Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έβαλα σε ένα σημείωμα τις σκέψεις που κάνω παρατηρώντας την εξέλιξη της προετοιμασίας της ΑΕΚ, από την οποία αναδύει η καλύτερη οσμή της τελευταίας 2ετίας. Χαίρομαι που αυτό συμβαίνει δίχως να έχουν αλλάξει πρόσωπα. Διότι έρχεται να αποδείξει, και το παράδειγμα της ΑΕΚ, ότι οι επαγγελματικές σχέσεις στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο είναι καθαρά ζητήματα διαχείρισης και τίποτα περισσότερο…
Μπορούν να τα βρουν, αρκεί να θέλουν…
Το πείραμα των τελευταίων ημερών στην ΑΕΚ είναι μια καλή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι αν θέλουν, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές, είναι δυνατόν να βγάλουν άκρη, να συμβιώσουν αρμονικά και να συνεργαστούν δημιουργικά. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έκανε ένα κάποιο άνοιγμα, ο Σκόκο ο Μπλάνκο και ο Τζιμπούρ, που είδαν ότι δεν βρίσκουν πρόταση της προκοπής, δηλώνουν έτοιμοι να παίξουν για την ΑΕΚ. Φαινομενικά, όλα καλά. Από αυτούς λοιπόν εξαρτάται αν θα ζήσουν καλά στα αποδυτήρια και καλύτερα στους αγωνιστικούς χώρους. Και μόνο από αυτούς. Διότι, το έχω σημειώσει πολλές φορές πέρσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ισχυρό αφεντικό στην ΑΕΚ για να επιβάλει σε όλους τους κανόνες συμπεριφοράς και λειτουργίας, όλα εξαρτώνται από την διάθεση προπονητή και ποδοσφαιριστών.
