη μιζέρια και τη γκρίνια, να σταματήσω να μιλάω για διαιτησία και παρασκήνιο, να παίξω σε γήπεδα της προκοπής, να μη φοβάμαι μην μου σπάσουν το αυτοκίνητο». Ελληνικό ποδόσφαιρο 2008. Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης 2004…

ΚΕΔ: Σώζει την τιμή του ποδοσφαίρου…

Η 4η Φεβρουαρίου 2008 θα γιορτάζεται από τις γενιές του μέλλοντος ως η επέτειος εξυγίανσης της ελληνικής διαιτησίας και επίλυσης όλων των προβλημάτων που ταλαιπώρησαν επί δεκαετίες το ποδόσφαιρο.

Οι σημερινές γενιές γίνονται μάρτυρες μιας ιστορικής πράξης, την οποία θα διηγούνται στο μέλλον με καμάρι. Θα γεμίσουν ικανοποίηση κάθε φορά που θα μιλούν για την ημέρα που η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας αποφάσισε να βάλει βαθιά το μαχαίρι, να το φτάσει μέχρι το κόκαλο.

Με μεγάλη γενναιότητα η Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας αποφάσισε να θέσει εκτός πινάκων διαιτησίας τον διαιτητή Θεόφιλο Φωτιάδη (ΣΔΠ Θεσσαλονίκης). Στη σχετική ανακοίνωση δεν αναφέρεται αν ο Φωτιάδης θα τιμηθεί με πλακέτα για τη χθεσινή προσφορά του προς το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν έγινε γνωστό ούτε αν θα του απονεμηθεί το βραβείο για το ρεκόρ των τριών πνιγμένων πέναλτι.

Η γενναιότητα της ΚΕΔ δεν σταματά εκεί. Αποφάσιε να υποβιβάσει στη Β’ Εθνική τον διαιτητή Κωνσταντίνο Παπασταμάτη (ΣΔΠ Αθηνών), για να πάρει το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής λίγη από τη λάμψη της SuperLeague.

Το εξοργιστικό με αυτούς τους τύπους στην ΚΕΔ και την ΕΠΟ δεν είναι ότι μας κοροϊδεύουν. Είναι ότι προσποιούνται πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουμε καταλάβει χρόνια τώρα ότι μας κοροϊδεύουν. Επιμένουν να νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν πολύ κόσμο για πολύ καιρό…

Τα «ψώνια» των διεκδικητών

Χαίρομαι πάρα πολύ να κάνουμε πιο ζωντανό τον διάλογό μας σε αυτό το blog. Προσπαθώ να απαντώ προσωπικά σε καθέναν από εσάς. Επιλέγω όμως ορισμένα μηνύματα, αυτά με τις πιο συχνές ερωτήσεις ή τοποθετήσεις και τα «κρεμάω» μαζί με το σχόλιο ή την απάντησή μου ώστε να καλύπτω όσο το δυνατόν περισσότερους από εσάς που επικοινωνείτε μαζί μου.

Ο Σωτήρης, επισκέπτης του blog, σημειώνει: «Παναθηναικός και ΑΕΚ φρόντισαν να ενισχυθούν και οι δυο με επιθετικούς, λησμονώντας ότι για να φτάσει η μπάλα στην επίθεση χρειάζεται το κατάλληλο κέντρο. Ο Παναθηναικός εμφανίζει έντονο πρόβλημα στην ανάπτυξη και παρόλο που η απόκτηση του Σπυρόπουλου βοήθα το αριστερό άκρο θεωρώ ότι ήταν επιτακτική η απόκτηση ενός η δυο χαφ που θα έδιναν ταχύτητα στο δεξιό άκρο και κάθετες μπαλιές που τόσο λείπουν ώστε να μπορεί να διασπά κλειστές άμυνες .

Από την άλλη ο Φερέρ κοντεύει να μας τρελάνει με την επιλογή, όταν δεν αγωνίζεται ο Ζήκος, να βάζει μπροστά στους κόφτες τον Τόζερ και πιο μπροστά τον Ενσαλίβα. Είναι κατά την γνώμη μου απαράδεκτο αυτό, διότι και ο Ούγγρος παίκτης χάνεται και η ομάδα ζημιώνεται κυρίως ανασταλτικά.

Δυστυχώς αντί να πάρει ένα κλασικό κόφτη ώστε να βοηθήσει προς το παρόν και κατόπιν να αντικαταστήσει τον Ζήκο πήρε δυο φόρ. Η μόνη ομάδα που ενισχύθηκε ουσιαστικά στη μεσαία γραμμή είναι ο Ολυμπιακός με τον Μπελούτσι. Και αυτή η μεταγραφή ίσως να κάνει και την διαφορά στο δρόμο για τον τίτλο».

Οι απόψεις μου; Η ΑΕΚ έπρεπε να αποκτήσει κεντρικό αμυντικό, διότι ο Φερέρ δεν έχει καμιά εγγύηση ότι ο Δέλλας θα «σηκώσει» όλα τα παιχνίδια. Ο Ζεράλντο Αλβες είναι αμυντικός «περιορισμένης ευθύνης». Πίσω από Δέλλα και Παπασταθόπουλο υπάρχουν μόνο λύσεις ανάγκης (Ενσαλίβα, Ζήκος). Και για τον Φερέρ δεν υπάρχει Ασκάρατε. Παίρνει μεγάλο ρίσκο ο Ισπανός που πηγαίνει δίχως τρίτο κεντρικό αμυντικό επιπέδου, δίχως δεύτερο δεξί μπακ.

Ο Παναθηναϊκός κάλυψε μια σημαντική αδυναμία (απόκτηση Σπυρόπουλου), αλλά δεν αγόρασε κάθετη πάσα. Και αυτή θα του λείψει πολύ αν ο Γκονζάλες δεν φτάσει σε χρόνο dt στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από τον τραυματισμό του.

Από τον Ολυμπιακό περίμενα κάτι παραπάνω σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο. Έναν δημιουργικό χαφ για τον άξονα και έναν ακόμη παίκτη – επιλογή 11αδας για την επίθεση. Αν όμως σταθεί τυχερός και δεν έχει τραυματισμούς, μπορεί να φτάσει μέχρι τον τερματισμό δίχως να πληρώσει την έλλειψη μεγάλου αριθμού ενδεκαδάτων ποδοσφαιριστών.

Δεν θα φταίει μόνο η διαιτησία…

Ενας επισκέπτης του blog, ο Παναγιώτης μοιράστηκε μαζί του τον προβληματισμό του για τον σχεδιασμό της ΑΕΚ στις μεταγραφές. Μετά τη διαπίστωση ότι η ΑΕΚ είχε ανάγκη σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο να ενισχυθεί ποιοτικά για να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην προσπάθεια που κάνει για να τερματίσει πρώτη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ομάδα που υποστηρίζει ρισκάρει να χάσει μια μεγάλη ευκαιρία που της παρουσιάστηκε. Συμφωνώ.

Τις τελευταίες ημέρες τα μέλη της κοινωνίας της ΑΕΚ αναπτύσσουν στις κουβέντες τον προβληματισμό σχετικά με την απόδοση των διαιτητών στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Είναι λογικό να κάνουν αυτή την κουβέντα οι ποδοσφαιριστές. Κάπου εκεί όμως αρχίζει να δημιουργείται ο κίνδυνος: να εμφανίσει η ΑΕΚ τα συμπτώματα της ασθένειας που τόσο την ταλαιπώρησε πολύ από τα μέσα της περασμένης 10ετίας μέχρι και το 2004.

Μέσα από τα μηνύματα των ΑΕΚτσήδων στο email μου και από αυτά που αντιλαμβάνομαι σχετικά με τη στάση τους στην εξέδρα, στα ραδιόφωνα και τα forums φτάνω στο συμπέρασμα ότι η σεζόν είναι οριακής σημασίας.

Το πιο εύκολο για την ΑΕΚ θα είναι να σκέπτεται από τώρα να τα ρίξει στη διαιτησία. Είναι πολύ πιθανό να τερματίσει γεμάτη δικαιολογημένα παράπονα. Δεν είναι δυνατόν όμως αυτά να απαλλάξουν τους πρωταγωνιστές από την ευθύνη. Η ΑΕΚ έχει μπροστά της την τελευταία μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Το σκεπτικό αυτής της εκτίμησης θα το αναλύσω προσεχώς.

Αν δεν τα καταφέρει, δεν θα φταίνε μόνο οι κακοί διαιτητές. Θα φταίνε και πολλά από τα πρόσωπα, από τους πρωταγωνιστές. Και αυτή η ανάλυση θα γίνει στον καιρό της. Προς το παρόν μια υποσημείωση: μου προκαλεί απορία η επιλογή ανθρώπων που έχουν χρηματοδοτήσει την ΑΕΚ στη διάρκεια 3,5 ετών γεμάτων δυσκολίες να μην κινούνται γενναιόδωρα στην πιο κρίσιμη στιγμή. Αν η ΑΕΚ προδοθεί από την ποιότητά της και όχι από τους διαιτητές, η ιστορία θα γράψει ότι οι «χορηγοί» του κλαμπ αδίκησαν την προσπάθειά τους.

Όχι μόνο επειδή δεν έδωσαν σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο την ώθηση που χρειαζόταν η ομάδα για να τερματίσει πρώτη, αλλά και επειδή ξεκίνησαν λάθος τη σεζόν. Εδωσαν την εντύπωση ότι νοιάζονται μόνο για τον τίτλο. Και επειδή η σεζόν τελειώνει χωρίς έργα για προπονητικό κέντρο και γήπεδο, χωρίς νέα ταλέντα που αναδείχθηκαν, αν τελειώσει χωρίς τίτλο, το dvd της ΑΕΚ για την περίοδο 2007-’08 θα έχει εξώφυλλο το «μια τρύπα στο νερό». Κι αυτό το θέμα χρειάζεται ανάλυση. Υπομονή. Ετοιμάζουμε μια καλή εφημερίδα…

Δεύτερη ευκαιρία για το στοίχημα

Το περασμένο καλοκαίρι, τον καιρό των πρώτων προπονήσεων κατά την επιστροφή στον Παναθηναϊκό, ο Γιώργος Καραγκούνης έβαζε στοιχήματα. Ένα από αυτά ήταν ο Βαγγέλης Μάντζιος. Ο πρωταγωνιστής πολλών συζητήσεων που έκαναν οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας, κάθε φορά που ερχόταν οι κουβέντα σε Ελληνες που αξίζουν μια ευκαιρία να παίξουν σε καλύτερο πρωτάθλημα.

Το στοίχημα για τον Μάντζιο, σύμφωνα με τη γνώμη των ειδικών, δηλαδή των ποδοσφαιριστών, ήταν ανέκαθεν να σταθεροποιήσει την απόδοση στο υψηλό επίπεδο. Ο Καραγκούνης ήταν σίγουρος ότι θα τον βοηθούσε να το επιτύχει. Και οι κουβέντες τελείωναν με την υπόθεση «αν ο Μάντζιος αποκτήσει διάρκεια θα παίξει σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα».

Ο Καραγκούνης δεν είναι τρελός. Ούτε άσχετος. Η εκτίμηση που κάνει για τον Μάντζιο βρίσκει πολλούς υποστηρικτές στην κοινωνία των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο. Η «τυπάρα» έχασε το στοίχημα. Ο Μάντζιος έχει μια ακόμη ευκαιρία να το κερδίσει. Παίρνει την ευκαιρία να παίξει έξω. Μεγάλη ευκαιρία, επειδή πάει να παίξει στο πρωτάθλημα που η τεχνική κάνει τη διαφορά. Δεν είναι δύσκολο να ζήσουμε ένα νέο φαινόμενο Γκέκα. Να τα βάζει δηλαδή ο Ελληνας επιθετικός και να αρχίσουμε να τα βάζουμε με τον Παναθηναϊκό που δεν τον κράτησε.

Σε αυτή την υπόθεση όμως ουδείς θα μπορεί να χρεώσει στον Παναθηναϊκό ευθύνη επειδή δεν επέμεινε στον Μάντζιο. Το έκανε. Ο Μάντζιος αδίκησε τον εαυτό του. Το «φύγε εσύ, έλα εσύ» στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι μεγάλο ελαφρυντικό. Δεν δικαιολογεί όμως το pause που πάτησε στην εξέλιξή του ο διεθνής επιθετικός. Στα 25 του κάνει, έστω δοκιμαστικά, το βήμα. Αν χάσει και αυτή την ευκαιρία, η κουβέντα με τον καθρέφτη του θα καταλήγει σε αναστεναγμούς. Διότι θα έχει φύγει από την γκάμα των δικαιολογιών το «φταίει το κλίμα στον Παναθηναϊκό». Αν κερδίσει το στοίχημα, η Εθνική θα έχει κερδίσει έναν εκ των καλύτερων σύγχρονων επιθετικών. Διότι στην καλή του μέρα τέτοιος είναι ο Μάντζιος.

Η "εξαφάνισή" μου και η νέα εφημερίδα

Ζητώ συγγνώμη που δεν βρίσκω τον χρόνο για να απαντώ ξεχωριστά στις ερωτήσεις σας. Με κολακεύει αφάνταστα το ενδιαφέρον που δείχνετε σε ανθρώπινο και επαγγελματικό επίπεδο για μένα.

Εχω αφοσιωθεί στην προετοιμασία της αθλητικής εφημερίδας του ΔΟΛ, η οποία πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει. Αυτός είναι ο λόγος της «εξαφάνισής» μου. Δεν ήταν δική μου επιλογή να σταματήσω τις εκπομπές στον Σπορ FM. Ηταν επιλογή των ιδιοκτητών, την οποία σεβάστηκα. Από τη στιγμή που ανακοίνωσα την αποχώρησή μου από τη SportDay θεώρησαν ότι έπρεπε να αποχωρήσω και από τον Σπορ FM. Και έτσι έγινε.

Η επιστροφή στο μικρόφωνο είναι μια από τις επιθυμίες μου. Την ημέρα που θα γνωρίζω πότε θα γίνει και σε ποια συχνότητα, οι επισκέπτες αυτού του blog θα είστε οι πρώτοι που θα μάθετε τα νέα μου. Προς το παρόν δεν γράφω σε κάποια εφημερίδα. Για λίγο καιρό ακόμη θα με βρίσκετε μόνο εδώ.

Δεν θέλω να σας πω για την ώρα πολλά για τη νέα εφημερίδα. Σύντομα θα μάθετε τα ονόματα των συνεργατών μου και των δημοσιογράφων που εργάζονται ή πρόκειται σύντομα να ξεκινήσουν τη συνεργασία μαζί μας. Εχω την πίστη ότι σε αυτή την εφημερίδα θα συναντήσετε πολλούς δημοσιογράφους που εμπιστεύεστε.

Η βασική μου ανησυχία είναι να «κρεμάσουμε» στο περίπτερο μια εφημερίδα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες, την αισθητική, την κουλτούρα σας, θα σας εκφράζει και θα γίνει η καλύτερη αθλητική παρέα σας. Δουλεύουμε με αυτή την ανησυχία τους τελευταίους τρεις μήνες. Λίγη υπομονή ακόμη. Αξίζει τον κόπο, για να σας προσφέρουμε ένα πολύ αξιόλογο έντυπο.

Το κόστος της αλήθειας

Η αλήθεια έχει κόστος. Και ο Φερνάντο Σάντος το πληρώνει. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λένε. Στην περίπτωση της σχέσης του Πορτογάλου προπονητή με την κοινωνία των ΠΑΟκτσήδων όμως το γνωμικό δεν βρίσκει εφαρμογή. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ μένουν με την ανάμνηση της μεγάλης ομάδας του παρελθόντος. Βλέπουν ότι η σημερινή δεν είναι η ομάδα των αναμνήσεών τους. Δεν θέλουν όμως να το ακούν. Ξέρουν καλά ότι οι σαρδέλες δεν είναι αστακοί. Δεν θέλουν όμως να το σκέφτονται. Ούτε να το αποδεχθούν…

Ο Σάντος πλήρωσε στον Παναθηναϊκό πολύ ακριβά την επιλογή του να μην πει από την αρχή όλη την αλήθεια. Στην ΑΕΚ πλήρωσε την ιδέα να επιμείνει στις επαγγελματικές νίκες και να αρνηθεί το θέαμα, το οποίο θυσίασε για να μαζέψει βαθμούς. Στον ΠΑΟΚ δεν θα έπρεπε να πληρώσει τίποτα. Είναι πολυτέλεια για την σημερινή κατάσταση του κλαμπ. Η απώλεια μνήμης όμως είναι ελληνική. Και αν ο Θοδωρής Ζαγοράκης δεν προλάβει, το κακό θα γίνει. Κι ο ΠΑΟΚ, που προσπαθεί να κάνει μισό βήμα προς τα εμπρός σε νοοτροπία, οργάνωση και λειτουργία, θα κάνει άλμα προς τα πίσω…

Ο "Βγενό", ο Σέρα και ο Σπυρόπουλος

Οι υποχρεώσεις μου αφήνουν όλο και λιγότερο διαθέσιμο χρόνο. Οι ερωτήσεις σας πολλές. Προσπαθώ να δίνω απαντήσεις στις περισσότερες. Ορισμένες είναι κοινές. Χαίρομαι να ζητάτε την άποψή μου. Τη δίνω για ορισμένα από τα ζητήματα των ημερών.

Υπόθεση «Βγενόπουλος»: Δεν έχω καταλήξει σε συμπέρασμα. Δεν κρύβω ότι μου έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση η σειρά των γεγονότων. Η συνέντευξη στο «Τριφύλλι», η ανακοίνωση μετά το ματς του κυπέλλου. Δεν νομίζω ότι έχουμε μάθει όλη την αλήθεια. Και γι’ αυτό δεν βιάζομαι να εκτιμήσω την κατάληξη αυτής της ενδιαφέρουσας υπόθεσης. Τα μάτια μου έχουν δει πολλά παρόμοια έργα, στη διάρκεια των ετών που κάλυπτα το ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Αυτή η κίνηση πρέπει να περάσει από πολλά φίλτρα προτού κριθεί με ασφάλεια.


Υπόθεση «Σάνι»: Θεωρώ αδιανόητο η ΑΕΚ του 2008 να συζητά τη χρησιμότητα του 5μηνου δανεισμού ενός ποδοσφαιριστή που δεν έχει προδιαγραφές που να δικαιολογούν την προσμονή να βοηθήσει την ομάδα να πετύχει τον φετινό στόχο της. Θα ήταν μεγάλο πισωγύρισμα η απόκτηση ενός 19χρονου με δανεισμό δίχως προσιτή οψιόν αγοράς. Η εντύπωσή μου είναι ότι η ΑΕΚ έχει χάσει τον προσανατολισμό της στις μεταγραφές. Και απορώ: είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σε έναν μάνατζερ (Φερέρ), που έχει αναλάβει το θέμα των μεταγραφών από τον Φεβρουάριο του 2007; Οι μέχρι σήμερα κινήσεις της ΑΕΚ στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο δεν προδίδουν άρτια προετοιμασία.


Υπόθεση «Σπυρόπουλος»: Μου κάνει εντύπωση το επικοινωνιακό σφάλμα του Ολυμπιακού. Χρεώνεται ήττα σε μια υπόθεση, την οποία είχε εγκαταλείψει προτού ο Παναθηναϊκός κάνει δικό του τον αριστερό μπακ του Πανιωνίου. Το χρεώνεται επειδή οι εφημερίδες είχαν βάψει σήμερα κόκκινο τον Σπυρόπουλο. Οι εφημερίδες το έκαναν επειδή σε αυτή την εκτίμηση τις οδήγησαν οι πηγές τους, οι οποίες ήσαν μέχρι χθες αξιόπιστες.
Εχω καλή γνώμη για το Νίκο Σπυρόπουλο. Εκτιμώ ότι θα έκανε μεγάλο λάθος αν έμενε στον Πανιώνιο. Οι προδιαγραφές του επιτρέπουν την πρόβλεψη ότι θα γίνει ο κορυφαίος Ελληνας της γενιάς του στη θέση του αριστερού μπακ χαφ. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν πολύ έναν παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά. Τον πληρώνει όμως πολύ ακριβά.

Μια ακόμη κίνηση μεγάλου προπονητή

Σε μια κουβέντα με έναν βαθύ γνώστη του μπάσκετ και τακτικού παρατηρητή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αντιλήφθηκα ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν ήταν ποτέ fan του Νικολά Πρκάτσιν. Κυκλοφορούν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει τον Ομπράντοβιτς να χαρακτηρίζει loser τον Κροάτη σέντερ. Και αρκετοί που έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι στον Ομπράντοβιτς δεν αρέσει καθόλου και μόνο επειδή είναι Κροάτης.

Υπάρχει και η κοινή λογική. Αυτή που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αν του γυάλιζε ο Ομπράντοβιτς θα είχε επιχειρήσει να πάρει τον Πρκάτσιν προτού φτάσει αυτός στα 33 χρόνια του. Και θα είχε επιχειρήσει να τον αγοράσει, όχι να τον δανειστεί.

Ο Ομπράντοβιτς δεν τρελαινόταν ποτέ για τον Πρκάτσιν. Και τώρα τον φέρνει στον Παναθηναϊκό. Εκρινε ότι τον χρειάστηκε; Τον παίρνει.

Γραπτές εγγυήσεις δεν κυκλοφορούν στον αθλητισμό για την επιτυχία μιας μεταγραφής. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού όμως εξηγεί με μια ακόμη πράξη τις επιτυχίες του. Αυτό το προτέρημα είναι της κατηγορίας «top level». Είναι ένα από αυτά που κάνουν έναν προπονητή μεγάλο.

Γνωρίζω μόνο δύο προπονητές που έχουν δείξει με πράξεις, σε κάποια εποχή της καριέρας τους, ότι ήξεραν να βάζουν το συμφέρον της ομάδας πάνω από συμπάθειες, αδυναμίες και αισθήματα. Ο ένας πήρε τους περισσότερους τίτλους στην Ελλάδα στο ποδόσφαιρο την τελευταία 20ετία. Ο άλλος σήκωσε το πρωτάθλημα Ευρώπης στην Πορτογαλία.

Ανάγνωση και ερμηνεία της συμπεριφοράς του Μπάγεβιτς

Η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση από αυτές που δέχθηκα χθες και σήμερα στα μηνύματά σας είχε πρωταγωνιστή τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. «Γιατί έφυγε από τη συνέντευξη Τύπου;», «δικαιολογεί ο χαρακτήρας του τέτοια αντίδραση;», «σημαίνει κάτι για το μέλλον της σχέσης του με τον Αρη αυτή η αποχώρηση;», είναι οι σχετικές ερωτήσεις που δέχθηκα. Απαντώ σύντομα κι απλά:

Οι διοικούντες τον Αρη δεν σχημάτισαν την εντύπωση ότι κάτι τρέχει με τον Μπάγεβιτς, δηλαδή ότι αυτό ήταν ένα σημάδι αποχώρησης. Στη θέση τους δεν θα βιαζόμουν να σχηματίσω εντύπωση.

Ο χαρακτήρας δικαιολογεί την αντίδραση. Την δικαιολογούν και τα χρόνια που περνούν. Δεν έχει πια την υπομονή που είχε στα 40 του. Χάνει την ψυχραιμία, ανεβάζει θερμοκρασία όσο εύκολα του συνέβαινε στη διάρκεια της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του. Και προσέχει περισσότερο τον εαυτό του από όσο πρόσεχε τον 40αρη Μπάγεβιτς. Προσέχει και το «φαίνεσθαι», προσέχει και την υγεία του. Προφυλάσσεται.

Στα 15 χρόνια που γνωρίζω προπονητές έχω διαβάσει αρκετές προσωπικότητας. Ο Μπάγεβιτς είναι αυτός που παρατήρησα περισσότερο. Και ο πιο δυσανάγνωστος. Ακόμη και σήμερα, περίπου 15 χρόνια μετά, δεν είμαι βέβαιος ότι είναι δυνατό κανείς να διαβάσει σωστά τις κινήσεις του. Καμιά φορά άλλωστε δεν τα καταφέρνει ούτε ο ίδιος.

Κάνει τον Κόκκαλη να χαμογελά

Το περασμένο καλοκαίρι ο προπονητής και οι διοικούντες τον Ολυμπιακό προβληματίστηκαν πολύ πάνω στο topic «τερματοφύλακας». Δεν έβρισκαν εύκολα την απάντηση στην ερώτηση «πώς να χειριστούμε το ζήτημα του δεύτερου τερματοφύλακα». Ηθελαν να αποκτήσουν έναν γκολκίπερ με προδιαγραφές να γίνει πρώτος, αλλά δεν ήθελαν να διαταράξουν την ψυχική κατάσταση του Αντώνη Νικοπολίδη.

Η απόφαση ανήκε στον Σωκράτη Κόκκαλη. Δεν αποκτήθηκε τερματοφύλακας με ονοματεπώνυμο – δικαίωμα απαίτησης να φορέσει γάντια βασικού. Για να μην πέσει ψυχολογικά ο Αντώνης.

Με αυτά που βλέπει από τον Νικοπολίδη, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού προφανώς χαμογελά πλατιά. Τουλάχιστον προς το παρόν. Και όσοι είχαμε εκτιμήσει το περασμένο καλοκαίρι (κι ήμασταν πολλοί αυτοί…) ότι ο Νικοπολίδης δεν είχε άλλη χρονιά σε υψηλό επίπεδο οφείλουμε να τον χειροκροτήσουμε και να αναγνωρίσουμε στον καλύτερο σύγχρονο Ελληνα τερματοφύλακα ότι ήξερε καλύτερα από όλους μας τον εαυτό του τον καιρό που αποφάσιζε να συνεχίσει.

Η εξέλιξη ενός ταλέντου

Περίπου 4 χρόνια πίσω. Σε μια προπόνηση της Μονακό στο «Λουι ΙΙ», παραμονή αγώνα με την ΑΕΚ για το Τσάμπιονς Λιγκ, οι Ελληνες δημοσιογράφοι ανακαλύπτουμε τον Εμανουελ Αντεμπαγιόρ. Ενα ψηλόλιγνο επιθετικό, κάτι σαν τον Ελ Χατζί Ντιούφ, τον επιθετικό από τη Σενεγάλη που ανήκει, δίχως να παίζει, στην ΑΕΚ.

Ο Αντεμπαγιόρ μας βγάζει τα μάτια στο δίτερμα. Μας υποχρεώνει να ρωτήσουμε γι’ αυτόν. Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι μας πληροφορούν ότι ο Ντιντιέ Ντεσάμπ έχει ασχοληθεί πολύ με την εξέλιξη του 19χρονου τότε επιθετικού από το Τόνγκο. Η Μονακό τον είχε αποκτήσει τέσσερις μήνες νωρίτερα και ο Ντεσάμπ είχε βάλει στόχο να τον ετοιμάσει το συντομότερο. Για να τον βάλει στη βιτρίνα, δηλαδή στην 11αδα της Μονακό, ώστε να τον δουν τα ευρωπαϊκά κλαμπ και να τον αγοράσουν.

Στην καλύτερή του σεζόν στην Αγγλία, ο Αντεμπαγιόρ εξελίσσεται σε μεγάλο επιθετικό όπλο για την Αρσεναλ. Η Μονακό έχει κερδίσει πολλά από την πώλησή του. Και ο φορ από το Τόνγκο αναφέρεται συχνά στη βοήθεια που πήρε από έναν προπονητή που τον πίστεψε και του έδωσε χρόνο συμμετοχής. Διότι ο Αντεμπαγιόρ έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στη Μονακό από τον καιρό που ήταν ακατέργαστος. Οσοι ήμασταν εκείνο το βράδυ στο «Λουι ΙΙ» το είχαμε διαπιστώσει. Σε παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ, όχι σε έναν αδιάφορο αγώνα κυπέλλου.

Ο Ελ Χατζί Ντιούφ έχει δικαίωμα να ονειρεύεται να γίνει Αντεμπαγιόρ όταν θα μεγαλώσει. Η ΑΕΚ του Σέρα Φερέρ όμως του στερεί προς το παρόν το δικαίωμα στο όνειρο. Προσωρινά. Διότι το πιθανότερο είναι ότι ο Σενεγαλέζος θα αποδράσει από την ΑΕΚ. Θα βρει αλλού έναν Ντεσάμπ, για να τον μεγαλώσει σωστά, να τον εκπαιδεύσει, να τον εξελίξει και να τον μοσχοπουλήσει.

Το νόημα της συμμετοχής στο Africa Cup

Μια από τις πιο hot ερωτήσεις των ημερών στην ευρωπαϊκή κοινωνία των ποδοσφαιρόφιλων είναι αυτή του προβληματισμού για την τρέλα των Αφρικανών ποδοσφαιριστών να δώσουν το παρών στο Africa Cup of Nations στη Γκάνα.

Τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ ξεμένουν από σταρ, διότι οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές δεν πείθονται από προέδρους, προπονητές και ατζέντηδες να αρνηθούν την παρουσία στην Εθνική της πατρίδας.

Γιατί δεν αρνούνται οι ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές την γεμάτη επαγγελματικό ρίσκο συμμετοχή στο Africa Cup; Με ένα άρθρο του για το BBC ο Μαρσέλ Ντεσαγί βοηθά τον αναγνώστη να μπει στο μυαλό ενός Αφρικανού ποδοσφαιριστή.

«Στην Εθνική μιας αφρικανικής χώρας παίζεις για τον κόσμο, για τους συμπατριώτες, για να τους κάνεις να αισθανθούν καλά. Για τον Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή το κίνητρο παρουσίας στην Εθνική είναι η κατάκτηση τροπαίων. Για τον Αφρικανό το βασικό κίνητρο είναι η σκέψη ότι δίνει χαρά και ελπίδα στους συμπατριώτες», συνοψίζει ο Ντεσαγί.

«Στην Ευρώπη το ποδόσφαιρο είναι μπίζνα, όλα γίνονται για τα media. Στην Αφρική είναι χρώμα, χορός, τρέλα», σχολιάζει. Ενας τύπος που κατέκτησε Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό κύπελλο με τη Γαλλία και δεν διστάζει να δηλώσει ότι αν γύριζε τον χρόνο πίσω μπορεί να προτιμούσε να φορέσει τη φανέλα της πραγματικής πατρίδας του, της Γκάνας.

Η προσέγγιση του Ντεσαγί είναι ίδια με αυτή που έχω ακούσει να κάνουν μια σειρά Αφρικανοί ποδοσφαιριστές. Το άρθρο του στο BBC είναι μια καλή απάντηση στο ερώτημα των ημερών. Μια κουβέντα με έναν Αφρικανό ποδοσφαιριστή που εργάζεται στην Ευρώπη σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σε κάθε συμμετοχή στην Εθνική βλέπει μια ευκαιρία να δώσει χαρά στη ζωή των συμπατριωτών του.

Μου μετέφεραν πρόσφατα μια κουβέντα στα αποδυτήρια μιας μεγάλης ομάδας. Με τον ντόπιο να ρωτά τον Αφρικανό ποδοσφαιριστή γιατί τρελαίνεται να πάει στη Γκάνα. «Όταν παίζω στην Εθνική και ειδικά εντός έδρας μου δημιουργείται για δύο ώρες η ψευδαίσθηση ότι όλα έχουν γίνει ωραία στην πατρίδα μου. Και μετά το παιχνίδι, ειδικά μετά από νίκες, συναντώ στον δρόμο παιδιά που μου λένε ευχαριστώ για το καλύτερο δίωρο που πέρασαν τον τελευταίο χρόνο. Το προηγούμενο καλό δίωρο που είχαν αυτά τα παιδιά; Αυτό του προηγούμενου αγώνα της Εθνικής στην πατρίδα».

Δεν έχασε μόνο ο Πεσέιρο

Η ερώτηση της ημέρας: καλά, 4-0; Μου είναι δύσκολο να θυμηθώ πόσες φορές την άκουσα. Η δεύτερη ερώτηση της ημέρας; Ποιος φταίει; Δεν με βρίσκει σύμφωνο η διαπίστωση «έχασε το παιχνίδι ο Πεσέιρο». Κι ας υποστηρίζω την άποψη ότι ο Τάκης Λεμονής είχε χθες βράδυ το δικαίωμα να καμαρώνει ότι το μερίδιό του στη νίκη ήταν μεγάλο.

Μέχρι το ’63ο λεπτό ο Πεσέιρο δεν έδειχνε αδιάβαστος. Και ο Παναθηναϊκός του δεν έδινε την εντύπωση ότι θα φύγει αδιάβαστος από το κύπελλο. Η κακή, ανασταλτικά, στιγμή των μέσων και τα λάθη της 5αδας των αμυντικών έδωσαν στην κλάση των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού την ευκαιρία να φτάσουν από το 1-0 στο 3-0. Λήξη.

Από το περασμένο καλοκαίρι διατύπωνα την άποψη ότι ο Πεσέιρο θα κριθεί άδικα. Το ίδιο υποστηρίζω τώρα. Διότι αντιλαμβάνομαι ως μικρή τη συμμετοχή του στον σχηματισμό του ρόστερ του Παναθηναϊκού. Και το καλοκαίρι και τώρα. Και επειδή θεωρώ ότι είναι άδικο να κρίνεις έναν προπονητή δίχως να γνωρίζεις αν έχει ή όχι διαλέξει τους παίκτες του, αν είναι ή όχι ικανοποιημένος από τις επιλογές που διαθέτει για κάθε θέση, δεν θα χρεώσω στον Πορτογάλο μεγαλύτερη ευθύνη από όση υποψιάζομαι ότι φέρει.

Υ.Γ. Εγραφα σε ένα προηγούμενο σημείωμα ότι δεν είναι λογικό να χρίζεται φαβορί μια ομάδα δίχως έδρα. Η χθεσινή εικόνα τεκμηριώνει τον ισχυρισμό. Το γεμάτο Καραϊσκάκη είναι μακράν της δεύτερης η πιο δυνατή έδρα στο λεκανοπέδιο.

Ο εγκλωβισμένος Κατσουράνης

Τον καιρό που επέστρεφε από την Πορτογαλία ως πρωταθλητής Ευρώπης και επέλεγε να μείνει στην ΑΕΚ μολονότι είχε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί την τραγική κατάστασής της και να αποδεσμευτεί δίχως κόστος ο Κώστας Κατσουράνης έβαλε το συναίσθημα πάνω από την επαγγελματική εξέλιξη και ανέλιξή του.

Σε διάστημα 18 μηνών από την ημέρα της μετανάστευσής του στην Πορτογαλία ο Ελληνας μέσος έχει γίνει στόχος πολλών ευρωπαϊκών κλαμπ. Οι ομάδες που ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν ξεπερνούν τις δέκα. Τελευταία η Τσέλσι, που ζήτησε χθες από την Μπενφίκα να τον δανειστεί μέχρι τον Μάιο με οψιόν αγοράς (10 εκατ. ευρώ) το καλοκαίρι. Η Μπενφίκα είπε όχι. Ο Κατσουράνης πρέπει να μείνει στη Λισσαβόνα τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2008. Τότε, που θα έχει κλείσει τα 29.

Αν είχε κάνει το βήμα νωρίτερα, εκεί γύρω στα 25, θα είχε αυξήσει τις πιθανότητές του να φορέσει τη φανέλα ενός τοπ κλαμπ. Η ποιότητά του είναι για τοπ κλαμπ. Με λιγότερες, λόγω ηλικίας, ευκαιρίες και έναν δύστροπο σύλλογο να διαχειρίζεται τα δικαιώματά του (Μπενφίκα) ο Κατσουράνης μοιάζει πλέον εγκλωβισμένος στη Λισσαβόνα. Με ένα συμβόλαιο που δεν του εξασφάλισε πολύ περισσότερα από όσα έβγαζε τον τελευταίο χρόνο στην ΑΕΚ.

Η υπόθεση Κατσουράνης είναι το πιο εύκολο παράδειγμα που φέρνω σε συζητήσεις με πιτσιρικάδες ποδοσφαιριστές, όταν τίθεται το ερώτημα «πότε πρέπει να φύγω απ’ την Ελλάδα;». Στους περισσότερους ποδοσφαιριστές οι αθλητικοί συντάκτες απαντάμε «όποτε σου δοθεί η ευκαιρία να πάρεις περισσότερα χρήματα, αλλά μην αγχώνεσαι». Σε παίκτες της ποιότητας του Κατσουράνη, των προδιαγραφών του Νίνη και του Παπασταθόπουλου, η απάντηση είναι μόνο μια λέξη: έφυγες!

Η εγκυρότητα των αθλητικών συντακτών

Μια από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που συναντώ είναι αυτή που σχετίζεται με τις προδιαγραφές που πρέπει να πληροί ένας αθλητικός συντάκτης για να κερδίσει την εμπιστοσύνη σας. Τις τελευταίες ημέρες δυστυχώς δίνω για άλλη μια φορά δίκιο σε όσους ισχυρίζονται ότι στη γειτονιά των αθλητικών συντακτών κυκλοφορούν πολλοί που μεταφέρουν και αναπαράγουν πληροφορίες δίχως να μπουν προηγουμένως στη διαδικασία να τις διασταυρώσουν.

Η ιστορία του Ριβάλντο είναι κλασικό παράδειγμα. Ξοδεψε το μεγαλύτερο διάστημα της προηγούμενης εβδομάδας στα νοσοκομεία που νοσηλεύονταν τα παιδιά του με υψηλό πυρετό. Το έκανε επειδή δεν είχε βοήθεια από τους ανθρώπους που ζουν κοντά του για να προσέχουν την οικογένειά του. Αυτοί οι άνθρωποι απουσίαζαν. Ο Ριβάλντο έχασε το παιχνίδι κυπέλλου στην Ξάνθη λόγω αυτής της περιπέτειας. Και τότε υποχρεώθηκε να μπει στη διαδικασία να απαντά σε ανθρώπους αν έχει ή όχι προβλήματα στον γάμο του.

«Το διάβασα στις εφημερίδες», ήταν η απάντηση που έπαιρνε στις γεμάτες απορία, εκνευρισμό, δυσαρέσκεια ερωτήσεις του. Ο Ριβάλντο έφτασε να τοποθετηθεί και δημοσίως πάνω στο θέμα. Η αμφιβολία όμως έχει παραμείνει. Ακόμη συναντά ανθρώπους που τον ρωτούν αν έχει προβλήματα στον γάμο του.

Η υπόθεση του Τραϊανού Δέλλα είναι ένα άλλο παράδειγμα. Υπέστη θλάση στο παιχνίδι με την Βέροια. «Εκανε λάθος ο Φερέρ που τον χρησιμοποίησε, είχε πρόβλημα πριν από το παιχνίδι», γράφτηκε. Και τώρα ο Ισπανός προπονητής βρίσκεται απολογούμενος και για αυτό τον τραυματισμό που δημιουργεί σημαντικό κενό σε κρίσιμη περίοδο. Λεπτομέρεια: ο Δέλλας δεν είχε κανένα πρόβλημα στον δικέφαλο τις προηγούμενες ημέρες. Μια ενόχληση είχε, στον προσαγωγό του άλλου ποδιού…

Κάθε φορά που με ρωτούν σχετικά με δημοσιεύματα, απαντώ: διαβάστε, ακούστε, παρακολουθήστε, τσεκάρετε έναν δημοσιογράφο για καιρό προτού αποφασίσετε να τον εμπιστευθείτε και να πιστέψετε την αλήθεια που καθημερινά παρουσιάζει.

Συνεχίστε να μας μιλάτε

Με ευχαριστεί να διαβάζω τις ιδέες και τις προτάσεις σας για την αθλητική εφημερίδα που σχεδιάζουμε στον ΔΟΛ. Μας βοηθά πολύ να ακούμε τη φωνή σας, την περιγραφή των «αγαπημένων» σας σε μια αθλητική εφημερίδα, γι’ αυτό και επιθυμούμε να συνεχίσετε να μας μιλάτε. Όχι μόνο τώρα, που σχεδιάζουμε την εφημερίδα, αλλά και στο μέλλον, όταν θα την κρατάτε πλέον στα χέρια σας.

Σε αυτή τη φάση συναντάμε μαθητευόμενους αθλητικούς συντάκτες. Οι ενδιαφερόμενοι ας μπουν στον κόπο να μου στείλουν ένα email.

Το αστέρι Πάτο άρχισε να λάμπει

Για χάρη του έγινε sold out στο χθεσινό Μίλαν – Νάπολι. Ο 19χρονος Βραζιλιάνος Alexandre Pato αποζημίωσε τους φίλους της Μίλαν με το γκολ που πέτυχε και τους συνδυασμούς με Κακά, Ρονάλντο και λοιπούς αστέρες.

Το νέο αστέρι του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου είναι ήδη εδώ, σύμφωνα με τους ειδικούς. Μάλιστα άργησε. Διότι οι ειδικοί είχαν προβλέψει ότι θα άρχιζε να λάμπει περίπου έναν χρόνο νωρίτερα. Αν γυρεύετε αποδείξεις, μια βόλτα στο youtube και τα παρόμοια sites είναι αρκετή.

Ενα καλό σημάδι

Ενα derby που έχει δικαίωμα να διεκδικεί μια θέση στις αναμνήσεις μας. Ενταση, καλό θέαμα, ευκαιρίες, ρυθμός, ταχύτητα. Σε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο, σε μια πολιτισμένη ατμόσφαιρα δύο μεγάλες ομάδες άφησαν τις βαρετές τακτικές και έψαξαν για νίκη. Η λήξη βρήκε δύο προπονητές να μην γκρινιάζουν για τον διαιτητή και τον φιλοξενούμενο πρόεδρο να ευχαριστεί τη γηπεδούχο ομάδα για τη συμπεριφορά. Οι εκπομπές δεν είχαν να δείξουν επεισόδια. Αυτό το dvd δεν θα ντραπούμε να το στείλουμε έξω απ’ τα σύνορα. Κι ας μην μας τρέλανε η ποιότητα του θεάματος. Αυτό το ντέρμπι ήταν ένα πολύ καλό σημάδι, σε μια αγωνιστική γεμάτη λόγους για να αναστενάζουμε.

Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι καλό. Οι αθλητικοί συντάκτες όμως έχουμε αναγάγει σε τέχνη την γκρίνια, τον αρνητισμό, τον αφορισμό, την απαξίωση. Εχουμε συνηθίσει τον κόσμο να ζητά από εμάς κράξιμο, κουτσομπολιό, εξευτελιστική κριτική, ισοπέδωση των πρωταγωνιστών. Γράφουμε ή αναπαράγουμε ψευδείς ειδήσεις, κάνουμε κίτρινη δημοσιογραφία, δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα κακά. Που και που, ας κάνουμε μια εξαίρεση. Ετσι, για το καλό...

Ηταν κάποτε το πιο λαμπερό πρωτάθλημα

Θυμάμαι την εποχή που το καμπιονάτο μας έδινε την ευκαιρία να δούμε μαζεμένα όλα τα αστέρια του πλανήτη. Τα χρόνια που πέρασαν δεν είναι πολλά. Κι όμως η εποχή φαντάζει τόσο μακρινή. Η παρακολούθηση του χθεσινού αγώνα Κατάνια – Γιουβέντους προκαλούσε θλίψη. Οι άγνωστοι ήταν πλειοψηφία. Οχι οι γνωστοί, εγνωσμένης αξίας ποδοσφαιριστές. Η ταχύτητα του ποδοσφαίρου αργή. Το glam του παρελθόντος απουσιάζει. Η ποιότητα της παραγωγής δεν έχει τη ζωντάνια της ισπανικής, της αγγλικής. Ούτε καν της γερμανικής.

Η Γιουβέντους 2008 μοιάζει αρκετά με την ΑΕΚ 2004. Τη βλέπεις και μαγκώνεται η ψυχή σου. Μια χούφτα ποιοτικοί ποδοσφαιριστές και ένας ικανός προπονητής πασχίζουν να κρατήσουν βαριά τη φανέλα. Η Γιουβέντους του Ρανιέρι μάχεται. Η ποιότητα του θεάματος που προσφέρει όμως είναι πολύ χαμηλή. Υποτιμητική για το έμβλημα. Η εποχή που δεν χρειαζόταν κανείς να έχει ειδικές γνώσεις για να γνωρίζει την ενδεκάδα της δεν είναι μακριά. Αυτή η Γιούβε όμως έχει πολύ δρόμο για να ξαναγίνει λαμπερή.

Βγάζει το 6μηνο με κακό βαθμό ο Φερέρ

Το περασμένο καλοκαίρι προσπαθούσα να αντιληφθώ τη λογική με την οποία κινήθηκε ο Σέρα Φερέρ για να σχηματίσει τη λίστα των επιλογών του για την άμυνα. Ο Ισπανός αποδέσμευσε τον Τσιρίλο, τον οποίο αντικατέστησε με έναν «δεν κάνω τη διαφορά» αμυντικό, τον Ζεράλντο Αλβες. Η επιλογή του Ασκάρατε είχε πολύ ρίσκο. Και την φιλοδοξία «δεν θα τον χρειαστώ λιγότερο από τον Μόρα». Επέλεξε (;) να στηριχθεί πάνω στον Δέλλα, δίχως εγγύηση ότι ο «Τράι» θα απαλλαγεί από τις περσινές περιπέτειες και στον Παπασταθόπουλο, τον οποίο γνώριζε ότι δεν μπορούσε να βάλει από την αρχή, διότι διαφορετικά θα ρίσκαρε να τον κάψει λόγω υπερφόρτωσης μετά τη θερινή περιπέτεια με την Εθνική.

Για τη θέση του δεξιού μπακ ο Φερέρ πήρε ένα σημαντικό ρίσκο. Αν ο Ρατίνιο, που ήρθε από το πουθενά, είχε αποδειχθεί πατάτα, ο Ισπανός δεν θα είχε παίκτη για την 11αδα. Για την ακρίβεια, οι επιλογές θα ‘ταν δύο: ο Πλιάτσικας, τον οποίο δεν δείχνει να πιστεύει και ο Μπούρμπος, τον οποίο ακόμη πιστεύει και μας κάνει να απορούμε γιατί.

Αν μια θέση ήταν ορθόδοξα κλεισμένη, ήταν αυτή του αριστερού μπακ: Αρουαμπαρένα και προοπτική Λαγού. Στις επιλογές για τη θέση του τερματοφύλακα αναφέρθηκα σε προηγούμενο σημείωμα. Λάθη...

Σήμερα, στα μέσα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, ο Σέρα δίνει την εντύπωση ότι ψάχνει μόνο (ή έστω καταρχήν) για επιθετικό. Πώς γίνεται να ψάχνει για βασικό επιθετικό ένας προπονητής που έχει τον «δεν τον βγάζω από την 11αδα» Λυμπερόπουλο και τον «ζεστό» Μπλάνκο; Ο Φερέρ παραβιάζει για μια ακόμη φορά τον νόμο της λογικής. Ποιοτική ενίσχυση χρειάζεται η ΑΕΚ. Η λογική όμως δείχνει άλλες θέσεις, όχι αυτή του σέντερ φορ.

Στο πρώτο εξάμηνο της θητείας του ως αγγλικού τύπου manager της ΑΕΚ ο Σέρα Φερέρ μετρά πολλά λάθη. Το κακό είναι ότι δυσκολεύεται να τα παραδεχθεί δημοσίως, όπως φάνηκε χθες. Το χειρότερο είναι ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ εγωιστής για να τα δει, να τα αναγνωρίσει και να μάθει από αυτά.

Η τιμωρία και η επιβράβευση της απάτης

Τα μέλη της παγκόσμιας κοινωνίας του κλασσικού αθλητισμού έχουν δεχθεί το μεγαλύτερο σοκ της σύγχρονης εποχής: Η Μάριον Τζόουνς, το super girl του αθλητισμού καταδικάστηκε σε 6μηνη φυλάκιση. Το κορίτσι που είχε κουραστεί να ανεβαίνει τα σκαλιά των μεταλλίων θα ανέβει στις 11 Μαρτίου τα σκαλιά της φυλακής για να εκτίσει την ποινή που της επέβαλε το δικαστήριο της Νέας Υόρκης για απάτη και ψευδορκία στην υπόθεση της χρήσης στεροειδών.
Η έκφραση στο πρόσωπο του δημοσιογράφου του MSNBC τη στιγμή που ανακοινώνει την ποινή της Τζόουνς δείχνει το μέγεθος του σοκ που προκάλεσε στην αμερικανική κοινωνία η είδηση. Στα sites και τα blogs οι αναλυτές δυσκολεύονται να απαντήσουν με ασφάλεια στην ερώτηση: θα κάνει ή όχι καλό στον αθλητισμό αυτό το σοκ.
«Οι αθλητές είναι πρότυπα, η Τζόουνς έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά», ήταν το σχόλιο του δικαστή Κένεθ Κάρας. Δυστυχώς οι Ελληνες δεν μπορούμε να μπούμε στην κουβέντα αυτού του προβληματισμού. Διότι στην Ελλάδα όχι απλώς δεν τιμωρούνται αυτοί που μας κοροϊδεύουν, μας εξαπατούν και μας εκθέτουν. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο: οι απατεώνες επιβραβεύονται.

Ψάχνει προπονητή που θα τον εμπνεύσει

Γύρεψα μια καλή απάντηση στις ερωτήσεις σας σχετικά με την κατάσταση του Χέλντερ Πόστιγκα. Την πήρα από έναν Πορτογάλο αθλητικό δημοσιογράφο, ο οποίος τον παρακολουθεί στενά εδώ και χρόνια σε Πόρτο και Εθνική.
«Το ταλέντο παραμένει στα πόδια και το μυαλό του. Δεν είναι ο μεγάλος, ο δεινός σκόρερ. Αν βρει έναν προπονητή που του δίνει κίνητρα μπορεί να βοηθήσει πολύ μια ομάδα. Στην Εθνική έχει κάνει πολύ καλά παιχνίδια, επειδή εμπνέεται από τον Σκολάρι. Στην Πόρτο δεν συμβαίνει το ίδιο. Οι φίλοι τον προβλημάτισαν, λέγοντάς του ότι θα συναντήσει προβλήματα προσαρμογής στην ελληνική ζωή. Εκείνος πιστεύει ότι θα του κάνει καλό.
Είναι ταχύς, όχι καλός με το κεφάλι. Είναι ένας καλός επιθετικός. Πιθανόν καλύτερος για τον ρόλο του δεύτερου επιθετικού. Ο Πεσέιρο έχει άποψη για τον ποδοσφαιρικό χαρακτήρα του. Δεν μου κάνει εντύπωση που τον επιλέγει. Πιστεύει ότι θα τον προκαλέσει, θα τον εμπνεύσει και θα του βγάλει τον καλό, διεθνή εαυτό. Αυτό ελπίζει και ο Χέλντερ».

Στο τέλος, ο κόσμος καταλαβαίνει...

Το case study του σίριαλ «Κατσουράνης, το κακό παιδί», το οποίο προβάλλεται τις τελευταίες ημέρες στη Λισσαβόνα δίνει ένα πολύ καλό μάθημα σε όλους εμάς, τους αθλητικούς συντάκτες. Ο τίτλος του μαθήματος; «Στο τέλος της ημέρας, ο κόσμος καταλαβαίνει».

Η Μπενφίκα αποφάσισε να εξαντλήσει όλη της την αυστηρότητα πάνω στον Κώστα Κατσουράνη όταν ο Ελληνας μέσος επέστρεψε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της διοίκησης, καθυστερημένος στη Λισσαβόνα μετά την χριστουγεννιάτικη διακοπή. Η διοίκηση δεν στάθηκε στην … λεπτομέρεια ότι ο Κατσουράνης βάφτιζε τον γιο του στην Αθήνα και είχε δικαιολογημένα ζητήσει να επιστρέψει μια ημέρα αργότερα. Τον τιμώρησε για να δείξει ότι δεν ανέχεται παραβίαση του εσωτερικού κανονισμού.

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η ποδοσφαιρική κοινωνία της Πορτογαλίας είδε τον Κατσουράνη να έρχεται περίπου στα χέρια εντός αγωνιστικού χώρου με τον συμπαίκτη Λουιζάο. Και αντιλήφθηκε ότι η έκρηξη του Κατσουράνη οφειλόταν στην συμπεριφορά του Βραζιλιάνου αμυντικού. Ενός αμυντικού που έχει μάθει σε εκτός ορίων συμπεριφορά απέναντι σε συμπαίκτες τα τελευταία χρόνια.

Η Μπενφίκα επέλεξε να τιμωρήσει μόνο τον Κατσουράνη, τον οποίο έχει αποκλείσει από τις προπονήσεις. Για τον Λουιζάο είχε μια ποινή – χάδι. Ο Βραζιλιάνος επέστρεψε από την επόμενη ημέρα στις προπονήσεις. Η Μπενφίκα τον εμφάνισε και σε συνέντευξη Τύπου για να τον «καθαρίσει» στα μάτια των οπαδών. Ο Τύπος, ελεγχόμενος και μη, οπαδικός και μη, παρουσίασε τον Κατσουράνη ως το κακό παιδί και τον Λουιζάο ως τον αρχηγό της Μπενφίκα που δικαιολογημένα εξερράγη. Και κατέληγε στο συμπέρασμα: «καλά κάνει η Μπενφίκα που σκέφτεται να πουλήσει τον Κατσουράνη». Λεπτομέρεια: Η Μπενφίκα θα κερδίσει πολλά χρήματα από την πώληση του Κατσουράνη.

Και έφτασε το προχθεσινό βράδυ. Ο πορτογαλικός τηλεοπτικός σταθμός RTP αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη του κοινού. Η εκπομπή "trio de ataque", που παρουσιάζεται από τρεις γνωστούς οπαδούς των τριών μεγάλων ομάδων ρώτησε τους τηλεθεατές ποιος εκ των δύο ποδοσφαιριστών πρέπει να τιμωρηθεί πιο αυστηρά. Το 61% των τηλεθεατών απάντησε «Λουιζάο». Μόνο το 11% απάντησε «Κατσουράνης».

Το δεκαπενθήμερο δυσφήμισης δεν αποδείχθηκε αρκετά ικανό να φθείρει την εικόνα που έχει δημιουργήσει στους Πορτογάλους ο Ελληνας μέσους τον τελευταίο 1,5 χρόνο, παρ’ όλο που οι Πορτογάλοι δεν δίνουν εύκολα την καρδιά τους σε έναν αλλοδαπό. Ο Τύπος το ‘πιασε το νόημα, το πήρε το μήνυμα και από χθες άρχισε να γυρίζει το φύλλο. Τελικά δεν φταίει μόνο ο Κατσουράνης, μάλλον φταίει και ο Λουιζάο. Και μάλλον η Μπενφίκα είναι πολύ αυστηρή με τον Ελληνα. Ο Τύπος αντιλήφθηκε ότι στο τέλος της ημέρας ο κόσμος καταλαβαίνει και δεν περιμένει να του πουν τι πρέπει να καταλάβει.

Ζεστά λεφτά, ζωή στην κατάψυξη

Μια συζήτηση με έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου που έχει επισκεφθεί τρεις φορές το Ντόνεσκ είναι αρκετή για να εξηγήσει την εξέλιξη και την κατάληξη της σχέσης των ποδοσφαιριστών με τις Ουκρανικές ομάδες.
«Πήγα τρεις φορές, έμεινα από μια μέρα σε κάθε ταξίδι, δεν βγήκα από το ξενοδοχείο, απέρριψα όλες τις προτάσεις που μου έκαναν οι τύποι με τα πολλά λεφτά για μια νυχτερινή έξοδο», είναι η κεντρική ιδέα της ανάμνησης από το Ντόνεσκ.
Ο Νέρι Καστίγιο πήρε την απόφαση να φύγει το πρωί της δεύτερης ημέρας του στην Ουκρανία. Ο πολύς Κριστιάνο Λουκαρέλι παρακαλάει αυτές τις μέρες για επιστροφή στην Ιταλία. Οι ατζέντηδες των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών που παίζουν στην Ουκρανία γυρίζουν σε Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία ψάχνοντας μια πρόταση για να πάρουν τους πελάτες τους από το κρύο.
Με αναμνήσεις σαν αυτές του Καστίγιο φεύγουν οι ποδοσφαιριστές και απ’ τη Ρωσία. Ο Γιούρκας Σεϊταρίδης πλήρωσε από την τσέπη του για να το σκάσει στην Μαδρίτη. Ο Τραϊανός Δέλλας, που είχε ταξιδέψει στη Μόσχα το καλοκαίρι του 2005, τον καιρό που δεν είχε συμβόλαιο με ομάδα, προτίμησε να μείνει ξεκρέμαστος και απέρριψε μια προσφορά που γνώριζε ότι δεν θα ξανάπεφτε στα χέρια του εκείνη την εποχή.
«Θέλει πολλά κότσια για να πας στη Ρωσία ή την Ουκρανία για μπάλα. Πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη ανάγκη για λεφτά, ή να τα βάζεις πάνω απ’ όλα. Διαφορετικά δεν πας», είναι το συμπέρασμα σλόγκαν των Ελλήνων ποδοσφαιριστών.

Η ευθύνη για το λάθος του Μορέτο

Τον καιρό που η ΑΕΚ αποφάσιζε ξαφνικά να παραχωρήσει με τη μορφή δανεισμού τον Στέφανο Σορεντίνο, έγραψα ότι ο Σέρα Φερέρ έκανε μεγάλο λάθος. Την επόμενη ημέρα, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία της ΑΕΚ με την Μπενφίκα για τον δανεισμό του Μαρσέλο Μορέτο, δέχθηκα δύο τηλεφωνήματα στην εφημερίδα. «Εκανες λάθος να χρεώσεις ευθύνη στον Φερέρ, σε εξέθεσε», μου είχαν πει οι αναγνώστες.

Είχα προσπαθήσει να τους εξηγήσω το λάθος του Ισπανού προπονητή. Η προετοιμασία του στην αναζήτηση πρωτοκλασάτου τερματοφύλακα είχε ήδη αποδειχθεί ελλιπής. Η ΑΕΚ βρισκόταν στο βασικό στάδιο προετοιμασίας δίχως τερματοφύλακες. Ένα καλοκαίρι είχε πάει χαμένο. Στην τηλεφωνική συνομιλία με τους αναγνώστες δεν μπήκα στη διαδικασία να επιμείνω να εξηγώ ότι ο Μορέτο ήταν μια επιλογή της τελευταίας στιγμής, όπως και ο Γιούργκεν Μάχο.

Επιμένω να υποστηρίζω ότι η ΑΕΚ στάθηκε τυχερή που την τελευταία στιγμή βρήκε δύο τερματοφύλακες που δεν είναι για πέταμα. Ακόμη όμως και αν ένας εκ των δύο καταφέρει να κατεβάσει από δω και στο εξής τα ρολά, ο Φερέρ δεν θα απαλλαγεί από την θερινή ευθύνη. Δεν έχω ξαναδεί μεγάλη ομάδα να ξεκινά τη σεζόν δίχως να έχει στα χέρια της το δελτίο του βασικού τερματοφύλακα.

Δεν φταίει ο Μορέτο γι’ αυτό που έκανε χθες στην Τρίπολη. Τέτοια λάθη έκανε και στην Πορτογαλία. Αν υπάρχει ευθύνη, αυτή βαραίνει αυτόν που τον επέλεξε. Αυτόν που δεν φρόντισε, ενώ είχε χρόνο και χρήμα, να βρει έναν καλύτερο, πιο αξιόπιστο.

Δεν είναι η εικόνα της ΑΕΚ στο χθεσινό παιχνίδι αυτή που τρομάζει τον ΑΕΚτσή. Χθες θα μπορούσε να φτάσει στο «Χ», ακόμη και στη νίκη. Η γκέλα του Μορέτο, οι ευκαιρίες των Λυμπερόπουλου, Ζούλιο Σέζαρ, το πέναλτι που δεν της δόθηκε είναι λεπτομέρειες που αλλάζουν τη μοίρα μιας ομάδας σε ένα παιχνίδι.

Το χειρότερο που της συμβαίνει της ΑΕΚ, αυτό που βάζει σε προβληματισμό τον ΑΕΚτσή είναι η διαπίστωση ότι πέντε μήνες μετά την έναρξη της σεζόν η ομάδα επιμένει να μην φανερώνει σχέδιο στο γήπεδο. Εχει καταφέρει με καλύτερους παίκτες να παίζει χειρότερα από πέρσι.

Αν τερματίσει πρώτη, θα είναι όλα καλά. Στη χώρα του αποτελέσματος η συνταγή θα χαρακτηριστεί χρυσή. Αν όμως δεν πάρει τον τίτλο, τι θα βάλει στα κέρδη της σεζόν; Σέρα Φερέρ, καλού κακού ετοιμάσου να απαντήσεις.

Ο Κατσουράνης και η βαριά άρρωστη Μπενφίκα

Το περασμένο καλοκαίρι ο Γιώργος Καραγκούνης έφτανε στην απόφαση να σπάσει ένα πάρα πολύ καλό συμβόλαιο με την Μπενφίκα. Πορτογαλικά και ελληνικά δημοσιεύματα φωτογράφιζαν ως μια από τις βασικές σκέψεις που οδήγησαν τον διεθνή μέσο στην απόφαση τα αρνητικά συναισθήματα που του δημιουργούσε η ζωή στα αποδυτήρια του «Ντα Λουζ».
Περίπου έξι μήνες αργότερα ο Κώστας Κατσουράνης έφτασε χθες για πρώτη φορά στην καριέρα του να τσακωθεί με συμπαίκτη εντός τερέν κατά τη διάρκεια αγώνα. Ο Βραζιλιάνος Λουιζάο, μια από τις «ιερές αγελάδες» της Μπενφίκα τον έβρισε και ο Ελληνας μέσος απάντησε. Θα πιάνονταν στα χέρια αν δεν έμπαιναν στη μέση οι συμπαίκτες.
Ο πρόεδρος της Μπενφίκα αποφάσισε να τιμωρήσει τους παίκτες. Με διάκριση. Δεν επιβάλει την ίδια ποινή στους δύο δράστες. Κατά τα άλλα, ο πρόεδρος Λουίς Φελίπε Βιέιρα ψάχνει ακόμη τους λόγους που κρατούν την Μπενφίκα μακριά από τους τίτλους… Και ο Φερνάντο Σάντος αισθάνεται τυχερός που ξέμπλεξε νωρίς από μια μεγάλη ομάδα που είναι βαριά άρρωστη.

Μας έδειξε ο κύριος Πολατιάν

Η βασική συζήτηση των διαιτητών της Premier League πριν από περίπου έναν μήνα είχε ως βασικό αντικείμενο τον προβληματισμό τους λόγω της δράσης των tv referees. Οι Αγγλοι σκέπτονταν να μιμηθούν τους Ιταλούς συναδέλφους τους, οι οποίοι πριν από μήνες είχαν φτάσει να προσκαλέσουν, με δημόσια ανακοίνωση, τους τηλε-διαιτητές να διευθύνουν τα επόμενα παιχνίδια.

Στην ίδια ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται οι Ελληνες διαιτητές. Στην πλειονότητά τους δίνουν την εντύπωση ότι έχουν ενοχληθεί στα όρια του εκνευρισμού από την δράση των τηλε-διαιτητών. Ανοίγουν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου το κινητό τηλέφωνο, αν το έχουν κλείσει, για να μάθουν αν έκαναν γκέλα και να εκτιμήσουν αν πρόκειται ή όχι να τα «ακούσουν» στις βραδινές εκπομπές. Κι αυτή η σκέψη γίνεται σύμβουλός τους στη διάρκεια του β’ ημιχρόνου του αγώνα. Πολύ κακός σύμβουλος.

Δεν είναι όμως οι διαιτητές που φέρουν την ευθύνη για την άρρωστη εικόνα που παρουσιάζουν. Η μπάλα χάθηκε επειδή την έχασαν αυτοί που αποφασίζουν.

Ο διαιτητής Πολατιάν έκανε στο Καυταντζόγλειο του κεφαλιού του. Διέκοπτε τον αγώνα ανάμεσα στον Ηρακλή και τον Ολυμπιακό λόγω των υβριστικών συνθημάτων σε βάρος του. Ο Πολατιάν το έκανε χθες. Αλλοι διαιτητές δεν διακόπτουν το παιχνίδι για τέτοιο λόγο. Αλλοι το διακόπτουν. Καθένας του κεφαλιού του.

Ο διαιτητής Πολατιάν έκανε δις του κεφαλιού του. Δεν διέκοψε οριστικά τον αγώνα ως όφειλε, μολονότι τον διέκοψε τρεις φορές για υβριστικά συνθήματα. Αλλοι διαιτητές τον διακόπτουν μια φορά και έπειτα καμώνονται πως δεν ακούν τα υβριστικά συνθήματα προκειμένου να αποφύγουν την οριστική διακοπή. Αλλοι δεν τον διακόπτουν καθόλου. Καθένας του κεφαλιού του.

Ο διαιτητής Πολατιάν έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο θυμωμένος. «Θα σας δείξω εγώ», διαβάσαμε στα χείλη του. Τραγικός επίλογος σε μια ακόμη ποδοσφαιρική φαρσοκωμωδία. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, το τραγικό στην υπόθεση: ότι ο κάθε Πολατιάν έχει τον αέρα να πιστεύει ότι μπορεί να τους δείχνει. Να μας δείχνει. Ότι μπορεί να γίνεται εκείνος ο πρωταγωνιστής, που θα μας δείχνει.

Πιο τραγική ακόμη όμως είναι η διαπίστωση ότι τα καταφέρνει. Βρέθηκα σε μια ποδοσφαιροπαρέα το βράδυ του Σαββάτου. Αντί να συζητάμε για την παιχτάρα που λέγεται Ντάρκο Κοβάσεβιτς, για τον επιθετικό των δύο γκολ ανά μια ευκαιρία, ξοδέψαμε την κουβέντα μας στον Πολατιάν και τον βοηθό που ακύρωσε το γκολ του Γιάντση. Super Katantia 2008.

Οι διαιτητές θα συνεχίσουν να κάνουν του κεφαλιού τους όσο δεν υπάρχει ένας διευθυντής διαιτησίας ικανός να διαχειριστεί την κατάσταση. Οι διαιτητές δεν υπακούν σε κεντρική οδηγία, διότι δεν υπάρχει τέτοια. Εφαρμόζουν, όπως εκείνοι τον αντιλαμβάνονται, τον κανονισμό και … ο θεός βοηθός. Βοήθειά μας…

Ο πήχης της Αθήνας, το άλμα του Πεκίνου

Αλλαξε ο χρόνος, άρχισε η κουβέντα. Τα μέλη της υψηλής κοινωνίας του αθλητισμού ανά την υφήλιο προβληματίζονται πάνω στην ερώτηση: θα είναι ή όχι επιτυχημένοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008;

Οι τίτλοι που έχει ήδη κατακτήσει το Πεκίνο είναι αρκετοί και ενδιαφέροντες. Θα είναι οι πιο «σπάταλοι» αγώνες στην ιστορία. Το κόστος αναμένεται να ξεπεράσει τα 20 δισ. λίρες, την ώρα που οι Αγγλοι εκτιμούν το κόστος των αγώνων του 2012 στο Λονδίνο σε 9,3 δισ. λίρες.

Οι Κινέζοι καμαρώνουν για το ρεκόρ της ταχύτερης προετοιμασίας. Τα 36 από τα 37 venues είναι ήδη έτοιμα. Τα test events δείχνουν ότι οι διοργανωτές έχουν ετοιμαστεί σωστά. Οι εθελοντές είναι αμέτρητοι. Πολύ περισσότεροι από τις πραγματικές ανάγκες των αγώνων.

Υπάρχουν όμως πολλά «αλλά». Οι τουρίστες αναρωτιούνται πώς θα είναι δυνατόν να διασκεδάσουν σε μια χώρα με τόσο πολλά πολιτικά προβλήματα. Στέκονται με δισταγμό απέναντι στην ιδέα του ταξιδιού στο Πεκίνο. Όχι λόγω απόστασης. Όχι επειδή τους φοβίζει το μακρινό. Το Πεκίνο έχει αλλάξει, έχει εκσυγχρονιστεί, έχει εξελιχθεί, αλλά… Η ρύπανση, οι ιστορίες που διηγούνται στην επιστροφή τους οι επισκέπτες, ο προβληματισμός των δημοσιογράφων που βρέθηκαν την τελευταία 3ετία στο Πεκίνο είναι ενδείξεις που αποθαρρύνουν.

Οι αγώνες του Σίδνεϊ και της Αθήνας ανέβασαν τον πήχη σε δυσθεώρητο ύψος. Το Πεκίνο έχει πάρει πολλή φόρα. Λίγοι όμως στοιχηματίζουν ότι θα καταφέρει να περάσει πάνω από τον πήχη.

Η μισή αλήθεια του Σάντος

Στην τελευταία δημόσια τοποθέτηση ο Φερνάντο Σάντος έθεσε τον στόχο του ΠΑΟΚ στη φετινή Super League: 4η, 5η θέση. Είπε την αλήθεια; Περίπου.

Στην αρχή ο Πορτογάλος είχε το θάρρος να πει την αλήθεια στους ΠΑΟΚτσήδες. Δεν τους παραμύθιασε τάζοντας μεγάλες νίκες, διακρίσεις και εγγυημένο ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το μήνυμά του ήταν σαφές από την αρχή: με αυτό το υλικό, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να σηκώσει πολύ ψηλά το βλέμμα των προσδοκιών του.

Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ όμως δεν είπε όλη την αλήθεια του σε αυτή τη συνέντευξη Τύπου. Είπε ότι θα είναι επιτυχία η 4η ή η 5η θέση. Δεν είπε ότι δίχως ενίσχυση ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί ένα μικρό θαύμα για να μπει στην 5αδα. Αν ήθελε να είναι απολύτως ειλικρινής, ο Σάντος θα έπρεπε να πει: με 2-3 παίκτες – νικητές, μπορούμε να μπούμε στην 5αδα. Δίχως προσθήκες, χλωμό…

Ο Μπρούνο Τσιρίλο πληροί τις προδιαγραφές του Πορτογάλου προπονητή. Τι ψάχνει ο Σάντος; Πριν και πάνω απ’ όλα παίκτες – καμικάζι. Ποδοσφαιριστές που θα μπουν στο γήπεδο για να πάρουν τον αέρα του αντιπάλου. Όχι άλλους «μαλθακούς». Σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο ο προπονητής του ΠΑΟΚ ψάχνει για ποδοσφαιριστές που έχουν ως βασικό προτέρημα το «πείσμα, πάθος, δύναμη», που ήταν το αγαπημένο τρίπτυχο του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Για την ακρίβεια ένα από τα βασικότερα συστατικά της επιτυχημένης μυστικής συνταγής του Μπάγεβιτς.

Ο Τσιρίλο θέλει σαν τρελός να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όχι μόνο επειδή παραμένει απλήρωτος στη Λεβάντε, αλλά και επειδή εδώ ήταν βασιλιάς. Θα ήθελε να γυρίσει στην ΑΕΚ, που δεν τον θέλει. Θα ήθελε να πάει στον Ολυμπιακό, που δεν τον αφήνουν. Θα πάει τρέχοντας στον ΠΑΟΚ, αρκεί η προσφορά του Ζαγοράκη να μην είναι εξευτελιστική.

Ανοίγει την απόσταση ο Ολυμπιακός

Ξεκινώ με την παραδοχή ότι από τους διεκδικητές του τίτλου ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με την μεγαλύτερη, αριθμητικά, ανάγκη ενίσχυσης. Και επειδή είναι και το κλαμπ με τα μεγαλύτερα έσοδα, φαίνεται ότι η δική του σακούλα θα αποδειχθεί η πιο γεμάτη και τα χειμερινά ψώνια του θα είναι τα πιο λαμπερά.

Η ανάγνωση των κινήσεών του όμως δεν οδηγεί μόνο σε αυτές τις διαπιστώσεις. Τα χτυπήματα του Ολυμπιακού δείχνουν σχέδιο. Οδηγούν στην εκτίμηση ότι πίσω από αυτά υπάρχει σκέψη. Δεν κοίταξε απλά στις βιτρίνες και μπήκε να ρωτήσει ή να διαπραγματευτεί τις τιμές των προϊόντων που του γυάλισαν, όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν. Σκέφτηκε τι του χρειάζεται, έψαξε, ρώτησε και άρχισε να διαπραγματεύεται προτού ψωνίσει.

Δεν είναι η ώρα για ασφαλή συμπεράσματα. Τα αφήνω για το τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Αλλωστε δεν έχουν γίνει γνωστές όλες οι κινήσεις που έχουν κάνει ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός. Τα πρώτα δεδομένα όμως οδηγούν σε μια πρώτη εκτίμηση: ο Ολυμπιακός αρχίζει να ανοίγει την απόσταση. Και αν δεν υπάρξουν ανατροπές, δεν θα αργήσει η εποχή που το ερυθρόλευκο ρόστερ θα φαντάζει ασυναγώνιστο στην Ελλάδα και θα πλησιάζει το μεσαίο ευρωπαϊκό επίπεδο ποιότητας.

Η πιο ρισκαδόρικη μεταγραφική συναλλαγή

Ο Κώστας Πηλαδάκης συμφώνησε προφορικά με τον Παναθηναϊκό για την παραχώρηση του Γιώργου Γκαλίτσιου. Και εκ των υστέρων αποφάσισε να αθετήσει τη συμφωνία με τον Παναθηναϊκό και να παραχωρήσει τον παίκτη στον Ολυμπιακό. Γιατί το έκανε; Η αίσθηση της αγοράς είναι ότι ο Πηλαδάκης είχε ενοχληθεί πολύ από την επιλογή του Παναθηναϊκού να επιχειρήσει να συμφωνήσει με τον παίκτη προτού τα βρει με τη Λάρισα.

Αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε με σχετική επιτυχία από την ΑΕΚ στην πρώτη εποχή Νικολαΐδη. Τον καιρό που δεν είχε την οικονομική άνεση για να κινηθεί ορθόδοξα στην αγορά, ο πρόεδρος της ΑΕΚ προτιμούσε συχνά να βάζει μπροστά τον ποδοσφαιριστή ώστε να πετυχαίνει τη μείωση του κόστους αγοράς από την ομάδα. Ο παίκτης γκρίνιαζε στην ομάδα και η πίεση συχνά απέδιδε την προσδοκώμενη μείωση στην τιμή παραχώρησης.

Η επιλογή αυτή είναι η πιο ρισκαδόρικη στην ποδοσφαιρική συναλλαγή. Αλλοτε «βγαίνει» και η αγοράστρια ψωνίζει μισοτιμής. Και άλλοτε όχι. Μόνο που το όχι συχνά πληρώνεται ακριβότερα. Διότι η ιδιοκτήτρια ομάδα συχνά θυμώνει. Και αν έχει μια σχετική οικονομική άνεση, αρνείται την πώληση. Και αν θυμώσει πολύ βάζει τον παίκτη στο ψυγείο. Ζητά από τον προπονητή να τον παροπλίσει. Η τιμωρία λειτουργεί επικοινωνιακά. Δίνει στην αγορά το μήνυμα ότι ο ενδιαφερόμενος πρέπει να περνά πρώτα από το ταμείο. Και συγχρόνως βάζει στο μυαλό των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών την ιδέα ότι δεν πρέπει να διαπραγματεύονται με ενδιαφερόμενη ομάδα δίχως τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης. Δεν είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές που έχασαν με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία μιας μεγάλης μεταγραφής, η οποία δεν τους ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ.

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Δεν είμαστε μόνο εμείς οι πονηροί. Ορισμένες από τις top level αγγλικές, ισπανικές, ιταλικές και γερμανικές ομάδες πληρώνουν ανθρώπους που λειτουργούν κατασκοπευτικά. Πληρώνουν καλά για την παροχή υπηρεσίας ενημέρωσης. Για να μαθαίνουν πρώτοι ότι ένας δικός τους παίκτης έχει δεχθεί κρούση από άλλη ομάδα, αλλά και για να προσεγγίζουν διακριτικά παίκτες άλλων ομάδων.

Η FIFA έχει κάνει μια σειρά από απόπειρες για να πατάξει το φαινόμενο. Το μόνο που καταφέρνει όμως είναι να το περιορίσει. Διότι πάντοτε υπάρχουν μεσολαβητές με διάθεση να λειτουργήσουν ως μεσάζοντες για να επιτύχουν αθόρυβα μια δύσκολη μεταγραφή.

Καλή χρονιά!

Εύχομαι σε όλους ένα ευτυχισμένο 2008, γεμάτο υγεία. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα καλά λόγια.