Ξεφύλλισα το "Θέμα". Και έμεινα για ακόμη μια φορά με την απορία σχετικά με το πόσο διάτρητο είναι το δικαστικό σύστημα στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν να έχει διαρρεύσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ακόμη και το έγγραφο της κατάθεσης ενός μάρτυρα στον ανακριτή, στον εισαγγελέα; Και πόσο συνηθισμένο μας φαίνεται εμάς, των δημοσιογράφων, η διαρροή ενός απορρήτου, χαχα, εγγράφου; Αυτό το έγγραφο δεν αποκαλύπτει απολύτως τίποτα, δεν προσθέτει τίποτα στην κουβέντα. Η διαρροή και η δημοσιοποίησή του όμως προκαλεί ακόμη έναν μεγάλο προβληματισμό για τα όρια του ελληνικού ξεπεσμού.
Σκέφτομαι πόσο πλάκα έχουμε όσοι πιστέψαμε, έστω και για λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα ότι θα βγει κάποια άκρη με τις "κασέτες". Δεν θα γίνει απολύτως τίποτα, ακόμη και αν ακούσουμε και την τρίτη κα την τέταρτη κασέτα, η οποία μπορεί να προσφερθεί στους αναγνώστες μιας κυριακάτικης εφημερίδας, για να την ακούν στο cd player του αυτοκινήτου και να γουστάρουν. Αυτή είναι η Ελλάδα, που ποτε δεν πεθαίνει, απλώς και μόνο επειδή δεν έχει η Ευρώπη το κουράγιο να τη σκοτώσει, να της δώσει τη χαριστική βολή.
