Στην αρχή είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην δώσω σημασία. Τον τελευταίο καιρό όμως δοκιμάζονται τα νεύρα, η υπομονή, ο ψυχισμός των περίπου 70 μισθωτών, των συνεργατών, των μαθητευόμενων της «Εξέδρας των Σπορ». Κι αφού κανείς δεν γράφει μια καλή κουβέντα για αυτή την εφημερίδα, την οποία όλοι θέλουν να κλείσουν, είπα να γράψω εγώ. Κυρίως για να αποκαταστήσω δημοσίως όλους αυτούς τους επαγγελματίες, για τον αγώνα και τη δουλειά των οποίων είμαι πολύ περήφανος. Τους το έχω πει κατ’ ιδίαν, τους το έχω πει και στην τελευταία μας σύσκεψη, ζητώντας τους να πάψουν να ασχολούνται και να αφοσιωθούν στη δουλειά τους. Τους καταλαβαίνω όμως. Διότι την εποχή που με ζήλο προσπαθούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις της «Εξέδρας» δέχονται χτυπήματα που τους κλονίζουν και τους κάμπτουν το ηθικό.
Χρησιμοποιείται το σωστό ρήμα αυτή την εποχή για την «Εξέδρα», αλλά χρησιμοποιείται λάθος. Οχι πουλιέται η «Εξέδρα». Πουλάει. Δεν κλείνει η «Εξέδρα». Κλείνει κάθε μήνα με αύξηση της κυκλοφορίας της σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους. Λόγω θέσης προφανώς δεν μπορώ να δημοσιοποιήσω στοιχεία που αφορούν την οικονομική κατάσταση και την πορεία της. Χρησιμοποιώ όμως και παραθέτω αυτά που δημοσιεύονται και δεν διαψεύδονται. Αυτά της κυκλοφορίας.
Στις 29 Μαρτίου 2009 η «Εξέδρα» έκλεισε έναν χρόνο ζωής. Κυκλοφόρησε σε μια δύσκολη και ανταγωνιστική αγορά, στην οποία υπάρχουν πολύ καλές αθλητικές εφημερίδες. Κυκλοφόρησε σε μια περίοδο κρίσης. Στον Τύπο, στην Οικονομία, παντού. Εκανε τα πρώτα της βήματα σε μια περίοδο που τα αθλητικά φύλλα στην Ελλάδα έχουν μια πτώση της τάξης του 25-30%. Κι όμως η «Εξέδρα» πουλά κάθε μήνα, από τότε που συμπλήρωσε έναν χρόνο και υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία, περισσότερα φύλλα από τον αντίστοιχο του έτους της γέννησής της.
Εκλεισε τον Μάιο του 2009 με επιπλέον 2.000 φύλλα, κατά μέσο όρο. Εκλεισε τον Ιούνιο με επιπλέον περίπου 3.000 φύλλα, αυξάνοντας το μερίδιό της κατά περίπου 3%. Τρέχει στον Ιούλιο με αύξηση περίπου 3.000 φύλλων κατά μέσο όρο, κατέχοντας το περίπου 11% της πίτας των αθλητικών φύλλων, με μια μέση κυκλοφορία πάνω από τα 21.000 φύλλα. Σε μια εποχή που οι αθλητικές εφημερίδες δεν παρουσιάζουν αύξηση των φύλλων τους. Οσοι ζούμε από αυτή τη δουλειά μπορούμε πολύ καλά να εκτιμήσουμε αν αυτή η πορεία είναι ή όχι ικανοποιητική για μια νέα εφημερίδα, που έχει εκδώσει μερικές … χιλιάδες φύλλα λιγότερα από τις ανταγωνίστριές της. Για μια εφημερίδα που αγωνίζεται να πάρει τη θέση της και να μεγαλώσει το μερίδιό της σε αυτή την αγορά, ένα αθλητικό φύλλο που ανήκει στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και ανταποκρίνεται με θαυμαστή συνέπεια στις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες της. Μια εφημερίδα που δεν έχει απολύσει ούτε έναν εργαζόμενο στους μήνες της οικονομικής κρίσης! Μια εφημερίδα, την οποία δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι» επιμένουν να … κλείνουν με ένα μπαράζ ανώνυμων δημοσιευμάτων, τα οποία ξεκίνησαν μερικές ημέρες μετά το λανσάρισμα της «Εξέδρας» και εμφανίζονται πλέον με εντυπωσιακή συχνότητα.
Η «Εξέδρα» παρουσιάζεται, χάρη σε μια θαυμαστή μεθόδευση, σαν μια αποτυχημένη προσπάθεια. Λες και γνωρίζουν όλοι αυτοί που την «κλείνουν» ποιοι ήταν οι στόχοι και ποιο το business plan αυτής της εφημερίδας και δεν γνωρίζω εγώ που είμαι ο διευθυντής της προτού καν γεννηθεί αυτή η εφημερίδα… Κανείς από όλους αυτούς τους συναδέλφους ή τους «συναδέλφους» δεν μπήκε στον κόπο να επιχειρήσει να επικοινωνήσει μαζί μου για να μάθει και την αλήθεια του διευθυντή αυτής της εφημερίδας, την οποία αβίαστα και αβασάνιστα κλείνει με κάθε μονόστηλο, με κάθε ανώνυμο «50αρι», με κάθε post σε ένα ανώνυμο blog. Ετσι κάνουν τη δουλειά τους αυτοί οι άνθρωποι. Ετσι αντιλαμβάνονται την δημοσιογραφία, ή την δημοσιογραφία των πολιτών, στην περίπτωση των blogs.
Οι ίδιοι άνθρωποι βεβαίως είναι που παριστάνουν ότι κόπτονται για το παρόν και το μέλλον των εκατοντάδων συναδέλφων μας που έμειναν χωρίς δουλειά μετά το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» και του «City». Οι ίδιοι που επιμένουν να παίζουν με τη νοημοσύνη, τον ψυχισμό, το ψωμί, την επαγγελματική επιβίωση και την προοπτική των ανθρώπων που αγωνίζονται καθημερινά για την έκδοση της «Εξέδρας». Αυτοί που επιμένουν να δημιουργούν στην αγορά για την «Εξέδρα» την εικόνα μιας αποτυχημένης εφημερίδας. Αυτοί που βάζουν αβίαστα, δίχως στοιχεία, παραβλέποντας τα αδιάψευστα στοιχεία των κυκλοφοριών, λουκέτο στην «Εξέδρα» με τα κείμενά τους.
Σε όλους αυτούς έχω να πω ότι θα έπρεπε να ντρέπονται που παίζουν με την ψυχολογία τόσων εργαζόμενων σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Θα έπρεπε να ντρέπονται που αδικούν τόσο αβίαστα την δουλειά τόσων επαγγελματιών, οι οποίοι έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια πολύ καλή εφημερίδα που προσφέρει δημοσιογραφία και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη περίπου 16.000 καθημερινών αναγνωστών στο πρώτο εξάμηνο του 2009, ενός πολύ δύσκολου έτους, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Σε όσους ανησυχούν για την πορεία και το μέλλον αυτής της εφημερίδας, διαβάζοντας κάθε τρεις και λίγο ότι πρόκειται να κλείσει, εξηγώ με αυτό το κείμενο ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για μας. Ανησυχούμε εμείς, με τον καθημερινό μας αγώνα να κάνουμε την «Εξέδρα» καλύτερη.
Υ.Γ. Θα ήταν μέγιστη παράλειψή μου να μην αναφερθώ και στην εξαίρεση, αυτή της εφημερίδας «Το Παρόν», που την Κυριακή 5 Ιουλίου αναφέρθηκε και στην ποιότητα και στην δυναμική της «Εξέδρας».
