Δεν μου προκάλεσε έκπληξη η αποχώρηση του Γιώργου Παράσχου από την Ξάνθη. Δυστυχώς δεν με εκπλήσσει πλέον όποια είδηση αποτελεί μια επιπλέον ένδειξη που οδηγεί στην εκτίμηση ότι η Ξάνθη ζει την εποχή της παρακμής. Όλα όσα συμβαίνουν εδώ και περίπου έναν χρόνο δημιουργούν στον παρατηρητή την αίσθηση ότι το αφεντικό, ο Χρήστος Πανόπουλος έχει χάσει την ενέργειά του. Πιθανόν επειδή έχει χάσει το όραμά του.
Γνώρισα την Ξάνθη στην λαμπρή εποχή που αναδείκνυε, τον έναν πίσω από τον άλλο, πολύ καλούς Ελληνες ποδοσφαιριστές. Με εκπλήσσει καιρό τώρα το παράδοξο που διαπιστώνω: ενώ επενδύει σε πιτσιρικάδες και συγκεντρώνει τα ταλέντα της περιοχής, έχει πάψει να τα αναδεικνύει. Διότι είτε δεν φτιάχνει, είτε δεν εφαρμόζει σχέδιο. Με συνέπεια να αναλώνεται σε προσπάθειες για τη σύσταση μιας έτοιμης ομάδας με ταβανάτους αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές.
Μακάρι να ξαναλάξει ρότα ο Πανόπουλος, να βρει την όρεξη και να ξαναβάλει μπροστά τη μηχανή παραγωγής Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Διότι μόνο τότε θα ξαναβρεί η Ξάνθη το νόημά της και θα ξαναγίνει ευχάριστη παρουσία για το πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο.
