Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» «ξαναθυμήθηκα» την αξία, τη βαρύτητα, τη σημασία της ύπαρξης της έδρας στη ζωή και τις επιδόσεις μιας ομάδας. Με αφορμή το παράδειγμα που μας έδωσε η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού.
Αυτό είναι το κείμενό μου στην Εξέδρα:
Καραϊσκάκη, η pole position του Ολυμπιακού
Στην Ελλάδα, τη χώρα που ξεχνάει ακόμη και τα βασικά του ποδοσφαίρου, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι ομάδες του πρώην ΠΟΚ κάνουν εκκίνηση από ευθεία γραμμή στο πρωτάθλημα. Κι έρχονται παιχνίδια σαν το χθεσινό του Ολυμπιακού για να επαναλάβουν την παράδοση ενός εκ των βασικότερων μαθημάτων του ποδοσφαίρου: της σημασίας που έχει η έδρα στην πορεία μιας ομάδας. Μπροστά στο γεμάτο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός δεν αγχώθηκε ποτέ για τη νίκη επί της Ξάνθης, κι ας μην πετύχαινε το δεύτερο γκολ που θα κλείδωνε το ματς. Διότι η Ξάνθη δεν πίστεψε ποτέ ότι θα βρει την άπλα, που βρίσκουν οι ομάδες στο ΟΑΚΑ, όταν πιάνουν στον ύπνο, λόγω του χάους μεταξύ τερέν – εξεδρών, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, για να χτυπήσει και να ισοφαρίσει ή να νικήσει. Τους κόβει τον αέρα, των θεωρητικά υποδεέστερων ομάδων, η εξέδρα του Καραϊσκάκη. Και βοηθά τους έντεκα και τον προπονητή του Ολυμπιακού να κάνουν τη δουλειά. Τους σπρώχνει προς την νίκη, την ώρα που κόβει τον αέρα από τους αντίπαλους.
