Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τον Ρεχάγκελ. Περίμενα κάτι καλύτερο από τους ποδοσφαιριστές. Σύμφωνοι, δίχως βοήθεια από τον προπονητή, δίχως σχέδιο και με πολλές κακές επιλογές δημιουργείται μια κατάσταση που μοιάζει ανίκητη, δεν είναι εύκολο να τη «νικήσει» η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών. Το τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού όμως απέδειξε ότι αν έβγαινε μπροστά, αν δοκίμαζε να δημιουργήσει με όποιο τρόπο ξέρουν οι ποδοσφαιριστές από μόνοι τους, η Ελλάδα θα είχε καταφέρει κάτι καλύτερο. Διότι στη χειρότερη περίπτωση θα μας άφηνε όλους με τη διαπίστωση ότι το πάλεψε και δεν μπόρεσε.
Δεν υπάρχει όμως χρόνος για κλάμα και ανάθεμα. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να κοιτάξουν το επόμενο ματς. Και μάλιστα να βάλουν στόχο να το χαρούν. Κι ας ξαναχάσουν. Ας παίξουν όμως. Ας αφήσουν στην άκρη τις ακατανόητες εντολές ενός πολύ μεγάλου αλλά ξεπερασμένου προπονητή και ας κοιτάξουν να χαρούν το παιχνίδι. Μουντιάλ μπορεί να ζήσεις μόνο μια φορά…
