Χάρη στη νίκη επί της Νιγηρίας και την προσπάθεια κόντρα στην Αργεντινή, η Εθνική ομάδα πέτυχε έναν στόχο: να μην ισοπεδωθεί από την ελληνική κοινωνία και ειδικά την κοινωνία των media. Αυτή η διαπίστωση έχει δημιουργήσει ανακούφιση ηγεσία της ΕΠΟ και στους διεθνείς ποδοσφαιριστές. Είχαν φοβηθεί πολύ στην ιδέα των αναταράξεων που θα προκαλούσε η έντονη κριτική στην περίπτωση που η Εθνική επέστρεφε στην πατρίδα με τρεις ήττες.Βοηθά πολύ στην κουβέντα που κάνουμε πάνω στον προβληματισμό της κατάστασης του ελληνικού ποδοσφαίρου να ρίχνουμε ένα βλέμμα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην υπόθεση των media εύκολα βλέπει κανείς ότι οι άλλοι παίρνουν ακόμη πιο πολύ στα σοβαρά την υπόθεση της Εθνικής. Η Γαλλία μοιάζει τις τελευταίες ημέρες να ζει σε κατάσταση εθνικού πένθους. Η Equipe φτάνει να χαρακτηρίζει σήμερα κρατική, εθνική υπόθεση το αύριο της ομάδας ποδοσφαίρου. Οι ποδοσφαιριστές κρύβονται, την ώρα που οι άνθρωποι τους media τους κυνηγούν με εφόδους αλα Νταϊάνα. Ο Πατρίς Εβρά έφτασε χθες να κάνει δηλώσεις από το παράθυρο του αυτοκινήτου του, εν κινήσει, σε δημοσιογράφο και κάμεραμαν που τον ακολουθούσαν με μηχανή.
Στην Ιταλία η Gazzetta τα έβαψε μαύρα. Και ο Φάμπιο Καναβάρο βαφτίστηκε «πρώην ποδοσφαιριστής» από τα media. Δίχως κανέναν δισταγμό απέναντι στον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τι συμβαίνει στην Αγγλία μετά από τις γκέλες της ομάδας του Καπέλο. Είναι νωπά τα πρωτοσέλιδα με τις αποδοκιμασίες και την ισοπεδωτική κριτική για ποδοσφαιριστές και προπονητή. Με όλα αυτά διαπιστώνει κανείς ότι η κριτική που ασκήθηκε από τα σοβαρά, τα αξιόλογα ελληνικά media (η συζήτηση για τα υπόλοιπα δεν με αφορά…) ήταν πολύ πιο light συγκριτικά με αυτές των γερμανικών, των αγγλικών, των γαλλικών, των ιταλικών media. Και ότι στη διάρκεια της τελευταίας 6ετίας ο σοβαρός ελληνικός Τύπος αντιμετώπισε την Εθνική με τον σεβασμό και την ευαισθησία που της πρέπει να την προσεγγίζει κανείς.
