Τελικά δεν «έφταιγε» ο Λυμπερόπουλος…

Στον αθλητισμό, στο ποδόσφαιρο, που είναι γεμάτο γούρια, προλήψεις και δεισιδαιμονίες ένας ποδοσφαιριστής φτάνει, με τα χρόνια, να αναρωτιέται αν είναι ο ίδιος κακότυχος στην υπόθεση κατάκτησης των τίτλων. Αν είναι «γκαντέμης», αν «φταίει» που η ομάδα του, οι ομάδες του δεν καταφέρνουν να σηκώσουν τρόπαια, να κατακτήσουν τίτλους. Κάπως έτσι αισθανόταν, με τα χρόνια, ο Νίκος Λυμπερόπουλος.

Δεν θα το πίστευα αν δεν άκουγα το «τελικά δεν έφταιγα εγώ», που βγήκε από τα χείλη του πάνω στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του κυπέλλου από την ΑΕΚ. Θα ήταν κρίμα ένας τόσο σημαντικός Ελληνας ποδοσφαιριστής, εκ των σημαντικότερων της γενιάς του, να βγάλει τα παπούτσια δίχως ένα τέτοιο ενθύμιο, ένα τρόπαιο. Αυτή, η εικόνα της άρσης του τροπαίου από τον «Λύμπε» είναι μια από τις λιγοστές καλές αναμνήσεις που αφήνει στο, ρημαγμένο κατά τα άλλα, ελληνικό ποδόσφαιρο ο χθεσινός τελικός.