Από τον καιρό που τον ανακαλύπταμε, τότε στον πάγκο της Πόρτο, είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για μια ασυνήθιστη φιγούρα για το ποδόσφαιρο. Μέσα από πολλές συζητήσεις με Πορτογάλους συναδέλφους μου και ποδοσφαιριστές που τον είχαν παρατηρήσει από πιο κοντινή απόσταση είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι ότι του ταίριαζε πολύ το Special One που του κόλλησαν στην Αγγλία. Συζητώντας με έναν άλλο μαθητή της πορτογαλικής σχολής πριν από μια εβδομάδα αντιλήφθηκα καλύτερα πόσο έχει επηρεάσει την προπονητική στην πατρίδα του ο Ζοσέ Μουρίνιο. Στην Πορτογαλία οι προπονητές χωρίζονται στην «προ Μουρίνιο» και την «μετά Μουρίνο» εποχή. Όχι άδικα. Διότι ο «Μου» είναι ο πρώτος προπονητής τύπου μάνατζερ που βγήκε στην Πορτογαλία. Και, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι η πιο εξελιγμένη έκδοση προπονητή που εμφανίστηκε ποτέ στο ποδόσφαιρο. Ενας επιστήμονας της σύγχρονης επιστήμης του ποδοσφαίρου, που ξέρει να χρησιμοποιεί εικόνα, σώμα, στόμα, μυαλό στην επικοινωνία προκειμένου να αναπτύξει τις τακτικές και τις στρατηγικές του και να επιτύχει τους στόχους του.
Στη Λισσαβόνα είχαν πέσει στοιχήματα από την ώρα που άφησε το Λονδίνο για το Μιλάνο ότι ο τελικός προορισμός του ταξιδιού του είναι, στο μυαλό του, η Μαδρίτη. Λίγο καιρό αργότερα ο «Μου» τους είχε επιβεβαιώσει με την δημόσια εκδήλωση της επιθυμίας του να καθίσει κάποια στιγμή στον πάγκο της Ρεάλ. Τις τελευταίες δέκα ημέρες βλέπει τις εφημερίδες της Μαδρίτης να τον καλούν να υπογράψει βασιλικό συμβόλαιο. Ο Μουρίνιο μπήκε στην καρδιά των οπαδών της Ρεάλ και μόνο επειδή τους γλίτωσε από την επίσκεψη των Καταλανών στη Μαδρίτη για τον τελικό του Champions League. «Ο Βασιλιάς του Camp Mou», όπως βαφτίστηκε από χθες βράδυ, έχει ήδη πετύχει τον στόχο του, ακόμη και αν δεν σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό της Μαδρίτης στις 22 Μαϊου. Με όλα όσα έκανε στη διάρκεια των τελευταίων 10 ημερών. Με όλα όσα δήλωσε τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και με το «μάλλον δεν θα προπονήσω ποτέ την Μπαρτσελόνα επειδή δεν θα μπορέσω να μετατρέψω το μίσος που ένιωσα αυτές τις μέρες σε αγάπη», που είπε χθες βράδυ.
Ενας καλός του φίλος από τα παλιά, τον καιρό που εργαζόταν στην Πορτογαλία, μου έλεγε πριν από χρόνια ότι «αυτός ο τύπος δεν θα ησυχάσει αν δεν του απονείμουν τον τίτλο του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Όχι γιατί είναι ψώνιο, αλλά επειδή έβαλε στον εαυτό του τον υψηλότερο στόχο που θα μπορούσε να βάλει άνθρωπος στο ποδόσφαιρο διότι πίστεψε πως μόνο έτσι θα νιώθει καθημερινά ότι δίνει μια μάχη επιβίωσης, ότι δεν θα του δημιουργήσουν εφησυχασμό οι τίτλοι, τα πλούτη και η ανέλιξή του στην παγκόσμια κοινωνία του ποδοσφαίρου».
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι πρόκειται για τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία. Ο Ζοσέ Μουρίνιο όμως είναι με διαφορά η μεγαλύτερη περσόνα που εμφανίστηκε την τελευταία 10ετία στο προσκήνιο. Και ο κορυφαίος προπονητής στην σύγχρονη ιστορία στον τομέα της διαχείρισης της εικόνας του και των media.
