Το θαύμα του ΠΑΟΚ

Αυτό είναι το σημερινό μου σημείωμα στην «Εξέδρα» πάνω στην επιτυχία του ΠΑΟΚ. Ευχαριστώ για τα μηνύματα, χαίρομαι πολύ που νιώθουν έτσι για τη στάση της «Εξέδρας» απέναντι στον ΠΑΟΚ οι οπαδοί του. Όπως έχω ξανασημειώσει, ήταν επιλογή μας από την πρώτη ημέρα δημιουργίας αυτής της εφημερίδας να προβάλουμε τον ΠΑΟΚ όπως και τις άλλες μεγάλες ελληνικές ομάδες και να μην τον αντιμετωπίσουμε με το συνήθη τρόπο. Και μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση η ανταπόκριση των ΠΑΟΚτσήδων και τα λόγια που ακούω και διαβάζω από αυτούς.







Στην Τούμπα η ολοκλήρωση του θαύματος

Ναι, ήταν τυχερός. Δεν πλήρωσε ακριβά το πολύ κακό πρώτο ημίχρονο και τα αμέτρητα λάθη που έκανε στην ανασταλτική συμπεριφορά του. Δεν πλήρωσε ακριβά ούτε την κακοποίηση που φαίνεται ότι έγινε στην περίοδο της προετοιμασίας με συνέπεια να εμφανιστεί βαρύς και ασήκωτος στο «Αμστερνταμ Αρίνα» και να μην μπορεί να σηκώσει τα πόδια από το έδαφος. Στο β’ ημίχρονο όμως ήταν ΠΑΟΚ. Ηταν καλύτερος και πιο μυαλωμένος από τον μεγάλο αντίπαλό του με το βαρύ ονοματεπώνυμο και τους ακριβούς ποδοσφαιριστές. Οι πιο έμπειροι και οι πιο ψυχωμένοι τον σήκωσαν στην πλάτη, ο Σαλπιγγίδης και ο Ιβιτς τον σήκωσαν στον αέρα. Ο ΠΑΟΚ δημιούργησε στον εαυτό του την προοπτική να απογειωθεί. Τώρα είναι η ώρα της Τούμπας. Ωρα να σπρώξουν οι ΠΑΟΚτσήδες τον Δικέφαλο Αετό ψηλά στον ουρανό και να φτιάξουν μαζί με τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές συνθήκες οικονομικής λύτρωσης για την αγαπημένη τους ομάδα. Ο ΠΑΟΚ έμεινε όρθιος επειδή έκανε αυτό που έλεγε: ήταν ΠΑΟΚ, δεν φοβήθηκε.

Μακάρι να μιμηθεί η ΕΡΤ τη RAI!

Μέχρι και οι Ιταλοί έβαλαν μυαλό. Μετά από 50 χρόνια η RAI καταργεί τις εκπομπές τηλεδιαιτησίας, τις άπειρες version της La Moviola που είχαν αναδείξει όλους τους Ιταλούς αργόσχολους πρώην διαιτητές σε δικαστές του ποδοσφαίρου. «Γεννάει βία και βάζει δηλητήριο στο ποδόσφαιρο», ήταν η κεντρική ιδέα της ομιλίας του γενικού διευθυντή της RAI για να αιτιολογήσει την απόφαση που πήρε.

Μακάρι η ΕΡΤ, της οποίας η αθλητική διεύθυνση άλλαξε επιτέλους χέρια, να φύγει από την αντίληψη και τη νοοτροπία της τελευταίας 10ετίας και να ξαναγαπήσει το κανονικό ποδόσφαιρο. Η NOVA, ευτυχώς, είχε κάνει την αρχή και είχε πετάξει από τη μέση τους τηλεδιαιτητές.

Μακάρι να μην ήταν ζήτημα των καναλιών και να το είχε ήδη ζητήσει και επιβάλει με τον τρόπο του ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Μακάρι να σταματήσουν επιτέλους να δηλητηριάζουν το ποδόσφαιρο όλοι αυτοί που έφτασαν να στήσουν τηλεδιαιτητοδίκες μέχρι και στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μεγάλη ψαριά...

Οι "ψαράδες" Ισλανδοί σε δράση...

Νέο γήπεδο σε μια νύχτα...

Μια πολύ καλή ιδέα καμπάνιας για νέο γήπεδο. Αμερικάνικη ιδέα. Από τους Kansas City Wizards.

Κάθε φορά που βλέπω νέο γήπεδο στεναχωριέμαι. Θυμάμαι το έγκλημα της κατεδάφισης του σταδίου της Νέας Φιλαδέλφειας. Και το πόσο εύκολο ήταν η ΑΕΚ να χαίρεται ένα γήπεδο σημαντικών προδιαγραφών αν είχε ακούσει την ιδέα των ειδικών που την είχαν συμβουλεύσει τι να κάνει με το γήπεδό της την εποχή της προεδρίας του Λάκη Νικολάου.

Κάθε φορά που βλέπω νέο γήπεδο στεναχωριέμαι με την ανοησία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν θα ήταν δύσκολο να έχουμε άλλα πέντε γήπεδα σαν το «Καραϊσκάκη», που χαίρεσαι να το επισκέπτεσαι και απολαμβάνεις ποδόσφαιρο. Αρκεί να είχε φροντίσει να επενδύσει το ποδόσφαιρο στις υποδομές ένα μέρος των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που του έδωσε η τηλεοπτική εκμετάλλευση του προϊόντος.

Ηρακλή, μη κάνεις το ίδιο λάθος!

Στο σημερινό σημείωμα στην «Εξέδρα» διατύπωσα τη σκέψη μου για όσα παρατηρώ να συμβαίνουν στον Ηρακλή, στην προσπάθεια που κάνει να γεμίσει το ρόστερ του. Είναι το καλοκαίρι που με αναγκάζει να σηκώσω τα χέρια ψηλά με τη συμπεριφορά των ομάδων της Superleague, οι οποίες παρά την κρίση επιμένουν να ψωνίζουν ανώνυμους ή φθαρμένους ξένους και να μην δίνουν την ευκαιρία στους νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές.

Το πάθημα του καλοκαιριού δεν φαίνεται να έγινε μάθημα για τον Ηρακλή που ξαναφτιάχνει μια λεγεώνα ξένων μολονότι αυτή η πρακτική τον οδήγησε μέχρι τον γκρεμό του υποβιβασμού. Και αυτό μου φαίνεται αδιανόητο, διότι ο Ηρακλής διοικείται πλέον από τους οπαδούς του.

Αν είσαι μάστορας, διαφέρεις και στο πέναλτι...

Μια από τις καλύτερες εκτελέσεις των τελευταίων ετών. Κι ας είναι πιτσιρικάς ο Ισπανός μάγος...

Οι αθλητές μοντέλα χάνουν τις δουλειές…

Στην εποχή της οικονομικής κρίσης τα μεροκάματα πέφτουν και στην διαφήμιση. Και κάπως έτσι η Nike προτιμά να δώσει μια δουλειά σε ένα μοντέλο, παρά να τα δώσει σε έναν αθλητή ή μια αθλήτρια για να γίνει το μοντέλο στο λανσάρισμα ενός νέου προϊόντος. Η μοντέλα των αποκαλυπτικών φωτογραφίσεων Justen Jaro κοστίζει λιγότερο από έναν CR9. Και κάνει το ίδιο πολλά κλικς στο youtube. Καμιά φορά και περισσότερα…

Πρώτη από όλους πρέπει να τον εμπιστευθεί η ομάδα...

Όπως είχα υποσχεθεί, έγραψα σήμερα στην «Εξέδρα» τη σκέψη μου πάνω στην επιλογή που έκανε ο Παναθηναϊκός για την άμυνά του. Αν κάτι θα συμπλήρωνα στο σημείωμα που έγραψα στην «Εξέδρα» είναι ο προβληματισμός που παρατηρείται, τις πρώτες ώρες, στο εσωτερικό της ομάδας. Οι ποδοσφαιριστές θα καλωσορίσουν έναν αμυντικό που γνωρίζουν ότι δεν ήταν στις πρώτες επιλογές του προπονητή τους. Ο Νίκος Νιόπλιας είχε δείξει τις προηγούμενες ημέρες την προτίμησή του στον Μπορντόν και τον Κρις. Και η ομάδα μένει με την εντύπωση ότι ο Αλέν Μπουμσόνγκ δεν είναι το ίδιο καλή επιλογή… Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να βάλει στις προτεραιότητές του ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Διότι, είναι μια γενική παραδοχή του ποδοσφαίρου, η ομάδα πρέπει να εμπιστεύεται τους στόπερ και τον τερματοφύλακά της.

Η «Εξέδρα» προσφέρει και τον στίβο από την καλύτερη θέση

Με μια πολύ καλή δουλειά, την οποία προλόγισε η Βούλα Πατουλίδου, παρουσιάσαμε στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου που ξεκινά στη Βαρκελώνη.

Η «Εξέδρα» δίνει το παρών και σε αυτό το ραντεβού του αθλητισμού, όπως κάνει με συνέπεια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από την πρώτη περίοδο της κυκλοφορίας της. Για αυτή τη διοργάνωση σκεφτήκαμε να στήσουμε ένα blog, στο οποίο ποστάρει η απεσταλμένη της «Εξέδρας», σηκώνοντας βίντεο και εικόνες από τη διοργάνωση.

Ο ελληνικός στίβος δεν διανύει περίοδο ακμής. Το αντίθετο. Στην «Εξέδρα» όμως προσπαθούμε να τον προβάλουμε. Περισσότερο από όσο προσπαθεί ο ίδιος ο στίβος, που από το 2004 μπήκε στην εποχή της απόλυτης εσωστρέφειας.

Του άξιζε να "πεθάνει" στη Ρεάλ

Κατανοώ την ανάγκη του να νιώθει, μέχρι την ημέρα που θα βγάλει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, πρωταγωνιστής. Την ανάγκη που τον έσπρωξε στη Σάλκε. Του Ραούλ του άξιζε όμως να τον καταγράψουν τα video της ιστορίας μόνο με μια φανέλα. Του άξιζε να τελειώσει με αυτήν. Και ο Ζοσέ Μουρίνιο έπρεπε να τον πείσει να το κάνει. Την είχα αυτή την «απαίτηση» από τον Special One.

Μετά από 16 χρόνια είπε σήμερα, στα 33 του, αντίο. Κρίμα που θα τον δουν οι οπαδοί της Ρεάλ και με άλλη φανέλα.

Πάπα Μπούμπα + ΑΕΚ = ♥

Στο σημερινό μου σημείωμα στην «Εξέδρα» έγραψα για τον ενθουσιασμό που διακρίνουν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στην συμπεριφορά του Πάπα Μπούμπα Ντιόπ. Ο Σενεγαλέζος είναι ένας «κάνω τη διαφορά» ποδοσφαιριστής. Το team spirit και το leadership του «Ντουλάπα» είναι στοιχεία που τόσο έχουν λείψει και τόσο της έχουν κοστίσει της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Τη διαφορά όμως, εκτός από την ποιότητα, φαίνεται ότι θα την κάνει η ψυχολογική κατάστασή του. Αυτό το καλοκαίρι η ΑΕΚ έχει, εκτός των άλλων, ανάγκη να ζεσταθούν μαζί της οι ποδοσφαιριστές της. Κι αν με τους Ελληνες είναι δυνατό και εύκολο να συμβεί, δεν είναι το ίδιο με τους ξένους, που έχουν αποξενωθεί. Εκεί ο Πάπα Μπούμπα μπορεί να κάνει τη διαφορά και να δημιουργήσει ρεύμα.

Από την «πρωτιά» του aeknews.gr στην εποχή που τα «οπαδικά» sites έγιναν trend

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που, χάρη σε έναν εκ των πρώτων Ελλήνων bloggers που ανακάλυψαν το blogspot, τον αδερφό μου, δημιούργησα το πρώτο ειδησεογραφικό blog που αφορούσε αποκλειστικά μια ομάδα. Ηταν το aeknews, το οποίο μέσα σε διάστημα λίγων μηνών ανέπτυξε πολύ μεγάλη δυναμική. Σε διάστημα μηνών με «ανάγκασε» να το μετατρέψω σε site, το aeknews.gr που εξελίχθηκε στο πρώτο site που ήταν αφιερωμένο στην ειδησεογραφία μιας ομάδας.

Σήμερα ο τόπος έχει πλημμυρίσει από sites με αποκλειστική κάλυψη μιας ομάδας. Υπάρχουν τέτοια για όλες τις μεγάλες ομάδες. Και πηγαίνουν καλά, σε επισκεψιμότητα και εμπορικότητα. Είναι, όπως αποδεικνύεται, το trend στην αθλητική δημοσιογραφία.

Ο πιγκουίνος έγινε ξανά el Mago

Αυτή είναι μια περίπτωση προπονητή που «λερώθηκε» στην Ελλάδα και κατάφερε εκ των υστέρων να καθαρίσει απ’ τους «λεκέδες» και να ξαναφτάσει στο ύψος που είχε τη φήμη του στα μέρη του.

Ο Σέρτζιο Μαρκαριάν έφυγε ως «πιγκουίνος» από την Ελλάδα. Εξι χρόνια μετά αφίχθη ως «el Mago» στο Περού, για να αναλάβει την Εθνική ομάδα και να την οδηγήσει σε διακρίσεις στο Κόπα Αμέρικα και το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μια βόλτα στα media του Περού οδηγεί στην εκτίμηση ότι ο Ουρουγουανός προπονητής αντιμετωπίζεται πραγματικά ως ο μάγος που θα αλλάξει τη μοίρα της Εθνικής ομάδας.

Ακόμη μια διδακτική ιστορία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που έχει τη δύναμη να καταστρέφει και να ισοπεδώνει τη φήμη οποιουδήποτε.

Υ.Γ. Το τραγούδι "Vamo Markarian" στο τέλος του βίντεο τα σπάει...

Το videoblog του Κονταδόρ

Εχουμε φτάσει στην εποχή που οι αθλητές μας δίνουν τη δυνατότητα να μπαίνουμε, σχεδόν ανέξοδα, στη ζωή τους και να τους παρακολουθούμε καλύτερα από ποτέ. Τούτες τις μέρες έχουμε σε εξέλιξη το «φαινόμενο Κονταδόρ». Ο Αλμπέρτο Κονταδόρ διηγείται καθημερινά τις περιπέτειές του στον γύρο της Γαλλίας μέσα από το videoblog του, το οποίο παρακολουθούν καθημερινά περισσότεροι από 500.000 επισκέπτες. Η τεχνολογία παρέχει στους φιλάθλους προνόμια που οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, όσοι λάτρεψαν και παρακολούθησαν στενά τον αθλητισμό την εποχή που δεν υπήρχε internet, δεν είχαν διανοηθεί ότι θα υπάρξουν.

Η πονεμένη ιστορία του killer στον ΠΑΟ

Εγραψα στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» για την πονεμένη ιστορία του killer στον Παναθηναϊκό. Στο κείμενο επιχειρώ να απαντήσω στις ερωτήσεις που έχω δεχθεί από εσάς πάνω στο θέμα της απόκτησης κεντρικού αμυντικού από τον Παναθηναϊκό. Σημειώνω και πάλι ότι για την ώρα μένω με την εντύπωση ότι η διοίκηση του ΠΑΟ θέλει να αποκτήσει έναν αμυντικό υψηλών προδιαγραφών. Θα γράψω περισσότερα όταν μάθουμε το ονοματεπώνυμο της επιλογής διοίκησης και προπονητή για το κέντρο της άμυνας του Παναθηναϊκού.

Νότια Αφρική: Και τώρα που τελείωσε το Μουντιάλ;

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» παρουσιάσαμε τον φάκελο «Νότια Αφρική μετά το Μουντιάλ». Σε 6 σελίδες απλώνεται μια εξαιρετική δουλειά από τον Παναγιώτη Αρωνιάδη για όσα έγιναν και δεν έγιναν, για όσα άλλαξαν και δεν άλλαξαν, για όσα είδαμε και δεν είδαμε επειδή μας τα έκρυψαν η FIFA και οι διοργανωτές κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η σημερινή είναι μια από τις δουλειές που με αφήνουν να καμαρώνω την ποιότητα του περιεχομένου της «Εξέδρας». Δουλειές που με πείθουν ότι έχει νόημα η ύπαρξη μιας αθλητικής εφημερίδας με λίγο «βαρύτερο» περιεχόμενο…

Παντού οι δημοσιογράφοι την πληρώνουν…

Πιθανόν να είναι σκηνές από το μέλλον του ελληνικού πρωταθλήματος. Στην πραγματικότητα είναι η ώρα που πέφτει ένα αστέρι του παρελθόντος, ο Εμερσον Λεάο. Προπονητής της Goias αυτή την εποχή, όρμηξε σε έναν δημοσιογράφο, για να τον μιμηθούν συνεργάτες και ποδοσφαιριστές, σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος την περασμένη Τετάρτη.

Σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις από το Ρίο βεβαίως η αστυνομία δεν κώλωσε μπροστά στο μέγεθος του ονόματος και οδήγησε τον Λεάο στο τμήμα. Στην Ελλάδα η ιστορία λέει ότι οι πρωταγωνιστές του ποδοσφαίρου, παράγοντες – προπονητές – ποδοσφαιριστές, δεν πληρώνουν ποτέ το κόστος τέτοιας συμπεριφοράς. Διότι τα όργανα διστάζουν…

Η ωρίμανση (;) του Μαραντόνα

The physical transformation of Maradona - Argentina's coach from iG Internet Group on Vimeo.

Μια φοβερή δουλειά για την εξέλιξη και την ωρίμανση (;) του Ντιέγκο...

Δεν το βαφτίζουμε αλλιώς το πρωτάθλημα να τελειώνουμε;

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» γράφω την σκέψη μου για την εξέλιξη και την κατάληξη του πρωταθλήματος, αυτού που σήμερα ονομάζουμε, λες και κάποιος μας κάνει πλάκα, Superleague. Ακούω πολλά μέλη της κοινωνίας του ποδοσφαίρου να προβλέπουν ότι θα αλλοιωθεί ακόμη περισσότερο η μορφή του πρωταθλήματος και ότι θα καταντήσει ζήτημα μόνο δύο ομάδων. Δεν ακούω κανέναν να έχει σχέδιο για να βγάλει το πρωτάθλημα από αυτό τον δρόμο και να το βάλλει στην ευθεία της προόδου, της ανάπτυξης, της καθαρότητας και της διαφάνειας. Κανέναν με σχέδιο για να αλλάξει τις προδιαγραφές του πρωταθλήματος και να δημιουργήσει συνθήκες και κλίμα εύκρατο για επενδύσεις.

Αρκει να έχετε διαβάσει το "Σκίσε το manual"

Μέρες τώρα με τρώει το χέρι μου με όσα ακούω και διαβάζω... Πείθω όμως τον εαυτό μου ότι πρέπει να περιμένω, να μην το πιάσω το θέμα, να μην το ανοίξω. Με ανακουφίζει πολύ η σκέψη ότι έγραψα και παρέδωσα το "Σκίσε το Manual". Στην εποχή της ακμής, της πλήρους έξαρσης του φαινομένου, όχι τώρα... Το Manual είναι εκεί έξω... κυκλοφορεί... με τη γνώση που απέκτησα μέσα από τραυματικές εμπειρίες. Μη μου ζητάτε λοιπόν την άποψή μου για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν. Οσοι έχετε διαβάσει προσεκτικά το Manual την γνωρίζετε. Οσοι δεν το έχετε διαβάσει, μπορείτε να την ανακαλύψετε...

Επιτέλους, πάρ' τε τους από τα χέρια το πρωτάθλημα!

Κατέγραψα σήμερα στην «Εξέδρα» την απορία μου σχετικά με την παράταση ύπαρξης της Superleague παρά την παταγώδη αποτυχία της. Μια βόλτα στις σημερινές εκδόσεις των αθλητικών εφημερίδων είναι αρκετή για να αηδιάσει κανείς με όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο του συνεταιρισμού των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου, οι οποίοι υποτίθεται ότι συνεταιρίστηκαν πριν από τέσσερα χρόνια επειδή τους ένωνε το όραμα και η επιθυμία να φτιάξουν καλύτερο, πιο ασφαλές και πιο καθαρό πρωτάθλημα.

Όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη δημόσια ζωή του ποδοσφαίρου διαλύουν κάθε αμφιβολία γύρω από την ερώτηση σχετικά με την ικανότητα των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου να φτιάξουν καλύτερο πρωτάθλημα. Και επιμένω να αναρωτιέμαι για ποιον λόγο δεν τους παίρνει το πρωτάθλημα απ’ τα χέρια η ΕΠΟ.

Η ερυθρόλευκη περίπτωση Σισέ

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έγραψα για την ερυθρόλευκη περίπτωση Σισέ, δηλαδή τον Αλμπερτ Ριέρα. Αυτή η μεταγραφή, μια από τις πιο ακριβές στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έχει αλλάξει τον αέρα στον Πειραιά. Δικαιολογημένα.

Αντε να μάθεις τη Νέα Υόρκη μπάλα...

Τι τραβάει ο Ανρί...

Η βαριά ζαριά του Ζαγοράκη

Η είδηση με έχει σοκάρει. Όχι μόνο επειδή τρεις μέρες πριν ο Θοδωρής Ζαγοράκης δήλωνε αποφασισμένος να στηρίξει τον Μάριο Μπερέτα όπως και όσο στήριξε τον Φερνάντο Σάντος, αλλά και επειδή ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ είχε προσφέρει 2ετές συμβόλαιο στον Ιταλό ακριβώς για να δείξει ότι έχει πρόθεση να τον εμπιστευθεί.

Αυτή είναι μια πολύ βαριά ζαριά που ρίχνει ο «Ζαγόρ». Εμπιστεύομαι πολύ όσα ακούω και διαβάζω από τον Σταύρο Κόλκα, έχω εμπιστοσύνη στην αντίληψή του για το ποδόσφαιρο. Παρ’ όλα αυτά όμως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ΠΑΟΚ. Και βλέπω τον κίνδυνο που δημιουργείται γι’ αυτόν. Τον κίνδυνο να επιστρέψει στην εποχή που ήταν προτού τον πάρουν στα χέρια του ο Ζαγοράκης και ο Σάντος.

Το «Life In A Day» του ελληνικού αθλητισμού θα γινόταν blockbuster

Θα ήταν ωραίο να συμμετέχει και ο ελληνικός αθλητισμός στο «Life In A Day» πείραμα του Ridley Scott. Να υπήρχε δηλαδή ένας Ελληνας – επαγγελματίας ή ερασιτέχνης – σκηνοθέτης για να κλείσει σε μια κάμερα τη ζωή μιας μέρας του επαγγελματικού αθλητισμού στην Ελλάδα. Είμαι βέβαιος ότι το υλικό θα ενθουσίαζε τον Scott και θα κέρδιζε θέση στο πειραματικό φιλμ που ετοιμάζει. Είμαι βέβαιος ότι οι ελληνικές εικόνες θα έκαναν θραύση. Διότι αυτά που συμβαίνουν εδώ δεν γίνονται πουθενά. Ούτε καν στα έργα…

Η μπάλα δεν καταλαβαίνει από κρίση

Σήμερα έγραψα στην «Εξέδρα» για την μπάλα που αντιστέκεται στην κρίση, πάει κόντρα στο ρεύμα της αγοράς και δεν γνωρίζει πτώση της εμπορικής αξίας της. Συζητώντας με αφορμή αυτό το σημείωμα, ένας επαγγελματίας του ποδοσφαίρου μου ζήτησε να φανταστώ πώς θα είναι το πρωτάθλημα μετά από μια 10ετία και αν η Superleague θα έχει μειώσει την απόσταση ποιότητας που τη χωρίζει από τα μεγάλα πρωταθλήματα. Για έναν περίεργο λόγο είμαι αισιόδοξος. Ισως επειδή έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δική μου γενιά, που σε λίγο καιρό θα βρίσκεται στις θέσεις της λήψης των αποφάσεων. Οι σημερινοί 30+ είναι πολύ πιο εξελιγμένα μοντέλα από τους 45+ που διοικούν τώρα το ποδόσφαιρο. ‘Η, τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω…

Ο προπονητής που αλλάζει τη ζωή της Primera

Να ‘ναι καλά ο φωτορεπόρτερ Ρονάλντο. Είδα πριν από λίγα λεπτά μια φωτογραφία που περίμενα μέρες τώρα. Τον Ζοσέ Μουρίνιο να προπονεί τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα από οποιοδήποτε άλλο στον πλανήτη στη σεζόν 2010-’11. Ο «Μου» έχει βάλει σε άλλη διάσταση την Primera. Και οι κρατήσεις για τα δύο «κλάσικο» άρχισαν από σήμερα…

Επιτέλους, ξεκίνησαν έργα στο ΟΑΚΑ!

Πάλι καλά που έρχονται στιγμές που λες «αξίζει τον κόπο» και παίρνεις κουράγιο για να συνεχίσεις. Τέτοια στιγμή είναι η σημερινή. Στη θέα των φωτορεπορτάζ από τα έργα που επιτέλους ξεκίνησαν στο ΟΑΚΑ προκειμένου να αποκατασταθεί η ζημιά της καθίζησης του αγωνιστικού χώρου, ανακουφίστηκα. Διότι φαίνεται ότι η Ελλάδα θα γλιτώσει την ξεφτίλα, τον διεθνή εξευτελισμό που ήταν στην πόρτα της και της χτυπούσε το κουδούνι. Και όπως καταλαβαίνω αυτό συνέβη και επειδή ασχολήθηκαν τα media, μετά την αποκάλυψη της «Εξέδρας». Εφεραν σε δύσκολη θέση τα μέλη του δ.σ. του ΟΑΚΑ, ευαισθητοποίησαν ακόμη περισσότερο τον γ.γ.Α. Μπιτσαξή και κάπως έτσι ξεπεράστηκαν οι αντιστάσεις, έκανε στην άκρη το άκυρο παραμύθι του διαγωνισμού και ξεκίνησαν οι εργασίες.

Χαίρομαι πολύ που πρυτάνευσε η ευρωπαϊκή λογική (πλήρης ανακατασκευή) και όχι η ελληνική (μπαλώματα). Το κόστος είναι υψηλό (περίπου 650.000 ευρώ). Αλλά δεν θα κινδυνεύουν όσοι πατούν το τερέν του ΟΑΚΑ να βρεθούν ξαφνικά στο υπόγειο, μαζί με την τιμή του ελληνικού αθλητισμού. Κάτι είναι κι αυτό…

Αντε να έχεις δει ΕΡΤ και μετά να δεις Sky Sports...

Αυτό είναι το trailer για την HD αναβάθμιση του Sky Sports. Άλλη μια απόδειξη ότι ζούμε τον αθλητισμό σε λάθος χώρα… Αντε να ‘χεις δει Μουντιάλ στην ΕΡΤ και μετά να βλέπεις αυτό το trailer…Πάλι καλά που υπάρχει η NOVA…

Να πως αλλάζει η ΑΕΚ...

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έβαλα σε ένα σημείωμα τις σκέψεις που κάνω παρατηρώντας την εξέλιξη της προετοιμασίας της ΑΕΚ, από την οποία αναδύει η καλύτερη οσμή της τελευταίας 2ετίας. Χαίρομαι που αυτό συμβαίνει δίχως να έχουν αλλάξει πρόσωπα. Διότι έρχεται να αποδείξει, και το παράδειγμα της ΑΕΚ, ότι οι επαγγελματικές σχέσεις στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο είναι καθαρά ζητήματα διαχείρισης και τίποτα περισσότερο…

Μπορούν να τα βρουν, αρκεί να θέλουν…

Το πείραμα των τελευταίων ημερών στην ΑΕΚ είναι μια καλή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι αν θέλουν, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές, είναι δυνατόν να βγάλουν άκρη, να συμβιώσουν αρμονικά και να συνεργαστούν δημιουργικά. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έκανε ένα κάποιο άνοιγμα, ο Σκόκο ο Μπλάνκο και ο Τζιμπούρ, που είδαν ότι δεν βρίσκουν πρόταση της προκοπής, δηλώνουν έτοιμοι να παίξουν για την ΑΕΚ. Φαινομενικά, όλα καλά. Από αυτούς λοιπόν εξαρτάται αν θα ζήσουν καλά στα αποδυτήρια και καλύτερα στους αγωνιστικούς χώρους. Και μόνο από αυτούς. Διότι, το έχω σημειώσει πολλές φορές πέρσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ισχυρό αφεντικό στην ΑΕΚ για να επιβάλει σε όλους τους κανόνες συμπεριφοράς και λειτουργίας, όλα εξαρτώνται από την διάθεση προπονητή και ποδοσφαιριστών.

Ολοταχώς για Superleague ο Ροναλντίνιο…

Δεν πάει μόνο στον Βέρτη και στον Ρέμο. Πάει και στον 50 Cent. Ο Ροναλντίνιο συνεχίζει την περιοδεία του στις μουσικές σκηνές του κόσμου. Οσο περνάει ο καιρός ενδιαφέρεται και λιγότερο για την ποδοσφαιρική καριέρα του. Και στα μάτια όλων εμάς που γνωρίζουμε πόσο του αρέσει η ζωή στην Ελλάδα, πρωί ή βράδυ, η ημέρα της άφιξής του στη Superleague έρχεται όλο και πιο κοντά…

Όχι ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ, ούτε οι U2 δεν θα προλάβουν να παίξουν στο ΟΑΚΑ…

Και τώρα, αφού πέρασαν καμιά δεκαριά μέρες από την ώρα που διαπιστώθηκε το μέγεθος της ζημιάς στο ΟΑΚΑ η υψηλή κοινωνία του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου αρχίζει να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους. Ο γενικός διευθυντής της Superleague διαπιστώνει τον κίνδυνο να γίνει η Ελλάδα διεθνώς ρεζίλι. Και πώς να μη γίνουμε; Πώς θα προλάβει το ΟΑΚΑ να ετοιμαστεί μέχρι τα μέσα Αυγούστου όταν ακόμη δεν έχει γίνει ακριβής εκτίμηση του μεγέθους της ζημιάς και του κόστους αποκατάστασής της; Πώς θα σηκώσει το ΟΑΚΑ τους 9 τόνους που ζυγίζει το σκηνικό των U2 στις 3 Σεπτεμβρίου;

Στο σημερινό μου κείμενο στην «Εξέδρα» έχω σημειώσει μια σειρά από παραμέτρους αυτής της υπόθεσης. Μιας υπόθεσης που πραγματικά ξεπερνά τη φαντασία όλων μας…

Η τεχνολογία αλλάζει τα καλοκαίρια του ποδοσφαίρου

Συνεχίζει να τα σπάει ο Ντιέγκο Φορλάν

Κάθε Παγκόσμιο Κύπελλου μου θυμίζει έναν ποδοσφαιριστή. Αυτό θα μου θυμίζει τον Ντιέγκο Φορλάν. Όχι μόνο επειδή έκανε μεγάλο γκελ η έκπληξη της Ουρουγουάης, ούτε μόνο επειδή μου είναι συμπαθείς οι Ουρουγουανοί. Ούτε μόνο επειδή τους υποστήριζε ο Γιώργος Καπουτζίδης, που μου έστελνε sms σε κάθε τους γκολ. Αλλά κυρίως επειδή ο Φορλάν μου έδωσε, όπως σε όλους όσοι τον «ακολουθούσαν» μέσα από τα social media, την ευκαιρία να δω εικόνες από τη ζωή της Εθνικής Ουρουγουάης στη Νότια Αφρική και μέσα από αυτές να συμπαθήσω τον Ντιέγκο αλλά και την παρέα του.

Στο σημερινό «Εξέδρα LIFΕ» ο Αλέξανδρος Λοθάνο έχει κάνει μια παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Ντιέγκο Φορλάν, η οποία κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες. Μακάρι να υπήρχε στα αγγλικά. Θα ήταν ένα από τα βιβλία των διακοπών μου.

Το τραγουδάκι γράφτηκε γι’ αυτόν μετά την ανάδειξή του σε MVP του Μουντιάλ. Τα σπάει! Το ίδιο και στην προσωπική ζωή του. Βρίσκεται ήδη στο Μαϊάμι με την μοντέλα σύντροφό του...

Το ασυνήθιστο φαινόμενο Σαλπιγγίδη – ΠΑΟΚ

Αυτή είναι μια από τις πιο χαρούμενες φωτογραφίες του Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Η περίπτωσή του είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα φαινόμενα που απαντά κανείς πλέον στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είχε δημιουργήσει στον εαυτό του πολύ καλή προοπτική για διεθνή καριέρα. Είχε την ευχέρεια, την πολυτέλεια να επιλέξει ανάμεσα σε πολύ καλά συμβόλαια και πολύ καλύτερα πρωταθλήματα από το ελληνικό. Δίχως οικονομικό και επαγγελματικό κίνητρο ο «Σάλπι» επέλεξε τον ΠΑΟΚ. Απλά επειδή αυτό ήθελε η καρδιά του. Είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψει αυτό κανείς στην εποχή του 2010 στο ποδόσφαιρο. Διότι απλώς έχει πάψει να συμβαίνει.

Πόσο εύκολο είναι για το ποδόσφαιρο να προσφέρει στην κοινωνία...

Σε στιγμές σαν αυτές διαπιστώνεις τη δύναμη του αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου. Και στο μυαλό γυρίζουν σκέψεις σχετικά με το πόσο μεγάλη θα μπορούσε να είναι η κοινωνική προσφορά του ποδοσφαίρου, αν τα πρόσωπα της υψηλής κοινωνίας του αθλήματος νοιάζονταν πραγματικά να προσφέρουν στην κοινωνία.

Τα 73.769 δολάρια που συγκεντρώθηκαν για το ίδρυμα του Νέλσον Μαντέλα μέσα από τη δημοπρασία της μπάλας του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα παπούτσια του Αντρες Ινιέστα που κάλυψαν τη θεραπεία ενός παράλυτου παιδιού, τα 3 εκατ. λίρες που μάζεψε με «απλές» ενέργειες ο Ντιντιέ Ντρογκμπά τις προάλλες για να φτιάξει μια κλινική στην Ακτή Ελεφαντοστού. Απτές αποδείξεις που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό ότι το ποδόσφαιρο έχει τη δύναμη να βοηθήσει την κοινωνία, αρκεί να διαθέσει λίγο από τον χρόνο του.

Χρόνια τώρα γυρίζει στο κεφάλι μου αυτή η ιδέα για μια ελληνική κίνηση που θα τύχει μαζικής υποστήριξης από τους ποδοσφαιριστές. Διότι στην πραγματικότητα, πιστεύω, οι αθλητές έχουν, στην πλειονότητά τους, την ευαισθησία να βοηθήσουν. Αρκεί να τους υποδείξει κανείς τον τρόπο, να νιώσουν εμπιστοσύνη και να μην έχουν να ασχοληθούν με τα τεχνικής φύσεως ζητήματα αυτής της προσπάθειας.

Τι ματσάρα θα ήταν αυτή...

Respect…

Ανατινάξτε το ΟΑΚΑ, δεν θα σας πιάσει κανείς…

Πριν από δύο ημέρες είχαμε μια ωραία κουβέντα στον αέρα του NovaΣπορ FM με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, ο οποίος μου έδωσε αυτή την ευχαρίστηση, να μιλήσουμε παρέα ραδιοφωνικά, με αφορμή την αποκάλυψη που κάναμε στην «Εξέδρα» για την καθίζηση που υπέστη ο αγωνιστικός χώρος του ΟΑΚΑ. Ο Χρήστος έχει μείνει, όπως όλοι, έκπληκτος μπροστά στη διαπίστωση ότι καταρρέει το λαμπερό ΟΑΚΑ της πρόσφατης ολυμπιακής ανακαίνισης των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Κάθε μέρα που περνά όμως το ΟΑΚΑ μας εκπλήσσει και περισσότερο…

Η «Εξέδρα» είχε κάνει πριν από περίπου 6 μήνες μια έφοδο στο ΟΑΚΑ για να δοκιμάσει τα μέτρα ασφαλείας. Τότε οι συντάκτες της είχαν με χαρακτηριστική άνεση φτάσει μέχρι τα έγκατα του Σταδίου δίχως να συναντήσουν εμπόδια. Και είχαμε επισημάνει τον μεγάλο κίνδυνο, τον τρόμο που νιώσαμε μπροστά στην διαπίστωση ότι ένας τρελός ή ένας τρομοκράτης μπορεί, για πλάκα, να το τινάξει στον αέρα την ώρα διεξαγωγής ενός αγώνα με 60 χιλιάδες θεατές.

Χθες, έξι μήνες μετά, και ενώ υποτίθεται ότι είχαμε, με την έρευνά μας, «συγκινήσει» ή έστω «ερεθίσει» την νέα διεύθυνση του ΟΑΚΑ, το ξαναδοκιμάσαμε. Το αποτέλεσμα το βλέπετε στη σελίδα πάνω αριστερά: Περάστε κόσμε! Εκτός από παρατημένο και κακοζωισμένο, το ΟΑΚΑ παραμένει παντελώς αφύλακτο. Δίνει γήπεδο σε όποιον τρελό θέλει να παίξει μπάλα. Όχι μόνο για να κάνει πλιάτσικο και να κλέψει τη δημόσια περιουσία, αλλά και σε όποιον έχει την όρεξη για μια τρομοκρατική ενέργεια που θα κάνει τον γύρο του κόσμου και θα πλήξει ανεπανόρθωτα το προφίλ μιας τόσο ταλαιπωρημένης χώρας.

Είναι στιγμές που σηκώνω τα χέρια ψηλά. Στην «Εξέδρα» προσπαθούμε να χειριζόμαστε τέτοια ζητήματα με ψυχραιμία. Αποφεύγουμε τους λαϊκισμούς και τους κιτρινισμούς. Δεν μεγαλοποιούμε τα προβλήματα, ή τουλάχιστον αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Υποθέσεις σαν αυτή όμως δοκιμάζουν την υπομονή μας. Διότι πλέον δεν παίζουν μόνο με την νοημοσύνη του Ελληνα. Παίζουν και με την ζωή του.

Ο Γκορμπατσόφ στην Pizza, ο Νίκος στον ΠΑΟ

Ηρθε στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή που άκουσα ότι ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αποδέχθηκε την πρόταση του Γιάννη Βαρδινογιάννη και έγινε πρόεδρος μιας εταιρείας, της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Αυτό το βίντεο είναι το καλύτερο ντύσιμο για το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο «Βήμα» σχετικά με την προοπτική μιας νέας μπίζνας που ανοίγεται στους πολιτικούς, στο οποίο αναφέρθηκα σε προηγούμενο post.

Σε μια εποχή που οι πολιτικοί, πρώην και νυν, αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις, ο Παναθηναϊκός επέλεξε έναν πολιτικό για να κάνει τη δουλειά του προέδρου. Ενδιαφέρουσα επιλογή, την οποία έχουμε ήδη, οι δημοσιογράφοι, αρχίσει να παρατηρούμε.

To "Jimmy Jump Anthem" by Jimmy Jump

Εννοείται ότι είναι το τραγούδι του καλοκαιριού… Εννοείται ότι το τραγουδάει ο ίδιος… Θεός…

Πόσα λεφτά έχουν μπει στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» δημοσιεύσαμε τα οικονομικά στοιχεία για τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός από το 1979 μέχρι σήμερα, όπως προκύπτουν από το ενημερωτικό δελτίο της ΠΑΕ, όπως αυτό αποστέλλεται στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Πρόκειται δηλαδή για στοιχεία που δεν αμφισβητούνται. Νομίζω ότι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Και αναρωτιέμαι γιατί δεν τους δίδεται ιντερνετική σημασία…

Αν ο Thierry λεγόταν Τέρης δεν θα άντεχε ούτε για 5’ λεπτά…

Οι δημοσιογράφοι που έχουμε επιχειρήσει έναν «σταρ» ή σταρ του ποδοσφαίρου, ειδικά του ελληνικού πρωταθλήματος, να μας κάνει τη χάρη και να πάρει στα σοβαρά μια φωτογράφηση, ένα γύρισμα, γενικότερα μια παραγωγή που να αναδεικνύει μια συνέντευξη ή ένα ρεπορτάζ, παθαίνουμε κατάθλιψη με κάτι videos σαν αυτό. Ο Τιερί Ανρί να κάθεται ώρες ολόκληρες για να βοηθήσει τους επαγγελματίες να βγάλουν το επιθυμητό αποτέλεσμα από μια φωτογράφηση. Διότι ο Ανρί την αντιλαμβάνεται όλη αυτή τη διαδικασία ως σημαντική για την εικόνα του. Γι’ αυτό αυτός έγινε Ανρί και πολλοί από τους δικούς μας δεν κατάφεραν να γράψουν με λατινικά γράμματα το επώνυμό τους σε φανέλα.

Τελικά, γιατί Κωνσταντόπουλος;

Το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα «Νέα» για την επιλογή του Νίκου Κωνσταντόπουλου από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη για τη θέση του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, αλλά και την επιλογή του πρώην πολιτικού να αποδεχθεί την πρόταση είναι μια επιβεβαίωση της εντύπωσης που σχηματίζει αυτές τις ώρες η κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου για αυτή την υπόθεση.

Βρήκα το ίδιο ενδιαφέρουσα και τη δημοσκόπηση της alco για το newsbeast.gr, πάνω στην ερώτηση περί καταλληλότητας του Κωνσταντόπουλου για τη θέση του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Και ακόμη δεν καταφέρνω να πάρω μια απάντηση της προκοπής στην «γιατί δεν κράτησε ο Τζίγκερ τη θέση του προέδρου αφού αυτός κάνει κουμάντο;» ερώτηση. Αν και, όπως σημειώνω σήμερα στην «Εξέδρα», αυτό το θέμα είναι το λιγότερο σημαντικό αυτή την εποχή στον Παναθηναϊκό.

Η Μίλαν δεν θα είναι το ταβάνι του Sokratis

Δεν μου προκαλεί εντύπωση η είδηση της μεταγραφής του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στη Μίλαν. Πιστεύω μάλιστα ότι δεν είναι αυτό το υψηλότερο σκαλοπάτι στην καριέρα του. Δηλαδή ότι θα βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ Ελληνας ποδοσφαιριστής. Σε μια σημερινή Μπαρτσελόνα, Ρεάλ. Διότι όχι απλώς δεν έχει πιάσει το ταβάνι του, αλλά δεν έχει ανεβάσει, στα 22 του, πάνω από το 60% τον δείκτη της ωριμότητας και της εμπειρίας που διαμορφώνουν την αντίληψή του στο παιχνίδι.

Θυμάμαι ακόμη πόσο λάθος νόμιζα ότι έκανε ο Φερνάντο Σάντος όταν άφηνε τον 18χρονο τότε «Πάπα» να πάει δανεικός στη Νίκη Βόλου. Ο Σωκράτης όμως δικαίωσε τον «θα ψηθεί, θα πάρει παιχνίδια και εμπειρία, θα επιστρέψει έτοιμος για 11αδα» ισχυρισμό του Πορτογάλου.

Είναι ακόμη στα αφτιά μου οι προβλέψεις των πιο έμπειρων ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ την εποχή του 2005, όταν πρωτοείδαν τον 17χρονο τότε Σωκράτη. «Ξέρεις γιατί θα κάνει μεγάλη καριέρα; Επειδή εκτός από ικανότητες και κότσια έχει και αφτιά, ακούει, καταλαβαίνει, δουλεύει, εξελίσσεται, βελτιώνεται», άκουγα τότε από διεθνείς ποδοσφαιριστές.

Από την πρώτη φορά που τον είδα να παίζει σχημάτισα την εντύπωση ότι αυτό το παιδί έχει εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση, αντίληψη και εγωισμό που δεν συμβάδιζαν με την ηλικία του. Εμοιαζε 25αρης ανάμεσα στους 17αρηδες. Και επειδή έχει μεγάλα προσόντα, θεωρώ ότι αυτό, η Μίλαν, ένα από τα μεγαλύτερα brand names του ποδοσφαίρου, δεν είναι το ταβάνι του.

Ντε Γιόνγκ, ο Ζιντάν του 2010

Ο ντε Γιόνγκ έγινε ο Ζιντάν του 2010. Του αξίζει το παγκόσμιο κράξιμο για την καρατιά στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και φυσικά όλοι έχουμε μείνει με την απορία του τι θα είχε συμβεί αν ο Ρόμπεν είχε βρει δίχτυα και η Ισπανία είχε χάσει τον τελικό, στον οποίο θα έπρεπε να παίζει με παίκτη παραπάνω...

Ο απολαυστικός Πέπε Ρέινα

Πριν από εννέα χρόνια, σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολο, είχα καταφέρει να μιλήσω τηλεφωνικά με έναν ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, για μια συνέντευξη στο «Βήμα». Είχα κλείσει το τηλέφωνο με τη διαπίστωση ότι αν αυτό το παιδί θα κατάφερνε να κάνει μεγάλη καριέρα σαν ποδοσφαιριστής, ο πλανήτης ποδόσφαιρο θα ανακάλυπτε έναν πολύ ευχάριστο άνθρωπο. Εκτοτε σημάδεψα τον Πέπε Ρέινα και άρχισα να τον «ακολουθώ». Το ρεσιτάλ που έδωσε στην πανηγυρική παρουσίαση της Ισπανίας δεν μου προκάλεσε έκπληξη. Ηταν κάτι που περίμενα από αυτόν.



Όπως και το βίντεο από την πτήση της επιστροφής των Ισπανών σπίτι. Ο Ρέινα είναι μια μεγάλη φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου. Οι συμπατριώτες του προβλέπουν ότι όταν βγάλει τα γάντια και τα παπούτσια με τις τάπες θα κάνει τηλεοπτική καριέρα. Είναι βέβαιο ότι το ‘χει. Τόσο, που μπορεί να κάνει ακόμη μεγαλύτερη καριέρα από την ποδοσφαιρική.

Οταν ξέρεις να πουλάς το ποδοσφαιρικό προϊόν...

Show présentation maillot Extérieur OL - place Bellecour
Ανέβηκε από ol-adidas. - Βίντεο από μπάσκετ, μπέιζμπολ και πάλη.

Μου έστειλε ένας φίλος το βίντεο για να δω την παρουσίαση της νέας φανέλας της Λιόν. "Κοίτα το βίντεο και κλάψε μαζί μου...", μου έγραψε στο twitter. Αυτά μου κάνετε και με διαολίζετε. Και μετά θα προσκληθώ στην εκδήλωση για την παρουσίαση μιας νέας ελληνικής φανέλας και θα θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο...

Δεν είναι ο πρόεδρος το σοβαρό νέο στον ΠΑΟ

Αυτή είναι η άποψή μου για την επιλογή του Γιάννη Βαρδινογιάννη, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Επιμένω ότι δεν είναι αυτό το σοβαρό νέο σχετικά με το παρόν και το μέλλον της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Το σοβαρό είναι ότι ο μεγαλομέτοχος δεν γνωρίζει, ή τουλάχιστον αυτό είπε χθες στη συνεδρίαση του δ.σ. , πώς και από ποιους θα καλυφθεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ, δηλαδή πού θα βρεθούν τα 15 εκατ. ευρώ που χρειάζεται η εταιρεία για να τρέξει στη διάρκεια της νέας σεζόν. Το σοβαρό είναι ότι ο Παναθηναϊκός άρχισε να ζει με δάνεια. Όχι ότι έχει διακοσμητικό πρόεδρο τον Κωνσταντόπουλο. Στα mails σας στέκεστε στον νέο πρόεδρο. Εγώ λέω ότι το ζουμί της υπόθεσης δεν είναι ο πρόεδρος. Είναι το κεφάλαιο. Και γι’ αυτό με εκπλήσσει η συμπεριφορά των media απέναντι σε όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στον Παναθηναϊκό.

Ο ποδοσφαιριστής της διπλανής πόρτας…

Του είχε λείψει η επαφή με τους φίλους του στο διάστημα των περίπου 50 ημερών που ήταν υποχρεωμένος να ζήσει μακριά από τα social media, υπακούοντας στην εντολή του Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Τώρα που επέστρεψε σπίτι, λίγο προτού φύγει για διακοπές, ο Αντρες Ινιέστα μπήκε για να στείλει «ευχαριστώ» για να απαντήσει στα μηνύματα με τις ευχές που δεχόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Αυτός ο τύπος, που τον συναντά κανείς λιγότερο από κάθε άλλον στα πανηγύρια, δίνει την εντύπωση του πιο ευγενικού από τα παιδιά της Ισπανίας. Και του πιο απλού. Αυτή τη φωτογραφία, που κρέμασε ο Ινιέστα, δεν θα την κρέμαγε ποτέ ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Διότι ο CR κάνει εμπόριο, ενώ ο Ινιέστα κάνει το κέφι του…

Ο «ποδοσφαιριστής της διπλανής πόρτας», όπως θα τον βάφτιζαν τα ελληνικά δελτία ειδήσεων της προηγούμενης 10ετίας, είναι περίπτωση παιδιού. Διότι επιμένει σε τόσο ταπεινό lifestyle, μολονότι έχει πλήρως, όπως διαπιστώνουν οι Ισπανοί, αντιληφθεί ότι έτσι στερείται προβολής, με συνέπεια να μην ανεβάζει την εμπορική αξία του στο επίπεδο της ποδοσφαιρικής αξίας του. Γι’ αυτό τον γουστάρουμε όμως…

«Ι am free viva Μandela and Jimmy Jump»

Αν ανησυχούσατε, ο Jimmy Jump είναι καλά. Εφυγε από τη Νότια Αφρική με την καλύτερη ανάμνηση, αυτήν του καλύτερου σάλτου που έχει κάνει ποτέ. Αν και αναρωτιέται αν το σάλτο στον τελικό του South Africa 2010 ήταν ή όχι καλύτερο από το σάλτο στον τελικό του Euro 2004. Δεν πτοήθηκε από το διοικητικό πρόστιμο των 250 ευρώ. «Africa people were very nice with me», είναι η δήλωσή του. Στη συνομιλία μας, μου ζήτησε να καθησυχάσω τους Ελληνες fans του. «I am free and I am ok».

Ο στόχος ήταν να φορέσει τον καταλανικό σκούφο στο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ανάλυση του γερμανικού καναλιού δείχνει ότι ο Jimmy έφτασε πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου.

Το mail κλείνει με τον χαιρετισμό του. «Ι am free viva Μandela and Jimmy Jump». Ενώ στο σύνθημά του γίνεται αισθητή η ελληνική επιρροή. «SALTA SALTA PIDA PIDA». Διότι ο Jimmy είναι φιλέλληνας…

Γιατί να μην πουλήσουμε το πρωτάθλημα στους Ισπανούς;

Στο σημερινό μου σημείωμα στην «Εξέδρα» έριξα μια ιδέα: γιατί να μην πουλήσουμε τη Superleague στους Ισπανούς, τους Αγγλους ή τους Γερμανούς; Θα ήταν άσχημα να βλέπουμε Primera Division, Premier League ή Bundesliga στα ελληνικά γήπεδα; Τι έχουμε να χάσουμε; Πόσα θα είχαμε να κερδίσουμε;

Τα τραγούδια του Μουντιάλ

Ο Dave Henson έγραψε, για το bbc, και το τελευταίο του τραγουδάκι για το South Africa 2010. Εμπνευσμένο όσο τα προηγούμενα...

Επιτέλους, θα ερευνηθεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο!

Είναι μια υπόθεση, ένα σκάνδαλο, το οποίο ερευνήσαμε, αποκαλύψαμε και προβάλαμε εκτενώς στην «Εξέδρα των σπορ». Χαίρομαι πολύ που διαπιστώνω τις τελευταίες ώρες ότι ο υπουργός Πολιτισμού και ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού ασχολήθηκαν αρκετά με αυτό το θέμα. Και επειδή έχω συνηθίζει να φωνάζω ότι στην Ελλάδα τίποτα δεν λειτουργεί, οφείλω να επισημαίνω κάθε περίπτωση στην οποία διαπιστώνω ότι η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη λειτουργεί. Μακάρι αυτή η υπόθεση να φτάσει μέχρι το τέλος. Μακάρι να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες για την απώλεια 14 εκατ. ευρώ, που έχασε η Ελλάδα για μια εκδήλωση που δεν έγινε ποτέ.

Αυτή τη φορά ήταν πιο μαζεμένος ο Καμάτσο...

Είναι φανερό ότι την προηγούμενη φορά του ξέφυγε. Ο Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο ήταν πιο συγκρατημένος τούτη τη φορά. Κι ας ήταν ο τελικός της Ισπανίας, για πρώτη φορά...

Ινιέστα, έτοιμος από καιρό...

Αν γκομένιζε όπως ο Ρονάλντο, ή αν είχε το lifestyle των Αγγλων συναδέλφων του, ή αν έστω πουλούσε εμπορικά την εικόνα του όσο ο Μέσι, θα ήταν σήμερα η πιο αναγνωρίσιμη φάτσα του ποδοσφαίρου. Ο Αντρές Ινιέστα όμως προτιμούσε, από μικρός, να είναι μόνο ποδοσφαιριστής...

Δεν ήταν ποτέ κλέφτης, ο Jimmy Jump είναι ένας ωραίος τρελός

Τι κι αν έχουν βαρεθεί να τον βλέπουν στους αθλητικούς χώρους όλου του κόσμου; Τα media δεν έχουν χρόνο να ερευνήσουν το φαινόμενο Jimmy Jump και να βγάλουν μια άκρη, να τον κατανοήσουν και να αντιληφθούν την τρέλα του. Γι’ αυτό και πολλά media του πλανήτη του απέδωσαν τον πιασάρικο χαρακτηρισμό «επίδοξος κλέφτης του τροπαίου», επειδή τον είδαν να πλησιάζει χθες το Παγκόσμιο Κύπελλο πριν από την έναρξη του τελικού. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να googlaρουν το όνομά του, να μάθουν ότι είναι Καταλανός και ότι επιχείρησε να φορέσει τον καταλανικό σκούφο στο τρόπαιο προκειμένου να φωνάξει με αυτό τον τρόπο ότι της Καταλωνίας της αξίζει ένα σημαντικό μερίδιο αυτής της επιτυχίας.

Ο Jimmy Jump είναι ένας εκ των ωραιότερων τρελών που έχουν εμφανιστεί στον αθλητισμό. Ακόμη όμως και αν θέλει κάποιος να τον μειώσει, μπορεί να τον αποκαλέσει θεοπάλαβο ή παράνομο εισβολέα. Όχι όμως κλέφτη…

Το Μουντιάλ του Ντιέγκο

Ακόμη ένα Μουντιάλ με πρωταγωνιστή Ντιέγκο. Όχι τον αναμενόμενο, τον Μαραντόνα, αλλά τον πιο ευχάριστο και ουσιαστικό συνάμα leader από αυτούς που εμφανίστηκαν σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, τον Φορλάν.

Το South Africa 2010 ήταν το Μουντιάλ της ζωής του. Ο Ντιέγκο Φορλάν εκτιμήθηκε από την παγκόσμια κοινωνία του ποδοσφαίρου περισσότερο από ποτέ. Διότι σήκωσε στην πλάτη μια «μικρή» Εθνική, και την έβαλε μέχρι τον μικρό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά και επειδή προσέφερε ορισμένα από τα πιο θεαματικά γκολ αυτού του τουρνουά.

Εκτός από τον τίτλο του MVP ο Φορλάν θα έπρεπε να πάρει και τον τίτλο του πιο επικοινωνιακού ποδοσφαιριστή του τουρνουά. Το διασκέδασε με την ψυχή του και έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες ανθρώπους να παρακολουθήσουν την γλυκιά περιπέτεια της Ουρουγουάης από την απόσταση που παρακολουθεί ο τηλεθεατής ένα ριάλιτι. Με την βοήθεια της τεχνολογίας και των social media παρακολουθήσαμε τις περιπέτειες του Ντιέγκο από την πρώτη ημέρα που πάτησε το έδαφος της Νότιας Αφρικής μέχρι και χθες βράδυ, όταν γιόρτασε με τους συμπαίκτες την ανάδειξή του σε κορυφαίο παίκτη της διοργάνωσης. Ο Φορλάν μας έδωσε πολλούς λόγους για να θυμόμαστε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Καθίζηση στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ!

Στο σημερινό άρθρο μου στην "Εξέδρα" αποκάλυψα ότι ο αγωνιστικός χώρος του ΟΑΚΑ έχει υποστεί καθίζηση, με συνέπεια το Στάδιο να είναι αυτή τη στιγμή ακατάλληλο για την διεξαγωγή αγώνων. Πότε θα επισκευαστεί η σοβαρή βλάβη; Ελλάδα είναι εδώ, έχει ο Θεός... Θα γίνει ένας διαγωνισμός, θα προκύψει νικητής του διαγωνισμού και θα αναλάβει το έργο... Αν κυλήσουν όλα με ελληνικούς ρυθμούς, καλά Χριστούγεννα. Επειδή όμως καίγονται ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, είναι πιθανό να ετοιμαστεί το ΟΑΚΑ μέχρι το τέλος Αυγούστου.

Ποιος φταίει για τη ζημιά; Ελάτε τώρα... Στην Ελλάδα είμαστε, δεν θα το μάθουμε ποτέ...

Καλός ο Tiesto, αλλά πρέπει να το πάρει η Ισπανία...

Ok, ο Tiesto, που αυτές τις μέρες κυκλοφορεί διαρκώς με μια πορτοκαλί φανέλα, είναι ο αγαπημένος μου dj. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου αθλητικούς δημοσιογράφους. Ο Αριεν Ρόμπεν παίζει στην αγαπημένη μου Bayern και η 15’λεπτη συναναστροφή πριν από χρόνια στο Αϊντχόφεν μου είχε αφήσει την καλύτερη ανάμνηση. Εχω μεγάλο σεβασμό για την προσφορά των Ολλανδών στο ποδόσφαιρο. Κάπου εδώ όμως στερεύουν τα συναισθηματικά επιχειρήματα. Και είναι η ώρα να ευχηθώ, όπως η συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιρόφιλων, να το σηκώσει η Ισπανία. Για να μείνει στην ιστορία αυτή η γενιά των Ισπανών ποδοσφαιριστών που έχει γαληνέψει τα μάτια και την ψυχή μας με την ποιότητα του θεάματος που έχει παρουσιάσει με την Μπαρτσελόνα και την Εθνική.

Πιστέψτε το, Ελληνες: ο πρόεδρος της Ριζούπολης ξαναγίνεται πρόεδρος της Superleague!

Το παρακάτω είναι το κείμενο των σκέψεών μου πάνω στην ανατριχιαστική πληροφορία της υποψηφιότητας Κανελλόπουλου για την προεδρία της Superleague. Το κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα στην "Εξέδρα" και, με μεγάλη μου ανακούφιση, διαπιστώνω ότι βρίσκει απήχηση. Οχι μόνο ανάμεσα στους φιλάθλους, αλλά και ανάμεσα σε πρόσωπα της διοίκησης του ποδοσφαίρου. Διότι ευτυχώς υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι και στο ποδόσφαιρο.





Πιστέψτε το, Ελληνες: ο πρόεδρος της Ριζούπολης ξαναγίνεται πρόεδρος της Superleague!

Είναι στιγμές που το μυαλό αδυνατεί να επεξεργαστεί την πληροφορία που δέχεται. Συμβαίνει μάλλον από ένστικτο, για να προστατευτεί ο εγκέφαλος, να μην καεί. Το μυαλό, η νοημοσύνη του ποδοσφαίρου κινδύνευσε να καεί χθες στο άκουσμα της είδησης ότι ο Θανάσης Κανελλόπουλος είναι όχι απλώς ένας υποψήφιος για την προεδρία της Superleague, αλλά το μεγάλο φαβορί. Όχι, δυστυχώς, δεν πρόκειται για αστείο, ούτε για ράδιο αρβύλα. Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ της εποχής της Ριζούπολης, της εποχής της έξαρσης της γηπεδικής βίας, της εποχής του τηλεοπτικού μπάχαλου του ποδοσφαίρου, ο Θανάσης Κανελλόπουλος, ο οποίος, ανάμεσα στα άλλα, έχει εμφανιστεί σε δικαστήριο για να καταθέσει υπέρ κατηγορούμενων που βαρύνονταν με την κατηγορία ότι πλαστογράφησαν την υπογραφή του για την ανάθεση έργων, είναι φαβορί για την προεδρία της Superleague.
Είναι στιγμές που αναρωτιέται ο παρατηρητής του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου μέχρι πού μπορεί να φτάσει η υποκρισία σε αυτό τον τόπο. Στιγμές που κανείς θυμάται τις βαρύγδουπες διακηρύξεις ιδεών για το ποδόσφαιρο που είχαν κάνει πριν από τέσσερα χρόνια οι εμπνευστές και ιδρυτές της Superleague. Τότε που, ανάμεσα στα άλλα, δήλωναν αποφασισμένοι να αλλάξουν τη σελίδα του ποδοσφαίρου και να τη γράψουν με νέα πρόσωπα και νέες ιδέες για την οργάνωση και τη διοίκηση των αρχών του αθλήματος.
Αυτή είναι η πρόταση που έχουν να κάνουν οι επιχειρηματίες που επενδύουν, όπως ισχυρίζονται, στο ποδόσφαιρο αυτή την εποχή. Αλλάζει ο Μανολιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Ξαφνικά όλοι οι πρωταγωνιστές της διοίκησης του ποδοσφαίρου πατούν Ctrl+Alt+Delete, κάνουν επανεκκίνηση και συγχρόνως διαγραφή όλων των αρχείων, κανονικό reset, ώστε να διαγράψουν τα πάντα από τη μνήμη του ποδοσφαίρου. Και έχουν την εντύπωση ότι θα κάνει το ίδιο η κοινωνία του ποδοσφαίρου. Ότι θα ξεχάσουν οι ποδοσφαιρόφιλοι όπως ξεχνούν αυτοί.
Σύμφωνοι, προφανώς υπάρχει κίνητρο για να ξεχάσει η σημερινή ΕΠΟ ότι ο υποψήφιος πρόεδρος της Superleague ήταν συμπαραστάτης της προηγούμενης ΕΠΟ. Πιθανόν να βρεθεί κίνητρο για να ξεχάσει ο σημερινός Παναθηναϊκός ότι ο εν λόγω ήταν ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ που επέτρεψε και άφησε ατιμώρητο το αίσχος της Ριζούπολης. Αντίστοιχο κίνητρο ενδεχομένως να βρει και η ΑΕΚ, η οποία άλλωστε πάσχει και από απώλεια μνήμης. Αν την ρωτήσουν βεβαίως. Κίνητρο ενδεχομένως να δοθεί και στον σημερινό ΠΑΟΚ για να ξεχάσει αυτός όσα χρέωνε ο παλιός ΠΑΟΚ στον τότε πρόεδρο της ΕΠΑΕ (από το 2001 έως το 2005) και σημερινό υποψήφιο πρόεδρο. Κίνητρο βρήκε και ο Ολυμπιακός Βόλου για να τον βάλει, τον Κανελλόπουλο, ξαφνικά αντιπρόεδρο ώστε να αποκτήσει δικαίωμα υποψηφιότητας. Κίνητρο, λέγεται, θα βρει και ο Ολυμπιακός κι ας μην μετράει πλέον πολύ ο λόγος του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος είχε «κατεβάσει», υποστηρίξει και εκλέξει τον Κανελλόπουλο στο παρελθόν.
Διάβαζα προχθές στην «Εξέδρα» ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ σκέφτεται να καταργήσει την Superleague. Η καλύτερη ιδέα είναι να αυτοκαταργηθούν όλοι. Διότι δεν είναι μόνο ότι στερούνται οράματος για το ποδόσφαιρο. Είναι και ότι πλέον δεν ξέρουν ούτε να μας κοροϊδέψουν, όλους εμάς που παρακολουθούμε το παιχνίδι. Πριν από τέσσερα χρόνια βρήκαν μια έξυπνη ιδέα, έγραψαν στα λατινικά το όνομα του πρωταθλήματος, το έντυσαν και με μπλε πανιά, μας κούνησαν και τα σεντόνια, όπως κουνούσαν κάποτε τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, και μας έριξαν το παραμύθι της επανεκκίνησης του πρωταθλήματος, η οποία θα έφερνε καθαρό, αξιόπιστο παιχνίδι δίχως βία. Σήμερα νιώθουν ότι δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν να μας παραμυθιάσουν. Ότι δεν έχουμε πλέον ούτε κουράγιο να αντιδράσουμε, ότι θα ανεχθούμε τα πάντα. Πιθανόν να έχουν δίκιο. Να δούμε όμως πόσοι θα είναι αυτοί που θα αγοράζουν το προϊόν έτσι όπως το έχουν καταντήσει.
Αναρωτιέμαι ποια θα είναι η θέση της Nova στην υπόθεση αυτή. Πώς θα ακούσει την πρόταση της Superleague ο αιμοδότης της. Αναρωτιέμαι πότε θα νιώσει η Nova το μέγεθος της δύναμής της ώστε να επιβάλει επιτέλους την βελτίωση ενός τόσο κακού προϊόντος το οποίο αγοράζει τόσο μα τόσο ακριβά.

Φωνάζουν και αλλού στα γκολ…

Επειδή έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ή να αποκαλούμε γραφικούς όσους πανηγυρίζουν κατά την επίτευξη των γκολ, ειδικά της Εθνικής ομάδας, καλό είναι να βάλουμε στην κουβέντα το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν και αλλού. Και όχι όπου κι όπου, αλλά (και) στην Ισπανία. Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο. Δικός σας…

Να η λύση για την πάταξη της βουβουζέλας

Eνα από τα μεγαλύτερα viral του internet παγκοσμίως ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Δηλαδή με την βουβουζέλα, το παγκόσμιο φαινόμενο του ποδοσφαίρου, το οποίο έχει εξελιχθεί σε πανδημία, αφού έχει εξαπλωθεί σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Το «Will It Blend?» δίνει τη λύση στην υπόθεση της βουβουζέλας. Δείτε το βίντεο…

Το πιο ζωντανό Μουντιάλ στην ιστορία

Εχω σημειώσει πολλές φορές ότι αυτό είναι ένα Μουντιάλ ορόσημο. Διότι είναι το πρώτο στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου το οποίο παρακολουθούμε, όλα τα μέλη της παγκόσμιας κοινωνίας του ποδοσφαίρου, τόσο στενά. Η τεχνολογική επανάσταση της εποχής μας έχει δώσει το προνόμιο να ακολουθούμε τους ποδοσφαιριστές, να μπαίνουμε στη ζωή που κάνουν στη Νότια Αφρική, να μοιραζόμαστε τις «ιδιωτικές» στιγμές τους, να διαβάζουμε, μέσα από τα tweets και την αλλαγή στο status τους, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους, να τους γνωρίζουμε καλύτερα σε ανθρώπινο επίπεδο, να ερχόμαστε πιο κοντά και να γινόμαστε πιο πλούσιοι σε συναισθήματα.

Οι επιστήμονες λένε ότι παρακολουθώντας ποδόσφαιρο γεύεσαι 2,5 φορές περισσότερο τη ζωή, χάρη στα συναισθήματα που βιώνεις. Χάρη στα social media και την δύναμη της εικόνας αυτός ο πολλαπλασιασμός δίνει ακόμη μεγαλύτερο γινόμενο.

Βλέποντας το βίντεο με την είσοδο της Σοφίας στα αποδυτήρια της Ισπανίας μετά τον ημιτελικό, οι Ελληνες ζηλέψαμε πολύ. Διότι αυτές τις στιγμές, των πανηγυρισμών στα αποδυτήρια στο Euro 2004, τις χάσαμε. Δεν ήταν τότε τόσο εύκολο να διεισδύσει κανείς στην κρυφή ζωή μιας ομάδας. Και αν είδαμε κάτι, ήταν οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι ποδοσφαιριστές. Με καθυστέρηση περίπου δύο ετών…

Η καλύτερη ομάδα είναι στον τελικό

Η καλύτερη ομάδα πέρασε στον τελικό. Η Ισπανία έλυσε τις απορίες, μαζί με τους κόμπους που της έβαλε ο Γιόακιμ Λεβ και έφτασε στην τελευταία πίστα του παιχνιδιού. Θα μείνουμε με την απορία σχετικά με το τι θα συνέβαινε αν έπαιζε ο Μίλερ ή αν οι Γερμανοί πίστευαν περισσότερο στην ικανότητά τους να δημιουργήσουν και προσπαθούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο.

Οι Ισπανοί έβγαλαν το καλύτερο παιχνίδι τους στην πιο κρίσιμη στιγμή. Γι’ αυτό και πείθουν τον πλανήτη του ποδοσφαίρου ότι αυτή η γενιά έχει τινάξει από πάνω της τη looserιά των προηγούμενων γενιών και έχει φτιάξει μέταλλο πρωταθλητή. Αυτούς υποστηρίζω στον τελικό. Διότι η επικράτησή τους θα είναι νίκη του ποδοσφαίρου, του ποιοτικού ποδοσφαίρου, αυτού που μας καλόμαθαν να παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια τα ισπανικά προϊόντα, η Εθνική και η Μπαρτσελόνα.

Σκεφθείτε τον Οτο στη θέση του Ντούνγκα...

Τα ίδια με τον Ντιέγκο τραβάει και ο Ντούνγκα. Δείτε το βίντεο, και πατήστε τα κουμπιά με τη σειρά... Σκεφτείτε τον Οτο στη θέση του Ντούνγκα, αν η Ελλάδα είχε επιστρέψει με ήττες Αμερικής από τη Νότια Αφρική...

Τι κι αν έχασε; Παραμένει ο Ντιέγκο...

Εχει κάνει τον γύρο του κόσμου και χτυπάει κόκκινο στο youtube. Διότι ο Ντιέγκο πουλάει ακόμη και όταν χάνει...

Και τώρα τι θα μείνει στους Αφρικανούς;

Εχει πλάκα να κοιτάζεις εκ των υστέρων τις παρουσιάσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτή, του bbc δεν έχει πρωταγωνιστεί από την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Γερμανία, τις ομάδες που διεκδικούν το τρόπαιο. Δεν τις είχε πάρει αυτές τις ομάδες στα σοβαρά…

Το bbc έκανε φοβερή παράλληλη δουλειά στη Νότια Αφρική. Το bbc world cup bus έκανε καθημερινά διαδρομές για να φωτίσει τη ζωή των Νοτιοαφρικανών. Οι απεσταλμένοι του αντιλήφθηκαν τις τελευταίες ημέρες ότι για πρώτη φορά δημιουργήθηκε στη Νότια Αφρική πνεύμα, αίσθημα πατριωτισμού. Μακάρι να είναι έτσι. Για να τους μείνει και κάτι, να έχουν ένα όφελος από μια διοργάνωση που τους κόστισε πολύ και δεν τους έφερε, τουλάχιστον σε τουρισμό και χρηματικά οφέλη, αυτά που προσδοκούσαν.

Εικόνα από το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου

Αυτή είναι μια τυπική σκηνή ελληνικού ποδοσφαίρου, σαν εικόνα από το μέλλον. Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι βουβουζέλες είναι παντού στην Ελλάδα. Παντού. Σύντομα κοντά σας, μεσ’ στα αφτιά σας και στα γήπεδα, διότι ως στιγμής δεν έχει επιβληθεί απαγόρευση.

Το πράσινο power game συνεχίζεται…

Ο Παναθηναϊκός βγαίνει χαμένος από όλο αυτό που συνέβη σήμερα στο ραδιόφωνο. Αυτή είναι η άποψή μου, πάνω στις ερωτήσεις που μου κάνετε. Για την ουσία αυτής της υπόθεσης, του πράσινου power game, έχω διατυπώσει τη σκέψη μου στην «Εξέδρα». Παρεμπιπτόντως, επειδή αρκετά ειπώθηκαν από τους μετόχους του Παναθηναϊκού με αναφορές προς την «Εξέδρα», θεωρώ ότι είναι καλό να ξεκαθαρίσω ένα δύο πράγματα. Και θα το κάνω στο αυριανό φύλλο της «Εξέδρας».

Ο πλανήτης ανακαλύπτει τον "Μπάστι"

Ο ευρωπαϊκός Τύπος προβλέπει ότι ο Σεμπάστιαν Σβάινστάιγκερ θα αναδειχθεί MVP του Παγκοσμίου Κυπέλλου αν σηκώσει το τρόπαιο η Γερμανία. Τα media έχουν ξεχωρίσει από χθες αυτό το γκολ ως το καλύτερο του Μουντιάλ μέχρι σήμερα. Και φυσικά τον ανέδειξαν MVP του Γερμανία – Αργεντινή 4-0.

Εγώ πάλι λέω, καλά που έλειψε ο Μπάλακ και βρήκε ο Μπάστι χώρο να αναπνεύσει και εμπιστοσύνη για να παίξει με αυτοπεποίθηση. Είναι ένας εκ των πιο χαρισματικών μέσων του πλανήτη. Και αυτό μπορεί να αποδειχθεί το Μουντιάλ του, το τουρνουά που θα τον βάλει στο γκρουπ των πολύ μεγάλων.

Η "καταραμένη" διαφήμιση...

Είχα γράψει ένα σημείωμα σχετικά με το πόσο «καταραμένη» αποδείχθηκε για τους πρωταγωνιστές η διαφήμιση της Nike πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Δείτε τη τώρα οπτικοποιημένη αυτή τη διαπίστωση.

«Περίμενε φίλος, το βράδυ το σηκώνουμε»

Κάθε τέτοια μέρα, με το που ανοίγω τα μάτια το μυαλό κολλάει, πάνω στο start, στη μνήμη του πρωινού της 4ης Ιουλίου 2004. Γύρω στις 11, ώρα Πορτογαλίας, είχα μόλις ξαναφτάσει στη Λισσαβόνα, τούτη τη φορά για τον τελικό. Τηλεφώνημα στον Θοδωρή Ζαγοράκη. «Φίλος, να σου πω, έχω ένα μήνυμα από Αθήνα ρε συ…», «τι φίλε, για λέγε…», «σήκωσέ το το γαμημένο ρε φίλε, δεν μπορούμε να περιμένουμε», λέω και γελάω γεμάτος χαρά. «Τι μαλάκας είσαι! Κάτσε ρε φίλε. Κάτσε μη μας γαμήσουν αυτοί και γελάσει κι ο κάθε πικραμένος φίλε», με είχε κόψει ο αρχηγός της Εθνικής.

Τυπικός Ζαγοράκης, είχα σκεφτεί τότε. Πάντα με τη μπάλα χαμηλά, πάντα με το «άσε τα λόγια, εδώ πρέπει να προσέξουμε μη ξεφτιλιστούμε». Προτού προλάβω να πω «φίλε δεν πήρα να σε αγχώσω, μόνο να πω καλή επιτυχία, να το ευχαριστηθείτε», ο «Ζαγόρ» μου έδωσε την ευκαιρία να νιώσω πόσο καλή ψυχολογία είχε η ομάδα. «Περίμενε ρε φιλαράκι, μη βιάζεσαι, το βράδυ θα το σηκώσουμε».

Χρόνια τώρα, περίπου 4, έχω φαγωθεί να λέω σε παιδιά εκείνης της γενιάς ότι αυτή η ιστορία αξίζει τον κόπο να ειπωθεί σωστά. Είναι πολλές οι μικρές ιστορίες που μου έχουν διηγηθεί. Και αρκετές που είχα βιώσει τον καιρό εκείνο μέσα από την συχνή επαφή με τους ποδοσφαιριστές, ως ρεπόρτερ της Εθνικής από το 1999 έως το 2004. Τούτη την εποχή το πήρα απόφαση. Θα τις συγκεντρώσω και θα τις συρράψω, στην πρώτη ευκαιρία που θα μου δώσει ο χρόνος. Αυτή η ιστορία είναι εθνική κληρονομιά. Και ειδικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ευαγγέλιο.

Γερμανία, η αποθέωση του κανονικού ποδοσφαίρου

«Είμαστε έτοιμοι να νικήσουμε την ομάδα του Μαραντόνα. Πιστέψτε σε μας», twittαρε ο Μίροσλαβ Κλόζε. «Δεν κρατιέμαι», έγραφε ο Λούκας Ποντόλσκι. Εντάξει, τι θα έγραφαν, αναρωτιόμουν. Αποδείχθηκε ότι δεν τα έγραφαν για να τα γράψουν. Ότι είχαν πιστέψει ότι θα νικήσουν την Αργεντινή. Ότι θα έκαναν την, στα χαρτιά, έκπληξη. Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν έκπληξη. Ηρθε ως φυσική συνέπεια από μια ομάδα που παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο και έχει κερδίσει σεβασμό και θαυμασμό. Είναι η πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία που η παγκόσμια κοινότητα του ποδοσφαίρου αποδέχεται και αναγνωρίζει σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο ενθουσιασμό και σεβασμό τη Γερμανία. Δεν θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας.

Μια ομάδα που δεν την είχαν πιστέψει ούτε οι συμπατριώτες της, όπως πολύ καλά θυμάμαι να διαβάζω στις αναλύσεις τους, έγινε ομάδα, έφτιαξε χαρακτήρα και μέταλλο νικήτριας, κι ας μην βρίσκεται στην ενδεκάδα της ούτε ένας από τους πρωταγωνιστές της διαφήμισης της Nike, ούτε ένας «σούπερ σταρ».

Η πρόκριση της Γερμανίας και η παρουσία της στην ημιτελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι μια νίκη του κανονικού ποδοσφαίρου κόντρα στο επιχειρηματικό ποδόσφαιρο. Η Νationalmannschaft δεν έχει στην 11αδα της επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου. Ο τελευταίος που είχε, ο Μπάλακ, έμεινε, ευτυχώς γι’ αυτήν όπως αποδεικνύεται, έξω από το τερέν. Η ενδεκάδα απαρτίζεται από κανονικούς ποδοσφαιριστές. Που πήγαν στο Μουντιάλ για να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι για να κερδίσουν κοντινά πλάνα και να φτιάξουν νέα διαφημιστικά συμβόλαια.

Όταν υπογράμμιζα, μέσα από το Bet Show της «Εξέδρας» ότι η απόδοση που έδιναν οι bookmakers στη Γερμανία για κατάκτηση, το 15.5 είναι πάρα πολύ μεγάλο, πίστευα ότι θα προχωρήσει. Όχι ότι θα παρελάσει…

Ουρουγουάη 2010 όπως Ελλάδα 2004

Είναι η ομάδα που, εκτός από την εκτίμησή μου, έχει κερδίσει τη συμπάθειά μου. Ισως επειδή ο leader της Ουρουγουάης μας δίνει τη δυνατότητα, μέσα από την … δημοσιογραφική του δουλειά από τα social media, να μπούμε στη ζωή αυτής της Εθνικής ομάδας. Το σκηνικό στο βίντεο αυτό που τράβηξε ο Ντιέγκο Φορλάν και το σήκωσε στο youtube θυμίζει Εθνική Ελλάδας της Euro 2004 εποχής. Το έχω ξανασημειώσει, αυτά τα παιδιά, της Ουρουγουάης, απολαμβάνουν τη στιγμή της συμμετοχής τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο από την πρώτη ημέρα του τουρνουά. Και αυτό είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας τους. Διότι πέρα από όλα τα άλλα έχουν δημιουργήσει καλή αύρα στην ομάδα τους. Vamos Uruguay!

Ημαρτον, κρατήστε τις βουβουζέλες μακριά από τα ελληνικά γήπεδα!

Ηταν ζήτημα χρόνου… Τούτες τις ημέρες θα τις προσφέρει ένα τηλεπεριοδικό. Μεθαύριο όλο και κάποιος Ελληνας επιχειρηματίας θα τολμήσει να τις κάνει εισαγωγή. Η ποδοσφαιρική Ελλάδα δεν νιώθει απλώς την απειλή, τον κίνδυνο της εξάπλωσης του φαινομένου της βουβουζέλας. Ζει ήδη με την ιδέα του τρόμου της εμφάνισης της βουβουζέλας στα ελληνικά γήπεδα. Στην Αγγλία, όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της προηγμένης, όχι μόνο ποδοσφαιρικά, Ευρώπης έχει ήδη ανακοινωθεί η απαγόρευση εισόδου της βουβουζέλας στα γήπεδα. Στην Ελλάδα τι περιμένουν οι αρμόδιοι; Να ‘κονομήσουν πρώτα αυτοί που θα φέρουν και θα πουλήσουν τις βουβουζέλες και να ανακοινώσουν την απαγόρευση αργότερα; Η έχουν την πρόθεση να τις αφήσουν να βουίζουν ελεύθερες στις εξέδρες των γηπέδων; Αν επιτραπεί η είσοδος της βουβουζέλας στις ελληνικές εξέδρες είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει βία. Διότι εδώ δεν υπάρχει πολιτισμός στο γήπεδο. Αυτός που θα βουίξει τη βουβουζέλα του είναι βέβαιο ότι θα γίνει στόχος επίθεσης.

Το πράσινο derby δεν πάει στα πέναλτι...

Στο σημερινό μου σημείωμα στην «Εξέδρα» έγραψα τη σκέψη μου για το Πράσινο Derby ανάμεσα στον Τζίγκερ και τον Βγενόπουλο. Συμφωνώ με όσα μου αναφέρετε στα emails, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στο παρελθόν του. Στις αντιλήψεις και την νοοτροπία του παρελθόντος, της προ πολυμετοχικού ΠΑΟ εποχής. Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει χέρια η ΠΑΕ. Ούτε ότι θα αλλάξει μυαλά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Αυτή η ιστορία έχει πολύ ενδιαφέρον και mediaκα. Θα εξηγήσω τι εννοώ σε ένα από τα επόμενα posts μου…