Την ευθύνη έχει πάντα το αφεντικό

Τα μηνύματά σας είναι πάρα πολλά. Δεν τα προλαβαίνω. Όχι επειδή μου λείπει η διάθεση να απαντήσω, αλλά επειδή έχουμε μπει στην τελική ευθεία για την έκδοση της αθλητικής εφημερίδας. Θα μπορούσα να στήσω ένα blog μόνο για να σας διηγούμαι αυτή την εμπειρία. Προτιμώ όμως να μην σας πω πολλά για το έντυπο που σχεδιάζουμε και τις ιδέες των περίπου 50 ανθρώπων που δουλεύουν ήδη για τη δημιουργία μιας νέας αθλητικής εφημερίδας.


Ακολουθώ τον προβληματισμό των ΑΕΚτσήδων για την εξέλιξη της σεζόν. Και σχολιάζω: την ευθύνη έχει πάντα αυτός που κάνει τις επιλογές, το αφεντικό.



Για να απαντήσω σε όσα με ρωτούν φίλοι του Παναθηναϊκού, μεταφέρω την εκτίμηση ενός Πορτογάλου αθλητικού συντάκτη: το πιο ενδιαφέρον διάστημα στην παρατήρηση της δουλειάς του Πεσέιρο είναι το φινάλε μιας σεζόν. Διότι του έχει συμβεί να χύνει στο τέλος την καρδάρα.


Στα σχόλια για την ποιότητα του θεάματος που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός, το δικό μου σχόλιο είναι παρόμοιο με αυτό για την ΑΕΚ: την ευθύνη έχει πάντα το αφεντικό. Αυτό κάνει τις επιλογές, με πρώτη και βασικότερη αυτή του προπονητή.

Και επειδή τούτη την εβδομάδα είχα την έκπληξη να διαβάσω δύο ΠΑΟΚτσήδικα μηνύματα, επαναλαμβάνω: ο Σάντος δεν περίμενε αυτή τη νίκη για να βαφτιστεί καλός προπονητής. Ούτε ο Μπάγεβιτς αυτή την ήττα για να χαρακτηριστεί μέτριος ή κακός. Το ποδόσφαιρο δεν είναι τέχνη της μιας Κυριακής.

Ο κίνδυνος επανάληψης του λάθους

Πόσα λάθη έκανε η ΑΕΚ με τον Λορένσο Σέρα Φερέρ; Δυσκολεύομαι να τα μετρήσω.
Το κακό για την ΑΕΚ είναι ότι η ζημιά που της δημιούργησε η συνεργασία με τον Ισπανό είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που υπέστη το επαγγελματικό προφίλ του Φερέρ.

Η ΑΕΚ τον έκανε Βενγκέρ και του έδωσε όλες τις αρμοδιότητες. Και τώρα θα της πάρει χρόνο να στήσει και να εξελίξει το δίκτυο παρακολούθησης και εντοπισμού ποδοσφαιριστών.

Η ΑΕΚ του εμπιστεύθηκε την εξέλιξη των πιτσιρικάδων της. Και τώρα πρέπει να ασχοληθεί πολύ για να μην κάψει όσους έκαιγε ο Ισπανός.

Η απόλυσή του δεν είναι εγγύηση επίλυσης των προβλημάτων της. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει πλέον η ΑΕΚ: να διορθώσει το λάθος με ένα ακόμη λάθος.

Λάθος μεγάλο αποδείχθηκε η πρόωρη επέκταση του συμβολαίου του Φερέρ. Και τώρα θα το πληρώσει ακριβά το κόστος η ΑΕΚ. Όχι μόνο οικονομικά. Διότι ο Σέρα θα μιλήσει. Και θα πλήξει το προφίλ της ΑΕΚ. Όχι στην Ελλάδα. Εξω.

Στη διάρκεια των επόμενων ημερών θα διαπιστώσουμε αν ο Νικολαΐδης ήταν προετοιμασμένος για αυτή την εξέλιξη. Αν δεν ήταν, δηλαδή αν διορθώσει το λάθος του με ένα ακόμη λάθος, η ΑΕΚ δεν θα χάσει μόνο την τρέχουσα σεζόν. Θα χάσει και την επόμενη. Αυτό θα της συμβεί αν τώρα επιλεγεί και προσληφθεί υπό την πίεση του χρόνου και του κόσμου ένας προπονητής με κλειστό πολυετές συμβόλαιο.

Ο Φερέρ, ο Πεσέιρο, η διαιτησία...

Προσπαθώ να απαντώ στις ερωτήσεις σας. Εδώ ξεχωρίζω τις πιο δημοφιλής που έχω δεχθεί τις τελευταίες ημέρες στα μηνύματά σας.

Ναι, συμφωνώ ότι πλέον ο Σέρα Φερέρ δεν μπορεί να προσφέρει στην ΑΕΚ. Σιχαίνομαι το «τα ‘λεγα». Χαίρομαι όμως που οι περισσότεροι επισημαίνετε την αμφιβολία που διατύπωνα από πέρσι. Και χαίρομαι πολύ επειδή ορισμένοι από εσάς που σήμερα στέλνετε μηνύματα θυμάστε ότι μου στέλνατε και τον καιρό εκείνο για να παραπονεθείτε ότι είμαι πολύ αυστηρός με τον Ισπανό. Αναγνωρίστε στον αθλητικό συντάκτη το δικαίωμα να αμφιβάλει με τεκμηρίωση της αμφιβολίας.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που ικανοποιούνται με την ποιότητα του θεάματος που προσφέρει ο Παναθηναϊκός. Υπάρχει όμως σχέδιο. Πολύ ορατό. Και επειδή το σχέδιο δείχνει σήμερα αποτελεσματικό, ο σχεδιαστής δικαιούται να ισχυρίζεται ότι μπορεί να το εξελίξει αν του προσφέρουν τα κατάλληλα εργαλεία. Ναι, πολύ καλά θυμάστε ότι από την αρχή της σεζόν έγραφα ότι ο Ζοσέ Πεσέιρο είναι ένας καλά διαβασμένος, όχι αδιάφορος προπονητής. Αρχίζει να μου δημιουργεί την περιέργεια να τον δω να λειτουργεί σε μια ομάδα, αφού προηγουμένως έχει ενεργώς συμμετάσχει στον σχηματισμό του ρόστερ της.

Δεν αντέχω τις συζητήσεις για τη διαιτησία. Ούτε τη συμμετοχή σε προβληματισμούς για την αλλαγή που δεν έρχεται. Η κατάσταση δεν αλλάζει επειδή ουδείς θέλει να την αλλάξει. Είναι τόσο απλό και τόσο τραγικό. Μη μου ζητάτε απάντηση σε ερωτήσεις τύπου «ήταν πέναλτι;», «ήταν οφσάιντ;». Εχω το ίδιο καλή όραση με εσάς, την ίδια γνώση των κανονισμών. Και σιχαίνομαι όσο και εσείς τύπους που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τη νοημοσύνη μου…

Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο

Στήνοντας αφτί στις συζητήσεις των ποδοσφαιριστών, στη διάρκεια της παραμονής τους στην Κύπρο για τα αγωνιστικά τεστ της Εθνικής, ο παρατηρητής θα κατέληγε σε δύο συμπεράσματα: πικραίνονται αφάνταστα στη διάρκεια μιας κουβέντας για την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου, το πρόσωπό τους φωτίζει κάθε φορά που συζητούν για τις δυνατότητες της Εθνικής και την προοπτική καλής πορείας στο Euro 2008.

Όταν στέκονται μπροστά από μικρόφωνα και κάμερες, οι ποδοσφαιριστές σιδερώνουν τον λόγο τους. Οι περισσότεροι δεν σκέφτονται καν να μιλήσουν ανοιχτά. Να πουν στη δημόσια συζήτηση όσα λένε μεταξύ τους. Γιατί; «Για να μην μπλέξω. Υπάρχει λόγος να μπλέκω, να επιτρέπω στον καθένα να με πιάνει στο στόμα και το πληκτρολόγιό του και να βγάζει χολή;», απαντούν.

Ποιος φταίει γι’ αυτό; Ποιος έχει υποχρεώσει τους ποδοσφαιριστές να λογοκρίνονται στα όρια της φίμωσης; Πρώτοι από όλους εμείς, οι αθλητικοί συντάκτες.

Την ώρα του αποχαιρετισμού, στο «Ελ. Βενιζέλος», οι ντόπιοι εύχονταν σήμερα στους ξένους, αυτούς που παίζουν έξω, «καλό ταξίδι». Τι εύχονταν οι ξένοι στους ντόπιους; «Καλό κουράγιο». Μαζί με μια συμβουλή: «Μην ασχολείσαι, μην τρελαίνεσαι. Παίξε τη μπάλα σου, Euro έρχεται, να πάμε καλά και να φύγεις κι εσύ έξω».

Κάποτε οι ποδοσφαιριστές επεδίωκαν την μετανάστευση πρώτα και πριν απ’ όλα για τα παραπάνω χρήματα. Σήμερα οι διαφορές στο οικονομικό σπάνια είναι τόσο μεγάλες. Το βασικό κίνητρο είναι άλλο. «Να ηρεμήσω, να απολαύσω το παιχνίδι, να φύγω από τη μιζέρια και τη γκρίνια, να σταματήσω να μιλάω για διαιτησία και παρασκήνιο, να παίξω σε γήπεδα της προκοπής, να μη φοβάμαι μην μου σπάσουν το αυτοκίνητο». Ελληνικό ποδόσφαιρο 2008. Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης 2004…

ΚΕΔ: Σώζει την τιμή του ποδοσφαίρου…

Η 4η Φεβρουαρίου 2008 θα γιορτάζεται από τις γενιές του μέλλοντος ως η επέτειος εξυγίανσης της ελληνικής διαιτησίας και επίλυσης όλων των προβλημάτων που ταλαιπώρησαν επί δεκαετίες το ποδόσφαιρο.

Οι σημερινές γενιές γίνονται μάρτυρες μιας ιστορικής πράξης, την οποία θα διηγούνται στο μέλλον με καμάρι. Θα γεμίσουν ικανοποίηση κάθε φορά που θα μιλούν για την ημέρα που η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας αποφάσισε να βάλει βαθιά το μαχαίρι, να το φτάσει μέχρι το κόκαλο.

Με μεγάλη γενναιότητα η Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας αποφάσισε να θέσει εκτός πινάκων διαιτησίας τον διαιτητή Θεόφιλο Φωτιάδη (ΣΔΠ Θεσσαλονίκης). Στη σχετική ανακοίνωση δεν αναφέρεται αν ο Φωτιάδης θα τιμηθεί με πλακέτα για τη χθεσινή προσφορά του προς το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν έγινε γνωστό ούτε αν θα του απονεμηθεί το βραβείο για το ρεκόρ των τριών πνιγμένων πέναλτι.

Η γενναιότητα της ΚΕΔ δεν σταματά εκεί. Αποφάσιε να υποβιβάσει στη Β’ Εθνική τον διαιτητή Κωνσταντίνο Παπασταμάτη (ΣΔΠ Αθηνών), για να πάρει το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής λίγη από τη λάμψη της SuperLeague.

Το εξοργιστικό με αυτούς τους τύπους στην ΚΕΔ και την ΕΠΟ δεν είναι ότι μας κοροϊδεύουν. Είναι ότι προσποιούνται πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουμε καταλάβει χρόνια τώρα ότι μας κοροϊδεύουν. Επιμένουν να νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν πολύ κόσμο για πολύ καιρό…

Τα «ψώνια» των διεκδικητών

Χαίρομαι πάρα πολύ να κάνουμε πιο ζωντανό τον διάλογό μας σε αυτό το blog. Προσπαθώ να απαντώ προσωπικά σε καθέναν από εσάς. Επιλέγω όμως ορισμένα μηνύματα, αυτά με τις πιο συχνές ερωτήσεις ή τοποθετήσεις και τα «κρεμάω» μαζί με το σχόλιο ή την απάντησή μου ώστε να καλύπτω όσο το δυνατόν περισσότερους από εσάς που επικοινωνείτε μαζί μου.

Ο Σωτήρης, επισκέπτης του blog, σημειώνει: «Παναθηναικός και ΑΕΚ φρόντισαν να ενισχυθούν και οι δυο με επιθετικούς, λησμονώντας ότι για να φτάσει η μπάλα στην επίθεση χρειάζεται το κατάλληλο κέντρο. Ο Παναθηναικός εμφανίζει έντονο πρόβλημα στην ανάπτυξη και παρόλο που η απόκτηση του Σπυρόπουλου βοήθα το αριστερό άκρο θεωρώ ότι ήταν επιτακτική η απόκτηση ενός η δυο χαφ που θα έδιναν ταχύτητα στο δεξιό άκρο και κάθετες μπαλιές που τόσο λείπουν ώστε να μπορεί να διασπά κλειστές άμυνες .

Από την άλλη ο Φερέρ κοντεύει να μας τρελάνει με την επιλογή, όταν δεν αγωνίζεται ο Ζήκος, να βάζει μπροστά στους κόφτες τον Τόζερ και πιο μπροστά τον Ενσαλίβα. Είναι κατά την γνώμη μου απαράδεκτο αυτό, διότι και ο Ούγγρος παίκτης χάνεται και η ομάδα ζημιώνεται κυρίως ανασταλτικά.

Δυστυχώς αντί να πάρει ένα κλασικό κόφτη ώστε να βοηθήσει προς το παρόν και κατόπιν να αντικαταστήσει τον Ζήκο πήρε δυο φόρ. Η μόνη ομάδα που ενισχύθηκε ουσιαστικά στη μεσαία γραμμή είναι ο Ολυμπιακός με τον Μπελούτσι. Και αυτή η μεταγραφή ίσως να κάνει και την διαφορά στο δρόμο για τον τίτλο».

Οι απόψεις μου; Η ΑΕΚ έπρεπε να αποκτήσει κεντρικό αμυντικό, διότι ο Φερέρ δεν έχει καμιά εγγύηση ότι ο Δέλλας θα «σηκώσει» όλα τα παιχνίδια. Ο Ζεράλντο Αλβες είναι αμυντικός «περιορισμένης ευθύνης». Πίσω από Δέλλα και Παπασταθόπουλο υπάρχουν μόνο λύσεις ανάγκης (Ενσαλίβα, Ζήκος). Και για τον Φερέρ δεν υπάρχει Ασκάρατε. Παίρνει μεγάλο ρίσκο ο Ισπανός που πηγαίνει δίχως τρίτο κεντρικό αμυντικό επιπέδου, δίχως δεύτερο δεξί μπακ.

Ο Παναθηναϊκός κάλυψε μια σημαντική αδυναμία (απόκτηση Σπυρόπουλου), αλλά δεν αγόρασε κάθετη πάσα. Και αυτή θα του λείψει πολύ αν ο Γκονζάλες δεν φτάσει σε χρόνο dt στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από τον τραυματισμό του.

Από τον Ολυμπιακό περίμενα κάτι παραπάνω σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο. Έναν δημιουργικό χαφ για τον άξονα και έναν ακόμη παίκτη – επιλογή 11αδας για την επίθεση. Αν όμως σταθεί τυχερός και δεν έχει τραυματισμούς, μπορεί να φτάσει μέχρι τον τερματισμό δίχως να πληρώσει την έλλειψη μεγάλου αριθμού ενδεκαδάτων ποδοσφαιριστών.