Σήμερα είχα ακόμη μια καλή εμπειρία, μια live κουβέντα με τους επισκέπτες του gazzetta.gr. Συζητούσαμε για ποδόσφαιρο. Με επίπεδο. Με ανησυχίες. Με ερωτήσεις που έχουν βάθος και δεν μένουν στην επιφάνεια της επικαιρότητας. Μια πολύ ανθρώπινη και φιλική συζήτηση, σαν αυτές που κάνω συχνά στον δρόμο με τους ποδοσφαιρόφιλους.
Κι ύστερα κοιτάζω τις φωτογραφίες με τα πυρομαχικά που βρέθηκαν σε γραφεία συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Κι αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι δύο κόσμοι πρέπει να ταυτίζονται. Και πόσο άδικο είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους να συναντώνται συχνά πυκνά με τους κάφρους και να βάζουν τη δική τους ζωή σε κίνδυνο. Δεν είναι ο κόσμος του ποδοσφαίρου αυτός που φοράει κράνη και τα σπάει. Εχει πολύ καλύτερο κόσμο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Απλά αυτοί, οι καλοί, που είναι οι πολλοί, έχουν κάνει χώρο στους κάφρους και τους έχουν αφήσει ελεύθερο το γήπεδο.
Εχει περάσει η εποχή που πίστευα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Εχω μπει εδώ και καιρό στην εποχή που προσπαθώ να μην αφήσω τον κόσμο του ποδοσφαίρου, και ειδικά τον υπόκοσμο, να αλλάξει εμένα. Ωραία το είχε πει ο Ακης Πάνου…
Αυτό είναι το κείμενο που έγραψα στη σημερινή «Εξέδρα» πάνω στο θέμα της αστυνομικής έρευνας:
Η έρευνα έφερε στο φως το αυτονόητο…
Σε κανέναν κάτοικο του ελληνικού αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ δεν προκαλούν εντύπωση οι εικόνες με τα ευρήματα που προέκυψαν από την έρευνα της Αστυνομίας στα γραφεία συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Ποιος να εκπλαγεί με όλα αυτά; Δεν είναι η πρώτη φορά που τα αντικρίζουμε. Και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Διότι όσοι σύνδεσμοι είναι φωλιές κάφρων θα συνεχίσουν, θα παραμείνουν φωλιές κάφρων. Οι πρώτοι που θα έπρεπε να αντιδρούν σε όλα αυτά είναι οι σύνδεσμοι που σφύζουν από υγεία. Με συμπαραστάτες τους επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου, αυτούς που χρηματοδοτούν και διοικούν τις ΠΑΕ. Οσο οι πρώτοι φοβούνται και οι δεύτεροι, το λιγότερο, σφυρίζουν αδιάφορα, αυτές οι εικόνες θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη ζωή του αθλητισμού, θα συνεχίσουν να τον δηλητηριάζουν. Αυτή μοιάζει με ακόμη μια υπόθεση που θα πιάσει αράχνες σε ένα ράφι αρχείου. Μακάρι να βγω ψεύτης. Εδώ θα είμαι, να το φωνάξω και να το πανηγυρίσω αν οι αρχές αποφασίσουν να πατάξουν τη βία.
