Στο σημερινό σημείωμα στην «Εξέδρα» διατύπωσα τη σκέψη μου για όσα παρατηρώ να συμβαίνουν στον Ηρακλή, στην προσπάθεια που κάνει να γεμίσει το ρόστερ του. Είναι το καλοκαίρι που με αναγκάζει να σηκώσω τα χέρια ψηλά με τη συμπεριφορά των ομάδων της Superleague, οι οποίες παρά την κρίση επιμένουν να ψωνίζουν ανώνυμους ή φθαρμένους ξένους και να μην δίνουν την ευκαιρία στους νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές.
Το πάθημα του καλοκαιριού δεν φαίνεται να έγινε μάθημα για τον Ηρακλή που ξαναφτιάχνει μια λεγεώνα ξένων μολονότι αυτή η πρακτική τον οδήγησε μέχρι τον γκρεμό του υποβιβασμού. Και αυτό μου φαίνεται αδιανόητο, διότι ο Ηρακλής διοικείται πλέον από τους οπαδούς του.
