Σήμερα στην «Εξέδρα» μετέφερα μια διδακτική εμπειρία από τη συναναστροφή με έναν Αγγλο δημοσιογράφο, ο οποίος τον τελευταίο καιρό επιχειρεί, από επαγγελματική περιέργεια η οποία αγγίζει τα όρια της διαστροφής, να αντιληφθεί πώς παίζεται το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα…
Η Ελλάδα αλλάζει τους κανόνες του ποδοσφαίρου
Η σεζόν τελείωσε πάνω που τέλειωσε και η Ελλάδα όπως την ξέραμε. Φοβερή συγκυρία να γίνονται παράλληλα οι συζητήσεις για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και στα δύο άλλωστε έχει, εδώ και χρόνια, χαθεί η μπάλα. Στην υπόθεση του ποδοσφαίρου, το αδιανόητο για έναν επισκέπτη της Ελλάδας, παρατηρητή των όσων συμβαίνουν εδώ τον τελευταίο καιρό είναι ο τρόπος που έχουμε φτάσει να αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν στον φανταστικό κόσμο του.
Εχασα περίπου δύο ώρες από τη ζωή μου χθες στην προσπάθεια να εξηγήσω σε έναν Αγγλο δημοσιογράφο γιατί βρίσκεται απολογούμενος ο ιδιοκτήτης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας για κάθε κακή διαιτησία που συναντά σε παιχνίδι. Αφορμή για τη νέα κουβέντα μας ήταν η υπόθεση του Ολυμπιακός – ΑΕΚ, του οποίου το αποτέλεσμα αποφασίστηκε ωμά από έναν διαιτητή, και τα όσα ακολούθησαν. Ο Αγγλος, συνεργάτης του Reuters με ειδίκευση στο ποδόσφαιρο, επιχειρούσε για ακόμη μια φορά μέσα από την κουβέντα μας να αντιληφθεί τους ελληνικούς κανόνες του ποδοσφαίρου.
«Μάλιστα. Δηλαδή στην Ελλάδα ένας πρόεδρος πρέπει να χρηματοδοτεί μια ομάδα, αλλά να έχει και την ικανότητα είτε να στήνει τα παιχνίδια υπέρ της ομάδας του, ή να προλαβαίνει τις περιπτώσεις όπου αντίπαλοι «στήνουν» ή «επηρεάζουν» τον διαιτητή για να παίξει εναντίον της ομάδας», ήταν το συμπέρασμά του. Αυτό είναι το συμπέρασμα ενός ανθρώπου που έχει πατήσει ελληνικό έδαφος τρεις – τέσσερις φορές στη ζωή του και έχει επισκεφθεί ελληνικό γήπεδο για ελληνικό παιχνίδι μόνο μια φορά, για ένα Ολυμπιακός – ΑΕΚ, στη διάρκεια της εφετινής κανονικής περιόδου. Κι άντε να τον πείσει κάποιος ότι έχει βγάλει λανθασμένο συμπέρασμα και ότι δεν πρέπει να κυκλοφορεί στο Λονδίνο και να κακολογεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στην υπόθεση της ΑΕΚ συμβαίνει ακριβώς αυτό. Η ελληνική κοινωνία του ποδοσφαίρου, με πρώτο κομμάτι της τον Τύπο, έχει φτάσει να θεωρεί ότι είναι πολύ νορμάλ να αδικείται αυτή από τη διαιτησία. Εφτασε να μην μας προκαλεί καμιά εντύπωση που ο πρόεδρος της ΕΠΟ είχε παραδεχθεί σε συνάντηση με τον πρόεδρο της ΑΕΚ ότι η ομάδα είναι αδικημένη από τη διαιτησία. Φτάνει να μην προκαλεί εντύπωση, τόσο που να «κερδίζει» μόνο μια απλή επισήμανση στα δημοσιογραφικά κείμενα, ότι ένας διαιτητής ακύρωσε πεντακάθαρο γκολ της ΑΕΚ σε ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, το οποίο μπορεί να κρίνει από 3 έως και 23 εκατ. ευρώ. Η κουβέντα πάει από την επόμενη κιόλας ημέρα αλλού: η ανύπαρκτη διοίκηση που δεν μπορεί να προστατέψει την ομάδα από το παρασκήνιο και τη διαιτησία. Δίχως να υπάρξει ούτε ένας επίσημος του ποδοσφαίρου για να δώσει ορισμό στην «προστασία», να εξηγήσει δημοσίως με σαφήνεια και ακρίβεια τι σημαίνει και πώς γίνεται η προστασία.
Η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ είναι, λέει, παραδοχή αδυναμίας. Αυτή είναι η πιο trendy διαπίστωση σχετικά με την κατάσταση της ΑΕΚ. Δίχως όμως να τη συνεχίζει κανείς. Είναι παραδοχή αδυναμίας να λαδώσει διαιτητές ή να προσφέρει στον υπόκοσμο του ποδοσφαίρου περισσότερα λεφτά από όσα του δίνουν άλλοι ώστε να αγοράσει νίκες; Νομίζετε ότι εννοείται κάτι άλλο κάθε φορά που λέγεται ή γράφεται ότι οι «ανύπαρκτοι» μέτοχοι και η «ανύπαρκτη» διοίκηση δεν μπορούν να προστατεύσουν την ομάδα; Αν κάτι λείπει από την παραπάνω ερμηνεία της διαπίστωσης είναι η πιθανότητα κάποιος να εννοεί ότι μια «υπαρκτή» διοίκηση μπορεί να στείλει μπράβους να κάνουν τόπι στο ξύλο έναν διαιτητή. Μήπως αυτό δεν μουρμουρίζει από τον περασμένο Μάιο η πιάτσα της σφυρίχτρας;
Η διοίκηση του ΠΑΣ Γιάννινα, που έπεσε, έλεγε τις προάλλες ότι σκέπτεται του χρόνου, εφόσον επιστρέψει, να βάλει έναν νονό της νύχτας στη θέση του προέδρου. Δημόσια θέση της ήταν αυτή, όχι κουτσομπολιό. Τουλάχιστον τέσσερις προπονητές Superleague μας μίλησαν τους τελευταίους μήνες δημοσίως για το ποδόσφαιρο που παίζεται 60% στο παρασκήνιο και 40% στο γήπεδο. Όλα αυτά έχουν φτάσει να δείχνουν στα μάτια μας εντελώς φυσιολογικά. Τόσο, που έχουμε αλλάξει, οι Ελληνες, στο κεφάλι μας τους κανόνες του ποδοσφαίρου. Οι Ελληνες προσπαθούμε να εισάγουμε νέο κανόνα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο: Για να χτίσεις μια ομάδα ξεκινάς από τον μάγκα πρόεδρο που προστατεύει. Προπονητής και ποδοσφαιριστές είναι τα παρελκόμενα στο τραπέζι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα ξηροκάρπια.
