Η μνήμη μου είναι χειρότερη από αυτή του χρυσόψαρου. Αν ζούσα σε προηγούμενη εποχή, το πιθανότερο είναι ότι θα είχα συναντήσει πολύ μεγάλα, έως και αξεπέραστα προβλήματα στη δημοσιογραφία. Ευτυχώς η τεχνολογική έκρηξη και τα ψηφιακά βοηθήματα εμφανίστηκαν μπροστά μου πάνω στη στιγμή που τα χρειαζόμουν.
Ισως γι’ αυτό, η μνήμη ήταν ένα από τα πρώτα προτερήματα που θαύμαζα στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, προτού ακόμη βρεθώ στη δημοσιογραφία, πολύ πριν την χαρά της γνωριμίας μας και την τιμή της συνεργασίας μας. Με το τρίτο του βιβλίο όμως, το «Της Κυριακής τα είδωλα» (
πατήστε εδώ), που μόλις κυκλοφόρησε, ο Σωτηρακόπουλος αποδεικνύει ότι η μνήμη του δεν είναι φωτογραφική. Είναι συναισθηματική, ρομαντική, έως και ερωτική. Κυριευμένη από το πάθος του για το ποδόσφαιρο.
Δεν είναι πολύ εύκολο να περιγράψω και να εξηγήσω τη διαδικασία της συγγραφής, που είχα την τύχη να γευτώ. Αυτή η εμπειρία που είχα την ευλογία να ζήσω όμως ήταν πολύ διδακτική και είναι ο βασικός λόγος για να δείχνω πολύ μεγάλο σεβασμό για κάθε συγγραφική δουλειά. Πόσο μάλλον όταν ένας άνθρωπος με τις υποχρεώσεις του Χρήστου βρίσκει χώρο στη ζωή για να βγάλει το μεράκι του και να παραδώσει ένα πολύτιμο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ξέρω καλά ότι αν αυτή την ενέργεια την είχε βγάλει επαγγελματικά, θα την είχε εξαργυρώσει με μια επιταγή με πολλά μηδενικά. Η έγνοια του όμως για την καταγραφή και την συντήρηση της μνήμης του παιχνιδιού, την οποία αντιλαμβάνεται ως υποχρέωσή του, τον έβαλε και πάλι μπροστά στον υπολογιστή του για να κεντήσει αυτό το βιβλίο των 312 σελίδων. Από την αγωνία και την ανησυχία του να μάθουν οι νεότεροι ποδοσφαιρόφιλοι και να μην ξεχάσουν οι παλαιότεροι, οι οποίοι θα συναντήσουν σε αυτό το βιβλίο τους περισσότερους ήρωες των παιδικών τους χρόνων, τους ήρωες της Κυριακής. Κατά την ανάγνωση του βιβλίου παρελαύνουν μπροστά στα μάτια της ψυχής οι περισσότεροι πρωταγωνιστές των ιστορικών κατορθωμάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος ξετυλίγει σε αυτό το βιβλίο τις αναμνήσεις του για πρόσωπα και ομάδες καθώς και για γεγονότα που έζησε από μέσα, ως αυτόπτης μάρτυρας. Στης Κυριακής τα είδωλα ο Χρήστος έχει κλείσει τα ποδοσφαιρικά βιώματα, τα οποία συνοδεύονται και από τη διήγηση ιστοριών, ομάδων και πρωταγωνιστών, που δεν «πρόλαβε» να ζήσει, αλλά φρόντισε να γνωρίσει μέσα από την έρευνα.
Θεωρώ περιττό το σχόλιο περί του «must have». Θεωρώ δεδομένο ότι οι ποδοσφαιρόφιλοι θα το αποκτήσουν. Αυτό το βιβλίο ήρθε πάνω στην κατάλληλη στιγμή, στις γιορτές. Κάντε το δώρο στον εαυτό σας, για να δώσετε λίγο οξυγόνο στην ψυχή και το μυαλό. Είναι ένα βιβλίο πεντακάθαρο από τα δηλητήρια του ποδοσφαίρου. Είναι αγνό ποδόσφαιρο, σε μεγάλη δόση. Το ποδόσφαιρο που αγαπάμε. Το αυθεντικό ποδόσφαιρο, μια από τις πιο υγιεινές τροφές για την ψυχή. Καλή ανάγνωση.
