O Ρονάλντο, ο κανονικός, χαίρεται και πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί, σαν αυθεντικός οπαδός της Σελεσάο, όπως αποδεικνύει η χθεσινή φωτογραφία του στο twitter. Κι ας τον πονάει που δεν είναι στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Ανταλλάσσει καθημερινά μηνύματα με τους πρώην συμπαίκτες του. Και tweetάρει για να τους ενθαρρύνει. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα βρίσκει χρόνο μετά από κάθε παιχνίδι για να μιλήσει μέσω του web με τους οπαδούς της Σελεσάο. Ο Ντιέγκο Φορλάν φυλακίζει όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές για να τις μοιράζεται ιντερνετικά με τους οπαδούς της Εθνικής και τους θαυμαστές του. Ο Αγουέρο έχει φτάσει να γράφει μηνύματα από τον πάγκο και τα αποδυτήρια.
Τώρα, που η τεχνολογία μας δίνει αυτή τη δυνατότητα, λαμβάνουμε ακόμη μια απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι οι latin έχουν μέσα τους τη χαρά του παιχνιδιού. Τα δικά μας παιδιά ακόμη δυσκολεύονται να βγουν από το status της εσωστρέφειας και να απολαύσουν το παιχνίδι. Και το κακό είναι ότι αυτή η νοοτροπία μεταδίδεται σαν νόσημα και στα μικρότερα παιδιά, που προσπαθούν να ξεφύγουν και να μην ακολουθήσουν την παραδοσιακή ελληνική συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή. Γι’ αυτό το θέμα, θα γράψω ένα σημείωμα μετά το τέλος της ελληνικής περιπέτειας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε ένα από τα επόμενα φύλλα της «Εξέδρας».
