Είναι, το λιγότερο, εξοργιστικό όλο αυτό που συμβαίνει στα κινητά τηλέφωνα των επαγγελματιών δημοσιογράφων τις τελευταίες μέρες. Δεκάδες υποψήφιοι για τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ βομβαρδίζουν τα κινητά μας με προεκλογικά μηνύματα, υποσχέσεις και ποιήματα. Διότι αυτή, η διοίκηση της Ενωσης των δημοσιογράφων μας έχει αντιμετωπίσει σαν θύματα που κάναμε το λάθος να της δώσουμε τα προσωπικά στοιχεία μας, τα οποία έχει παραδώσει σε όλους αυτούς.
Πού βρίσκουν όλοι αυτοί τα λεφτά για να κάνουν τέτοια προεκλογική εκστρατεία; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να με εξοργίζουν με τα μηνύματά τους την ώρα που μάχομαι να προστατέψω τη δουλειά μου, την οποία όλοι αυτοί, οι συνδικαλιστές, άφησαν απροστάτευτη επί δεκαετίες; Ποια ήταν η τελευταία φορά που ένας, έστω ένας από όλους αυτούς πέρασε από το γραφείο μου ή μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει πώς τα βγάζουμε πέρα στην «Εξέδρα»; Ποιος έδωσε σε αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα να μοιράζουν τον αριθμό του τηλεφώνου μου σε κάθε τυχαίο που απέκτησε το προνόμιο να μπουκάρει στη ζωή μου ετσιθελικά και παράνομα;
Ντρεπόμουν δεκαετίες τώρα για όλο αυτό που συμβαίνει στον χώρο του συνδικαλισμού των επαγγελματιών δημοσιογράφων. Πλέον είμαι εξοργισμένος. Και, όπως καλά έχω διαπιστώσει τις τελευταίες ημέρες, το ίδιο συμβαίνει με τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων μου, τους οποίους καθημερινά συναναστρέφομαι.
Ολο αυτό που κάνουν αυτοί οι υποψήφιοι αποδεικνύει περίτρανα ότι οι δημοσιογράφοι είμαστε στον κόσμο μας. Στη γυάλα μας. Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί στέλνουν sms. Ντροπή!
