Βγάζει το 6μηνο με κακό βαθμό ο Φερέρ

Το περασμένο καλοκαίρι προσπαθούσα να αντιληφθώ τη λογική με την οποία κινήθηκε ο Σέρα Φερέρ για να σχηματίσει τη λίστα των επιλογών του για την άμυνα. Ο Ισπανός αποδέσμευσε τον Τσιρίλο, τον οποίο αντικατέστησε με έναν «δεν κάνω τη διαφορά» αμυντικό, τον Ζεράλντο Αλβες. Η επιλογή του Ασκάρατε είχε πολύ ρίσκο. Και την φιλοδοξία «δεν θα τον χρειαστώ λιγότερο από τον Μόρα». Επέλεξε (;) να στηριχθεί πάνω στον Δέλλα, δίχως εγγύηση ότι ο «Τράι» θα απαλλαγεί από τις περσινές περιπέτειες και στον Παπασταθόπουλο, τον οποίο γνώριζε ότι δεν μπορούσε να βάλει από την αρχή, διότι διαφορετικά θα ρίσκαρε να τον κάψει λόγω υπερφόρτωσης μετά τη θερινή περιπέτεια με την Εθνική.

Για τη θέση του δεξιού μπακ ο Φερέρ πήρε ένα σημαντικό ρίσκο. Αν ο Ρατίνιο, που ήρθε από το πουθενά, είχε αποδειχθεί πατάτα, ο Ισπανός δεν θα είχε παίκτη για την 11αδα. Για την ακρίβεια, οι επιλογές θα ‘ταν δύο: ο Πλιάτσικας, τον οποίο δεν δείχνει να πιστεύει και ο Μπούρμπος, τον οποίο ακόμη πιστεύει και μας κάνει να απορούμε γιατί.

Αν μια θέση ήταν ορθόδοξα κλεισμένη, ήταν αυτή του αριστερού μπακ: Αρουαμπαρένα και προοπτική Λαγού. Στις επιλογές για τη θέση του τερματοφύλακα αναφέρθηκα σε προηγούμενο σημείωμα. Λάθη...

Σήμερα, στα μέσα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, ο Σέρα δίνει την εντύπωση ότι ψάχνει μόνο (ή έστω καταρχήν) για επιθετικό. Πώς γίνεται να ψάχνει για βασικό επιθετικό ένας προπονητής που έχει τον «δεν τον βγάζω από την 11αδα» Λυμπερόπουλο και τον «ζεστό» Μπλάνκο; Ο Φερέρ παραβιάζει για μια ακόμη φορά τον νόμο της λογικής. Ποιοτική ενίσχυση χρειάζεται η ΑΕΚ. Η λογική όμως δείχνει άλλες θέσεις, όχι αυτή του σέντερ φορ.

Στο πρώτο εξάμηνο της θητείας του ως αγγλικού τύπου manager της ΑΕΚ ο Σέρα Φερέρ μετρά πολλά λάθη. Το κακό είναι ότι δυσκολεύεται να τα παραδεχθεί δημοσίως, όπως φάνηκε χθες. Το χειρότερο είναι ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ εγωιστής για να τα δει, να τα αναγνωρίσει και να μάθει από αυτά.