Με προσβάλει, όπως φαντάζομαι κάθε άνθρωπο που ζει από τον αθλητισμό, να διαβάζω ρεπορτάζ σαν αυτό που αφορά στη λήψη των μέτρων ασφαλείας για τη διεξαγωγή ενός αγώνα μπάσκετ για το ελληνικό πρωτάθλημα.
Μου είναι αδιανόητο ότι χρειάζονται δίχτυα ασφαλείας και ζώνες αστυνομικών για να εγγυηθούν την ασφάλεια των ανθρώπων και την ομαλή διεξαγωγή του παιχνιδιού. Με ενοχλεί πολύ το κατάντημα του αθλητισμού και με θλίβει η διαπίστωση ότι οι άνθρωποι που το διοικούν και αυτοί που επιχειρούν στο πεδίο του δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει η αντίληψη και η νοοτροπία των θαμώνων.
Ο επαγγελματικός αθλητισμός πείθει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν νοιάζεται να αλλάξει το κοινό που προσελκύει στις εξέδρες του. Κι ας πεθαίνει. Κι ας εξελίσσεται σε trademark των ελληνικών αγώνων η εικόνα των άδειων κερκίδων.
