Τον καιρό που επέστρεφε από την Πορτογαλία ως πρωταθλητής Ευρώπης και επέλεγε να μείνει στην ΑΕΚ μολονότι είχε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί την τραγική κατάστασής της και να αποδεσμευτεί δίχως κόστος ο Κώστας Κατσουράνης έβαλε το συναίσθημα πάνω από την επαγγελματική εξέλιξη και ανέλιξή του.
Σε διάστημα 18 μηνών από την ημέρα της μετανάστευσής του στην Πορτογαλία ο Ελληνας μέσος έχει γίνει στόχος πολλών ευρωπαϊκών κλαμπ. Οι ομάδες που ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν ξεπερνούν τις δέκα. Τελευταία η Τσέλσι, που ζήτησε χθες από την Μπενφίκα να τον δανειστεί μέχρι τον Μάιο με οψιόν αγοράς (10 εκατ. ευρώ) το καλοκαίρι. Η Μπενφίκα είπε όχι. Ο Κατσουράνης πρέπει να μείνει στη Λισσαβόνα τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2008. Τότε, που θα έχει κλείσει τα 29.
Αν είχε κάνει το βήμα νωρίτερα, εκεί γύρω στα 25, θα είχε αυξήσει τις πιθανότητές του να φορέσει τη φανέλα ενός τοπ κλαμπ. Η ποιότητά του είναι για τοπ κλαμπ. Με λιγότερες, λόγω ηλικίας, ευκαιρίες και έναν δύστροπο σύλλογο να διαχειρίζεται τα δικαιώματά του (Μπενφίκα) ο Κατσουράνης μοιάζει πλέον εγκλωβισμένος στη Λισσαβόνα. Με ένα συμβόλαιο που δεν του εξασφάλισε πολύ περισσότερα από όσα έβγαζε τον τελευταίο χρόνο στην ΑΕΚ.
Η υπόθεση Κατσουράνης είναι το πιο εύκολο παράδειγμα που φέρνω σε συζητήσεις με πιτσιρικάδες ποδοσφαιριστές, όταν τίθεται το ερώτημα «πότε πρέπει να φύγω απ’ την Ελλάδα;». Στους περισσότερους ποδοσφαιριστές οι αθλητικοί συντάκτες απαντάμε «όποτε σου δοθεί η ευκαιρία να πάρεις περισσότερα χρήματα, αλλά μην αγχώνεσαι». Σε παίκτες της ποιότητας του Κατσουράνη, των προδιαγραφών του Νίνη και του Παπασταθόπουλου, η απάντηση είναι μόνο μια λέξη: έφυγες!
