Το ψηφιακό άρμεγμα των εφημερίδων

Σε αυτή, τη νέα εποχή στη διακίνηση και τη διάδοση της πληροφορίας, είδα ακόμη μια φορά ένα κείμενό μου να δημοσιεύεται προτού καν φτάσει στα περίπτερα το φύλλο της «Εξέδρας». Τα websites άρχισαν το παιχνίδι της αναπαραγωγής από τις πρώτες πρωινές ώρες. Το σημείωμά μου, αυτολεξεί, αλλού με καθαρή αναφορά προς την πηγή προέλευσης του σεναρίου, δηλαδή με αναφορά προς την «Εξέδρα» και αλλού δίχως καμιά αναφορά. Το κείμενό μου κομμένο και ραμμένο, ανηρτημένο με όποιο τρόπο κάνει κέφι καθένας από αυτούς που επιλέγουν να κάνουν αναπαραγωγή ενός κειμένου. Δίχως καμιά προστασία των δικαιωμάτων αυτού που έχει γράψει το κείμενο, και των δικαιωμάτων του εντύπου ή του μέσου που έχει την αποκλειστικότητα της δημοσίευσής του.

Παρατηρώ πώς διαχειρίζονται αυτό, το θέμα των δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, αλλά και στην προχωρημένη Ευρώπη. Το έχω συζητήσει με Αγγλους, Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιταλούς επαγγελματίες των media. Αντιλαμβάνομαι ότι στις άλλες χώρες υπάρχει μεγαλύτερος επαγγελματικός σεβασμός, δηλαδή υπακοή σε άγραφους νόμους που επιβάλλουν στα media έναν κώδικα συμπεριφοράς, ειδικά σε αυτό το ευαίσθητο θέμα της αναπαραγωγής μιας πληροφορίας.

Ψιλά γράμματα για την Ελλάδα, ειδικά αυτή την εποχή. Οι έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων παρουσιάζουν ρεπορτάζ, γεμάτα ειδήσεις και πληροφορίες που εξατμίζονται σε χρόνο dt. Σκεφθείτε πόσο λίγα μάθατε για τη ζωή της αγοράς του αθλητισμού στο 4ημερο της απεργίας της ΕΣΗΕΑ μολονότι ήταν δεκάδες τα ψηφιακά media που βρίσκονταν σε λειτουργία. Απροστάτευτες, οι έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων καταλήγουν να είναι οι αγελάδες, τις οποίες αρμέγουν τα sites, τα blogs και όλες οι υπόλοιπες mediaκες βιοτεχνίες, για να βγάζουν χρήματα με το γάλα τους, δίχως φυσικά να τις ταΐζουν. Γειά σου Ελλάδα!