Έβλεπα χθες τη φωτογραφία που tweetαρε ο Γουέσλι Σνάιντερ, με την "βλέπω τον τελικό με τον φίλο μου τον Ναγκαμότο" λεζάντα και αναρωτιόμουν πόσοι Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν κάνει το ίδιο με τον Ολλανδό, πόσοι έχουν φροντίσει να αποκτήσουν μια ρέπλικα του τροπαίου, των τροπαίων που έχουν κατακτήσει.
Θυμήθηκα την ιστορία των παιδιών του Euro 2004, που προσπαθούσαν για χρόνια να αποκτήσουν το αντίγραφο του βαρύτερου τροπαίου στην ιστορία του ποδοσφαίρου, το οποίο τελικώς κατάφεραν να κάνουν κτήμα τους. Ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν συνηθίζει να συλλέγει αναμνηστικά καριέρας. Το θυμάται στα στεγνά του. Και τότε τρέχει και δεν φτάνει, του κοστίζει πολύ περισσότερο να συλλέξει την περιουσία της καριέρας του. Κα δεν καταφέρει να συλλέξει όσα κομμάτια συλλέγουν οι ποδοσφαιριστές που έχουν την πρόνοια να το κάνουν την κατάλληλη εποχή, όταν η αγορά του ποδοσφαίρου είναι στα πόδια τους.
