Αυτός ο θρίαμβος του Ολυμπιακού είχε μεγάλο νικητή. Ονομάζεται Ερνέστο Βαλβέρδε και έχει τον πολιτισμό και την κουλτούρα για να διαχειριστεί έναν τόσο μεγάλο θρίαμβο. Με την ανωτερότητα και την ταπεινότητα του πρωταθλητή, όχι με τους κομπασμούς και τις μικροπρέπειες του τυχαίου, του μικρού. Τον καιρό που όλοι οι άλλοι μιλούσαν, εκείνος δούλευε. Τον καιρό που οι συνάδελφοί του έκαναν πολιτική ακόμη και με τις επιλογές της ενδεκάδας και της δεκαοκτάδας, ο Ισπανός έλεγε ναι στην απόκτηση του "επικίνδυνου" Τζιμπούρ και του έδινε, σε χρόνο dt, την ευκαιρία να ενσωματωθεί και την εμπιστοσύνη για να πρωταγωνιστήσει.
Αυτή η ξεφτίλα έχει μεγάλο ηττημένο. Ονομάζεται Μανόλο Χιμένεθ και δεν είχε την εμπειρία και την αντίληψη, για να διαβάσει και να προλάβει ένα κακό που ερχόταν. Οι δημοσιογράφοι είχαμε εδώ και καιρό διαπιστώσει και επισημάνει ότι αυτή η ΑΕΚ, από την κορυφή μέχρι τα νύχια της, συμπεριφέρεται σαν μικρή ομάδα. Φτάνει ο πρόεδρός της να μπαίνει στο πούλμαν για να πανηγυρίσει το ... ιστορικό κατόρθωμα, την πρόκριση επί του ΠΑΟΚ στον τελικό. Στην ιστορία των μεγάλων ομάδων δεν υπήρξε πρόεδρος που μπήκε στο πούλμαν για να πανηγυρίσει ούτε με τρόπαιο στο χέρι, όχι μόνο με ένα εισιτήριο για συμμετοχή στον τελικό στα χέρια. Ο πρόεδρος μαζί με τον γενικό αρχηγό μίκρυναν κι άλλο την ΑΕΚ το βράδυ της περασμένης Τετάρτης. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το κατάλαβαν. Θα έπρεπε όμως να το καταλάβει ο προπονητής. Αυτός που ζει την ομάδα και την προετοιμάζει ψυχικά και νοητικά για το επόμενο παιχνίδι. Δυστυχώς για την ΑΕΚ όμως ο Χιμένεθ δεν κατάγεται από μεγάλη ομάδα. Για την Σεβίλλη δεν ήταν ντροπή να φάει 6 γκολ από τη Ρεάλ. Ο Χιμένεθ δεν θα ντρεπόταν να βγει την επόμενη μέρα από το σπίτι του. Διότι η φανέλα που φορούσε και έπειτα υπηρετούσε ήταν ελαφριά. Δεν είχε στην Ισπανία το βάρος που έχει η φανέλα της ΑΕΚ στην Ελλάδα.
Ο Χιμένεθ μπορούσε να προλάβει το κακό ακόμη και στο Καραϊσκάκη, μετά το 3-0. Αντί να ζητήσει οπισθοχώρηση για να προστατευτεί όμως εκείνος έκανε τη μεγάλη αλλαγή, με τον Λυμπερόπουλο, για να πάει για την ανατροπή. Κι ας ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή έπαιρνε το ρίσκο μιας πολύ βαρύτερης ήττας. Στη δική του ζυγαριά όμως το 6-0 ζυγίζει πολύ ελαφρύτερα από όσο ζυγίζει στη ζυγαριά της ΑΕΚ. Τώρα που το κατάλαβε, είναι πολύ αργά.
Αυτή η ιστορική 6αρα μεγάλωσε, αγωνιστικά, αυτή την έκδοση του Ολυμπιακού, τη σημερινή. Εβαλαν παράσημο στο στήθος τους ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές. Εγραψαν ιστορία. Αυτή η 6αρα μίκρυνε κι άλλο αυτή την έκδοση της ΑΕΚ, την πιο φτωχή της νεότερης ιστορίας της. Με αυτή τη νοοτροπία που έχει, η ΑΕΚ δεν έχει πιάσει ακόμη πάτο.
