Η σημερινή είναι μια από τις λίγες ημέρες που με βρήκε να καμαρώνω και να χαίρομαι για το επίπεδο των αθλητικών εφημερίδων. Με τη σκέψη ότι σταθήκαμε σωστά και διαχειριστήκαμε σωστά, με ωριμότητα και σεβασμό το τέλος της εποχής του πιο επιτυχημένου προπονητή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διότι τούτη την ώρα δεν ακολουθήσαμε, οι εφημερίδες, τον λάθος δρόμο. Λειτουργήσαμε με το βλέμμα ανοιχτό, κοιτάζοντας το σύνολο της προσφοράς του ανθρώπου που άλλαξε τη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου στο επίπεδο της Εθνικής ομάδας. Και του αποδίδουμε, με τη συμπεριφορά μας, τις τιμές που του πρέπει. Οι ίδιοι που σταθήκαμε στα λάθη, που κάναμε κριτική, είμαστε εδώ για να τον αποχαιρετίσουμε όπως του πρέπει.
Χάρηκα πάρα πολύ που ήταν ο Οτο αυτός που έγραψε τον επίλογο, που δεν έβαλε την ΕΠΟ στη δύσκολη θέση να του πει αντίο. Ετσι έπρεπε να γίνει. Ετσι, μόνο έτσι έπρεπε να κλείσει το κεφάλαιο του Οτο. Περήφανα.
Ημουν ανάμεσα στους δημοσιογράφους της αίθουσας στην οποία παρουσιάστηκε από τον τότε πρόεδρο της ΕΠΟ ο Οτο Ρεχάγκελ ως νέος προπονητής της Εθνικής ομάδας. Αν ερχόταν τότε κάποιος, τον καιρό που κάλυπτα το ρεπορτάζ της Εθνικής για «Το Βήμα», να ισχυριστεί ότι ο Γερμανός προπονητής θα οδηγούσε την Ελλάδα στην κατάκτηση του Euro και στην παρουσία σε τρεις εκ των τεσσάρων μεγάλων διοργανώσεων της 10ετίας, θα έκλαιγα από τα γέλια. Εγώ, ένας θαυμαστής της δουλειάς των Γερμανών στο ποδόσφαιρο, ένας θαυμαστής της δουλειάς του Ρεχάγκελ στην Μπουντεσλίγκα, που είχα φύγει ενθουσιασμένος από μια συζήτηση μαζί του το καλοκαίρι του ’96, στην Ελβετία, τον καιρό που δούλευε στην προετοιμασία της Καϊζερσλάουτερν.
Σήμερα το πρωί έκλεισε το πιο λαμπρό κεφάλαιο στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδας. Εκλεισε η εποχή του Οτο Ρεχάγκελ. Εύχομαι η ΕΠΟ να ετοιμάσει μια μεγάλη βραδιά στον Οτο, για να του αποδοθούν τιμές από τους Ελληνες ποδοσφαιρόφιλους. Διότι ο Ρεχάγκελ είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου.
