Εγραφα πριν από λίγες μέρες ότι το νέο γήπεδο της ΑΕΛ είναι ό,τι καλύτερο συμβαίνει τούτη την εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τούτες τις μέρες όμως πήραμε ακόμη ένα καλό μαντάτο, αυτό της παρουσίασης του αθλητικού κέντρου του Πανιωνίου. Εγραψα τις σκέψεις μου γι’ αυτό την περασμένη Τετάρτη στην «Εξέδρα»:
Ενας πρόεδρος που μεγαλώνει τον Πανιώνιο
Αν το σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έπεφτε στα χέρια ενός Ισπανού, Γερμανού, Ολλανδού, Αγγλου, Ιταλού, Γάλλου, ακόμη και Βέλγου ανθρώπου του ποδοσφαίρου, αυτό το σημείωμα θα προσέφερε πολύ γέλιο. Διότι θα διάβαζε ότι η ελληνική κοινωνία του ποδοσφαίρου καμαρώνει και θαυμάζει το προπονητικό κέντρο που επιτέλους απέκτησε μια ομάδα του επιπέδου της Superleague. Αυτή η σκέψη όμως δεν μειώνει τη χαρά του Πανιωνίου, που επιτέλους απέκτησε προπονητικό κέντρο υψηλών προδιαγραφών. Εκανε ένα από τα πιο ουσιαστικά βήματα προόδου και δημιούργησε στον εαυτό του την προοπτική της μακροημέρευσης αλλά και την προοπτική να αυξήσει το μέγεθός του εταιρικά και αγωνιστικά. Την εποχή που βρέθηκε, ο Τσακίρης ήταν ευλογία για τον Πανιώνιο. Μετά και από αυτό έβαλε σοβαρή υποψηφιότητα για την ανάδειξή του στον πιο σημαντικό πρόεδρο της ιστορίας του συλλόγου.
Είναι πολύ καλό για το ποδόσφαιρο που υπάρχει ο Τσακίρης. Και θα ήταν ευχή να συναντούσαμε πιο συχνά Τσακίρηδες στο ελληνικό πρωτάθλημα.
