Την εποχή που ο Ελληνας πρωθυπουργός πατάει το κουμπί της βοήθειας του ΔΝΤ και φωνάζει με τη δράση του ότι η Ελλάδα έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, την εποχή που ο ένας πίσω από τον άλλο όλοι οι έγκυροι αναλυτές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου διατυπώνουν τη διαπίστωση ότι το ελληνικό πρωτάθλημα θα απωθεί ακόμη περισσότερο, συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν, τους αξιόλογους ξένους ποδοσφαιριστές, οι Ελληνες επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου, αυτοί που επιχειρούν στη Superleague φωνάζουν με τη δράση και τις επιλογές τους ότι απλώς δεν παίρνουν χαμπάρι.
Η Superleague ετοιμάζεται να συντηρήσει το φαινόμενο με τα καραβάνια των ανώνυμων ξεθωριασμένων αλλοδαπών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι πλημμυρίζουν τα ρόστερ των ομάδων και εμποδίζουν την ανάδειξη Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την απόφασή τους να … επιβάλλουν στους εαυτούς τους να έχουν μόλις 8 Ελληνες ποδοσφαιριστές σε ένα ρόστερ 27 επαγγελματιών παικτών και μάλιστα δίχως την υποχρέωση να χρησιμοποιούν στην 11αδα συγκεκριμένο αριθμό ντόπιων ποδοσφαιριστών.
Το τραγικό στην υπόθεση του ποδοσφαίρου είναι ότι στην Ελλάδα κυκλοφορούν δύο ειδών επιχειρηματίες. Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι προς το συμφέρον τους να κάνουν παραγωγή Ελλήνων ποδοσφαιριστών και αυτοί που δεν θέλουν να το αντιληφθούν. Οι πρώτοι είναι άσχετοι. Οι δεύτεροι είναι αυτοί που προτιμούν την safe επιλογή του ξένου, ο οποίος στόμα έχει και μιλιά δεν έχει κι έτσι δίνει εγγύηση ότι δεν θα παραπονεθεί αν δεν πληρωθεί ή κακοπληρωθεί, αλλά και ότι δεν θα πάρει χαμπάρι πόσο θα κοστίσει και πόσο θα υπερκοστολογηθούν η μεταγραφή του και το συμβόλαιό του.
Στην Superleague των ιδιωτικών συμφωνητικών και των περίπου μηδενικών συμβολαίων, των παραμάνατζερ και των λοιπών λαμόγιων του ποδοσφαίρου, ο Ελληνας παίκτης δεν πρόκειται να βγάλει άκρη. Θα συνεχίσει να δυσκολεύεται πολύ να βρει τον δρόμο του. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει να ψάχνει από τα εφηβικά ή ακόμη και τα παιδικά του χρόνια τον τρόπο να φύγει στο εξωτερικό. Όχι μόνο για να διδαχθεί καλύτερα το ποδόσφαιρο, αλλά και (κυρίως) για να παίξει ποδόσφαιρο. Διότι σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τα περισσότερα άλλα επαγγέλματα στην Ελλάδα, στο ποδόσφαιρο οι προνομιούχοι δεν είναι οι Ελληνες. Είναι οι μετανάστες.
Αυτό που συμβαίνει τούτη την εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία. Επιχειρηματίες πηγαίνουν κόντρα στην επιχειρηματική λογική. Προτιμούν την κοστοβόρα επιλογή της απόκτησης ενός ξένου που δεν έχει φιλοδοξίες και προοπτική να αποκτήσει υπεραξία, αντί να επενδύσουν λιγότερα χρήματα στους φτηνούς Ελληνες πιτσιρικάδες που έχουν την προοπτική να αποκτήσουν υπεραξία. Και όλα αυτά σε εποχή οικονομικής κρίσης. Ο θαυμαστός κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
