Πόσα έχω ακούσει και διαβάσει στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 10 ετών για τον Χρήστο Τζέκο, τον Κώστα Κεντέρη και την Κατερίνα Θάνου. Για πόσα έχουν να απολογηθούν τόσοι των media, στην υπόθεση αυτή. Αν στηνόταν μια αντίστοιχη δίκη για να αποδώσει ευθύνες σε αυτούς που συνειδητά πουλούσαν παραμύθι στους Ελληνες στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας στον αθλητισμό, θα χρειάζονταν πολλοί εισαγγελείς και δικαστές για να βγάλουν τη δουλειά, με υπερωρίες.
Δεν περίμενα την απόφαση του δικαστηρίου για Τζέκο, Κεντέρη, Θάνου για να καταλάβω τι είχε συμβεί. Και δεν νομίζω ότι έχει πλέον νόημα η ενασχόληση με αυτή την υπόθεση. Αυτό που με απογοητεύει στην υπόθεση είναι ότι ο σημερινός πιτσιρικάς των 15 ετών δεν διδάσκεται από αυτή την ιστορία. Διότι δεν βλέπει κανέναν να την πληρώνει. Στο δικό του κεφάλι, αν πάει από τον ίδιο δρόμο για να γίνει πρωταθλητής έχει πολλά να κερδίσει και πολύ λίγα να χάσει. Διότι αν το πάρει το χρυσό, θα γίνει αξιωματικός, θα πάρει άδεια ΠΡΟΠΟ ή μπόνους, θα μπει σε πανεπιστήμιο, θα φτιάξει λεζάντα γύρω από το όνομά του. Κι αν τυχόν κάποια στιγμή συλληφθεί να κοροϊδεύει, το πολύ πολύ να του επιβληθεί μια εξαγοράσιμη ποινή. Κι αυτό θα συμβεί μετά από πολλά πολλά χρόνια.
