Η Μίλαν δεν θα είναι το ταβάνι του Sokratis

Δεν μου προκαλεί εντύπωση η είδηση της μεταγραφής του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στη Μίλαν. Πιστεύω μάλιστα ότι δεν είναι αυτό το υψηλότερο σκαλοπάτι στην καριέρα του. Δηλαδή ότι θα βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ Ελληνας ποδοσφαιριστής. Σε μια σημερινή Μπαρτσελόνα, Ρεάλ. Διότι όχι απλώς δεν έχει πιάσει το ταβάνι του, αλλά δεν έχει ανεβάσει, στα 22 του, πάνω από το 60% τον δείκτη της ωριμότητας και της εμπειρίας που διαμορφώνουν την αντίληψή του στο παιχνίδι.

Θυμάμαι ακόμη πόσο λάθος νόμιζα ότι έκανε ο Φερνάντο Σάντος όταν άφηνε τον 18χρονο τότε «Πάπα» να πάει δανεικός στη Νίκη Βόλου. Ο Σωκράτης όμως δικαίωσε τον «θα ψηθεί, θα πάρει παιχνίδια και εμπειρία, θα επιστρέψει έτοιμος για 11αδα» ισχυρισμό του Πορτογάλου.

Είναι ακόμη στα αφτιά μου οι προβλέψεις των πιο έμπειρων ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ την εποχή του 2005, όταν πρωτοείδαν τον 17χρονο τότε Σωκράτη. «Ξέρεις γιατί θα κάνει μεγάλη καριέρα; Επειδή εκτός από ικανότητες και κότσια έχει και αφτιά, ακούει, καταλαβαίνει, δουλεύει, εξελίσσεται, βελτιώνεται», άκουγα τότε από διεθνείς ποδοσφαιριστές.

Από την πρώτη φορά που τον είδα να παίζει σχημάτισα την εντύπωση ότι αυτό το παιδί έχει εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση, αντίληψη και εγωισμό που δεν συμβάδιζαν με την ηλικία του. Εμοιαζε 25αρης ανάμεσα στους 17αρηδες. Και επειδή έχει μεγάλα προσόντα, θεωρώ ότι αυτό, η Μίλαν, ένα από τα μεγαλύτερα brand names του ποδοσφαίρου, δεν είναι το ταβάνι του.