Ποτέ δεν κατάλαβα αν και τι θέλει να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου με τον αθλητισμό. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί καταργήθηκε το υφυπουργείο Αθλητισμού. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εμφανίστηκε στη ζωή του αθλητισμού η Γκερέκου. Φυσικά δεν κατάλαβα γιατί μπήκε αλλά και γιατί βγήκε σε χρόνο dt ο Νικητιάδης. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι αστειεύεται με τον αθλητισμό. Κι αν δεν αστειεύεται, το λιγότερο, παίζει με τα νεύρα μας. Χάνει, και αυτή όπως και οι περισσότερες από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την ευκαιρία να κάνει τη διαφορά σε ένα πεδίο που της έδινε τεράστια περιθώρια για επικοινωνιακές και ουσιαστικές επιτυχίες.
Δεν τον γνωρίζω τον Χρήστο Αηδόνη. Του εύχομαι να αποδειχθεί τουλάχιστον Μπιτσαξής, δηλαδή σοβαρός και μετρημένος. Να κάνει περισσότερα από όσα θα πει. Να λέει λιγότερα από όσα θα κάνει. Οσο προλάβει, διότι, ποιος ξέρει, μπορεί από ‘βδομάδα να υπάρχει άλλος υπουργός ή υφυπουργός. Καλύτερα θα ήταν πάντως αντί του Υγείας να έβρισκε στέγη ο αθλητισμός στο Θρησκευμάτων. Διότι μόνο με τη βοήθεια του θεού θα λυθούν τα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού. Η, καλύτερα, ο αθλητισμός έχει μπει για τα καλά στην «ο θεός βοηθός» εποχή του…
