Σε μια κουβέντα με έναν βαθύ γνώστη του μπάσκετ και τακτικού παρατηρητή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αντιλήφθηκα ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν ήταν ποτέ fan του Νικολά Πρκάτσιν. Κυκλοφορούν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει τον Ομπράντοβιτς να χαρακτηρίζει loser τον Κροάτη σέντερ. Και αρκετοί που έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι στον Ομπράντοβιτς δεν αρέσει καθόλου και μόνο επειδή είναι Κροάτης.
Υπάρχει και η κοινή λογική. Αυτή που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αν του γυάλιζε ο Ομπράντοβιτς θα είχε επιχειρήσει να πάρει τον Πρκάτσιν προτού φτάσει αυτός στα 33 χρόνια του. Και θα είχε επιχειρήσει να τον αγοράσει, όχι να τον δανειστεί.
Ο Ομπράντοβιτς δεν τρελαινόταν ποτέ για τον Πρκάτσιν. Και τώρα τον φέρνει στον Παναθηναϊκό. Εκρινε ότι τον χρειάστηκε; Τον παίρνει.
Γραπτές εγγυήσεις δεν κυκλοφορούν στον αθλητισμό για την επιτυχία μιας μεταγραφής. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού όμως εξηγεί με μια ακόμη πράξη τις επιτυχίες του. Αυτό το προτέρημα είναι της κατηγορίας «top level». Είναι ένα από αυτά που κάνουν έναν προπονητή μεγάλο.
Γνωρίζω μόνο δύο προπονητές που έχουν δείξει με πράξεις, σε κάποια εποχή της καριέρας τους, ότι ήξεραν να βάζουν το συμφέρον της ομάδας πάνω από συμπάθειες, αδυναμίες και αισθήματα. Ο ένας πήρε τους περισσότερους τίτλους στην Ελλάδα στο ποδόσφαιρο την τελευταία 20ετία. Ο άλλος σήκωσε το πρωτάθλημα Ευρώπης στην Πορτογαλία.
