Η συντήρηση του μύθου του βασιλιά Ραούλ

Μου έλεγε χθες ο Γιάννης Τοπαλίδης πόσο άτυχος στάθηκε ο Οτο Ρεχάγκελ που ο Ράγκνικ ζήτησε από τη διοίκηση της Σάλκε να αναλάβει άμεσα και όχι το καλοκαίρι την ομάδα. Διότι αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, με όλα τα αν και τα ίσως αυτής της υπόθεσης, θα ήταν ο Οτο, μαζί του και ο Τοπαλίδης, που θα έφτανε να γευτεί τη χαρά της συμμετοχής στην ημιτελική φάση του Champions League με τη Σάλκε.

Αυτό το ζευγάρι, το Σάλκε - Ιντερ, έδωσε σε εμάς τους Ελληνες, την πολύ όμορφη ιστορία που γράφει το δικό μας πιτσιρίκι με τα κόκκινα μάγουλα, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Γέννησε όμως μια σπουδαία ιστορία για το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο: την συντήρηση του μύθου του εκτελεστή Ραούλ, που συνεχίζει να βρίσκει δίχτυα σε σημαντικά παιχνίδια, ξαναγίνεται πρωταγωνιστής και φτάνει μέχρι και να πιστεύει ότι θα συναντήσει την αγαπημένη του Ρεάλ στον τελικό του Champions League.

Το έχω ξανασημειώσει, η ιστορία του Ραούλ είναι πολύ διδακτική για τους ποδοσφαιριστές που κάθονται πάνω σε μεγάλα συμβόλαια, που επιλέγουν να ζήσουν σαν προνομιούχοι ιδιωτικοί υπάλληλοι και να σκοτώσουν τον ποδοσφαιριστή μέσα τους.