Το σημείωνα στην «Εξέδρα» στο φύλλο της Κυριακής, έχω συμπαθήσει πολύ την Ουρουγουάη και θα ήθελα να τη δω να φτάνει μέχρι τις τελευταίες πίστες αυτού του παιχνιδιού. Ο τρόπος που διαχειρίζονται την πίεση είναι μια από τις εξηγήσεις για την επιτυχία τους. Σήμερα έκαναν μπάρμπεκιου, χθες βράδυ έπαιζαν χαρτιά. Οι Ουρουγουανοί απολαμβάνουν την ελεγχόμενη ελευθερία που τους έχει δώσει ο Ταμπάρεζ. Και προσεγγίζουν τα παιχνίδια με μια αξιοπρόσεκτη ηρεμία και συγκέντρωση.
Στη διάρκεια αυτού του τουρνουά ο Ντιέγκο Φορλάν κέρδισε τη συμπάθειά μου. Η συμπεριφορά του, όπως την διαβάζω στα tweets, τα posts και τα status δημιουργεί την εντύπωση ενός πολύ καλού επαγγελματία, ο οποίος δεν ξερίζωσε ποτέ το παιδί από μέσα του και έχει τον τρόπο να μοιράζεται τη χαρά με τους συμπατριώτες του.
