Εγραψα σήμερα στην «Εξέδρα» τις σκέψεις μου πάνω σε αυτή τη μεγάλη ανατροπή, στο αντίο του Αντώνη Νικοπολίδη. Βγαίνει από το κάδρο του ποδοσφαίρου ένας ποδοσφαιριστής που ήταν μέσα σε αυτό σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες. Ενας τερματοφύλακας που έπαιζε προτού ενηλικιωθούν οι σημερινοί 30αρηδες ποδοσφαιρόφιλοι.
Στο παραπάνω γράφημα η «Εξέδρα» φυλάκισε σήμερα όλη την καριέρα ενός εκ των σημαντικότερων τερματοφυλάκων στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ένα μεγάλο τέρμα που έκανε πάντοτε το καθήκον του
Ηταν μια από τις στιγμές της χθεσινής βραδιάς, και της σεζόν που φεύγει. Μετά από 24 χρόνια, στη νέα σεζόν δεν θα υπάρχει ποδοσφαιριστής Αντώνης Νικοπολίδης στο ρόστερ του Ολυμπιακού, στο ρόστερ του πρωταθλήματος. Ο κορυφαίος τερματοφύλακας της τελευταίας 10ετίας του ποδοσφαίρου, ο κορυφαίος σύγχρονος Ελληνας γκολκίπερ, ένας εκ των κορυφαίων στην ιστορία και ένας εκ των πιο σημαντικών, ως πρωταθλητής Ευρώπης, έβγαλε χθες τα γάντια. Κι αν το είχαμε συνηθίσει όλοι, επειδή συνέβαινε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν να παρακολουθεί τα ματς από την εξέδρα, ήταν χθες που το συνειδητοποιήσαμε, την ώρα που έβγαζε τα γάντια για να χειροκροτήσει τον κόσμο και να ευχαριστήσει. Και φέτος, όπως τις προηγούμενες σεζόν, ο Νικοπολίδης βγήκε από το γήπεδο με την αίσθηση ότι έκανε το καθήκον του. Κάπως έτσι θα τον θυμόμαστε, για κάτι τέτοιο πάντα θα τον μνημονεύουμε. Ως έναν τερματοφύλακα που πάντοτε έψηνε τον παρατηρητή ότι είναι έτοιμος να κάνει, στο τερέν, το καθήκον του. Ένα μεγάλο τέρμα.