Στην υπόθεση του ποδοσφαίρου, τις τελευταίες ημέρες προσπαθώ να αντιληφθώ πώς είναι δυνατόν να μην βλέπει μπροστά του ο Γιάννης Βαρδινογιάννης την τεράστια ευκαιρία που του έχει παρουσιαστεί για να πάρει "εκδίκηση" από το ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό. Επιχειρώ να μάθω πώς σκέπτεται και γιατί έχει επιλέξει αυτό τον τρόπο αόρατης λειτουργίας ως διοικητής του Παναθηναϊκού τη στιγμή που έχει μπροστά του μια ιστορική ευκαιρία να πάρει στα χέρια του το παιχνίδι και να αλλάξει πλήρως τη δημόσια εικόνα του.
Ο "Τζίγκερ" δεν ήθελε να παίξει ποτέ με το παρασκήνιο. Και σήμερα που αυτό διαλύεται μπροστά του και που η στιγμή δημιουργεί μια ευκαιρία για πλήρη ανακαίνιση, μέσα από την οποία δημιουργείται νέο περιβάλλον στο ποδόσφαιρο, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός επιλέγει να μείνει πίσω και να συντηρήσει την εταιρεία του σε αυτό το καθεστώς υπολειτουργίας που έχει μπει εδώ και μήνες.
Αυτή εδώ είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσε να ευχηθεί να βρει μπροστά του ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Για να λειτουργήσει σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον δίχως παρασκήνιο, διαφθορά και νταραβέρια, και για να κερδίσει τον σεβασμό της κοινωνίας των οπαδών του Παναθηναϊκού. Δεν μπορώ να σκεφτώ έναν πειστικό λόγο που τον εμποδίζει να την αρπάξει. Με εξαίρεση την απόφαση του ίδιου και της οικογένειάς του να μην ξοδέψουν άλλα λεφτά στον Παναθηναϊκό.
